Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 152, 1-3-2005

Τό βαθύ τραῦμα (2)

Μητροπολίτου Ἀττικής καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Βαθύ τό τραῦμα στό σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος. Μέ φανερές καί ἀνησυχητικές τίς περιπλοκές. Καί μέ φοβερά ἐπικίνδυνες τίς ἐπιπτώσεις. Πρόκειται γιά τήν ὁμηρία τοῦ Συνοδικοῦ Σχήματος στίς ἀσυγκράτητες, φιλόδοξες παρορμήσεις τοῦ κ. Χριστόδουλου. ῾Υπεύθυνος γιά τό τραῦμα καί γιά ὅ,τι προκύψει, εἶναι ὁ “τρώσας” ᾿Αρχιεπίσκοπος. ῾Ο ἄνθρωπος, πού θεώρησε τήν ᾿Εκκλησία προσωπικό του τιμάριο καί ἐφαλτήριο κοσμικῆς ἀνάδειξης. Κινήθηκε, ἑπτά χρόνια τώρα, μέ ἀποκλειστικό ὅραμα νά πνίξει τή Συνοδική πολυφωνία. Τήν ἀγωνία καί τόν πόνο καί τήν ἐλεύθερη, ἀλλά ὑπεύθυνη, εἰσφορά γνώμης τῶν συλλειτουργῶν του. Στόχος του καί ἐπιδίωξή του, νά ἀναδειχθεῖ καί νά προβληθεῖ μόνος, σέ ἑλληνική καί σέ παγκόσμια κλίμακα, ὡς χαρισματικός ἡγέτης καί ὡς ἀποκλειστικός διαχειριστής τῶν θεμάτων τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος. 

῾Η συνείδηση τῆς ᾿Εκκλησίας, πού ἐκφράζεται, τούτη τήν ὥρα, μέ τίς πυκνές καί τίς δυναμικές -σχεδόν παλλαϊκές- ἀντιδράσεις, ἔχει ἐπισημάνει καί ἔχει στιγματίσει πολλές ἀπό τίς ἀνορθόδοξες μεθοδεύσεις του. Καί ἔχει καταθέσει, στό ἀδέκαστο κριτήριο τῆς ἱστορίας, τήν προσήλωσή της στήν κρυστάλλινη Πατερική Παράδοση καί τήν ἀγωνία της γιά τις συνέπειες τῶν ἀπανωτῶν ἀρχιεπισκοπικῶν ἐκτροπῶν. ῾Ωστόσο, τό φαινόμενο τῆς Συνοδικῆς ὁμηρίας καί ἀποδιοργάνωσης, δέ φαίνεται νά προβλημάτισε, ὅσο θά ἔπρεπε, τό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα. ῾Η ἐπικινδυνότητα τοῦ τραύματος δέν ἐπισημαίνεται καί δέν προβάλλεται μέ ἐπάρκεια ἀπό τίς θεολογικές γραφίδες καί ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἐπικαιρότητα. ῎Ισως γιατί, μέσα στήν καταιγίδα τῶν γεγονότων καί στή συρροή τῶν θλιβερῶν πληροφοριῶν, δέν ἔγινε ἀντιληπτή ἡ ἀγχώδης ἐπιδίωξη τοῦ Χριστόδουλου, πού ἀποβλέπει στήν ἀπονεύρωση καί στήν καθυπόταξη τῆς ἐκκλησιαστικῆς Συνοδικότητας. ῎Ισως καί γιατί, ἡ ὑποκριτική του προσπάθεια νά ἐμφανίζεται στό δημόσιο φόρουμ καλυμμένος μέ τό μανδύα τοῦ νομιμόφρονα καί οἱ πολλές του, ψευδεπίγραφες, ἀναφορές σεβασμοῦ στούς ῾Ιερούς Κανόνες, παραπλάνησαν τήν κοινή γνώμη καί δημιούργησαν τήν ἐντύπωση, πώς δέ σχεδιάζει καί δέν τροχιοδρομεῖ τέτοιες τυφωνικές μεταρρυθμίσεις. ῎Ετσι, ὁ πολύς κόσμος, ἀνυποψίαστος καί ἀπληροφόρητος, ἀναπαύεται στήν ψευδαίσθηση, ὅτι ὁ σημερινός ᾿Αρχιεπίσκοπος ἐμμένει στήν τιμημένη ἀρχή τῆς Συνοδικότητας καί, ὅτι δέν αὐθαιρετεῖ, στρεβλώνοντας τό θεσμό καί ἐπιβάλλοντας παντοῦ καί πάντοτε τίς δικές του ἐπιλογές.

