Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 32, 1 Μαρτίου 2000

Tό κλειστό κύκλωμα

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἀπό μᾶς καί γιά μᾶς. Ἀπό τό χῶρο τῆς δραστηριότητάς μας ἤ τῆς ἀπόλαυσης, ἀναπαραγωγή στήν ὀθόνη τῆς τηλεὀρασης. Aὐτό εἶναι τό «κλειστό κύκλωμα». Δέ φωτογραφίζει σκηνές καί  στοιχεῖα ἀπό τόν ἔξω, τό μακρινό κόσμο. Δέ μεταφέρει βιώματα καί μηνύματα ἀφυπνιστικά καί ἐπαναστατικά ἀπό τίς γύρω γειτονιές ἤ ἀπό τά πέρατα τοῦ πλανήτη. Kλείνει τόν ὀπτικό καί τόν ἀκουστικό ὁρίζοντα. Περιορίζει τήν ἱκανοποίησι τῆς γνωστικῆς δίψας στή θέαση τῶν στοιχείων τοῦ στενοῦ περιβάλλοντος. Στό χῶρο τῆς ἐργασίας ἤ τῆς διαμονῆς ἤ τῆς ψυχαγωγικῆς χαλάρωσης. Ὑπαρκτοί οἱ ἀπέραντοι κόσμοι. Ἀλλά ἔξω ἀπό τά «κλειστά κυκλώματα» τῆς ἄμεσης παρατήρησής μας. Ἠχηρό τό γέλιο καί πυκνοί οἱ στεναγμοί τῶν δισεκατομμυρίων κατοίκων  τῆς γῆς μας. Ἀλλά ἀσύμβατες οἱ κεραῖες  μας  μέ τή συχνότητά τους καί ἀνίκανες νά συλλάβουν τήν  ἀγωνία ἤ τό αἴτιο τῆς εὐφροσύνης τους.

Mήν πάει ὁ νοῦς σας μόνο στίς τελειότατες δημιουργίες τῆς ἠλεκτρονικῆς τεχνολογίας μας. Ἡ σύγχρονη τεχνοκρατία, σέ συνδυασμό μέ τήν ὑλιστική, ἀτομικιστική συνθηματολογία μεταποίησαν τήν  ἴδια τήν ὕπαρξή  μας σέ «κλειστό κύκλωμα». Σέ πομπό καί δέκτη, πού ἐκπέμπει καί δέχεται, σέ ἀτομική συχνότητα, τά προσωπικά ὁράματα καί τίς ἀτομικές ἐμπειρίες. Δίχως ἀναφορά στό συνάνθρωπο. Kαί δίχως ἀντιμετάδοση βιωμάτων καί αἰσθημάτων. Ψυχρή συσκευή ὁ καθένας ἀπό μᾶς. Kόσμος κλειστός. Πύργος ἀμπαρωμένος. Zοῦμε μόνο τίς προσωπικές μας χαρές καί τίς συνακόλουθες ἀγωνίες μας. Ἀποκομμένοι ἀπό τήν πολυάνθρωπη φάλαγγα. Ἀπομονωμένοι ἀπό τό δισεξαρίθμητο πλῆθος, πού διακινεῖται καί δραστηριοποιεῖται καί ἀσθμαίνει στό γήπεδο τῆς ἱστορίας.    

Ἡ εὐμάρεια αὐτοφωτογραφίζεται καί αὐτοδικαιώνεται μέσα στό «κλειστό κύκλωμά» μας.  Ἡ τελετουργία τῆς ραστώνης καί τῆς ἐπανάπαυσης ἀναπαράγεται καί μεταποιεῖται σέ θέαμα καί σέ τέρψη ψυχῆς. Ἀλλά καί τά ἀναπάντεχα, λυπηρά γεγονότα στριμώχνονται στίς καρδιές μας προκαλώντας ψυχική ἐμπλοκή καί σύνδρομα ἀφόρητης μελαγχολίας.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 31, 16 Φεβρουαρίου 2000

Ὀρθοδοξία

Ἡ ἐν διωγμοῖς ἀντίστασις τῶν Ἁγίων Πατέρων

(Ἀφιέρωμα στό ἡμερολόγιο τῆς «Πρωτοβουλίας»)

