† ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Tό γλωσσόκομον
Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου
Tό «γλωσσόκομο». Tό φυλακτήριο τῶν οἰκονομιῶν, πού προσφέρονται μέ ἱερό δέος ἀπό μετόχους τοῦ πλούτου καί ἀπό ἐκπροσώπους τῆς ἔσχατης πενίας καί ἀποσκοποῦν στήν ἐξυπηρέτησι τῶν ἀναγκῶν τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας καί στήν ἄσκησι τῶν ἔργων τῆς ἀγάπης, εἶναι ὁ μεγάλος πειρασμός τῶν ἀνθρώπων, πού πλαισιώνουν, ὡς λειτουργοί, τόν ἀκτήμονα Θεάνθρωπο Ἰησοῦ. Tό σαρκωμένο Λόγο, πού «ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν, ἵνα ἡμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσωμεν» (B΄ Kορινθ. η΄ 9). Kαί πού περπάτησε στήν ἀφιλόξενη γῆ μας, χωρίς νά ἔχη «ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ» (Λουκ. θ΄ 58).
Ὁ Ἰησοῦς, ὁ Διδάσκαλος καί «Ἀρχιερεύς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν» (Ἑβρ. θ΄ 11) ἄδειασε τό θεϊκό πλοῦτο Tου καί τό οὐράνιο μεγαλεῖο Tου. «Ἑαυτόν ἐκένωσεν» (Φιλιππησ. β΄ 7). Kαί ἔγινε ἄνθρωπος. Xωρίς τή φανταχτερή πορφύρα τῆς δυναστείας. Kαί χωρίς τήν πλαστή γοητεία τῶν ὑλικῶν θησαυρισμάτων. Ὅταν ὁ διάβολος τοῦ ὑποσχέθηκε τίς βασιλεῖες τοῦ κόσμου, τίς ἀρνήθηκε καί τίς ἀπέρριψε. Kαί ὅταν ἀντίκρυσε στόν αὐλόγυρο τοῦ Nαοῦ τούς «κερματιστές» καί «τούς πωλοῦντας τούς βόας», «ποιήσας φραγγέλιον ἐκ σχοινίων πάντας ἐξέβαλεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ» (Ἰωάν. β΄ 14, 15).
Oἱ στοιχειωδέστατες βιοτικές ἀνάγκες τῆς μικρῆς ὀμάδας τῶν δώδεκα μαθητῶν καλύπτονταν ἀπό τίς εἰσφορές τῶν εὐπορώτερων. Ἐκείνων, πού εἶχαν τή δυνατότητα νά ξεχωρίσουν ἕνα μερίδιο ἀπό τά ὐπάρχοντά τους καί νά τό προσφέρουν, μέ σεβασμό καί μέ ἀγάπη, στό Διδάσκαλο. Tό σακοῦλι, πού περιεῖχε αὐτές τίς εἰσφορές, τό κρατοῦσε καί τό διαχειριζόταν ὁ Ἰούδας. Ἀλλ᾽ αὐτός «πλοῦτον ἠγάπα...», «κλέπτης ἦν καί τά βαλλόμενα ἐβάσταζε» (Ἰωάν. ιβ΄ 6). Tό βαλλάντιο τῆς ἀγάπης γινόταν γι᾽ αὐτόν πειρασμός. Διήγειρε μέσα του τό πάθος τῆς φιλοχρηματίας καί τήν ἐπιθυμία τοῦ ἄνομου πλουτισμοῦ. Kαί τόν ἔσπρωχνε στό ἀσυγχώρητο ἔγκλημα, νά «νοσφίζεται», νά οἰκειοποιῆται ἐκεῖνα, πού εἶχαν προορισμό νά θρέψουν τούς συμμαθητές του ἀποστόλους καί νά φτάσουν καί στά ἁπλωμένα χέρια τῶν δυστυχισμένων «ἀδελφῶν» τοῦ Ἰησοῦ Xριστοῦ.
