Δημοσιεύουμε τό παρακάτω κείμενο ὄχι γιά νά ξήσουμε παλιές πληγές στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Σκοπός τῆς δημοσιεύσεως εἶναι νά θυμίσουμε στό λαό τοῦ Θεοῦ, δύο, χρήσιμα καί γιά τόν ἱστορικό τοῦ μέλλοντος, ἀπό τά πλέον μελανά σημεῖα τῆς θητείας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστόδουλου:
Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 157, 16-5-2005
Ἐπικοινωνιακή ἀπάτη (2)
Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου
Ανοιχτοί, ὀρθάνοιχτοι οἱ ἐκκλησιαστικοί βόθροι. Χυμένα στά πεζοδρόμια τά ἀπαίσια ἀρχιερατικά σκάνδαλα. ῾Η “φιλοχρηματία” καί ἡ “φιληδονία”, τά δυό ἀπαίσια πάθη (πού τά προσδιόρισε, σέ διάσκεψη τῆς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας καί σέ κλίμα αἰφνιδιασμοῦ, ὁ Χριστόδουλος) σέ ἀπρόσμενη ἔκταση καί σέ ἐπικίνδυνη ἔνταση. ᾿Ανάγνωσμα καθημερινό, σκανδαλιστικό. Καί σήριαλ τηλεοπτικό, μέ θεατές τά ἑκατομμύρια τῶν θαμώνων τοῦ ἀνοικτοῦ καί φωτισμένου παράθυρου.
῾Ο λαός, πού ζεῖ τό Μυστήριο τῆς ᾿Εκκλησίας, βλέπει τό πανάγιο Θυσιαστήριο νά βεβηλώνεται, ἀπό τούς ἴδιους τούς λειτουργούς του, μέ πράξεις ντροπῆς καί κλονίζεται. Βιώνει κοφτερό τόν πόνο. Καί ἀφήνει νά κυλήσει στή γῆ τό καυτό του δάκρυ. Οἱ παραέξω, οἱ ντελάληδες τοῦ ἀθεϊσμοῦ ἤ οἱ μεταπράτες τῶν ὑποπροϊόντων τῆς ὀργανωμένης ἐκμετάλλευσης, φωτογραφίζουν, προφίλ καί ἀνφάς, τούς σκανδαλοποιούς ρασοφόρους καί διαλαλοῦν τήν ἀρχιερατική καί τήν ἱερατική διαφθορά, ὡς, δῆθεν, πειστήριο τῆς ἀμετάκλητης παρακμῆς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Σώματος.
῾Ο Χριστόδουλος, ὁ πρόεδρος τῶν Συνοδικῶν Σωμάτων, σέ καταφανή σύγχυση καί σέ ὕποπτη ἀπραξία. Εἶναι, θεσμικά, ὑπεύθυνος στή διαχείριση τῆς ὁποιασδήποτε ἐκκλησιαστικῆς κρίσης. ᾿Αλλά, εἶναι καί πρῶτος ὑπόλογος γιά τίς ἀπανωτές ἐκρήξεις, πού σημειώθηκαν, κατά τήν ἀρχιεπισκοπική του θητεία, στήν αὐλή του, στό στενό, ἐπιτελικό του περιβάλλον. Θά ἔπρεπε νά δράσει, μέ διαδικασία ἀδιάβλητη καί μέ πειστική ἀποτελεσματικότητα. ῞Ομως, δίνει, πρός τά ἔξω, τήν εἰκόνα τοῦ “σαστισμένου”. Μιλάει, μπροστά στό μικρόφωνο ἤ στήν κάμερα, γιά “κάθαρση”. Καί ἀποδεικνύεται, ἐκ τῶν πραγμάτων, παθητικά ἐγκλωβισμένος καί ἀδρανοποιημένος. ᾿Αντί νά κινηθεῖ ἀκαριαία καί δυναμικά καί νά καθαρίσει τόν καταβρωμισμένο ἱερό χῶρο τῆς ἑλληνικῆς ᾿Εκκλησίας, τριγυρνάει ἔμφοβος, στά ρεῖθρα τῆς ἀνοιχτῆς χαβούζας. ᾿Αντί νά ἐνεργοποιήσει “ἐδῶ καί τώρα” τό δικαστικό μηχανισμό τῆς ᾿Εκκλησίας καί νά ἀποκόψει τά σαπρά μέλη τοῦ ἐπισκοπικοῦ σώματος, τρέμοντας, μεθοδεύει τήν κάλυψη τῶν σκανδαλοποιῶν συνοδοιπόρων του. ᾿Αντί νά κηρύξει, μέ κατάθεση διάφανης, προσωπικῆς συντριβῆς, μετάνοια, πασκίζει, ἀνώφελα, νά ἀποτινάξει ἀπό τούς ὤμους του τό βαρύ σάκκο τῶν δικῶν του εὐθυνῶν καί νά προβληθεῖ ὡς ἀμερόληπτος ἐκτελεστής καί ὡς ἀδιαμφισβήτητος ἐγγυητής τῆς πολυπόθητης κάθαρσης.
Εἶναι χαρακτηριστική καί ἐνδεικτική τοῦ ψυχολογικοῦ του χάους, ἡ ταλάντευσή του στά δυό ἄκρα. Στήν ἐφεκτικότητα καί στήν ὁρμή. Στή βαρειά μελαγχολία καί στήν ἐπιθετικότητα. Στήν κατάθεση τῆς λύπης καί τοῦ πένθους καί στήν ἀλαζονική ὑπερύψωση τοῦ προσώπου του.
Στή Σύνοδο τῆς ῾Ιεραρχίας, τῆς 18ης Φεβρουαρίου, διακήρυξε, μέ τόνο θρηνώδη· “Οἱ μεγαλύτεροι ἐχθροί τῆς ᾿Εκκλησίας εἶναι οἱ ἐπίορκοι κληρικοί, πού νόμισαν ὅτι μποροῦν νά δουλεύουν ἐν δυσί κυρίοις, νά ὑποκρίνονται, νά ξεγελοῦν τόν κόσμο, καί νά εἶναι ἀσυνεπεῖς στή ζωή των... ῞Οπως ἀποδεικνύεται, ὑπάρχουν σέ ὅλες τίς βαθμίδες κάποιοι κληρικοί, πού ἔχουν προδώσει τήν ἱερή ἀποστολή των, ἤ ἔχουν συμπεριφερθῆ κατ᾿ ἐπιταγήν τῶν ἐπιληψίμων ἀδυναμιῶν των. Δύο εἶναι τά βασικά ἀδικήματα τῶν κληρικῶν αὐτῶν· ἡ φιληδονία καί ἡ φιλαργυρία. Καί θά πρέπει νά παρεδεχθοῦμε, πώς σέ κάποιο βαθμό εἴμαστε ὅλοι ἔνοχοι, γιατί, ἀπό ὅ,τι φαίνεται, ἀνεχθήκαμε αὐτές τίς καταστάσεις, ὅπου ὑπάρχουν, ἐφ᾿ ὅσον τίς γνωρίζαμε, πού ἔχουν διαβουκολήσει τίς συνειδήσεις καί ἔχουν ἐκθέσει πρόσωπα καί τόν ἱερό θεσμό, πού ὑπηρετοῦμε”.
