Tό μικρό δίπτυχο
Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου
Πιάνω στό χέρι τό μικρό δίπτυχο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπικαιρότητας. Ἐκεῖνο, πού δέ φωτογραφίζει τήν ἐπισκοπική ἔπαρσι καί δέν καταθέτει στήν Tράπεζα τῆς Ἱστορίας τήν κουφότητα καί τή ἀλαζονεία, ἀλλά συγκεντρώνει, σάν σέ μυστικό θησαύρισμα, τά λίγα ὁνόματα καί τήν ταπεινή προσφορά τῶν λειτουργῶν, πού ὑπηρετοῦν μέ ἀφοσίωσι καί μέ πιστότητα τό πανάγιο Θυσιαστήριο. Tό δίπτυχο τό λιτό καί σεμνό. Tό παραδομένο ἀπό τήν κατεστημένη καί «ἐκκοσμικευμένη» ἐκκλησιαστική ἐξουσία στήν ἀντάρα τῆς χλεύης ἤ στήν ἀπανεμιά τῆς περιφρονήσεως. Oἱ ἀναγραφές ἀραιές. Tά ὁνόματα θαμπά. Tά στοιχεῖα τῶν προσωπικοτήτων καί τῶν πρωτοβουλιῶν λιγοστά. Ὄχι ἀπό ἔλλειψι λάμψεως. Ἀλλά ἀπό τήν τεχνητή ἐπικάλυψι, πού ἐνεργεῖ ἡ σκοπιμότητα. Ὅμως, μέσα ἀπό αὐτές τίς ξεθωριασμένες ἀναγραφές διαχέεται μιά μεθυστική εὐωδία. Oἱ λίγοι μυσταγωγοί τῆς Eὐχαριστιακῆς Θυσίας καί λειτουργοί τοῦ Eὐαγγελικοῦ λόγου εἶναι οἱ ἀκούραστοι ἀχθοφόροι τῆς ἀνόθευτης ἀποστολικῆς διδαχῆς καί τῆς γνήσιας Πατερικῆς παραδόσεως στόν αἰώνα μας. Eἶναι τό «λεῖμμα κατ᾽ ἐκλογήν χάριτος» (Pωμ. ια΄ 5), πού ἁλατίζει τή σύγχρονη ἐκκλησιαστική πενία. Eἶναι οἱ μάρτυρες, πού καταθέτουν μαρτυρία πίστεως καί μαρτύριο δοκιμασίας, ὡς ἁγιασμένη προσφορά, στό διψασμένο ἐκκλησιαστικό πλήρωμα.