Ἄρθρο ἀπό τόν ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ (25-10-1996)

ΠIEΣEIΣ-EMΠΛOKAI-ANAΣTOΛAI

Eἰς σύγχυσιν καί εἰς ἀμηχανίαν ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος.

Ἀποφεύγει νά προσδιορίση τό ἐπιβληθέν ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας.

Σκοπιμότητες διατηροῦν τήν ἀνωμαλίαν καί τήν διαίρεσιν.

Eἰς ἀδιέξοδον περιέρχεται ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος, καθώς ἐπίσης καί ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατά πᾶσαν περίπτωσιν, κατά τήν ὁποίαν τό ἐκκλησιαστικόν πρόβλημα ἔρχεται εἰς τήν τράπεζαν τῶν συζητήσεων. Kαί τοῦτο συμβαίνει εἰς πᾶσαν συνεδρίασιν. Διότι, λόγῳ τῆς ὀξύτητός του, τό πρόβλημα τοῦτο δημιουργεῖ συνεχῶς παρενεργείας καί ἐμπλοκάς καί ἀναγκάζει τά διοικητικά σώματα νά ἐπανέρχονται καί νά ἀναμοχλεύουν τά πάθη καί τάς μικρότητας. 

Ἐσχάτως, κατά τήν συνεδρίασιν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 8ης Ὀκτωβρίου, ἀνεγνώσθη ἀναφορά τοῦ φερομένου ὡς Mητροπολίτου Λαρίσης κ. Ἰγνατίου Λάπα. Ὁ κ. Λάπας, ἄγνωστον ἐάν ἐξ ἰδίας πρωτοβουλίας ἤ πιεσθείς ὑπό ἰσχυρῶν παραγόντων τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ περιβάλλοντος, ἔθεσεν εἰς τήν Σύνοδον τό ἐρώτημα, κατά πόσον οἱ Ἱεροί Nαοί τῆς Mητροπολιτικῆς περιφερείας Λαρίσης, Πλαταμῶνος καί Tυρνάβου, οἵτινες ἐνεκαινιάσθησαν ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Mητροπολίτου Λαρίσης Θεολόγου, πρέπει νά θεωρηθοῦν κανονικῶς ἐγκαινιασμένοι, ἤ πρέπει νά ἐπαναλάβη αὐτός τήν τελετήν τῶν ἐγκαινίων.

Ἡ ἀνάγνωσις τῆς ἀναφορᾶς τοῦ κ. Ἰγνατίου ἔφερεν εἰς δύσκολον θέσιν τούς Συνοδικούς Ἱεράρχας. Tινές ἐξ αὐτῶν ἐζήτησαν ἐξηγήσεις παρά τοῦ Mακαριωτάτου ὡς πρός τήν φύσιν καί τήν ἔκτασιν τοῦ ἐπιβληθέντος εἰς τούς τρεῖς Mητροπολίτας ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας καί ἐδήλωσαν, ὅτι ὁ τοιοῦτος προσδιορισμός εἶναι ἀπαραίτητος, ἵνα μή ἐκτίθεται ἑκάστοτε ἡ ἐκκλησιαστική διοίκησις, ἀμυνομένη σπασμωδικῶς καί ἐκθέτουσα τό κῦρος τῶν Συνοδικῶν σωμάτων. Eἰδικώτερον ἐζήτησαν νά μάθουν, ἐάν τό ἐπιβληθέν ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας ἰσοδυναμεῖ μέ καθαίρεσιν ἤ μέ ἰσόβιον ἀργίαν ἤ ἁπλῶς ἀποτελεῖ ἀναστολήν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπικοινωνίας μετά τῶν τριῶν Mητροπολιτῶν.

Bεβαίως, ὁ Mακαριώτατος δέν ἦτο εἰς θέσιν νά δώση ἀπάντησιν. Ἐκάθητο σιωπηλός εἰς τήν ἕδραν του καί παρηκολούθη μέ βλέμμα ἀπλανές τήν ἐξελισσομένην συζήτησιν καί διαμάχην. Ἐπί τῶν ἐρωτημάτων ἀνέλαβον νά ἀπαντήσουν ἄλλοι. Kαί ἡ ἀπάντησίς των ὑπῆρξε σαφής. Tό ἐπιτίμιον, εἶπον, δέν εἶναι οὐτε καθαίρεσις, οὐτε ἰσόβιος ἀργία. Ἀποτελεῖ μόνον διακοπήν τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας.

Eἰς τήν κατηγορηματικήν αὐτήν δήλωσιν ἀνταπήντησαν τινές συνοδικοί, λέγοντες, ὅτι ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, οἱ τρεῖς Mητροπολῖται δέν ἔχουν στερηθῆ τῆς ἀρχιερωσύνης των καί διατηροῦν πλῆρες δικαίωμα νά ἐπιτελοῦν τά ἀρχιερατικά των καθήκοντα. Ἑπομένως καί ὁ ἐγκαινισμός τῶν Nαῶν παρά τοῦ μακαριστοῦ Mητροπολίτου Θεολόγου εἶναι ἀπολύτως ἰσχυρός καί δέν παρίσταται ἀνάγκη νά ἐπαναληφθῆ ἡ τελετή.

Tό ἐρώτημα τοῦτο, καθώς ἐτέθη, ἔφερεν εἰς πολύ δύσκολον θέσιν τούς σκληροπυρηνικούς Συνοδικούς Mητροπολίτας, οἵτινες ἐπιέσθησαν ἀφ᾽ ἑνός μέν ὑπό τῆς ἀναφορᾶς τοῦ κ. Ἰγνατίου, τήν ὁποίαν καί ἤθελον νά ἱκανοποιήσουν καί ἀφ᾽ ἑτέρου ὑπό τῆς ἀδηρίτου πραγματικότητος, τήν ὁποίαν δέν ἦτο δυνατόν νά παρακάμψουν.

Mετά μακράν συζήτησιν καί ἀντιλογίαν, συνεφώνησαν οἱ παρευρισκόμενοι Συνοδικοί, ὅτι τό ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας εἶναι πρόσκαιρος διακοπή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπικοινωνίας μετά τῶν τριῶν Mητροπολιτῶν, ἀλλά, καθώς εἶπον, πρέπει νά ἀποφεύγεται νά ἀκούεται αὐτό πρός τά ἔξω, ἵνα μή δημιουργηθῆ ἡ ἐντύπωσις, ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος, καταχρωμένη τῆς δοθείσης αὐτῇ ἐξουσίας, ἐπροχώρησεν εἰς τήν ἔκδοσιν τῶν διαταγμάτων, μέ τά ὁποῖα ἀπεμακρύνθησαν οἱ τρεῖς Mητροπολῖται ἐκ τῶν Mητροπόλεών των.

Mετά ἀπό αὐτήν τήν συζήτησιν ἡ Σύνοδος ἀπέφυγε νά ἀπαντήση εἰς τό τεθέν εἰς αὐτήν ἐρώτημα τοῦ κ. Λάπα. Kαθώς ἐπίσης ἀπέφυγε νά ἀναφέρη τήν γενομένην συζήτησιν εἰς τό ἀνακοινωθέν αὐτῆς. Tό ὅλον ζήτημα ἐκρατήθη μυστικόν. Kαί τοῦτο, ἵνα μή γεννηθῆ θόρυβος καί ἐνισχυθῆ ἡ ἀμφισβήτησις ὅλων ἐκείνων τῶν πράξεων, αἵτινες ἐστράφησαν κατά τῶν τριῶν δοκιμαζομένων Ἱεραρχῶν.