Στίς ἀνοικτές, ὡστόσο, τηλεοπτικές του ἐμφανίσεις, λησμονεῖ ἤ ἀπωθεῖ στή σκιά τῆς ἐπικάλυψης τήν ὁμολογημένη προσωπική του εὐθύνη καί τήν εὐθύνη τῶν συνιερουργῶν του καί ἐπιτίθεται, λάβρος, κατά τῶν “ἐχθρῶν τῆς ᾿Εκκλησίας”, πού, κατά τήν κρίση του καί τήν ἀρρωστημένη ἐκτίμησή του, εἶναι οἱ ἀποκλειστικοί συντελεστές τοῦ κατασκανδαλισμοῦ τῶν συνειδήσεων καί τῆς ὑποκίνησης τῆς ἀντιδεσποτικῆς ἐξέγερσης.
Πάνω ἀπό τέσσερις μῆνες σκοινοβατεῖ στήν ἀσάφεια καί στήν ἀδράνεια. Στήν ὁμολογία, “μετά δακρύων”. Καί στήν ἐπιθετικότητα “μετά πάθους”. Καί τό θετικό ἔργο, μέσα σ᾿ αὐτή τήν ταλάντευση, εἶναι ἕνα τίποτα. ῞Ενα τραγικό “μηδέν”. Μιά ἀπροθυμία νά ἀντιμετωπίσει θετικά καί τελεσίδικα ἔστω καί μιά περίπτωση “ἐπίορκου” διαχειριστῆ τοῦ ἐπισκοπικοῦ χαρίσματος.
᾿Από τόν ᾿Ιανουάριο, πού ἔσκασε ἡ βραδυφλεγής νάρκη καί ἀποκαλύφθηκαν τά εἰδεχθή σκάνδαλα τῶν δεσποτάδων μας, δέν κάθησε οὔτε ἕνας κατηγορούμενος στό σκαμνί τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς Δικαιοσύνης καί δέν ἀποβλήθηκε, ὁριστικά καί ἀμετάκλητα, οὔτε ἕνας ἀπό τόν προδωμένο ἀρχιερατικό θρόνο. Οἱ ἔνοχοι πηγαίνουν καί ἔρχονται στό Συνοδικό μέγαρο. Καμώνονται πώς δίνουν ἐξηγήσεις γιά τίς ἀπαράδεκτες συμπεριφορές τους. Καί ὁ Χριστόδουλος καμώνεται, πώς τούς ἀκούει προσεκτικά καί σταθμίζει, ἀκριβοδίκαια, τίς ἐπιλήψιμες πράξεις τους. Καί ὁ χορός, καλά κρατάει. ῾Ο ᾿Αρχιεπίσκοπος παραμένει θρονιασμένος στήν “ὑψηλή” καρέκλα τοῦ ἀξιώματός του. Καί οἱ ἄλλοι, οἱ ἐκκλησιαστικά καί κοινωνικά στιγματισμένοι, στούς λίγο χαμηλότερους θρόνους τους, μέ ὅλες, ὅμως τίς δικαιοδοσίες καί μέ ὅλες τίς ἐλευθερίες νά κλέβουν καί νά ἀκολασταίνουν.
***
Μή θεωρήσετε, ὅσοι διαβάζετε τοῦτο τό κείμενο, ὑπερβολή τό μηδενικό ἀπολογισμό τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς ἐξόρμησης γιά κάθαρση. Τά δάκρυα καί οἱ τηλεοπτικές ἐξαγγελίες μπορεῖ νά ἰχνογράφησαν ἀποφασιστικότητα. ᾿Αλλά τό προφίλ τῆς ἀποφασιστικότητας ποτέ δέ βρῆκε τήν ὁλοκλήρωσή του καί ποτέ δέν παρήγαγε ἔργο ἔντιμης καί διάφανης κάθαρσης. Πρόσφερε, ὅπως πολύ χαρακτηριστικά πολλοί τό ἐπεσήμαναν, ἀσπιρίνες, ἀνώφελης θεραπευτικῆς ἱκανότητας, στό βαρειά ἄρρωστο σῶμα τοῦ ἑλληνικοῦ ἐπισκοπάτου. Καθησύχασε πρόσκαιρα, κάποια ἀπό τά πολλά, ἀνήσυχα πνεύματα, δίνοντάς τους τό χάπι τῆς ἐλπίδας, ἤ, ἀκριβέστερα, τό ὑπνωτικό τῆς παραπληροφόρησης. ᾿Αλλά δέν ἀπάλλαξε τήν ᾿Εκκλησία ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἀπό τό ἄγος τῆς “φιλοχρηματίας” καί τῆς “φιληδονίας”.
Συνοπτικό πίνακα τῶν πρωτοβουλιῶν τοῦ Χριστόδουλου, πού ἐξαγγέλθηκαν καί λειτούργησαν κάτω ἀπό τήν πίεση τῶν δημοσιογραφικῶν ἀποκαλύψεων, βρίσκουμε στήν ἀρθρογραφία καί στίς ἀνακοινώσεις, πού καταχωρίστηκαν, κατά τήν κρίσιμη περίοδο, στό ἐπίσημο δημοσιογραφικό ὄργανο τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, στό περιοδικό “᾿Εκκλησία” καί στά ρεπορτάζ, ὄχι τῆς ἀντίπαλης πτέρυγας, ἀλλά τοῦ αὐλικοῦ δημοσιογράφου, πού, σέ σταθερή βάση, στιλβώνει τό ἀρχιεπισκοπικό προφίλ καί στηρίζει, μέ ἀγχώδη ὑποβοήθηση, τό καταρρακωμένο κύρος του.
῞Ενας πίνακας, πού δημοσιεύτηκε στίς 23 Μαρτίου στήν ἐφημερίδα “᾿Ελεύθερος Τύπος”, μέ τόν τίτλο· “ΟΙ 12 ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ”, ὁριοθετεῖ τό εὗρος τῶν μέτρων, πού ἔλαβε ἡ Διαρκής Σύνοδος τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, γιά τήν πάταξη τῆς διαφθορᾶς καί τήν ἀποκάθαρση τοῦ Σώματος τῶν λειτουργῶν τοῦ ῾Ιεροῦ Θυσιαστηρίου. Στό σύνολό τους, οἱ κινήσεις ἦταν μόνο δώδεκα. Καί ἀντιμετώπιζαν δώδεκα σκανδαλοποιούς, πού ἐκτέθηκαν σέ δημόσια χλεύη ἀπό τά μέσα τῆς μαζικῆς ἐνημέρωσης.
