Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 72, 1-11-2001 

Mπαλόνια... ἤ καρδιές;

 

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἄλλο μπαλόνια καί ἄλλο καρδιές. Tά μπαλόνια τά φουσκώνεις, τά ζωγραφίζεις, τά σηκώνεις ψηλά, τά κάνεις νά κοσμοῦν τούς αἰθέρες καί νά προκαλοῦν ἐντυπώσεις στή μάζα τῶν ὡρίμων ἀνθρώπων καί νά γονιμοποιοῦν τή φαντασία τοῦ παιδόκοσμου. Ὅμως, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά ἀέρας καί στιγμιαία ἐντύπωση. Λίγο νά ἀγγίξεις ἕνα μπαλόνι, σπάει. Kαί σοῦ ἀφήνει τήν ἀπογοήτευση, ὅτι ἔχασες τό παρδαλό καί φανταχτερό θέαμα.

Oἱ καρδιές ἀναπνέουν τόν ἀέρα, ἀλλά εἶναι δύναμη καί ζωή. Oἱ καρδιές ζωογονοῦν ὁλόκληρη τήν ὕπαρξη καί τῆς δίνουν κίνηση καί ἱκανότητα δημιουργίας. Oἱ καρδιές, ὅσο ζοῦν καί ὅσο ἀναπνέουν, σηματοδοτοῦν τήν πορεία τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας καί γράφουν σελίδες ἱστορίας καί μεγαλείου.

Oἱ καρδιές ἀναμεταδίδουν τό χτύπο τῆς ἀγάπης. Oἱ καρδιές γεννοῦν τόν ἡρωϊσμό. Oἱ καρδιές σκορποῦν τό ἄρωμα τῆς ἔμπνευσης. Oἱ καρδιές παράγουν τόν καρπό τῆς ἁγιοσύνης. Oἱ καρδιές γράφουν τίς ὄμορφες σελίδες τῆς ἱστορίας.

Ἔχω τήν ἐντύπωση, πώς ἡ σημερινή, τεχνοκρατούμενη ἐποχή, λησμόνησε τίς καρδιές καί δόθηκε, μέ ἀποκλειστικότητα, ἀλλά καί ἐλαφρότητα, στη γοητεία τῶν μπαλονιῶν.

Oἱ μεγάλοι ὀργανισμοί, τά πολιτικά συγκροτήματα, οἱ οἰκονομικοί κολοσσοί, οἱ μηχανισμοί τῆς διαπλοκῆς συναντήθηκαν ὅλοι στήν ἐντυπωσιακή συνθηματολογία, στήν ἅμιλλα νά σύρουν ξωπίσω τους τίς λαϊκές μάζες ὑψώνοντας σέ κοινή θέα τά πολύχρωμα πανώ τῶν ὑποσχέσεων, τά παρδαλά μπαλόνια μέ τίς εἰκόνες, πού γοητεύουν καί παγιδεύουν.

Ὅλη ἡ συνθηματολογία, πού διασταυρώνεται στά ἔντυπα καί στά ἠλεκτρονικά μέσα ἐνημέρωσης, ἀπό τή λήξη τῆς δεύτερης παγκόσμιας σύρραξης ἴσαμε σήμερα, δείχνει νά μήν ἔχει καρδιά, νά μή γεννάει ἀληθινή ἔμπνευση καί ζωή, νά μήν ἀνεβάζει τό δείκτη τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας καί νά μή στήνει πασσάλους ἀληθινῆς προόδου. Tά μπαλόνια πλημμυρίζουν τούς αἰθέρες. Παρδαλά καί γοητευτικά. Mιλᾶνε γιά ἀτομικές ἐλευθερίες, γιά σεβασμό τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας, γιά ποιότητα ζωῆς, γιά κοινωνική δικαιοσύνη, γιά σεβασμό τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας καί γιά χίλια ἄλλα στοιχεῖα, πού, τοποθετημένα σωστά στόν πίνακα τῆς καρδιᾶς, καταξιώνουν τήν προσωπικότητα καί τῆς δίνουν θέση δημιουργοῦ στό ἐργαστήρι τῆς ἱστορίας.

Ἡ πράξη, ὅμως, πάντα πεζή, πάντα ἀρνητική. Tήν ὥρα, πού τά μπαλόνια φαντάζουν καί τά συνθήματα προκαλοῦν αἰσθήματα εὐφορίας, κάποια ἀπότομη θύελλα τά σπάει καί τά ἐξαφανίζει. Tό πλῆθος, ἡ μάζα, πού εἶχε πιστέψει στή γνησιότητα τῶν διαφημίσεων καί στήν εἰλικρίνεια τῶν διαφημιστῶν, μπαίνει ἀπότομα στό κλίμα τῆς ἀβεβαιότητας, τοῦ φόβου, τῆς ἀγωνίας, τῆς ἀπαξίας, τῆς καθολικῆς καταστροφῆς.

Δέ γνωρίζω, ἄν σήμερα ἀπομένουν ἄνθρωποι, στά κοντινά ἤ στά ἀπόμακρα σημεῖα τοῦ πλανήτη, πού νά κρατοῦν μπροστά στά μάτια τους τή γοητεία τῶν μπαλονιῶν καί νά μήν ἔχουν τυλιχτεῖ στήν αἰθάλη τῆς ἀπογοήτευσης. Δέν εἶμαι σέ θέση νά βεβαιώσω, ἄν ὑπάρχουν πολίτες τῶν ἀναπτυγμένων χωρῶν ἤ ταλαίπωροι διαβάτες στίς ἐρημιές τῆς ἐγκατάλειψης, οἱ ὁποῖοι ἐξακολουθοῦν νά διεγείρονται μέ τά συνθήματα, τῶν τηλεοράσεων, πού ὑπόσχονται γαλήνη καί εὐημερία, σεβασμό τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας καί καλλιέργεια τῆς ἰσότητας καί τῆς ἀλληλεγγύης.

Ὁ τυφώνας ἔσπασε τά μπαλόνια καί πάγωσε τίς προσδοκίες. Ἴσως, αὐτή ἡ στιγμή εἶναι ἡ καταλληλότερη, γιά νά προχωρήσουμε σέ μιά ὁμολογία. Nά ἀναγνωρίσουμε, πώς ἡ δύναμη τῆς ἀνακαίνισης δέ βρίσκεται στά μπαλόνια, στά ἐντυπωσιακά συνθήματα, πού προβάλλονται στά τηλεοπτικά παράθυρα, ἀλλά στίς καρδιές. Στήν καλλιέργεια τοῦ μέσα κόσμου, πού εἶναι εὐρύτερος καί βαθύτερος ἀπό ὁλόκληρη τή δημιουργία. «Ἐγγίσατε τῷ Θεῷ καί ἐγγιεῖ ὑμῖν. καθαρίσατε χεῖρας ἁμαρτωλοί καί ἁγνίσατε καρδίας δίψυχοι» (Ἰακώβ. δ΄ 8). Aὐτές εἶναι οἱ δυναμικές πράξεις, πού ἀνακαινίζουν τίς ὑπάρξεις καί πού μποροῦν νά μετουσιώσουν καί τά μπαλόνια τῶν συνθημάτων σέ πίνακες ὑπεύθυνων, προσωπικῶν κατευθύνσεων.