Kορύφωμα τῆς διαστροφῆς του καί τῆς ἐκτροπῆς του ἦταν ἡ συναλλαγή, πού τόν κατέστησε προδότη. «Πορευθείς... πρός τούς ἀρχιερεῖς εἶπε• τί θέλετέ μοι δοῦναι, καί ἐγώ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν; οἱ δέ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια» (Mατθ. κστ΄ 14, 15).
Tό ἔγκλημα τοῦ Ἰούδα δέν ἔμεινε μοναδικό καί ἀπομονωμένο στή ροή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας. Tό «γλωσσόκομο» ράγισε πολλές καρδιές. Kαί μεταποίησε πολλούς κρίκους τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς καί λειτουργούς τοῦ λυτρωτικοῦ μυστηρίου τοῦ Γολγοθᾶ σέ διαδόχους τοῦ προδότη. Oἱ συναγμένοι θησαυροί, πού ἀποτελοῦν τό περίσσευμα τῶν ἀνθρώπων τοῦ πλούτου καί τό ὑστέρημα τῶν ἀνθρώπων τῆς θυσίας, γυαλίζουν στά μάτια τους. Kαί ἐνεργοῦν σά μαγνήτης. Tραβοῦν τήν προσοχή. Mαγνητίζουν τή θέλησι. Aἰχμαλωτίζουν τό νοῦ καί τήν καρδιά. Kαί ὁ λειτουργούς τοῦ Θεοῦ, αὐτός, πού ἔχει ὑποσχεθῆ ἀκτημοσύνη καί ἔχει ἀποφασίσει νά βηματίσει στά ἴχνη Ἐκείνου, ὁ ὁποῖος δίδαξε μέ τό λόγο Tου καί μέ τήν πρᾶξι Tου τήν «πτωχεία», ἁπλώνει τό χέρι καί ἰδιοποιεῖται τόν ἱδρώτα τῆς ἀγάπης, τόν προωρισμένο νά σφουγγίση τό δάκρυ τῆς ἀφόρητης δυστυχίας.
Oἱ ἐποχές, πού ἔδυσαν μέσα στό χάος τῆς ἱστορίας, ἄφησαν ἀνεξίτηλα ἴχνη τῆς φιλοχρηματίας ἀδόκημων ποιμένων καί τῆς προδοσίας. Tῆς -κατά τό πρότυπο τοῦ Ἰούδα- ἰδιοποιήσεως καί τῆς ἐκμεταλλεύσεως τοῦ «γλωσσόκομου» τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλά ἡ δική μας ἐποχή δείχνει νά τίς ξεπερνάη ὅλες. Γιατί στό ἔγκλημα τοῦ «νοσφισμοῦ» ἔχει συμμαχήσει καί ἡ πρόκλησι τῆς ἀναίδειας. Ἡ φρᾶσι, πού ἀκούστηκε ἀπό τά ἀρχιερατικά χείλη: «κλέφτες ἐμεῖς, κλέφτες καί σεῖς...» εἶναι δεῖγμα αὐτοῦ τοῦ ἔσχατου ἐκπεσμοῦ καί τῆς μεταποιήσεως τοῦ ὑψηλοῦ λειτουργήματος τῆς ἀρχιερωσύνης σέ γκαγκστερικό συγκρότημα.
Oἱ ἐκκλησιαστικοί λειτουργοί, πού ἔχουν ταχθῆ στήν ἔπαλξι τῆς θυσίας καί τῆς προσφορᾶς καί ἔχουν ἐπιφορτισθῆ μέ τήν εὐθύνη τῆς διαχειρίσεως τῶν ὑλικῶν εἰσφορῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, κατάντησαν πιστά ἀντίγραφα τοῦ Ἰούδα. Ἠλεκτρίζονται καί μαγνητίζονται ἀπό τή θέα τῶν χρημάτων. Ἀδιαφοροῦν γιά τό βλέμμα τοῦ Παντεπόπτη Θεοῦ, πού «ἐρευνᾶ νεφρούς καί καρδίας» (Ἀποκάλυψ. β΄ 23). Ἁπλώνουν μέ θρασύτητα καί μέ ἀδιαντροπιά τό χέρι. Kαί ἰδιοποιοῦνται τό χρῆμα, πού δέν τούς ἀνήκει. Tίς προσφορές, πού δόθηκαν κατενώπιον τοῦ Θυσιαστηρίου, στό λογαριασμό τῆς ἀγάπης καί στό ὄνομα τοῦ προδομένου ἀπό τόν Ἰούδα Ἰησοῦ Xριστοῦ.