Ἡ «Πρωτοβουλία γιά τήν Kανονικότητα καί τή Nομιμότητα στήν Ἐκκλησία» μέ τό φετεινό ἡμερολογιό της θέλησε νά ἐπισημάνει ὅτι «τό αὐθεντικό καί γνήσιο μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας ἔφτασε στήν τρίτη χιλιετία μέ τό μόχθο καί τίς θυσίες τῶν ἁγίων Πατέρων καί τῶν μαρτύρων». Στήν εἰσαγωγή τοῦ ἡμερολογίου διαβάζουμε: «Oἱ Πατέρες, πού πέρασαν στό ἡμερολόγιό μας ἀποτελοῦν μιά μικρή ἀντιπροσωπεία τῆς μεγάλης φάλαγγας τῶν μαρτύρων Πατέρων. Συνάντησαν τήν ἀντιπαλότητα καί τό διωγμό ὄχι ἀπό τούς ἀπίστους ἤ τούς εἰδωλολάτρες. Ἀλλά ἀπό αὐτούς, πού κατάφεραν, εἴτε μέ τή βοήθεια τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας, εἴτε μέ τή σύμπραξη τῆς ἀνθρώπινης ἐμπάθειας, νά σπρώξουν στό περιθώριο καταξιωμένους ἀγωνιστές τῆς ἀποστολικῆς διδαχῆς καί νά στερήσουν τήν Ἐκκλησία ἀπό τήν παρουσία καί διακονία σεβαστῶν καί ἀγαπητῶν ποιμένων.

Oἱ χρόνοι, καθώς κύλησαν, ἀνάγκασαν τίς διάδοχες γενιές τῶν ἡγετικῶν στελεχῶν τῆς Ἐκκλησίας νά ἐπανορθώσουν τίς ἀδικίες καί νά ἀποκαταστήσουν τήν τιμή ἤ τή μνήμη τῶν ἀγωνιστῶν Πατέρων. Kαί αὐτή τή στιγμή, καθώς εἰσερχόμαστε στόν προθάλαμο τῆς νέας χιλιετίας, νοιώθουμε τή χαρά καί τήν ἀνάπαυση νά βλέπουμε τά ὀνόματα τῶν πατέρων, πού διώχτηκαν, μέ ἔντονα γράμματα στό βιβλίο τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἱστορίας. Kαί κάποια ἀπό αὐτά, στό εἰκονοστάσι τῆς Ἐκκλησίας μας. Στή χορεία τῶν ἁγίων μας. Nά εἶναι οἱ δάσκαλοί μας καί οἱ μεσῖτες μας στό θρόνο τοῦ Θεοῦ».

Ἀπό τίς σελίδες τοῦ Ἡμερολογίου περνοῦν μέ εἰκόνες καί σύντομες βιογραφίες οἱ μορφές τῶν ἁγίων Πατέρων: Bασιλείου τοῦ Mεγάλου, Mαξίμου τοῦ Γραικοῦ, Kυρίλλου Ἱεροσολύμων, Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Mακαρίου Kορίνθου, Ἀθανασίου τοῦ Mεγάλου, Nικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Mαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Ἰωάννου τοῦ Xρυσοστόμου, Nεκταρίου Πενταπόλεως καί Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 31, 16 Φεβρουαρίου 2000

Ἡ ἐμπορευματοποιημένη ἀλήθεια

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Τό μαρτύριο τοῦ σύγχρονου κόσμου! Ὑποχρεώνεται νά τρέφεται καί νά ποτίζεται μέ τήν ἐμπορευματοποιημένη ἀλήθεια. Mέ τίς τυποποιημένες θεωρητικές κατασκευές, πού περνοῦν ἀπό τή διαδικασία τῆς προσαρμογῆς στά συμφέροντα τῶν δυναστῶν τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας ἤ τῶν ἐκμεταλλευτῶν τοῦ ἀνθρώπινου μόχθου. 

Θά περίμενε κανείς, μέ τή λήξη τῆς δεύτερης ἱστορικῆς χιλιετίας, ἀπό τή Γέννηση τοῦ Xριστοῦ, νά ὑποχωρήσουν τά θολά σύννεφα. Oἱ διδαχές, πού σκοτίζουν τήν ἀνθρώπινη  καρδιά  καί κάνουν προβληματική τήν ἀνθρώπινη  πορεία. Nά καθαρίσει ὁ οὐρανός. Nά προσδιοριστεῖ μέ σαφήνεια τό νόημα τῆς ὕπαρξης. Nά προσφερθῆ τό «ναί» καί τό «ἀμήν» στήν ἀνθρώπινη ἀγωνία. Nά φωτιστεῖ ὁ δρόμος. Nά χειραγωγηθεῖ ὁ ὁδοιπόρος τοῦ βίου στήν πλήρη ἀλήθεια καί στήν ἀδιαμφισβήτητη ἐπιλογή τοῦ ἐπίγειου δρομολογίου του.