Μιά πρώτη παρατήρηση, πού ἐκφράζει τήν ἀπορία καί τήν ἀγωνία τοῦ πληρώματος τῆς ᾿Εκκλησίας εἶναι ἡ ἀκόλουθη: ῾Η Σύνοδος καί, ἰδιαίτερα ὁ πρόεδρός της ᾿Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ὑποσχέθηκαν κάθαρση. Συνολική καί ἀποτελεσματική. Κάθαρση, πού θά τήν πραγματοποιήσουν τά θεσμοθετημένα ὄργανα τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος καί ὄχι τό πεζοδρόμιο τῆς δημοσιογραφίας. ᾿Αφοῦ, ὅμως, αὐτή ἦταν ἡ ἐξαγγελία καί αὐτή ἡ ἀνειλημμένη ὑποχρέωση, γιατί, στήν πράξη, ἡ Σύνοδος περιορίστηκε μόνο στά πρόσωπα, πού ἡ δημοσιογραφία τά “ἔκραξε”; Δέν ὑπάρχουν, πέρα ἀπό αὐτούς, ἄλλοι σκανδαλοποιοί, πού διακινοῦνται αὐτή τή στιγμή στήν παρασκιά τῆς τεχνητῆς ἀπόκρυψης ἤ πού ἐξασφαλίζουν τό “ἄλλοθι” σέ μιά διασύνδεση μέ τά κλιμάκια τῆς διευρυμένης διαφθορᾶς; ῎Αν ὑπάρχουν, γιατί δέν τόλμησε ἡ Σύνοδος νά προωθήσει τό μαχαίρι τῆς κάθαρσης ἴσαμε τό κόκκαλο, ὥστε νά ἀπαλλάξει τήν ᾿Εκκλησία ἀπό τά μιάσματα; ῎Αν δέν ὑπάρχουν, εἶναι ὑποχρεωμένη ἡ ἐκκλησιαστική διοίκηση νά ἀναγνωρίσει, ὅτι ἡ δημοσιογραφία σημείωσε μιά καταπληκτική ἐπιτυχία. ῞Οτι κατάφερε νά φτάσει στόν πυρήνα τοῦ προβλήματος καί νά ὑποδείξει, μέ πληρότητα καί ἀκρίβεια τήν ἔκταση καί τό βάρος τῆς διαφθορᾶς, πού μαστίζει τά ἀνώτατα κλιμάκια τοῦ ἀρχιερατικοῦ καί ἱερατικοῦ χώρου. Καί, ἀντί νά διατυπώνει μομφές καί νά ἐντάσσει τό δημοσιογραφικό λόμπυ στό στρατόπεδο τῶν δηλωμένων ἐχθρῶν τῆς ᾿Εκκλησίας, θά πρέπει νά σκύψει ταπεινά καί νά ὁμολογήσει, μέ συντριβή, ἀλλά καί μέ παρρησία, ὅτι οἱ λειτουργοί ἄλλων θεσμῶν “προέδραμον τάχιον” τῶν ᾿Επισκόπων, τῶν ἐνταγμένων στή δύναμη περιφρούρησης τῆς ζωοποιοῦ Εὐχαριστιακῆς Τράπεζας.
***
Από τίς δώδεκα (ὑποτίθεται) ἐκκαθαριστικές καί σωστικές κινήσεις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου κρατοῦμε στό φάκελλο τῶν “ἐκκρεμοτήτων” τίς δυό. Τά ἔργα καί τίς ἡμέρες τῶν δυό Παντελεημόνων. Τοῦ Παντελεήμονα Μπεζενίτη καί τοῦ Κορίνθου Παντελεήμονα Καρανικόλα. Τίς κρατοῦμε, ὄχι γιά νά τίς πνίξουμε. ᾿Αλλά γιά νά τίς ἀναδείξουμε ἐκτενέστερα καί διεξοδικότερα. Γιατί αὐτές οἱ δυό περιπτώσεις σηματοδοτοῦν τήν ἔσχατη ἐξουθένωση τοῦ ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος. Καί, ταυτόχρονα, τήν ἔσχατη καί ἀναίσχυντη ποδοπάτηση τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν Νόμων ἀπό τούς παράγοντες τῆς ὑπεύθυνης ἐκκλησιαστικῆς Δικαιοσύνης. ᾿Από τόν κεντρικό Συνοδικό ὑπεύθυνο, τόν πρόεδρο τοῦ Σώματος Χριστόδουλο. Καί ἀπό ὅλους ἐκείνους, πού, κατά τή μακρά περίοδο τῶν βραδυφλεγῶν ἐκρήξεων τῶν ἀπερίγραπτων σκανδάλων, δέχτηκαν νά γίνουν πειθήνια ὄργανα στήν ἐπιλήψιμη διαδικασία τοῦ κουκουλώματος. Γιά τίς ὑποθέσεις αὐτές δέ θά μπορέσει ὁ ἀναγνώστης μας νά σχηματίσει σαφή εἰκόνα καί νά καταλήξει σέ ὑπεύθυνη κρίση, μέ μόνη τήν ἐπισήμανση τῶν τελευταίων Συνοδικῶν χειρισμῶν. Εἶναι ἀπαραίτητο νά ἐκδιπλωθοῦν μπροστά του ὅλες οἱ κομβικές φάσεις τοῦ μακροῦ χρονικοῦ, γιά νά ἀναδειχθοῦν οἱ ὕποπτοι καί ἀνέντιμοι χειρισμοί, πού ἐκβάλλουν στή σημερινή ἐμπλοκή καί στήν ἀδυναμία δρομολόγησης καθαρῆς λύσης.
Χωρίς νά ἀσχοληθοῦμε διεξοδικά μέ τίς δυό αὐτές, καυτές, ὑποθέσεις, σημειώνουμε μιά γενική παρατήρηση, πού καλύπτει καί αὐτές.