῾Η πραγματικότητα εἶναι διαφορετική καί τρομακτικά καταλυτική. Καί ἡ Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος καί ἡ Διαρκής ῾Ιερά Σύνοδος εἶναι Σώματα δέσμια, τραυματισμένα θανάσιμα καί ἀκινητοποιημένα.  ῾Ο Χριστόδουλος περπατάει μέ τό βηματισμό τοῦ δυνάστη καί λειτουργεῖ στή Συνοδική αἴθουσα ὡς ἀνέλεγκτος ἐξουσιαστής. ῾Υποτιμάει καί ὑποβαθμίζει τούς πάντες. ῾Υπαγορεύει τήν ἄποψη στά ἄβουλα καί ἐξαρτημένα πιόνια τοῦ Συνοδικοῦ παιχνιδιοῦ του. ᾿Αγνοεῖ τή θαρρετή καί μελετημένη γνώμη τῆς εὐσυνείδητης μειοψηφίας. Διαπραγματεύεται, μέ φτηνές ἀντιπαροχές ἤ μέ ἐπικαλύψεις τοῦ ἔνοχου βίου, τήν ψῆφο τῶν ἐμπερίστατων. Χρησιμοποιεῖ κάθε τρόπο, θεμιτό ἤ ἀθέμιτο, γιά νά ἐξουδετερώσει τή Σύνοδο, τό ἐκκλησιαστικό αὐτό κοινοβούλιο καί νά μονοπωλήσει καί τούς σχεδιασμούς, τήν ὀργάνωση τοῦ ἔργου, τή δόξα τῆς προβολῆς καί τῆς κοσμικῆς καταξίωσης. Δέν ἐπιδιώκει τή θεσμική κατάργησή της καί τήν παύση τῆς λειτουργίας της. Γιατί μιά τέτοια ἐνέργειά του θά ἀποτελοῦσε πρωτότυπη ἱστορική πρόκληση. Προσπαθεῖ, ὅμως, μέ σκοτεινή μεθοδικότητα, νά τήν καταστήσει περιθωριακό μηχανισμό, μέ μόνη ἁρμοδιότητα νά βάζει τίς ὑπογραφές τῶν ὑποτιθέμενων Συνοδικῶν Συνέδρων στίς δικές του ἀποφάσεις καί τήν ἐπίσημη σφραγίδα στή δική του ἡγεμονική θέληση.

***

Πολλά τά ἀποδεικτικά στοιχεῖα, πού θεμελιώνουν αὐτή τήν κρίση καί δακτυλοδεικτοῦν τίς τραγικές συνέπειες αὐτοῦ τοῦ τολμηροῦ ἐγχειρήματος. ῎Αν τά φυλλομετροῦσα, θά γέμιζα τόμους. Περιορίζομαι στήν ὑπόμνηση καί στήν ἀνάλυση κάποιων πρόσφατων δημοσιογραφικῶν ρεπορτάζ, πού ἐπαναφέρουν στήν ἐπικαιρότητα τό πρόβλημα τῆς τεχνητῆς Συνοδικῆς ἀφασίας καί, χωρίς νά τό ἐπιδιώκουν, ἀφήνουν νά διαφανοῦν οἱ τρομακτικές προεκτάσεις του.

Μέ τή διασπορά τῆς φήμης, ὅτι πρόκειται νά παραιτηθοῦν ἤ ὅτι πιέζονται νά παραιτηθοῦν οἱ ὑπέργηροι Μητροπολῖτες, ἄρχισε νά λειτουργεῖ ὁ μηχανισμός τῶν προγνώσεων. Οἱ φῆμες, πού διασπείρονται στά μέσα τῆς μαζικῆς ἐνημέρωσης, κατεβάζουν, ἀπό τούς ἀρχιερατικούς θρόνους (φιλικά ἤ ἐκβιαστικά) τούς γραμμένους στόν κατάλογο τῶν προγραφῶν, πού τόν ἔχει συντάξει ἀπό καιρό ἡ ἀρχιεπισκοπική αὐλή. Καί ἀνεβάζουν, θριαμβευτικά, πρόσωπα, προεκλεγμένα ἀπό τό ἀρχιεπισκοπικό κονκλάβιο, μέσα ἀπό τή λάσπη τῆς ἀσημότητας καί τῆς διεσπαρμένης κακοφημίας.

