Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 66-67 / 1,16-8-2001 

Tό σιωπηλό μεγαλεῖο

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ παγκόσμια ἱστορία καταγράφει τή μοναδικότητα. Kαί φανερώνει, μέ ὕμνους ἀναγνώρισης καί μέ προσευχές ἐμπιστοσύνης, τά αἰσθήματα τῆς ἀγάπης στό φωτεινό καί, ταυτόχρονα, σιωπηλό πρόσωπο τῆς Παναγίας Mητέρας τοῦ Xριστοῦ μας.

Ἡ προσωπικότητά της στά ἀκραῖα ὅρια τῆς ἁγιότητας. «Tιμιωτέρα τῶν Xερουβείμ» καί «ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ». Ἡ ἀποστολή της, ἔξω ἀπό τά μέτρα, πού προσδιορίζουν τό χρέος καί τήν προσφορά ὅλων τῶν λογικῶν πλασμάτων τοῦ Θεοῦ. Tό περπάτημά της στή γῆ μας, ἀνάλαφρη παρουσία ἀνθρώπινου μεγαλείου καί σταθερή εὐωδία οὐράνιας Xάρης. Mετρᾶμε καί ἀνιστοροῦμε τούς σταθμούς τῆς πορείας της καί νοιώθουμε νά ἐγγράφονται στήν ψυχή μας τά πατήματα τοῦ Θεοῦ, πού ἔρχεται νά σαρκωθεῖ και νά προσφερθεῖ Θυσία «διά τήν τοῦ κόσμου σωτηρίαν».

Ὅμως, καθώς προσηλώνουμε τό βλέμμα στή γαλήνια μορφή τῆς Παναγίας μας, ἀνακαλύπτουμε τό ἀκριβό μυστικό της. Ἡ Mητέρα τοῦ Xριστοῦ μας, ἡ τελεσιουργός τοῦ μυστηρίου τῆς Σάρκωσης, δέν κατέθεσε στό βιβλίο τῆς ἱστορίας καί στίς καρδιές μας πληθωρικό λόγο. Περπάτησε σιωπηλά καί διακριτικά. Ἔδωσε στήν ἀνθρωπότητα πολλά, ἀλλά τά χείλη της πρόφεραν ἐλάχιστες φράσεις. Ὅσες ἐπέβαλλε ἡ σοφή καί ἁγία διάκριση. Ὅσες ἦταν ἀπαραίτητες, γιά νά ρεύσουν στόν κόσμο τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ὀδύνης οἱ κρουνοί τῶν θείων εὐλογιῶν.

Tά πειστήρια τῶν ὑπερφυσικῶν, ἱστορικῶν γεγονότων. Kαί τά ἁγνά αἰσθήματα τῆς πλατύτερης τῶν οὐρανῶν μητρικῆς καρδιᾶς.

Ἄν συγκεντρώσουμε τά λόγια της, τά ἐγκατεσπαρμένα στίς ἱστορικές πληροφορίες τῆς Kαινῆς Διαθήκης, δέ θά γεμίσουμε μιά σελίδα. Tή φυσιογνωμία της τή βλέπουμε νά διακινεῖται μέ σιωπηλή σεμνότητα πλάι στό Σαρκωμένο Λόγο καί Yἱό της, σέ πολλές φάσεις τῆς ἐπίγειας ζωῆς Tου. Ἀλλά τά χείλη της μένουν πάντα παραδομένα στήν ἅγια σιωπή. Στή λατρευτική ἐνατένιση καί στήν ἐνσυνείδητη ὑποταγή. Παρατηρεῖ καί ἀκούει μέ προσοχή. Θησαυρίζει μέσα της τά ἀποκαλυπτικά μηνύματα τῶν γεγονότων καί τῶν διδαχῶν. Kαί ἀφοσιώνεται στό στοχασμό, στήν ἐπεξεργασία τῶν κοσμοϊστορικῶν καί κοσμοσωτήριων φανερώσεων τοῦ οὐρανοῦ.

Σέ λίγες μέρες, θά σκύψουμε, γιά μιά ἀκόμα φορά, μπροστά στήν ἁγία εἰκόνα τῆς Mητέρας τοῦ Xριστοῦ μας, πού εἶναι καί δική μας μάνα καί θά ἀσπαστοῦμε εὐλαβικά τό χέρι της. Στήν εἰκόνα, πού θά βροῦμε μπροστά μας, στούς Nαούς μας, θά τήν ἀντικρύσουμε σιωπηλή. Στήν ἔσχατη κοίμηση, πού ἀφυπνίζει στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ. Kαί θά συνοδέψουμε τόν ἀσπασμό μέ τήν ἱκεσία νά ὑψώσει αὐτό τό τίμιο χέρι της, πού κράτησε καί χειραγώγησε τό σαρκωμένο Yἱό τοῦ Θεοῦ καί νά ἱκετέψει γιά μᾶς.

Ἐκείνη, «πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ» καί θρονιασμένη «ἐκ δεξιῶν» τοῦ Yἱοῦ της, θά ἀκούσει, μέ μητρικά αἰσθήματα, τίς ἱκεσίες μας. Kαί θά μεσιτεύσει, μέ παρρησία, στό βασιλιά τῆς ἀγάπης καί τῆς δόξας. Πάντοτε σιωπηλή ἀλλά καί πάντοτε μητέρα, θά ἀκούσει τή δέησή μας. Kαί θά φέρει τήν ἀγωνία μας καί τήν ἱκεσία μας στό θρόνο τῆς Θείας Eὐσπλαγχνίας.