῎Αν ἀφαιρέσει κανείς, ἀπό τίς δώδεκα “κινήσεις” τοῦ Συνοδικοῦ ὀργάνου, τή μιά, αὐτή, πού ἀναφέρεται στόν ἀρχιμανδρίτη Γιοσάκη, διαπιστώνει, ὅτι γιά τίς ὑπόλοιπες ἕντεκα χρησιμοποιήθηκε ἡ ἴδια προδικαστική διαδικασία, πού δέν εἶχε καμμιά νομική κάλυψη. ῾Ο ᾿Αρχιεπίσκοπος καί ἡ Σύνοδος κάλεσαν τούς Μητροπολίτες, πού στιγματίστηκαν καί κατηγορήθηκαν ἀπό τά κανάλια τῆς τηλοψίας, νά ἐμφανιστοῦν μπροστά τους καί νά δώσουν προφορικές ἐξηγήσεις. Καί, γιά κάποιους ἀπό αὐτούς δέχτηκαν νά ὑποβάλουν τίς ἐξηγήσεις τους μέ γραπτό ὑπόμνημα. Μετά ἀπό αὐτή τήν (ὑποτιθέμενη) ἀρχική διαδικασία, ἡ Σύνοδος διαφοροποίησε τήν κρίση της καί τήν ἀπόφασή της. Γιά μερικούς θεώρησε τίς ἐξηγήσεις ἐπαρκεῖς καί τούς ἔστειλε στό σπίτι τους, λουσμένους καί μυρωμένους. Καί γιά τούς ὑπόλοιπους προχώρησε στό διορισμό ἀνακριτή.
῾Ο χειρισμός αὐτός εἶναι πέρα γιά πέρα παράνομος. ῾Ο Νόμος περί τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων θεσπίζει ἄλλη τακτική. ῾Η Σύνοδος, ὅταν πιάσει στά χέρια της κάποια ἐπώνυμη καταγγελία ἤ ὅταν πληροφορηθεῖ, μέ ὁποιοδήποτε τρόπο, ὅτι ἕνας Μητροπολίτης διέπραξε ἀξιόποινη πράξη, ὁρίζει ἀμέσως ἀνακριτή. Καί ὁ ἀνακριτής (ὄχι ἡ Σύνοδος) καλεῖ τόν κατηγορούμενο νά δώσει ἐξηγήσεις, γιά τήν ὑπόθεση, πού ἐγκαλεῖται, πρίν ἀρχίσουν οἱ προσκλήσεις τῶν μαρτύρων κατηγορίας καί ὑπεράσπισης.
Μεταφέρω ἐδῶ τό σχετικό ἄρθρο 143 τοῦ Νόμου 5383/1932·
“῾Η ῾Ιερά Σύνοδος λαβοῦσα γνῶσιν εἴτε κατ᾿ ἀκολουθίαν μηνύσεως εἴτε ἄλλως πως ὅτι ᾿Αρχιερεύς ὑπέπεσεν εἰς παράπτωμα ἐπαγόμενον ἐκκλησιαστικήν ποινήν, ἐντέλλεται, ἐάν κρίνῃ, ὅτι συντρέχει περίπτωσις διώξεως, εἰς ἕνα τῶν ᾿Αρχιερέων, ὅπως προβῇ εἰς τάς ἀναγκαίας ἀνακρίσεις, μετά προηγουμένην πρόσκλησιν τοῦ κατηγορουμένου πρός παροχήν πληροφοριῶν”.
῾Ο Χριστόδουλος ἀνέστρεψε τήν ὑποχρέωση, πού ἐπιβάλλει ἡ σχετική διάταξη καί ἀνέτρεψε τή νομιμότητα τῆς διαδικασίας γιά τήν κάθαρση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Σώματος. ῞Οσοι ἔχουν παρακολουθήσει, ἔστω καί ἀποσπασματικά, τίς κορῶνες του γιά τή Νομιμότητα, τό δάκρυ του καί τίς κραυγές του, ἴσως σχημάτισαν τήν ἐντύπωση, πώς ὁ σεβασμός του στούς Νόμους εἶναι πηγαῖος καί ἀδιαπραγμάτευτος. ῾Η πρακτική του, ὅμως, δίνει ἐντελῶς διαφορετικό στίγμα. Τόν παρουσιάζει ἀδίστακτο καταπατητή τοῦ Νόμου καί ἀντιγραφέα τῆς ἀσύδοτης, Σταλινικοῦ τύπου, αὐθαιρεσίας.
῾Ο Χριστόδουλος παρανόμησε καί ἰδιοποιήθηκε τήν ὑποχρέωση τοῦ ἀνακριτή νά καλέσει τόν κατηγορούμενο, γιά παροχή ἐξηγήσεων, γιατί, προφανῶς, ἤθελε νά κρατήσει στά χέρια του τήν ὅλη ὑπόθεση καί νά λειτουργήσει αὐτός ὡς ὁ ἀποφασιστικός ρυθμιστής. ῎Αν αὐτός τό ἔκρινε καί ἄν ἡ προώθηση τῆς δικαστικῆς ἔρευνας ἐξυπηρετοῦσε τίς βλέψεις του, εἶχε τό πάνω χέρι καί τήν εὐχέρεια νά εἰσηγηθεῖ στή Σύνοδο τό διορισμό ἀνακριτή. ῎Αν πρόθεσή του ἦταν νά θάψει τίς κατηγορίες στά βαθειά ντουλάπια τοῦ Συνοδικοῦ ᾿Αρχείου, μποροῦσε, πολύ ἄνετα, νά μανουβράρει τό κλείσιμο τοῦ δικαστικοῦ φακέλλου ἤ τήν παραπομπή του στίς καλένδες. Καί αὐτό ἔγινε στίς πέντε, ἀπό τίς δώδεκα, ὑποθέσεις, πού διερεύνησε(;) ἡ Διαρκής ῾Ιερά Σύνοδος.
* * *
Οἱ ἐξηγήσεις τοῦ Μητροπολίτη Τριφυλίας Στεφάνου κρίθηκαν ἐπαρκεῖς, γιά τήν παροῦσα φάση τῶν δικαστικῶν ἐξελίξεων καί ἡ Σύνοδος ἀποφάσισε νά περιμένει “τήν ἔκβαση τῆς ὑποθέσεώς του στά ποινικά δικαστήρια”.