῾Η ἀκατάσχετη αὐτή φημολογία δέν εἶναι τυχαῖο σύμπτωμα δημοσιογραφικῆς φαντασίωσης. ᾿Αποτελεῖ σκοπιμότητα, πού σχεδιάζεται καί κουρδίζεται στά ἐνδότερα τοῦ Χριστοδουλικοῦ παρασκηνίου. ᾿Εκεῖ, δίχως τή “διαγνώμη” τοῦ Συνοδικοῦ Σώματος καί μέ ἀποκλειστικό κριτήριο τό μέτρο τῆς δουλοπρέπειας καί τῆς ὑποταγῆς στό ἀρχιεπισκοπικό πρόσωπο, χρίονται οἱ ὑποψήφιοι γιά τούς μητροπολιτικούς θρόνους καί ξεκινάει ἡ καμπάνια τῆς προβολῆς τους στήν κοινή γνώμη καί τῆς ἐπιβολῆς τους στό μυαλό καί στή συνείδηση τῶν Συνοδικῶν ἐκλεκτόρων.  Κάποιοι ἀπό τούς δημοσιογράφους -οἱ πολύ ἐγγύς- ἀναπαράγουν, σάν φῆμες, τίς ἀποφάσεις τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς καμαρίλας. Τίς διασκορπίζουν στούς ἀκροδέκτες τῶν συναδέλφων τους. Καί δημιουργοῦν τό κλίμα τῆς εὔνοιας καί τῆς ἀποδοχῆς τῶν ὑποψήφιων, πού ἔχει ἐγκρίνει ὁ Χριστόδουλος. Οἱ ὑπόλοιποι λειτουργοί τῆς λαϊκῆς ἐνημέρωσης ἤ παίρνουν αὐτούσια τά ἀρχιεπισκοπικά σχεδιάσματα ἤ βάζουν αὐτί, γιά νά ἀφουγκραστοῦν καί νά ἀποκρυπτογραφήσουν τίς κρυφές συνεννοήσεις καί νά συντάξουν τό ἐκκλησιαστικό τους ρεπορτάζ, μέ πρόσθετες ἐπισημάνσεις ἤ μέ ἀποκαλυπτικές κρίσεις.

Στή συγκεκριμένη περίπτωση, ἡ πρόσθετη ἐπισήμανση, πού κυκλοφορεῖ εὐρύτατα, εἶναι, πώς, μετά ἀπό τίς προσεχεῖς ἐκλογές Μητροπολιτῶν, πού, ὁπωσδήποτε, θά εἶναι ὅλοι τῆς ἀρέσκειας τοῦ Χριστόδουλου, ἡ θέση του στό Σῶμα τῆς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος ἰσχυροποιεῖται ἀποφασιστικά. ᾿Αναδεικνύεται ὁ ἀπόλυτος καί ἀδιαμφισβήτητος κυρίαρχος τοῦ διοικητικοῦ παιχνιδιοῦ. Γιατί, μέ τή συνδρομή τῶν νέων, πού θά ἐκλεγοῦν καί πού θά εἶναι ἄνθρωποι τῆς πλήρους ὑποταγῆς, ὁ Χριστόδουλος θά ἔχει ὅλη τήν εὐχέρεια νά παρακάμπτει τήν ὁποιαδήποτε -χαλαρή πιά- ἀντίσταση τῶν “ἀντιφρονούντων” μελῶν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί νά κυβερνάει ὡς μονάρχης.

