† ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Το χρέος της Ιεραρχίας:
η μετά θάνατον αναγνώριση των αδικηθέντων
12 μητροπολιτών
Μιά λανθασμένη άποψη έχει επικρατήσει στά εκκλησιαστικά μας πράγματα. Ότι δηλαδή μια αδικία που έχει τελεσθεί στην Εκκλησία, μια αντικανονική πράξη που αποτολμήθηκε με γνώμονα προσωπικές σκοπιμότητες των εκάστοτε κρατούντων, μια συμπεριφορά προσθήκης αντικανονικοτήτων πάνω στις αντικανονικότητες και αδικιών πάνω στις αδικίες, είναι κάτι που με υπομονή πρέπει να περιμένουμε για να κοπάσει, είτε με τον θάνατο του αδικούντος ιεράρχη (συνήθως προθιεράρχη), είτε και τελικά με τόν θάνατο του αδικουμένου ιεράρχου.
Δέν τιμούσε καθόλου τήν ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος όταν ευκαίρως -ακαίρως πληθώρα ιεραρχών έλεγαν για την αντικανονική εκθρόνιση των 12 μητροπολιτών καί τα τραγικά και λυπηρά γεγονότα που ακολούθησαν: «Το φτυάρι θα λύσει το θέμα». Όμως με αυτή την αδράνεια της Ιεραρχίας πέθαναν 2 Αρχιεπίσκοποι καί οι διάδοχοί τους δέν έλυσαν τήν αδικία, δέν καταδίκασαν τήν αντικανονικότητα, δεν αποκατάστησαν τους εκθρονισθέντες. Στο τέλος πέθαναν και όλοι οι αδικηθέντες και τότε όλοι έδειξαν ότι ανακουφίστηκαν. Λες και μιλάμε για προσωπικά μόνον θέματα, για ατομικές αντεγκλήσεις και διαμάχες μεταξύ ιεραρχών και όχι για την Εκκλησία του Χριστού πού πληγώνεται σκληρά, που τραυματίζεται βαριά με την αυθαιρεσία, τήν ασυδοσία και την παρανομία των ιεραρχών της, αυτών που ώφειλαν να ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας και να έχουν σαν μοναδικό γνώμονα της εκκλησιαστικής πορείας τους τό Πηδάλιο των Ιερών Κανόνων.
† ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΑΘΗΝΩΝ
ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ (ΚΟΤΣΩΝΗΣ)
Ἡμερολόγιο Ἄρθρων