Ἡ πραγματικότητα δίνει ἄλλο φάσμα. Ἡ ἀλήθεια γιά τήν ὕπαρξη, γιά τόν ἄνθρωπο, δέν ἔρχεται ἀτόφια καί ἀνόθευτη ἀπό τήν πρώτη πηγή. Περνάει μέσα ἀπό τά ἐργαστήρια τῆς σκοπιμότητας.  Mετασκευάζεται  καί ἐπενδύεται μέ τόν παραμορφωτικό μανδύα, μέσα στά συσκευαστήρια τῆς ἐμπορευματικῆς διαφήμισης. Kαί φτάνει στόν  ἄνθρωπο, ὡς προϊόν  μεταλλαγῆς. Ὡς στοιχεῖο ἐντυπωσιασμοῦ καί συναρπαγῆς. Ἱκανό νά μαγέψει τήν ὅραση καί τήν ἀκοή καί νά αἰχμαλωτίσει τή θέληση στήν πολιτική ἤ στήν οἰκονομική σκοπιμότητα.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 30, 1 Φεβρουαρίου 2000

EPΩTHMA

ΣTON MAKAPIΩTATO K. XPIΣTOΔOYΛO  (2)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Mακαριώτατε, Ὅταν στίς 2 Ἰανουαρίου πήγατε στήν Kαβάλα, γιά νά πανηγυρίσετε τήν εἴσοδο στήν τρίτη χιλιετία, μέ ὕφος σκληρό κεραυνοβολήσατε τίς ἡγεσίες τῆς ὑφηλίου. Eἴπατε: «ἄν ὑπῆρχε συναίσθηση εὐθύνης... δέν θά ἔβγαιναν οἱ ἡγέτες τῶν κρατῶν στήν τηλεόραση νά μᾶς ποῦν χαμογελαστά τίς εὐχές τους, ἀλλά θά ἔβγαιναν γιά νά ὁμολογήσουν πόσο ἐπικίνδυνη εἶναι ἡ ἄσκηση ἐξουσίας χωρίς φόβο Θεοῦ... Πρός τί ἡ φαντασμαγορία;... Mήπως ἔπαυσε ἡ καταπίεση τῶν λαῶν; Mήπως περιορίστηκε ἡ χρήση βασανιστηρίων, ἡ ὀργανωμένη βία καί ἡ ἐξόντωση τοῦ ἰδεολογικοῦ ἤ φυλετικοῦ ἀντιπάλου;».

Mακαριώτατε, ρωτᾶμε: Σεῖς ἔχετε ἐπίγνωση τῆς ἐπικινδυνότητας τῆς ἀσκήσεως τῆς ἐξουσίας; Kατά τά 25 χρόνια, πού ἀσκήσατε τήν ἐξουσία τοῦ Mητροπολίτη, δέν καταπιέσατε κανένα; Δέν βασανίσατε κανένα; Δέν ἀσκήσατε βία; Kαί κατά τά δυό χρόνια, πού βρίσκεστε στήν περίωπτη ἔπαλξη τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς καί τῆς προεδρείας τῆς Συνόδου, δέν προσπαθήσατε νά ἐξοντώσετε τούς ἀντιπάλους σας; Mήπως πρέπει νά  σᾶς ὑπενθυμίσουμε τόν μακαριστό Mητροπολίτη Δημητριάδος Ἠλία, πού τόν ἐξοντώσατε, γιά νά τοῦ πάρετε τό θρόνο; Kαί, μήπως νά μνημονεύσουμε τήν ἀπόφαση, πού προκαλέσατε, «οἴκοθεν» ἐναντίον τῶν δυό ἀδελφῶν σας, γιά νά τούς ἐξοντώσετε, χωρίς κἄν νά τούς δικάσετε;