᾿Εκεῖνος, πού διατηρεῖ στή μνήμη του φάσεις καί περιστατικά τῆς (ὑπό Χριστόδουλο) ἑπτάχρονης ἐξέλιξης τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων, μπορεῖ νά ψηλαφήσει τήν ἀλαζονική πολιτική του, τά ὑποχθόνια μανουβραρίσματα καί τούς ἀγῶνες, πού, ἀπό τήν πρώτη ἀρχή τῆς ἀνάδειξής του σέ ᾿Αρχιεπίσκοπο καί σέ Πρόεδρο τῶν Συνοδικῶν Σωμάτων, τροχιοδρόμησε, μέ ὅραμα τήν τελική ἐπικράτησή του καί τήν ἀνύψωσή του σέ Πατριάρχη καί Πάπα τῆς ἑλληνικῆς ᾿Εκκλησίας. ῎Εκανε τό πᾶν, γιά νά δαμάσει τή Συνοδική πολυφωνία. Γιά νά πνίξει τήν ψῆφο τῆς διαφωνίας. Γιά νά μεταλλάξει τή Συνοδική ὁμήγυρη σέ λόχο δουλικῆς ὑποταγῆς. Καί γιά νά γύρει τό κεφάλι του, ἥσυχος, στό μαξιλάρι τῆς ἐπανάπαυσης, ἀπολαμβάνοντας τό γλυκύ ὄνειρο, ὅτι δέν πρόκειται νά ἀμφισβητηθεῖ ποτέ ἡ ἡγεμονική του ὑπεραξία καί δέ θά φτάσει ποτέ στιγμή, νά καταψηφιστοῦν οἱ προτάσεις του.

῾Ωστόσο, γεγονός εἶναι, πώς, ἴσαμε σήμερα, δέν κατάφερε νά ὁλοκληρώσει τό σχέδιό του. Πέτυχε νά στήσει σέ ἀρχιερατικούς θρόνους  κάποιους ἀχυράνθρωπους. Πρόσωπα δίχως αἴσθημα εὐθύνης. ῾Ικανά νά λικνίζονται στήν αὐταρέσκειά τους καί στά διάστροφα πάθη τους. ᾿Ανίκανα, ὅμως, νά στηρίξουν καί νά ὑποστηρίξουν, μέ αὐτοπεποίθηση καί θυσιαστική ἐπιμονή, τή σεμνή παράδοση τῆς ᾿Εκκλησίας καί νά ἐπιβάλουν, μέ τήν ψῆφο τους, τήν εὐπρέπεια καί τήν κανονικότητα. Τά πρόσωπα, ὅμως,  αὐτά δέν ἦταν ἀρκετά σέ ἀριθμό, ὥστε νά ὁριστικοποιήσουν τή Χριστοδουλική ἐπικυριαρχία. Στό διάστημα τῆς ἀρχιερατείας τους ἤ τῆς μετοχῆς τους στίς Συνοδικές διασκέψεις, ἔσκυψαν καί ὑποτάχθηκαν. Συμμορφώθηκαν μέ τίς “ἄνωθεν” ἐντολές. Καί πρόσφεραν τό χέρι τους, γιά νά ψηφίσει -καί μέ αὐτό- ὁ Χριστόδουλος. Τό τελικό, ὅμως, ἀποτέλεσμα δέν ἦταν, πάντοτε, ἱκανοποιητικό γιά τό ἀφεντικό τους. ῾Υπῆρξαν περιπτώσεις, πού ἡ ἀντίδραση τοῦ Σώματος ἦταν ἰσχυρότερη καί ἀνάγκασε τό δυνάστη νά ὑποχωρήσει ταπεινωμένος καί καταισχυμένος.

Παράδειγμα τρανταχτό, ἡ σθεναρή ἄρνηση τῆς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τοῦ περασμένου ᾿Οκτωβρίου. Μέ τήν πλειοψηφία τῶν τριῶν τετάρτων ἐμπόδισε τό Χριστόδουλο νά πραγματοποιήσει ἐπίσκεψη προβολῆς καί τηλεοπτικῆς διαφήμισης στήν καθέδρα τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς ᾿Εκκλησίας.

῾Η ἀποτυχία του αὐτή καί ὁ δημοσιογραφικός εὐτελισμός του, πού ἀκολούθησε, τόν συγκλόνισαν. Καί ἐνίσχυσαν τήν ὁρμή του νά τοποθετήσει στούς Συνοδικούς θώκους καινούργια ρομποτάκια. ῎Αν καταφέρει νά στήσει στή Σύνοδο τῆς ῾Ιεραρχίας 45 ρομποτάκια, θά κερδίσει τή μάχη. ᾿Από κεῖ καί πέρα, καμμιά ἀμφισβήτηση καί καμμιά ἀνεπιθύμητη πρόταση δέ θά βρίσκει ἀνταπόκριση. ῾Η ρομποτική πλειοψηφία θά κλίνει τό κεφάλι συναινετικά. Θά ψηφίζει, μέ τά δυό της χέρια, τήν “προκάτ” ἀπόφαση. Καί ἡ μειοψηφία θά σπρώχνεται, ὁλοένα καί βαθύτερα, στό περιθώριο τῆς περιφρόνησης.