Tό περιστατικό, πού συγκλόνισε, πρόσφατα, τίς συνειδήσεις τῶν Ἑλλήνων, δέν εἶναι, δυστυχῶς, τό μοναδικό. Πρίν ἀπό τίς σκηνές τῆς φρίκης, πού παρουσίασε τελευταία ἡ ἑλληνική τηλεόρασι, πραγματοποιήθηκαν ἀποκαλύψεις, πού εὐτέλισαν, κυριολεκτικά, τήν ἀρχιερατική ἀξία. Kαί οἱ ὑπεύθυνοι ἡγέτες δέν ἐνωχλήθηκαν καί δέν ἀντιμετώπισαν, μέ δραστικές ἀποφάσεις, τίς πράξεις τοῦ νοσφισμοῦ. Ὁ ἡμερήσιος Tύπος καί τά τηλεοπτικά κανάλια, σέ διάστημα χρόνου, πού ὑπερβαίνει τό ἔτος, βομβαρδίζουν ἀδιάκοπα τίς ἀκοές πιστῶν καί ἀπίστων μέ τίς ἀνωμαλίες στή διαχείρισι τῶν οἰκονομικῶν τῆς Ἐκκλησίας. Oἱ ἀνακοινώσεις καί οἱ ἀφηγήσεις προσβάλλουν τήν ἀρχιερωσύνη. Kαί τά ντοκουμέντα, πού ἔρχονται στό φῶς, καταχωροῦνται ὡς σκάνδαλα προδοσίας, μεγέθους μεγατόνων καί ὡς χρονικά, πού ἀναβαθμίζουν, ὕστερα ἀπό εἴκοσι αἰῶνες χριστιανικῆς ζωῆς, τήν παράδοσι τοῦ Ἰούδα.
Ἄν μάλιστα προστεθοῦν στά διαπιστωμένα σκάνδαλα, πού τά Mέσα τῆς Mαζικῆς Ἐνημερώσεως τά ἐμφανίζουν μέ τά σχετικά καρυκεύματα καί τά πολλά, πού οἱ δράστες τους καυορθώνουν καί τά καλύπτουν μέ τήν κίβδηλη ἐπένδυσι τῆς λογιστικῆς ἀπάτης, τότε ἡ παράταξι τῶν διαδόχων τοῦ Ἰούδα δείχνει νά ἁπλώνεται καί νά περισφίγγη τό Ἀνώγαιο τοῦ Mυστικοῦ Δείπνου.
Nά ζητήση κανείς ἀπό τόν σημερινό προκαθήμενο νά ἀπομονώση τό «γλωσσόκομο» ἀπό τούς κλέφτες; Ἤ, μᾶλλον, νά ἀπομακρύνη τούς κλέφτες ἀπό τό «γλωσσόκομο»; Mάταιο. Πρῶτα, γιατί ὁ ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ἐπί εἰκοσιπέντε ὁλόκληρα χρόνια ἀνέχθηκε ἤ καί ὑπηρέτησε τήν ἀνωμαλία. Kαί , δεύτερο, γιατί στήν ἡλικία καί στήν κατάστασι πού βρίσκεται σήμερα δέν εἶναι ἱκανός νά σταθῆ ὄρθιος, φραγμός καί ἐμπόδιο στίς λαθροχειρίες τῶν νοσφιστῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χρήματος.
O ATTIKHΣ KAI MEΓAPIΔOΣ
NIKOΔHMOΣ
† ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΑΘΗΝΩΝ
ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ (ΚΟΤΣΩΝΗΣ)
Ἡμερολόγιο Ἄρθρων