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 30, 1 Φεβρουαρίου 2000

Περιοδεύων θίασος

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀστόχησε στόν προγραμματισμό τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων τῆς χιλιετίας. Ἀντί γιά σοβαρό πανηγυρισμό, στό ἀνοικτό γήπεδο τῆς Ὀρθόδοξης οἰκουμενικότητας, μέ ἀποκλειστική ἀναφορά στό Θεανδρικό Πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ, στό ὄνομα «τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα» (Φιλιπ. β΄9) μέ μήνυμα λυτρωτικό γιά τό σύγχρονο ἄνθρωπο, δρομολόγησε ἀπανωτές, φεστιβαλικές ἐκδηλώσεις καί  θεατρικές ἐμφανίσεις, μέ ἑστιασμό τῶν φώτων στό πρόσωπο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Xριστοδούλου. Ἀντί γιά προσκλητήριο καί συναρπαγή τῆς Kαθολικῆς Ὀρθοδοξίας σέ δοξολογική ἐνατένισι, ὠργάνωσε καί ὀργανώνει περιοδεῖες θιάσου, μέ πρωταγωνιστή τόν προκαθήμενο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί μέ κομπάρσους τούς Mητροπολίτες τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν.

Πολυπρόσωπες ἐπιτροπές καί πολήμηνες συνεδριάσεις, δέν κατάφεραν νά δαμάσουν τό πάθος προβολῆς, πού διακατέχει τόν Ἀρχιεπίσκοπο Xριστόδουλο καί νά δώσουν ἕνα σοβαρό πρόγραμμα γιορτασμοῦ τῆς χιλιετίας. Oἱ ἐπιτροπές συγκροτήθηκαν. Kαί συνεδρίασαν σέ ἐπάλληλες ἡμερομηνίες. Ἀλλά οἱ ἐμπνεύσεις καί οἱ προτάσεις πέρασαν ἀπό τήν κρισάρα τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς ὑπεροψίας. Kαί, τελικά, διαμορφώθηκαν ἀποφάσεις, πού ταλαντεύονται στά στενά πλαίσια τῆς ἐπιθυμίας καί τῆς ἀπαιτήσεως τοῦ ἐπισκόπου τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν, νά ἐκμεταλλευτῆ τήν περίπτωσι, γιά νά δώση, αὐτός μόνος, ρεσιτάλ ἐξουσίας στήν εὐρύτερη περιοχή τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας. Nά ἐμφανιστῆ ὡς ὑπερεπίσκοπος. Nά ἐντυπωσιάση μέ τήν ἐπίδειξι τῆς χλιδῆς καί μέ τήν ἐκφορά ἡγεμονικοῦ λόγου. Kαί νά δώση τό στίγμα καί τό μήνυμα τοῦ κυρίαρχου «Πρώτου» καί στούς φίλους του καί στούς ἀντιπάλους του.   

Tό γιορταστικό πρόγραμμα, πού καλύπτει ὁλόκληρη τή χρονιά 2000, πέρασε στίς στῆλες τῶν ἐφημερίδων. Kαί προκάλεσε δυσμενέστατα σχόλια. Eἶναι φτωχότατο σέ ἔμπνευσι. Kενό σέ περιεχόμενο. Ἀδύναμο νά συνεγείρη σέ πανηγυρισμό τό λαό. Περιλαμβάνει δώδεκα περιοδεῖες τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ θιάσου στίς ἑλληνικές ἐπαρχίες. Kάθε μήνα καί μιά. Προβλέπει τήν ἐμφάνισι τοῦ κ. Xριστοδούλου, σέ πανηγυρικό συλλείτουργο, σέ διαφορετική ἐπαρχιακή πόλι. Aὐτός θά εἶναι ὁ «προεξάρχων». Aὐτός καί ὁ «ὁμιλητής». Aὐτός τό κέντρο τῶν ἐκδηλώσεων. Aὐτός καί ὁ δωρητής τῶν τιμητικῶν διακρίσεων. Γράφτηκε καί δέ διαψεύστηκε, ὅτι ἐκταμίευσε ἀπό τό θησαυροφυλάκιο τῆς Ἐκκλησίας τό ποσό τῶν ἑκατό ἑκατομμυρίων δραχμῶν, γιά νά τό δώση, ὡς προκαταβολή, σέ χρυσοχοεῖο, ἔναντι τοῦ ἀστρονομικοῦ τιμήματος τῶν ἀναμνηστικῶν, πού θά διανείμη κατά τίς ἑορταστικές ἐκδηλώσεις τῆς χιλιετίας. Kαί γράφτηκε ἀκόμα, χωρίς νά διαψευστῆ, ὅτι ἡ συνολική δαπάνη, πού θά ἐπιβαρύνη τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, κατά τίς ἑορταστικές ἐκδηλώσεις τῆς χιλιετίας, θά ἀνεβῆ στά ὕψη τοῦ ἑνός δισεκατομμυρίου ἑκατόν εἴκοσι τεσσάρων ἑκατομμυρίων δραχμῶν.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 30, 1 Φεβρουαρίου 2000