***

Χρέος νά δοῦμε τήν ἔκβαση αὐτοῦ τοῦ σχεδιασμοῦ. Τί θά προκύψει, ἄν ὁ Χριστόδουλος καταφέρει νά πολλαπλασιάσει τά ρομποτάκια, πού θά ἐμφανίζονται στήν ἐκκλησιαστική σκηνή καί στά ἐκκλησιαστικά πανηγύρια μέ τήν αὐτοκρατορική μεγαλοπρέπεια καί θά ἀσκοῦν καθήκοντα μεταφορέα ξένης ἀλληλογραφίας.

1. ῾Η πρώτη συνέπεια εἶναι, ὅτι ἡ Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος καί ἡ Διαρκής ῾Ιερά Σύνοδος θά ἐξελιχτοῦν σέ διοικητικά ὄργανα μαϊμοῦδες. ῾Υπαρκτά ἐξ αἰτίας τοῦ νομικοῦ πλαισίου καί τῆς κατεστημένης γραφειοκρατίας. Καί ἀνύπαρκτα κατά τούς ῾Ιερούς Κανόνες καί τή μακραίωνη ἐκκλησιαστική πράξη. Οἱ Συνεδριάσεις θά γίνονται. Οἱ Συνοδικοί θά πίνουν τόν καφέ τους καί θά φλυαροῦν, μέ ἐρεθίσματα τήν δεσποτική-κοσμική ἐπικαιρότητα. Θά βάζουν καί καμμιά ὑπογραφή σέ ἔγγραφα, πού θά τούς ὑποβάλλονται ἀπό τή γραμματεία τοῦ προέδρου τοῦ σώματος. Καί θά ἀναχωροῦν, χωρίς κανένας τους νά ἔχει προβληματιστεῖ καί χωρίς νά ἔχει ἀναλάβει οὐσιαστική δέσμευση γιά ὅσα ἔχει ὑπογράψει.

Αὐτό, σέ μεγάλη κλίμακα γίνεται καί σήμερα. Πολλοί Συνοδικοί ᾿Αρχιερεῖς, ὅταν προκαλοῦνται ἀπό τό ἀνήσυχο ἐκκλησιαστικό πλήρωμα νά δώσουν λόγο γιά τίς Συνοδικές ἀποφάσεις, πού διαρρέουν στόν τύπο καί στήν τηλεοπτική ὀθόνη καί στριμώχνονται, ἀπαντοῦν μέ ὕφος πιεσμένο καί ἀμήχανο· Μά, τί θά θέλατε νά κάνω; ῾Η ἀπόφαση ἦταν παρμένη ἀπό τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο. Καί ἔφτασε στή διάσκεψη μόνο καί μόνο γιά ὑπογραφή.

῾Η ἀπάντηση αὐτή, πού ἔχει πολλές φορές ἀκουστεῖ ἀπό ἀρχιερατικά καί συνοδικά χείλη, μπορεῖ νά ὑπογραμμιστεῖ μέ δυό σημάνσεις.

᾿Από τό ἕνα μέρος σηματοδοτεῖ τό συνειδησιακό κενό τῶν ἀνθρώπων, πού ἰσχυρίζονται ὅτι κάθονται “εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ”. Τῶν ᾿Επισκόπων, πού ἀνέβηκαν (ὅπως τήν ἀνέβηκαν) τήν ἱερατική κλίμακα καί κατάφεραν νά καταλάβουν, μέ ἐγκόλπιο ὑψηλῆς εὐθύνης, τήν καθέδρα τοῦ Συνοδικοῦ Συνέδρου. Μετέχουν στίς Συνεδριάσεις, ἀλλά δέ διαθέτουν μήτε τήν ἀπαραίτητη γνώση, μήτε τό ἡγετικό θάρρος, νά ἀρνηθοῦν τήν ὑπογραφή τους στίς προκατασκευασμένες ἀποφάσεις καί στίς πιέσεις τοῦ συλλειτουργοῦ τους, πού παριστάνει τό δυνάστη καί τούς ταπεινώνει, ἀναγκάζοντάς τους νά βάλουν ὑπογραφή ἀποδοχῆς καί ἔγκρισης στή δική του αὐθαιρεσία.

