Ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση» (τεῦχος 108, 1 Μαΐου 2003)
Ἀμφισβήτηση καί... ἀμφισβήτηση
Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου
Η ἀμφισβήτηση, μέ τή διπλή ποιότητά της, κυκλώνει τό κενό μνημεῖο τοῦ ᾿Αναστημένου Κυρίου μας. ᾿Από τή στιγμή τῆς ᾿Ανάστασης, ἴσαμε σήμερα. ῎Αλλοτε μέ τή μορφή τοῦ δισταγμοῦ. Τῆς ψυχικῆς ἀτολμίας μπροστά στό μεγάλο καί θαυμαστό γεγονός, πού ὑπερβαίνει τά ἀνθρώπινα μέτρα καί εἰσάγει στή διαλεκτική τῆς ἱστορίας τά “ὑπέρ κατάληψη” σημάδια τοῦ οὐρανοῦ. Καί ἄλλοτε σάν ἀνοιχτός πόλεμος, στό ὄνομα τῆς προχωρημένης γνώσης καί τοῦ ἀδιαμφισβήτητου “ὀρθοῦ λόγου”.
Οἱ πρῶτες ἀφηγήσεις, πού πιστοποιοῦν τήν ᾿Ανάσταση, συνοδεύονται καί μέ τήν ἱστόρηση τῆς ἀπιστίας τοῦ ἀποστόλου Θωμᾶ. Δέν ἦταν μακρινός παρατηρητής ὁ Θωμᾶς. Μήτε ἐκπροσωποῦσε τό παθιασμένο στρατόπεδο τῶν σταυρωτῶν. Εἶχε θέση καί μάλιστα περίοπτη, στήν ὁμάδα τῶν δώδεκα. Τῶν ἀγαπημένων μαθητῶν τοῦ σαρκωμένου Λόγου. Οἱ ἐμπειρίες του, πολλές καί σημαδιακές, τόν ἔφερναν, ταπεινό προσκυνητή τῆς Θεότητας τοῦ Διδασκάλου. Εἶχε ποτιστεῖ μέ τίς διδαχές. Εἶχε παρακολουθήσει τά θαύματα. Εἶχε μελαγχολήσει μέ τίς προρρήσεις τῶν παθημάτων. Εἶχε δεχτεῖ τίς προαγγελίες τῆς ᾿Ανάστασης.