Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 242, 1 Δεκεμβρίου 2008

Λαχανιασμένοι δρομεῖς

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Θέλω νά πλησιάσω, γιά μιά ἀκόμα φορά, τόν ἄθεο συνοδίτη, εἰσφέροντας στήν τράπεζα τῶν ἀνησυχιῶν του μιά δήλωση ἀπόλυτης συμφωνίας καί, ταυτόχρονα, ρίχνοντας στό καλάθι τῶν πολυδιαφημισμένων “ἀγώνων” του, μιά εἰσφορά ρητῆς, τεκμηριωμένης διαφωνίας.

Εἶμαι ἀπόλυτα σύμφωνος καί συνοδοιπορῶ μέ τόν ὀργισμένο, ἄθεο μαχητή, στήν ἔμφαση τῆς διαμαρτυρίας του καί στόν ἀγώνα του κατά τοῦ ρατσισμοῦ καί κατά τοῦ οἰκονομικοῦ ἤ τοῦ πολιτιστικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ. Εἶναι κοινή, ὀδυνηρή ἐμπειρία τῶν σκεπτόμενων ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς μας, ὅτι κατά τούς τελευταίους, ὑλοκρατούμενους αἰῶνες, ἡ ἀξία “ἄνθρωπος” ὑποβαθμίστηκε ἀπελπιστικά, ἴσαμε τήν πλήρη ἰσοπέδωση καί ἐξουθένωσή της. Κατάντησε -ἤ, σωστότερα, τόν κατάντησαν- στοιχεῖο μικροσκοπικό τῆς ὀγκωδέστατης μάζας καί ἁπλό ἐξάρτημα τῆς κολοσσιαίας πλουτοπαραγωγικῆς μηχανῆς. Τοῦ μηχανικοῦ συγκροτήματος, πού ἀναβαθμίζει, ἀδιάκοπα καί ἀπεριόριστα, τήν εὐμάρεια τῶν Κροίσων καί τήν ὑπεροψία τῶν δυναστῶν, μειώνοντας τά στεγνά καί σκυθρωπά πρόσωπα τῶν ἀδύναμων, πού διακινοῦνται στή σκιά τῆς ἐξάρτησης καί τῆς ὑποδούλωσης.

Τό κείμενο γράφηκε στήν ἐφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ (ἔτος 1997)

Tά γραπτά μένουν. Kαί προδίδουν.

Ὁ δημοσιογράφος τῆς Σεραφειμικῆς φατρίας Σπῦρος Ἀλεξίου αὐτοαναιρεῖται μέσα ἀπό τά δημοσιεύματά του.

Ἐπί ἔτη ὁ δημοσιογράφος Σπῦρος Ἀλεξίου, ὁ ὁποῖος συμπορεύεται πάντοτε μέ τό ἑκάστοτε κατεστημένον, προσπαθεῖ νά στηρίξη τάς παρανομίας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ καί τῆς ἀκολουθίας του μέ σαθρά ἐπιχειρήματα. Eἰς τό πελωρίων διαστάσεων ἐκκλησιαστικόν πρόβλημα, τό ὁποῖον συνταράσσει ἐπί δύο δωδεκαετίας τό πλήρωμα τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας, στρατεύεται συνεχῶς ὄχι μέ τήν φάλαγγα τῆς ἀληθείας καί τῆς νομιμότητος, ἀλλά μέ τήν φάλαγγα τῆς σκοπιμότητος. Bεβαίως, ἠμπορεῖ τό συμφέρον του νά τοῦ ὑπαγορεύη αὐτήν τήν τακτικήν. Πρέπει, ὅμως, νά γνωρίζη, ὅτι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι διαβάζουν τά κείμενά του, τά κρίνουν ἀντικειμενικῶς καί ὄχι ἀπό τήν ὁπτικήν γωνίαν τοῦ ἰδικοῦ του συμφέροντος.

Ἀπό τό 1974 ἕως τό 1997, ἐπί εἰκοσιτέσσαρα συνεχῆ ἔτη, ὁ δημοσιογράφος Ἀλεξίου ὑποστηρίζει, ὅτι καλῶς ἐξεδιώχθησαν οἱ δώδεκα Mητροπολῖται χωρίς δίκην καί χωρίς ἀπολογίαν. Ὅτι δέν ἐχρειάζετο νά ἀπαγγελθῆ κατ᾽ αὐτῶν κατηγορία, διά νά δικασθοῦν καί ὅτι ἐπερίττευεν ἡ διενέργεια ἀνακρίσεων καί ἡ παροχή τοῦ δικαιώματος πρός ἀπολογίαν. Ὅλα ἐγένοντο καλῶς παρά τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας τοῦ κ. Σεραφείμ. Kαί τό μόνον, τό ὁποῖον ἐχρειάζετο, ἦτο νά συμμορφωθοῦν οἱ Mητροπολῖται πρός τάς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου.

Ἡ ἐκδημία τοῦ π. Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν (Ἱερωνύμου Α')

Ως "πρότυπο προς μίμησιν" παρουσιάζει ο δημοσιογράφος της εφημερίδος "Χριστιανική" τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Α΄.
Πέρα από το πολυσχιδές έργο του, που συνοπτικά αναδεικνύεται, ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η αναφορά στην αντίδραση του μακαριστού αρχιεπισκόπου προς την ηγεσία της Δικτατορίας μέχρις σημείου "...νά αὐτοεξοριστεῖ καί αὐτός μέ τούς ἄλλους πολιτικούς ἐξόριστους...".

Για να διαβάσετε το δημοσίευμα του Νοεμβρίου 1988 της "ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ", πατήστε το παρακάτω εικονίδιο:

Ἄλλο
(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη ἱστορικά: ϞΘ’, Migne XXXVII, 1451)

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἕνα δεύτερο ἐπιτάφιο ἐπίγραμμα, πολύ πιό σύντομο, πού ἀντανακλᾶ τά αἰσθήματα μέ τά ὁποῖα ἦταν ἕτοιμος νά παραδώσῃ τήν ψυχή του στά χέρια τοῦ Πλάστου.

Ἄγγελοι ἀστραφτεροί,

            πού τό ἄπειρο σέ κύκλους

μοναδικό φῶς

            τῆς τριλαμποῦς Θεότητος περιβάλλετε,

δεχθῆτε τό Γρηγόριο, πού εἶναι ἀνάξιος,

            ἀλλ’ ὅμως εἶναι ἱερεύς.