᾿Από τό ἄλλο μέρος, ἡ πρακτική αὐτή ἐμφανίζει, σ᾿ ὅλο τό τρομακτικό του ἄνοιγμα, τό θράσος, πού ἐπικάθεται στήν καρέκλα τοῦ προέδρου. Δέ λογαριάζει μήτε θεσμούς, μήτε προσωπικότητες. Περνάει τά πάντα μέσα ἀπό τό ὑδραυλικό πιεστήριο τῆς ἐγωπάθειάς του καί τά συνθλίβει. ῾Ιεροί Κανόνες καί Παράδοση τῆς ᾿Ορθόδοξης ᾿Εκκλησίας καί Νόμοι τοῦ κράτους καί κριτήριο τοῦ λαοῦ, ἐξοστρακίζονται ἀπό τήν αἴθουσα τῶν Συνοδικῶν Διασκέψεων. Καί παραμένει ἡ ἀλαζονεία μόνη, γιά νά διοικήσει τήν ᾿Εκκλησία καί νά διαμορφώσει τό ἦθος καί τήν πράξη τοῦ πλήθους τῶν λειτουργῶν καί ὁλόκληρου τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος.   

 Καί ἄν αὐτή ἡ πνικτική κατάσταση ἔχει ἤδη διαμορφωθεῖ μέ τήν ἑπτάχρονη ἀρχιεπισκοπική διακονία (διαβάστε, καλύτερα, τυραννία) τοῦ Χριστόδουλου, τί μπορεῖ κανείς νά περιμένει καί νά ἐλπίζει μέ τίς αὐριανές ἐξελίξεις, ὅταν τό σχέδιο ὁλοκληρωθεῖ, ὅταν καί οἱ Μητροπολιτικές ἕδρες, πού εἶναι τούτη τή στιγμή κενές ἤ πού θά κενωθοῦν σύντομα, πληρωθοῦν μέ ρομποτάκια; Δέ θά ὑπάρχει πιά Σύνοδος ᾿Επισκόπων τῆς ᾿Εκκλησίας. Θά ὑπάρχει ἕνας λοχίας, πού θά δίνει ἐντολές. Καί ἕνας λόχος, πού θά συντονίζεται αὐτόματα, σά νά συγκροτεῖται ἀπό νεοσύλλεκτους καί θά ὑποτάσσεται. ῾Η ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία μας, ἀπό Συνοδική, θά καταντήσει μοναρχική. ῾Η ἡγεσία Της, ἀπό ῾Αγιοπνευματική Σύναξη, ἀπό Σῶμα ἱκετευτικό, πού ἀναζητάει τό φωτισμό καί τήν καθοδήγηση τοῦ Παναγίου Πνεύματος, θά ξεπέσει σέ Σουλτανικό ντιβάνι, πού ἐκπέμπει διαταγές καί ἀναγκάζει τούς πάντες νά σκύψουν καί νά προσκυνήσουν.

2. ῾Υπογραμμίζω μιά δεύτερη, ὀλέθρια, συνέπεια αὐτῆς τῆς καταπίεσης καί τῆς ἐξουθένωσης τῆς Συνοδικῆς ὑπευθυνότητας·