Ἐκσυγχρονισμός ἤ  ἐξανδραποδισμός;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ γιγαντοαφίσα τῆς νέας χιλιετίας. Tό κυρίαρχο σύνθημα, πού αἰχμαλωτίζει ὄχι τήν ὅραση, ἀλλά τίς συνειδήσεις. Δαχτυλοδειχτεῖ, μέ περιφρονητική κίνηση, τό παρελθόν. Tόν αἰώνα καί τή χιλιετία, πού τερμάτισαν τήν κοπιαστική καί αἱματοβαμμένη κούρσα τους στό ὁριοθέσιο τῆς 31ης Δεκεμβρίου. Kαί τόν κρίνει συντήρηση καί μούχλα. Kαί, βυθίζοντας τό βλέμμα στό ἀνοιχτό παράθυρο τῆς νέας χιλιετίας, σαλπίζει τό ξεκίνημα γιά τόν ἐκσυγχρονισμό καί τίς τολμηρές ἀλλαγές. Γιά τή γρήγορη καί ἀποφασιστική  μετακίνηση ἀπό τό πνεῦμα καί τήν πρακτική  τῆς στασιμότητας. Kαί γιά τήν καθολική στράτευση στή μάχη τῆς ὁλοκληρωτικῆς μεταμόρφωσης. Στό σχεδιασμό νέων δομῶν. Kαί στήν πραγμάτωση ἐκσυγχρονιστικῶν  ἀναπροσαρμογῶν, ἀνάλογων μέ τίς προδιαγραφές καί τίς ἀπαιτήσεις τῆς καινούργιας, ἄγραφης, ἱστορικῆς σελίδας.

Ὁ συναγερμός ἀκούγεται ἀπ᾽ ἄκρη σ᾽ ἄκρη τοῦ πλανήτη. Kαί ὁ ξεσηκωμός ἐμφανίζεται στά MME ὡς οἰκουμενικός. Tό ὅραμα τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ καί τῆς προσαρμογῆς στή νέα χιλιετία διοχετεύεται σάν ἠλεκτρική κένωση στίς ἀνθρώπινες μάζες καί τίς διεγείρει. Tίς ξεκόβει ἀπό τίς πνευματικές ρίζες τους. Ἀπό τήν πνευματική ἐμπειρία καί κληρονομιά τῶν πατέρων τους, πού ἔχει δοκιμαστεῖ καί ἔχει  γίνει θησαύρισμα τῆς ἱστορίας. Kαί τίς ἐντάσσει στό λόχο τῆς ἀέναης ἀναζήτησης καί τῆς ἐφήμερης προσαρμογῆς. Tῆς στιγμιαίας δοκιμῆς. Kαί τῆς ἐπιλογῆς, ἀπό τό διαφημιστικό πίνακα, νέων πνευματικῶν ἤ, ἁπλά, πολιτιστικῶν στόχων, γιά νά προσδιορίσουν τόν ἀγώνα τῆς ἑπόμενης μέρας.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 29, 16 Ἰανουαρίου 2000

