Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 136, 1 Ἰουλίου 2004
Στά προπύλαια τῆς Ὀλυμπιάδας
Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου
Βρισκόμαστε, ἔκθαμβοι, στίς παραμονές τοῦ γεγονότος, πού χαρακτηρίστηκε μέγιστο. Πατᾶμε τά σκαλοπάτια τῶν προπυλαίων τῆς Ὀλυμπιάδας, μέ ὄνειρα, μέ ἐλπίδες καί μέ ἄμετρους φόβους. Ἡ προβολή τῆς ἀθλητικῆς ἐκδήλωσης ὑπερκαλύπτει τήν ἐπικαιρότητα καί ἐπικαλύπτει τά καυτά προβλήματα τῆς ἐπιβίωσης. Ἕνας λόγος μειωτικός ἤ ἀπαξιωτικός τοῦ Ὀλυμπιακοῦ ἰδεώδους, τούτη τή στιγμή, ἐγγράφεται στήν ἱστορική βίβλο ὡς πράξη βέβηλη καί ἀξιοδάκρυτη. Ἀντίθετα, ἡ προσφορά πληθωρικοῦ θαυμασμοῦ καί ἀνθοδέσμης ἐγκωμίων διακηρύσσεται ὡς ὀφειλετική ἀναγνώριση τοῦ μεγέθους τῆς πολιτιστικῆς μας κληρονομιᾶς. Ἡ διαφώτιση, ἤ, ἄν θέλετε, ἡ διαφήμιση, μᾶς ἔχει ὑπερπληρώσει. Ἐκ μεταφορᾶς, ἀναγράφουμε στήν πιστωτική στήλη ἕνα ἀσήκωτο φορτίο πατρογονικῶν κατορθωμάτων. Καί, μέ χρηστές ἐλπίδες, σχηματοποιοῦμε τόν μακρύ προϋπολογισμό τῶν αὐριανῶν κατορθωμάτων μας.
Ὡστόσο, πιστεύω, πώς ἡ ἐνημέρωσή μας μεθοδεύεται μονόπλευρα καί καταντάει ἐλλιπέστατη.