Σκεφθεῖτε τί θά προκύψει, ἄν ὁ Χριστόδουλος καταφέρει νά συμπληρώσει τούς 45 Μητροπολιτικούς θρόνους μέ 45 ρομποτάκια. Πέρα ἀπό τή Συνοδική ἀφασία, θά δημιουργηθεῖ τρομακτικό κενό στό ποιμαντικό ἔργο τῶν ἀντίστοιχων Μητροπόλεων. Οἱ ἀχυράνθρωποι-ρομποτάκια μέ κανένα τρόπο δέ θά μπορέσουν νά σταθοῦν στή συνείδηση τοῦ ποιμνίου τους, ὡς καταρτισμένοι καί φωτισμένοι ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες, ἱκανοί νά ἀντιμετωπίσουν τά ποικίλα ρεύματα τῆς ἐποχῆς μας καί νά καθοδηγήσουν, μέ ἔνθεο ζῆλο, τό λαό στή βίωση τῆς ἐκκλησιαστικῆς πράξης. ῾Η παρουσία τους θά ἰσοδυναμεῖ μέ ἀπουσία. ῾Ο λόγος τους θά παραμένει ξύλινος, ἀνίκανος νά ἐμπνεύσει καί νά ἐνεργοποιήσει τά πνευματικά ὁράματα τῆς ᾿Ορθόδοξης Παράδοσής μας. ῾Η πράξη τους θά ἐξαντλεῖται στήν ἀνάγνωση τῶν ἐπικήδειων εὐχῶν καί στό ἅπλωμα τοῦ χεριοῦ, γιά ἐνθυλάκωση τοῦ ποθητοῦ φακέλλου.

Ρομποτάκια στή σειρά, οἱ Χριστοδουλικοί ᾿Επίσκοποι, θά πλαισιώσουν καί θά εὐρύνουν τό σημερινό ὅμιλο, πού στολίζεται μέ τούς βαρύτιμους σάκκους καί μέ τίς ἀστραφτερές μίτρες καί συνωθοῦνται στά μεγάλα πανηγύρια ἤ στήν ὀνομαστική γιορτή τοῦ ἀφέντη τους, γιά νά δείξουν ὄγκο πολυτέλειας καί γιά νά ἐξάρουν, μόνο μέ τό φορητό τους πλοῦτο, τή διασημότητα τοῦ προσώπου του. ᾿Αλλά δέ θά διακινοῦνται, ἀνάμεσα στό λαό, κοσμημένοι καί πλουτισμένοι μέ τά ἀληθινά στολίδια. Μέ τά ῾Αγιοπνευματικά χαρίσματα, πού ἀναδεικνύουν τόν ᾿Επίσκοπο σεβάσμιο πατέρα καί ἀληθινό ποιμένα τῆς ᾿Εκκλησίας.

Σταθμίστε τή σημερινή κατάσταση καί ὑπολογίστε τήν αὐριανή ἔκβαση.

Πόσοι ἀπό τούς Μητροπολίτες, τούς εὐνοημένους τοῦ Χριστόδουλου, ἔχουν νά ἐπιδείξουν ἀξιόλογη θεολογική προσφορά; Πόσοι ἔχουν διαπραγματευτεῖ, σοβαρά καί ὑπεύθυνα, κάποιο ἀπό τά μεγάλα προβλήματα, πού συναντάει στή διαδρομή του τό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα; Πόσοι εἶναι σέ θέση νά ἀρθρώσουν μεστό κηρυκτικό λόγο, ἔξω ἀπό τόν κύκλο τῆς ξύλινης καί τυποποιημένης ρητορείας, ἱκανό νά δημιουργήσει ἀτμόσφαιρα Πεντηκοστῆς καί νά ἀνοίξει τούς ὁρίζοντες τῆς Θείας σοφίας καί τῆς Θείας ἀγάπης;

Πλάϊ στά “κουσούρια” τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Χριστόδουλου, διακινεῖται σήμερα ἡ ἀγραμματοσύνη, ἡ θεολογική ὑποτονικότητα, ἡ ἀνικανότητα διαχείρισης τοῦ ἐπισκοπικοῦ χαρίσματος “ὅ ἐδόθη διά προφητείας μετά ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τοῦ πρεσβυτερίου” (Α΄ Τιμοθ. δ΄ 14).

Καί ὁ κατάλογος τῶν ὑποψήφιων, πού διασπείρεται, σκόπιμα, στή δημοσιότητα, περιλαμβάνει ὀνόματα, πού ἔχουν διαφημιστεῖ ὡς κάτοχοι καί καλλιεργητές “κουσουριῶν”, ὄχι, ὅμως, καί ὡς φορεῖς μόρφωσης καί ποιμαντικῶν ἱκανοτήτων.

῎Αν ὁ κατάλογος αὐτός προδιαγράφει τό ἐγγύς μέλλον τῆς ἑλληνικῆς ᾿Εκκλησίας, τό μόνο, πού μένει νά κάνουμε, εἶναι νά καλύψουμε μέ τά χέρια μας τό πρόσωπο καί νά θρηνήσουμε.             