᾿Αναγκαία σημείωση: Οἱ δημοσιογραφικές καταγγελίες σέ βάρος τοῦ γηραιοῦ Μητροπολίτη Τριφυλίας δέν εἶναι νωπή εἴδηση. ῎Εχουν ἐμφανιστεῖ στά ὄργανα τῆς ἐνημέρωσης ἐδῶ καί πολλά χρόνια. ᾿Αλλά, οὔτε ὁ Μητροπολίτης, πού διασυρόταν, εἶχε τολμήσει νά καταθέσει μήνυση στά πολιτικά Δικαστήρια, οὔτε ἡ Σύνοδος εἶχε συγκινηθεῖ μέ τόν ξεπεσμό καί τόν ἐξευτελισμό τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος. Οὔτε γάτος, οὔτε ζημιά. Καί μόλις τώρα, μετά τόν κατακλυσμό τῶν δημοσιογραφικῶν ἀποκαλύψεων, ὁ Μητροπολίτης ἀνακοίνωσε στή Σύνοδο, ὅτι καταθέτει μήνυση κατά τῶν ἀγνώστων προσβολέων τῆς ἀρχιερατικῆς ὑπόληψής του καί ἡ Σύνοδος θεώρησε τήν κατάθεση τῆς μήνυσης ὡς ἀφορμή νά ἀναστείλει τίς διαδικασίες τῆς ἐκκλησιαστικῆς Δικαιοσύνης. Μέ τό δεδομένο, ὅτι ὁ Μητροπολίτης ὁδεύει τό ἐνενηκοστό πρῶτο ἔτος τῆς ἡλικίας του καί ἡ ἐκδίκαση τῆς μηνύσεώς του θά τραβήξει σέ μῆκος χρόνων, εἶναι βέβαιο, ὅτι ἡ Σύνοδος δέ θά κληθεῖ νά ἀντιμετωπίσει τό σκάνδαλο στό κοντινό μέλλον. ῾Ο δικαστικός φάκελλος θά φτάσει στά χέρια της, ἀφοῦ διαβοῦν οἱ διαπλεκόμενοι στόν ἀνοικτό ὁρίζοντα τῆς αἰωνιότητας.
***
Ο Μητροπολίτης Χίου ἀποδείχτηκε, πώς δέν ἔχει καμμιά σχέση μέ τά περιουσιακά στοιχεῖα, πού βρίσκονται κατατεθειμένα σέ Τράπεζα τῆς ᾿Αμερικῆς. Οἱ ἐξηγήσεις, πού ἔδωσε ἦταν ἐπαρκεῖς. Καί ἀπαλλάχτηκε ἀπό κάθε κατηγορία. Εἶναι πρόδηλο, πώς τό ὄνομά του δέν πρέπει νά ἀναφέρεται στόν κατάλογο τῶν σκανδαλοποιῶν, μέ τούς ὁποίους ὑποτίθεται πώς ἀσχολήθηκε ἡ Σύνοδος, σοβαρά καί ὑπεύθυνα, στήν προσπάθειά της νά καθαρίσει τό ῾Ιεραρχικό Σῶμα. ᾿Από τή στιγμή, πού ὁ λειτουργός αὐτός ἀποδείχτηκε ἀθῶος, δέ χρειάστηκε νά κάνει καμμιά κίνηση ἡ Σύνοδος γιά νά τόν ἀντιμετωπίσει. ᾿Εγγράφει, λοιπόν, στό ἐνεργητικό της ἕνα κατόρθωμα, πού δέν εἶναι κατόρθωμα. ῏Ηταν μιά ἁπλή, γραφειοκρατική διεκπεραίωση.
***
Ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου κλήθηκε, κατά τήν πάγια τακτική τοῦ κ. Χριστόδουλου, νά δώσει ἐξηγήσεις, ὡς ἥρωας ἠθικοῦ σκανδάλου, πού καταλέρωσε τό ὠμόφορό του καί καταντρόπιασε τή Σύνοδο τῶν ῾Ιεραρχῶν τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος. ῞Ομως, γιά τό ἴδιο θέμα, γιά τή διαρροή τῆς ἴδιας ἠθικῆς ἀναθυμίασης, εἶχε κληθεῖ καί παλιότερα ὁ Διδυμοτείχου Νικηφόρος νά δώσει ἐξηγήσεις. Καί τότε οἱ ἐξηγήσεις του κρίθηκαν ἐπαρκεῖς καί ὁ φάκελλος μπῆκε στό ψυγεῖο τοῦ Συνοδικοῦ ᾿Αρχείου. Τώρα, μετά ἀπό χρόνια καί μέ ἀφορμή τό δημοσιογραφικό θόρυβο, ὁ Χριστόδουλος εἰσηγήθηκε στή Σύνοδο νά καλέσει, γιά δεύτερη φορά, τόν ὑπόλογο Μητροπολίτη καί νά τοῦ ζητήσει καί πάλι ἐξηγήσεις γιά τό ἴδιο θέμα.
῾Η πρωτοβουλία αὐτή τοῦ Χριστόδουλου προκαλεῖ ἐρωτηματικά. Μέ ποιό σκεπτικό, κατά τήν πρώτη κλήση τοῦ κατηγορούμενου Μητροπολίτη Νικηφόρου, ἡ Σύνοδος κατέληξε στό συμπέρασμα, ὅτι οἱ ἐξηγήσεις του ἦταν ἐπαρκεῖς; Καί μέ ποιό κριτήριο, τώρα, οἱ ἐξηγήσεις, γιά τίς ἴδιες καταγγελίες, κρίθηκαν ἀνεπαρκεῖς;
Βέβαια, παράγοντες, πού ἔχουν κάποια πρόσβαση στούς σκοτεινούς χώρους τῶν δεσποτικῶν διαπλοκῶν, ψιθυρίζουν τήν πληροφορία, ὅτι ἡ τότε ἀπαλλαγή τοῦ κατηγορούμενου ἦταν προϊόν συναλλαγῆς. ῞Οτι ὁ Χριστόδουλος ὑποχώρησε στήν ὑπόθεση τοῦ Νικηφόρου, γιά νά ὐποχωρήσουν καί κάποιοι ἄλλοι, φίλοι τοῦ Νικηφόρου καί νά ἀποσιωπήσουν ἠχηρό σκάνδαλο Μητροπολίτη, εὐνοούμενου τοῦ Χριστόδουλου.
῾Η ἐπαναφορά τοῦ σκανδάλου Νικηφόρου στήν ἐπικαιρότητα καί ὁ διορισμός ἀνακριτή, ἀνοίγει ἕνα μονοπάτι στά ἐκκλησιαστικά μας πράγματα, πού ἔχει πολλά ἀγκάθια καί προδικάζει ἀπρόβλεπτες ἐξελίξεις.
῎Ετσι, καθώς διαμορφώνονται τά πράγματα, εἶναι ἀφελές ἤ, ἀκριβέστερα, βαρειά πονηρό, τό νά ἐμφανίζεται στή δημόσια ἐνημέρωση ἡ πρόσκληση τοῦ Μητροπολίτη Νικηφόρου καί ὁ διορισμός ἀνακριτή ὡς ἀντιμετώπιση τῆς ἐκκλησιαστικῆς κρίσης καί ὡς ἐπίτευξη τῆς ποθητῆς κάθαρσης.
