Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 158, 1-6-2005

Ἡ ψηλάφηση τοῦ κάλλους

Κατά τή μακρά καί ἐπίπονη διαδρομή τῶν ἐρευνῶν καί τῆς συστηματοποίησης τῶν ἐπιστημονικῶν ἀνακαλύψεων, ἀποτυπώσαμε, μέ μαθηματικούς τύπους τίς σχέσεις τῶν ὑλικῶν στοιχείων καί τήν ἀπαραβίαστη ἐναρμόνιση τῶν φαινομένων. Εἴμαστε, ὅμως, ὑποχρεωμένοι νά καταθέσουμε μιά ὁμολογία. Τά μαθηματικά μας, πού τά χαιρόμαστε ὡς δική μας ἐπινόηση καί τά ἀξιοποιοῦμε, ὁλοένα καί περισσότερο, ἀποδεικνύεται, ἐκ τῶν πραγμάτων, ὅτι δέν εἶναι ἀποκλειστικά καί μόνο ἀνθρώπινο γλωσσάρι. Τρόπος δουλειᾶς, πού μᾶς ἐξυπηρετεῖ κατά τήν περιγραφή τῶν φαινομένων καί τήν ἔνταξη τῶν σκέψεών μας σέ σύστημα γνώσης. Οἱ νόμοι τῆς φύσης, πού τούς ἀνακαλύπτουμε καί, πού τούς ἀποκρυπτογραφοῦμε μέ τή βοήθεια τῶν μαθηματικῶν μας ἐξισώσεων, ἀποτελοῦν, στό σύνολό τους καί στά ἐπί μέρους τους, τήν ὑποδομή τῆς παγκόσμιας ἁρμονίας. Τό θαυμαστό γλωσσάρι τοῦ Θεοῦ, πού κρύβεται πίσω ἀπό τήν καθολική εὐταξία καί πού, ταυτόχρονα, φανερώνεται καί δηλοποιεῖται καθώς τό σύμπαν διακρατεῖται στό κάλλος του καί στό “διαγεγραμμένο προορισμό” του. ᾿Εκεῖνος, ὁ ἄπειρος νοῦς, μίλησε καί μιλάει μέ τήν παγκόσμια εὐταξία. Καί παραχωρεῖ σέ μᾶς, στά λογικά του πλάσματα, τό προνόμιο, νά εἰσχωροῦμε στά μυστικά τῆς Δημιουργίας Του καί νά ἀποτυπώνουμε, μέ τό δικό μας τρόπο, τό Θεϊκό μαθηματικό γλωσσάρι Του.

Αποτέλεσμα αὐτῆς τῆς σταδιακῆς διείσδυσης τοῦ ἀνθρώπινου μυαλοῦ μας στό “εἶδος” καί στό “κάλλος” τοῦ κόσμου, πού μᾶς περιβάλλει, εἶναι τό στήσιμο τοῦ πολυδαίδαλου ἀνάκτορου τῶν ἐπιστημῶν μας καί τῶν τεχνῶν μας. Παρατηροῦμε, ἐντυπωσιαζόμαστε, ἐρεθίζεται ὁ ἀνήσυχος νοῦς μας, προχωροῦμε σέ συγκρίσεις καί σέ μετρήσεις, ἀνακαλύπτουμε τόν κώδικα τῆς ἁρμονίας καί στήνουμε τό σύστημα τῆς ἐπιστήμης μας.

Σταδιακή ἡ οἰκοδόμηση τῆς γνώσης μας καί τῶν καλλιτεχνημάτων μας. Ἀπό τή μηδενική βάση τό πρῶτο ξεκίνημα. Ἀπό τή διαίσθηση, πού κατάφερε νά ἀξιοποιήσει τίς πρωτογενεῖς, ἁπλές ἐμπειρίες. Ἀπό τό πρῶτο σκίρτημα χαρᾶς, πού προκάλεσε στήν ψυχή ἡ παρατήρηση τῆς φύσης, τοῦ οὐρανοῦ, τῆς γῆς, τῆς πλούσιας βλάστησης, τῆς μεγάλης οἰκογένειας τῶν κτηνῶν καί τῶν φτερωτῶν. Ἀπό τήν ἐπεξεργασία τοῦ πρώτου ἐργαλείου καί ἀπό τή δοκιμή τῆς ἱκανοποίησης, πού γέννησε στήν ἄγραφη πλάκα τῆς ψυχῆς, ἡ χρήση του.

Ἀπό κείνη τή στιγμή ἡ ἱστορία τρέχει. ῾Ο ἄνθρωπος λιτανεύει, ἀσταμάτητα, στίς ἐρημιές τοῦ πλανήτη μας καί προωθεῖ στό ἀχανές σύμπαν, τή λογική ὕπαρξή του, τήν πολύτιμη αὐτή εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Καί, καθώς τή λιτανεύει, θησαυρίζει ὁλοένα καί περισσότερη γνώση καί ἀφήνει πίσω του δομημένη ἐπιστημονική ἐμπειρία καί τυπώματα ἀριστουργηματικά πολιτισμικῆς ἔμπνευσης.

Ἡ σημερινή φάση τῆς ἀνθρώπινης προόδου μᾶς προκαλεῖ ἴλιγγο. Σέ τέτοιο βαθμό, πού νά μᾶς κατακυριεύει ἡ ἔπαρση. Καί νά τολμοῦμε τό παράτολμο. Νά ἐγκαθιστοῦμε τό σπουδαστή ἄνθρωπο, τόν ἐπεξεργαστή τῶν δυνάμεων καί τῶν νόμων τῆς φύσης. στό θρόνο τοῦ ἄπειρου Θεοῦ. Νά θεοποιοῦμε τή δική μας, “πεπερασμένη” ὕπαρξη. Καί νά λατρεύουμε “τήν κτίση, παρά τόν Κτίσαντα”. (Ρωμ. α΄ 25).

Ο ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