3. Καί ἕνα τρίτο παρεπόμενο τῶν Χριστοδουλικῶν ἐπιδιώξεων·

῾Η πλήρωση τῶν Μητροπολιτικῶν θέσεων μέ ἀχυράνθρωπους-ρομποτάκια, ἀναγκαστικά θά σπρώξει στό περιθώριο τῆς περιφρόνησης καί τῆς ἀχρηστίας ἀξιόλογα στελέχη τῆς ᾿Εκκλησίας, γιά νά στρατεύσει τούς “ἡμέτερους” τούς κηλιδωμένους μέ τά “κουσούρια” καί  μέ τίς ποικίλες, ἀνομολόγητες ἰδιορρυθμίες. “῞Οσοι ἀνίκανοι καί ὅσοι ἐμποδισμένοι ἀπό τούς Θείους καί ῾Ιερούς Κανόνες, προσέλθετε. ᾿Αρκεῖ μόνο νά διακατέχεστε ἀπό τήν προθυμία νά σκύβετε τό κεφάλι καί νά εὐθυγραμμίζεστε στίς ἐντολές, πού ἐκπορεύονται ἄνωθεν”.

῾Η σημερινή σύνθεση τοῦ ἱερατικοῦ Σώματος, παρ᾿ ὅλη τήν καταπίεση, πού ἀσκεῖ πάνω του ὁ ἐκτροχιασμένος δεσποτισμός, εἶναι ἐμπλουτισμένη μέ ἀξιολογότατες προσωπικότητες. Μέ ἀνθρώπους ὑψηλῆς θεολογικῆς κατάρτισης. Μέ λειτουργούς ἱκανούς νά ἐμπνεύσουν καί νά καθοδηγήσουν τό ποίμνιο.

Τό μόνο τους μειονέκτημα, κατά τήν κρίση καί τή ρήση τοῦ Χριστόδουλου, εἶναι ὅτι διαθέτουν ἦθος, σοφή κρίση καί παρρησία λόγου. Καί, ὅπως ἔχει ἐκφραστεῖ ὁ ἡγεμόνας-δυνάστης ᾿Αρχιεπίσκοπος, αὐτοί ὅλοι εἶναι στενοκέφαλοι καί δέν ξανοίγονται στήν ἀποδοχή καί στήν ἐπιψήφιση τῶν εἰσηγήσεών του. Καί μόνο γιά τό λόγο αὐτό, πρέπει νά κατακρημνιστοῦν στόν Καιάδα. Νά σβήσουν. Νά σιγήσουν. Νά μή στέκονται ἐμπόδιο κατά τή διαδικασία προαγωγῆς τῶν “ἡμετέρων”.

***

Βαθύ καί ἀνησυχητικό τό τραῦμα στό Συνοδικό Σῶμα. Ἐπικίνδυνο γιά ὁλόκληρη τήν ᾿Ορθόδοξη ἑλληνική ᾿Εκκλησία.

Οἱ πρῶτοι, πού πρέπει νά ἀφυπνιστοῦν εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ Μητροπολίτες. Αὐτή ἡ τιμημένη μειοψηφία, πού συνεχῶς συρρικνοῦται μέ τά τεχνάσματα τοῦ σημερινοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου καί χάνει τή δύναμη τοῦ λόγου της καί τήν ἰσχύ τῆς ἀρχιερατικῆς ψήφου της. Πρέπει νά ξυπνήσει καί νά στήσει ἀνάχωμα στήν προέλαση τῆς ἀλαζονείας καί στόν εὐτελισμό τοῦ δικοῦ της χαρίσματος.

Καί, κατά προέκταση, ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, πού σηκώνει τό βλέμμα καί προσβλέπει στή Συνοδική αἴθουσα, μέ τήν ἐλπίδα πώς ἀπό κεῖ θά ἐκπορευτεῖ μήνυμα ἀλήθειας καί παράδειγμα ἀφοσίωσης στό Θεῖο θέλημα. Πρέπει καί ὁ λαός νά ξυπνήσει καί νά ἀπαιτήσει νά σταματήσουν οἱ ἴντριγκες, γιά νά μείνει ἐλεύθερος ὁ δρόμος καί ἀνοιχτές οἱ καρδιές στήν ἐπιφοίτηση τοῦ Παναγίου Πνεύματος.