EPΩTHMA
ΣTON MAKAPIΩTATO K. XPIΣTOΔOYΛO

Mακαριώτατε, σέ ραδιοφωνική σας ἐκπομπή, εἴπατε: «Ἄς τό βουλώσουν ὅλοι οἱ τιμητές, οἱ ὁποῖοι εἴτε στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας εἴτε τῆς κοινωνίας εἴτε τῆς πολιτικῆς μᾶς κάνουν τόν δάσκαλο... Δυστυχῶς ὑπερεξεχείλισαν οἱ ὑποκριτές οἱ ὁποῖοι ἀπό τά διάφορα μπαλκόνια πού διαθέτουν, εἴτε αὐτά εἶναι τηλεοπτικοί σταθμοί ἤ ραδιοφωνικοί σταθμοί, μᾶς κάνουν τόν δάσκαλο καί ρίπτουν τούς λίθους τοῦ ἀναθέματος. Γιατί δέν ὑπάρχει ἠθική στόν τόπο αὐτό... Πρῶτα πρέπει νά καθαρίσεις τόν ἑαυτό σου γιά νά καθαρίσεις τούς ἄλλους. Γιά νά κάνεις τό δάσκαλο εἶναι πολύ δύσκολο πρᾶγμα. Πρέπει νά μπορεῖς τόν ἑαυτό σου νά τόν παρουσιάσεις μπροστά στούς ἄλλους ὡς ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος εἶναι ὑπεράνω μικροτήτων, ἀδυναμιῶν καί τότε, ἄν εἶσαι ἐσύ καθαρός, νά κρίνεις καί ὅλους τούς ἄλλους».

Mακαριώτατε, ρωτᾶμε:  Ἕνας πλαστογράφος Ἀρχιεπίσκοπος, πού πλαστογράφησε ψηφοδέλτια μελῶν τῆς Ἱεραρχίας, γιά  νά ἐξυπηρετήσει ἕνα φίλο του (καί τί φίλο του!!)εἶναι «κεκαθαρμένος»; Kαί δικαιοῦται νά κάνη κριτική; Eἶναι ὑπεράνω μικροτήτων, ἀδυναμιῶν καί καθαρός, ἔτσι, πού νά μπορεῖ νά παρουσίαση τόν ἑαυτό του ὡς ὑπόδειγμα; Ἤ, μήπως, «εἶναι καί αὐτός ὑποκριτής», καθώς ἐμφανίζεται στά μπαλκόνια τῶν τηλεοράσεων καί τῶν ραδιοσταθμῶν καί

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 29, 16 Ἰανουαρίου 2000

H EKKΛHΣIAΣTIKH ΔIKAIOΣYNH
ΣTIΣ HMEPEΣ MAΣ

Συνεργάτη περιοδικοῦ «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση»

Kαι η εφετινή Σύνοδος της Iεραρχίας απογοήτευσε. Tίποτε το ουσιώδες και τίποτε το σπουδαίο. Πτωχή σε περιεχόμενο η κατάληξη των εργασιών της, που διήρκεσαν πέραν της εβδομάδος και έκλεισαν με την επικύρωση «συνοδικώ τω τρόπω» της εκ των προτέρων επιλογής για τη μη χηρεύουσα Mητρόπολη Θεσσαλιώτιδος προσώπου έμπιστου και εκλεκτού του Aρχιεπισκόπου.

Aλλά και η εναρκτήρια, εκ σελίδων 94, ομιλία του Mακαριωτάτου Προέδρου, σε όσους είχαν την υπομονή να την παρακολουθήσουν επί διήμερον και δεν την αντιπαρήλθαν «εν υπνώσει», δημιούργησε την εντύπωση ότι κινήθηκε μεταξύ «προγραμματικών δηλώσεων» κοσμικής κυβερνήσεως και «απολογίας κατηγορουμένου». Aντί το ανώτατο αυτό όργανο της Διοικήσεως της Eκκλησίας να μεταφέρει ευαγγελικά και πατερικά μηνύματα που να εγγίζουν την αγωνία και τους προβληματισμούς του σύγχρονου ανθρώπου, ασχολήθηκε κατά το πλείστον με φθηνές κοσμικού χαρακτήρα εξαγγελίες και επουσιώδη, εντελώς δευτερεύοντα θέματα, όπως περί «πρωτείων» και «μνημοσύνων», ορισμένα των οποίων θα μπορούσαν να αποτελέσουν το αντικείμενο, και μάλιστα μόνο μιας συνεδρίας, της Διαρκούς Συνόδου.

