Νοσοῦντος εὐχή πρός Χριστόν
(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη ἱστορικά: Κ’, Migne XXXVII, 1279)

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Κρᾶσι ἀσθενική, συχνά πάλευε στῆθος πρός στῆθος μέ τό δαίμονα τῆς ἀρρώστιας. Καί σ’ αὐτές τίς στιγμές ζητάει μέ θερμή ἱκεσία τή θεία βοήθεια.

  

Χριστέ μου, στήριξέ με,

            πῶς παρέλυσε ὁ λάτρης σου;

ἡ γλῶσσα μου ἡ πλασμένη νά σέ ὑμνῇ ἀργεῖ.

            Πῶς τό ἀνέχεσαι αὐτό;

Ἀλλά δυνάμωσέ με,

            μή παραπετάξῃς τόν ἱερέα σου.

Ποθῶ καί πάλι νά σταθῶ

            καί τῆς σωτηρίας

νά γίνω κήρυκας,

            καί νά ἁγνίσω μέ τά μυστήρια τό λαό·

Σύ, πού εἶσαι ἡ δύναμί μου,

            σέ ἱκετεύω, μή μ’ ἐγκαταλείψῃς.

Ἄν σέ πρόδωσα σέ στιγμές ζάλης,

            εἴθε καί πάλι ν’ ἀνορθωθῶ.

Χριστέ μου, στήριξέ με,

            πῶς παρέλυσε ὁ λάτρης σου;

ἡ γλῶσσα μου ἡ πλασμένη νά σέ ὑμνῇ ἀργεῖ.

            Πῶς τό ἀνέχεσαι αὐτό;

Ἀλλά δυνάμωσέ με,

            μή παραπετάξῃς τόν ἱερέα σου.

Ποθῶ καί πάλι νά σταθῶ

            καί τῆς σωτηρίας

νά γίνω κήρυκας,

            καί νά ἁγνίσω μέ τά μυστήρια τό λαό·

Σύ, πού εἶσαι ἡ δύναμί μου,

            σέ ἱκετεύω, μή μ’ ἐγκαταλείψῃς.

Ἄν σέ πρόδωσα σέ στιγμές ζάλης,

            εἴθε καί πάλι ν’ ἀνορθωθῶ.

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Ἡ ἱκεσία ἑνός Ἁγίου», β΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1994), σελ. 197