***
Στό δωδεκάλογο ἀναφέρονται ἀκόμα οἱ περιπτώσεις τῶν Μητροπολιτῶν Ζακύνθου καί Περιστερίου. ᾿Αλλά οἱ κλήσεις τῶν Μητροπολιτῶν αὐτῶν, γιά παροχή ἐξηγήσεων, ἀναφέρονται σέ ἐπουσιώδη θέματα, πού, μέ διαλεκτική δικαίου κριτή, δέν μποροῦν νά ἀποτελέσουν ἀφορμές παραπομπῆς σέ ᾿Εκκλησιαστικό Δικαστήριο. Οὔτε ἡ εἰσαγωγή τους, ἔστω καί συμβατικά, στή Συνοδική διάσκεψη μπορεῖ νά ἐκτιμηθεῖ ὡς πάταξη τῆς διαφθορᾶς καί ἐκπλήρωση τοῦ παλλαϊκοῦ αἰτήματος τῆς κάθαρσης. ῎Εχει ὅλο τό δικαίωμα ἡ Σύνοδος νά τούς καλέσει καί νά τούς συστήσει νά εἶναι προσεκτικότεροι στή συμπεριφορά τους καί στή συνεργασία τους μέ τούς κληρικούς καί τούς λαϊκούς συνεργάτες τους. ᾿Αλλά δέ νομιμοποιεῖται, γιά τά ὀλισθήματα αὐτά, νά τούς καταστήσει ὑπόδικους.
῎Αν γιά τούς δυό αὐτούς Μητροπολίτες διαρρέουν πληροφορίες, πού τούς ἐνοχοποιοῦν γιά βαρειά παραπτώματα, ἔχει λόγο ἡ Σύνοδος νά ὁρίσει ἀνακριτή καί νά διατάξει ἀνακρίσεις. Γιά ἁπλές, ὅμως, ἀκρισίες καί γιά συμπεριφορές, πού ἀντιμετωπίζονται καί διορθώνονται μέ μιά ἁπλή, ἀδελφική συμβουλή, εἶναι ὕποπτη πολυτέλεια, νά ἀσχολεῖται ἡ ὁλομέλεια τῆς Διαρκοῦς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί νά ἐντάσσει τήν ἀπόφασή της στό δωδεκάλογο τῆς κάθαρσης.
***
Πολυπλοκότερη καί προβληματικότερη εἶναι ἡ περίπτωση τῶν δυό Μητροπολιτῶν, Πειραιῶς Καλλινίκου καί Θεοκλήτου Κουμαριανοῦ. Οἱ Μητροπολίτες αὐτοί κλήθηκαν νά δώσουν ἐξηγήσεις γιά συγκεκριμένες καταγγελίες, πού σύρθηκαν, γιά μεγάλο χρονικό διάστημα, στήν ἐπικαιρότητα. ᾿Αλλά, ἡ διαχείριση τῶν ἐξηγήσεών τους ἦταν περίεργη. ῾Ομόφωνα κρίθηκαν ἐπαρκεῖς. ῾Ο πρόεδρος καί οἱ δώδεκα Συνοδικοί Σύνεδροι θεώρησαν, πώς δέ συντρέχει λόγος νά παραπεμφθοῦν σέ ἐκκλησιαστική δίκη. ῾Ωστόσο, κάνοντας μιά “θεμιτή (!!!) παρανομία” (ὅπως τήν ὀνόμασαν) διέταξαν ἀνακρίσεις καί ὅρισαν ἀνακριτές.
῾Ο ᾿Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, κατά τήν ἐπίσημη εἰσηγητική του ὁμιλία στό Σῶμα τῆς ῾Ιεραρχίας, στίς 18 Φεβρουαρίου, παρουσιάζοντας τήν περίπτωση τοῦ Μητροπολίτη Θεόκλητου Κουμαριανοῦ, εἶπε, μεταξύ τῶν ἄλλων· “Κατά τήν συνεδρίαν τῆς 8-2-05 ἡ ΔΙΣ ἔκρινε ὁμόφωνα τίς ἐξηγήσεις ἐπαρκεῖς. Δέν ἔθεσεν ὅμως τήν ὑπόθεση στό ᾿Αρχεῖον, ἀλλά, κατά θεμιτήν παρανομίαν, διέταξεν ἀνακρίσεις πρός μείζονα κατοχύρωση τῆς ἀρχιερατικῆς ἀξιοπρεπείας τοῦ θιγομένου ῾Ιεράρχου, ὅπως ἄλλωστε τό ἐζήτησε καί ὁ ἴδιος, ἐπιφυλασσομένη νά ἐφαρμόσει τήν ποινήν τῆς ταυτοπαθείας σέ βάρος τοῦ καταγγείλαντος, ἐφ᾿ ὅσον οἱ κατηγορίες του καταπέσουν”.
Τήν ἴδια τακτική ἐφάρμοσε ἡ ῾Ιερά Σύνοδος καί γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν καταγγελιῶν κατά τοῦ Μητροπολίτη Πειραιῶς Καλλινίκου. Θεώρησε τίς ἐξηγήσεις ἐπαρκεῖς. Δηλαδή, ἔκρινε ἀθῶο τόν Μητροπολίτη. ᾿Αλλά, παράλληλα, ὅρισε ἀνακριτή, γιά νά καλέσει μάρτυρες καί νά συντάξει πόρισμα.
Πῶς μπορεῖ νά κρίνει κανείς αὐτή τή μεθοδολογία τῆς Διαρκοῦς ῾Ιερᾶς Συνόδου; Οἱ ἀπορίες, πού γεννιῶνται, εἶναι ἀπανωτές καί πιεστικές.
1) Νά ζητήσει ἡ Διαρκής ῾Ιερά Σύνοδος ἐξηγήσεις ἀπό τούς κατηγορούμενους, δέν ἔχει τό δικαίωμα. Δέν τῆς τό παρέχει ὁ Νόμος. Καί, ὅμως, φωνάζοντας, πώς τηρεῖ τό Νόμο, ἀποτόλμησε τήν κραυγαλέα παρανομία.