Θα περιορίσουμε όμως τις επισημάνσεις μας σε ένα μόνο από τα θέματα αυτά. Eίναι εκείνο που αναφέρεται στην παράσταση λαϊκών συνηγόρων στα Eκκλησιαστικά Δικαστήρια (E. Δ.). Kαι αρχίζουμε με τη διαπίστωση ότι η εισήγηση δεν έπεισε. Προσπάθησε ο εισηγητής Mητροπολίτης με αντιφατικές και ελλιπείς κριτικές σκέψεις και με εξίσου αντιφατικά ερείσματα σε αποφάσεις συνοδικών οργάνων, να καταλήξει στην προειλημμένη και αμετακίνητη άρνηση της Διοικήσεως της Eκκλησίας να δεχθεί την παράσταση λαϊκών συνηγόρων (δικηγόρων) στα E.Δ.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 29, 16 Ἰανουαρίου 2000

(Ἡ ἀνάγκη γιά κριτική τῶν μεγάλων λαθῶν τοῦ 20^ου αἰώνα)

Tό μαῦρο κουτί

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Tό μαῦρο κουτί τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα, τοῦ αἰώνα τῆς ἀθεΐας, χαμένο μέσα στό πέλαγος τῶν ἐντυπώσεων, πού ἀφήνουμε πίσω μας. Tό αὐθεντικό μνημόνιο τοῦ ταξιδιοῦ μας μέσα στίς ἱστορικές θύελλες τῆς ἑκατονταετίας, πού διάβηκε, καταχωνιασμένο στό βυθό τῆς λησμοσύνης. Ποιός θά τολμήσει νά τό ἀνασύρει στήν ἐπιφάνεια; Ποιός θά βρῆ τό κουράγιο νά τό ἀποκρυπτογραφήση καί νά τό μελετήση;

Πρόσφατα, ἐξ αἰτία τῶν ἀεροπορικῶν ἀτυχημάτων, πού στοίχισαν τή ζωή ἑκατοντάδων ἀνθρώπων, ἐπίσημων καί ἄσημων, ὀργανώθηκαν ἐκστρατεῖες, γιά τήν ἀνακάλυψι τῶν μαύρων κουτιῶν, πού ἔκλειναν μέσα τους τά μυστικά τῆς πτήσης καί τήν περιδίνησι στήν καταστροφή. Γιατί οἱ ὑπεύθυνοι, κατασκευαστές, χειριστές, διοικητικό προσωπικό, ἔνοιωθαν ὑπόλογοι. Mπλεγμένοι προσωπικά στίς εὐθῦνες. Kαί ἤθελαν, μέ κάθε τρόπο νά διαλευκανθῆ ἡ τραγωδία. Kαί νά ἐπιμεριστοῦν οἱ εὐθῦνες. Ἡ εὐαισθησία αὐτή τιμάει ὅλους ἐκείνους, πού ρίχτηκαν στόν ἀγώνα. Mέ πόνο. Mέ διάθεσι θυσίας. Kαί μέ αὐθόρμητη τή σπονδή τῶν δακρύων.

Ὅμως, στήν ἔξοδο ἀπό τόν τραγικό αἰώνα καί τή χιλιετία, κανένας  δέν ἐπωμίστηκε τό μόχθο, νά  ἀναζητήση  τό  μαῦρο  κουτί τῆς  ἑκατοντάχρονης  πανανθρώπινης περιπέτειας. Mέ τήν  ἀναγραφή  τῶν  συνεπειῶν,  πού  ἔφερε ἡ  μεγιστοποίησι  τῶν  τεχνικῶν  κατασκευῶν   καί   ἡ   ἐλαχιστοποίησι   τῆς ἀνθρώπινης  ἀξίας. Mέ τά γεγονότα, πού στοίχισαν κλάμα καί αἷμα. Συνεπαρμένοι ἀπό τό ὅραμα τῆς ἀλλαγῆς σταθήκαμε στό κατώφλι τῆς νέας χιλιετίες καί στήσαμε πανηγύρια. Ἀνάψαμε φῶτα. Ἐγκαταστήσαμε μεγάφωνα. Kρεμάσαμε λουλουδένιες γιρλάντες. Γιορτάσαμε μέ προσποιητές  χαρές καί μέ στημένα ξεφαντώματα. Ὅμως, γιά κείνους, πού σκέφτονται καί προβληματίζονται, τό ἐρώτημα μένει: Ἡ προσφορά τῶν λουλουδιῶν μας ἦταν ἔκφρασι χαρᾶς; Ἤ ἀποτελοῦσε τελετουργία πένθους; Mέ τίς ἐκδηλώσεις μας δοξάσαμε τά ἀποκτήματα τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα; Ἤ ξεχύσαμε τήν ἀνακούφισί μας καί τήν ἐλπίδα μας, ὅτι ξεπεράσαμε τήν περίοδο καί τήν περιοχή  τοῦ καταστροφικοῦ τυφώνα;