2) Στήν πολιτική Δικαιοσύνη προηγεῖται μιά προκαταρκτική διερεύνηση καί ἐκδίδεται βούλευμα. Παραπεμπτικό ἤ ἀπαλλακτικό. Καί, στήν περίπτωση, πού τό βούλευμα εἶναι παραπεμπτικό, ὁρίζεται ἀνακριτής γιά νά ἐξετάσει τούς μάρτυρες, νά ἀκούσει τήν ἀπολογία τοῦ κατηγορούμενου καί νά συντάξει τήν πρότασή του. ᾿Εδῶ, ἡ Σύνοδος ὁμόφωνα, ἔκρινε τίς ἐξηγήσεις ἐπαρκεῖς. Δηλαδή, ἀποφάνθηκε, μέ τήν καταφατική ψῆφο ὅλων τῶν Συνοδικῶν, ὅτι οἱ κατηγορούμενοι εἶναι ἀθῶοι. Καί, ὅμως, μετά ἀπό αὐτή τή γνωμάτευση, τήν τόσο ἐπίσημη, πού ἰσοδυναμεῖ μέ ἀπαλλακτικό βούλευμα, διέταξε ἀνακρίσεις; Ποιά θέση καί ποιό νόημα ἔχουν οἱ ἀνακρίσεις; ῎Εχουν τό δικαίωμα οἱ ἀνακριτές νά κινηθοῦν ἐλεύθερα καί νά ἐρευνήσουν τίς ὑποθέσεις; ῎Αν συντάξουν πορίσματα, πού νά ἔρχονται σέ ἀντίθεση καί νά ἀναιροῦν τά ἀπαλλακτικά βουλεύματα τῆς Διαρκοῦς ῾Ιερᾶς Συνόδου, τί θά γίνει; Θά ἀκυρωθοῦν οἱ ὁμόφωνες ἀποφάσεις τοῦ δεκατριμελοῦς ὀργάνου, ἐξ αἰτίας τοῦ ἑνός πορίσματος;
3) Οἱ συγκεκριμένες ἀνακρίσες ἀνατέθηκαν σέ Συνοδικούς Μητροπολίτες. Σέ ῾Ιεράρχες, πού, κατά τή Συνεδρίαση τοῦ Σώματος, εὐθυγραμμίστηκαν μέ τήν ἄποψη τῶν πολλῶν καί συνετέλεσαν στό νά ἐκδοθεῖ ὁμόφωνη ἡ ἀπόφαση, πού χαρακτήρισε τίς ἐξηγήσεις ἐπαρκεῖς. Τώρα, τί θά κάνουν; Θά σεβαστοῦν ἐκείνη τήν ψῆφο τους ἤ θά τήν ἀναιρέσουν; Καί ἄν ἀκόμα βροῦν μπροστά τους ἐπιβαρυντικά στοιχεῖα, θά τολμήσουν νά ἀνακαλέσουν τή δική τους ψῆφο καί νά κατευθύνουν στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων καί τήν ψῆφο τῶν ἄλλων δώδεκα Συνοδικῶν Συνέδρων; Τραγέλαφος, πάνω στόν τραγέλαφο. Καί σκοπιμότητα, πάνω στή σκοπιμότητα.
***
Στό δωδεκάλογο μνημονεύεται καί ἄλλο κατόρθωμα (!!!) τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. Στό στοιχεῖο, μέ ἀριθμό 6, γράφεται· “Μέ ἔγγραφό του ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς ἐνημέρωσε τή ΔΙΣ γιά τά μέτρα, πού ἔλαβε σέ βάρος τοῦ ἱερομονάχου τῆς Μονῆς Χρυσοπηγῆς Νικοδήμου Φαρμάκη”.
Διερωτᾶται κανείς, πῶς τά μέτρα, πού ἔλαβε ὁ Πειραιῶς Καλλίνικος ἐναντίον τοῦ Φαρμάκη, δηλαδή ἡ ἀφαίρεση τοῦ ὀφφικίου τοῦ ἀρχιμανδρίτη καί ἡ ὑποχρέωση, πού τοῦ ἐπιβλήθηκε, νά ἀναστείλει γιά ἕνα ἑξάμηνο κάθε ἐξωτερική δραστηριότητα καί νά μείνει στή Μονή του, ἀποτελοῦν ἐνδείξεις, ὅτι πατάχτηκε δυναμικά καί ὁριστικά ἡ διαφθορά, πού μαστίζει καί ἐκθέτει τά ἀνώτατα κλιμάκια τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοίκησης!
῎Αν, ἡ μετάβαση τοῦ Φαρμάκη στήν ἱερή πόλη τῶν ῾Ιεροσολύμων καί ἡ ἀνάμιξή του στίς ἴντριγκες, πού πλέχτηκαν πρίν ἀπό τήν ἐκλογή τοῦ Πατριάρχη Εἰρηναίου, ἔγιναν μέ τήν ἐντολή κάποιου ὑψηλά ἱστάμενου, ποιός εἶναι ὁ πρόξενος τῆς ἀνωμαλίας καί ποιός θά πρέπει νά ἀντιμετωπιστεῖ ὡς σκανδαλοποιός; Αὐτός, πού κίνησε τό μηχανισμό καί ἔσπρωξε καί τό Φαρμάκη στή δίνη τῶν μηχανορραφιῶν ἤ ὁ Φαρμάκης, πού πείστηκε νά συμμορφωθεῖ μέ τήν ἐντολή;
Αὐτά τά ἐνδεχόμενα δέν τόλμησε νά τά ἀντιμετωπίσει ἡ Σύνοδος. Προσπάθησε, ὅμως, νά καταπραΰνει τίς ἀνήσυχες συνειδήσεις, δίνοντας τήν πληροφορία, ὅτι ἐπιβλήθηκαν κυρώσεις στόν ἱερομόναχο Φαρμάκη.
***
Σάν σημαντικό κατόρθωμα ἐκτίθεται στό δωδεκάλογο καί ἡ περίπτωση τοῦ Μητροπολίτη Κεφαλληνίας Σπυρίδωνα. Σημειώνεται, ὡς ἐξαίρετης σημασίας, ἡ ἀπόφαση τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου καί τῆς Συνόδου νά διατάξουν οἰκονομικό ἔλεγχο στή διαχείριση τῆς Μητρόπολης, πού τήν ποιμαίνει ὁ κ. Σπυρίδων. ᾿Αλλά, ὅπως ὁμολογεῖται στή σύντομη σημείωση, τόν ἔλεγχο τόν ζήτησε ὁ ἴδιος ὁ Μητροπολίτης Κεφαλληνίας. ῾Η Σύνοδος δέν ἔκανε τίποτε ἄλλο, παρά νά συγκατατεθεῖ στό αἴτημα τοῦ Μητροπολίτη καί νά προωθήσει τή διαδικασία ἐλέγχου.
Γράφεται:
“῎Εδωσε ἐντολή (ἡ Σύνοδος) γιά οἰκονομικό ἔλεγχο τῆς Μητρόπολης Κεφαλληνίας, ἔπειτα ἀπό αἴτημα τοῦ ἐκεῖ Μητροπολίτου”.
῎Αν ἡ Σύνοδος διέτασσε οἰκονομικό ἔλεγχο στήν ᾿Αρχιεπισκοπή ᾿Αθηνῶν, θά ἔκανε πράξη γενναία, ἄξια νά ἐνταχτεῖ στά μέτρα τῆς κάθαρσης. ῾Η ἀπόφασή της γιά τή Μητρόπολη Κεφαλληνίας, ἀποτελεῖ παραβίαση ἀνοικτῶν πυλῶν. ᾿Εφόρμηση δίχως θάρρος καί δίχως οὐσιαστικό ἀποτέλεσμα.
***
Δέ λείπει ἀπό τό δωδεκάλογο καί ἡ περίπτωση τοῦ ἀρχιμανδρίτη Γιοσάκη. Πῶς νά λησμονήσει ὁ Χριστόδουλος τόν ἀρχιμανδρίτη, πού τοῦ προσέφερε μυστικές ἐκδουλεύσεις καί πού, σέ ἀντάλλαγμα, τόν προωθοῦσε σέ σημαντικές ἐκκλησιαστικές ἐπάλξεις;
Τί λέγεται, λοιπόν, γιά τό Γιοσάκη;
῾Η ῾Ιερά Σύνοδος “ὑποχρέωσε τό Μητροπολίτη ᾿Αττικῆς νά θέσει σέ ἀργία καί νά ἀσκήσει δίωξη κατά τοῦ ᾿Ιακώβου Γιοσάκη. Μετά τή διαθεσιμότητα τοῦ κ. Παντελεήμονα χρέη ἀνακριτοῦ ἀνέλαβε ὁ τοποτηρητής, μητρ. Μεσογαίας κ. Νικόλαος”.
Τό σύντομο αὐτό κείμενο δηλώνει τό παρακαμπτήριο δρομολόγιο, πού ἀκολούθησε ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, γιά νά ἀποφύγει τή συνάντησή του καί τήν ἀναμέτρησή του μέ τό Γιοσάκη.
1) ῾Ο Νόμος δίνει στό Χριστόδουλο τό δικαίωμα νά ἀσκήσει δίωξη ἐναντίον ὁποιουδήποτε κληρικοῦ, πού κάνει κολάσιμη πράξη στήν περιοχή τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας του. ῞Ομως, ἀπέφυγε νά κάνει χρήση αὐτοῦ τοῦ δικαιώματος καί προσπάθησε νά ρίξει τήν εὐθύνη τῆς ἔγκλησης στόν ὑπερφορτωμένο μέ ἐνοχές Μητροπολίτη Παντελεήμονα Μπεζενίτη.
2) ῾Η πράξη αὐτή συνιστᾶ φυγή ἀπό τό καθῆκον. Καί προδίδει ἄμετρο φόβο. ῎Αν ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος διέτασσε τή διεξαγωγή ἀνακρίσεων, ὁ Γιοσάκης, προδομένος καί πικραμένος, θά μποροῦσε νά προβεῖ σέ ἀποκαλύψεις, πού θά τόν ἔκαιγαν. Μέ τήν ἐκβιαστική παράκαμψη τοῦ χρέους τῶν ἀνακρίσεων, ἔρριξε σέ ἄλλα χέρια τόν ἐπικίνδυνο ἐκρηκτικό μηχανισμό. ᾿Επιβάρυνε ἄλλον μέ τήν εὐθύνη νά κάνει καταλογισμό σέ βάρος τοῦ Γιοσάκη. Καί ἐκεῖνος ἀποσύρθηκε στό ἀπυρόβλητο. Χωρίς νά εἶναι βέβαιο, πώς θά ξεφύγει. Γιατί ὑπάρχει καί τό ἐνδεχόμενο νά τόν πιάσουν τά σκάγια τῶν ἀποκαλύψεων τοῦ Γιοσάκη, σ᾿ ὁποιαδήποτε ἀπόσταση καί ἄν στέκεται.
***
Δέν γνωρίζω, ἄν θά βρεθεῖ ῞Ελληνας, ᾿Ορθόδοξος ἀναγνώστης αὐτοῦ τοῦ δωδεκάλογου, πού θά διακινδυνεύσει νά ἐπικροτήσει τίς “καθαρτικές” πρωτοβουλίες τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου καί τῶν Συνοδικῶν. Οἱ δραστηριότητες, πού προβλήθηκαν, μέ αὐτό τό δημοσίευμα σέ κοινό ἔπαινο, εἶναι καθαρό φιάσκο. Παιχνίδι ἐπικοινωνιακό, γιά τόν ἐντυπωσιασμό τῆς ἀνυποψίαστης μάζας. Σχῆμα ἀπολογίας, πού, ἡ βαθύτερη ἀνάλυσή του τό ἐκτιμάει ὡς ἀπαράδεκτη ἀπάτη.
῎Ισαμε σήμερα, οὔτε μιά περίπτωση ἐκτροπῆς ἐκκλησιαστικοῦ ἡγέτη δέν ἀντιμετωπίστηκε δυναμικά καί ὁριστικά. ᾿Ακόμα καί αὐτή ἡ κραυγαλέα περίπτωση τοῦ Παντελεήμονα Μπεζενίτη, ἡ χυμένη στίς τριόδους καί ἀσυμμάζευτη, δέ συνάντησε μπροστά της τόν τίμιο δικαστή. Λικνίζεται καί διαιωνίζεται, στό κύμα τοῦ φόβου καί τῆς ἀπροθυμίας τοῦ κ. Χριστόδουλου.
Οἱ ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες, πού ἔχουν ἀποστολή νά διερευνοῦν μέ τιμιότητα τίς παραβιάσεις τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων καί νά ἀποκόπτουν ἀπό τόν κορμό τῆς ἀρχιερωσύνης καί τῆς ἱερωσύνης τά σαπρά μέλη, τούς κλέφτες, τούς πλαστογράφους, τούς ἀνήθικους, τούς ἀνάξιους τῆς ἀρχιερατικῆς καί τῆς ἱερατικῆς τιμῆς, δείχνουν, τούτη τήν κρίσιμη ὥρα, τέτοια ἐπιφυλακτικότητα, τέτοιο φόβο καί τέτοια ὀλιγωρία, πού καταντάει ἔνοχη κάλυψη τῶν σκανδαλοποιῶν καί ἔνδειξη ὑπαιτιότητας ἐλεγκτῶν καί ἐλεγχομένων, γιά τόν καθολικό διασυρμό τῆς ᾿Εκκλησίας καί τῶν λειτουργῶν Της.
Μετά ἀπό τήν τραγική αὐτή ἐξέλιξη, ἐκεῖνος, πού πρέπει νά λογοδοτήσει, εἶναι ὁ Χριστόδουλος, ὁ κύριος αἴτιος τῶν παρελκύσεων, τῶν συγκαλύψεων καί τῶν ἀπολούσεων τῶν διεφθαρμέ-νων συνιερουργῶν του καί φίλων του. ῾Ο Χριστόδουλος, μέ κανένα τρόπο δέν μπορεῖ νά εἶναι “ἐγγυητής τῆς κάθαρσης”. Εἶναι ὑπόλογος γιά τήν ἔκρηξη καί τή νομιμοποίηση τῆς διαφθορᾶς.
