† ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Ἀθεΐα
Θέλω, σέ μιά σειρά σημειωμάτων μου, νά διατυπώσω προσωπική, ἀμερόληπτη κρίση γιά τήν ἀθεΐα. Γιά τό ρεῦμα σκέψης καί ζωῆς, πού κάλυψε, μέ παρέμβαση δυναμική, τήν ἱστορική διαδρομή τῶν νεώτερων χρόνων... Μπορεῖ κανείς, μετά λόγου, νά ὑποστηρίξει, πώς οἱ ἀμφισβητήσεις συνθέτουν διαφορετική, στερητική ἀποτύπωση τῆς ψυχικῆς ἀνάγκης γιά προσέγγιση καί γιά προσωπικό διάλογο μέ τό Θεό-Πατέρα... Ἐκτιμώντας καί τήν ὑπαρξιακή ἀγωνία τῶν ἄθεων ἀδελφῶν μου, ἀλλά καί τή θετική εἰσφορά κριτικῆς στήν τράπεζα τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας προβληματισμῶν, τολμῶ νά ἀντιπροσφέρω κριτική ἀγάπης στό κίνημα καί στήν ἐπιχειρηματολογία τοῦ σύγχρονου ἀθεϊσμοῦ...
Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 217, 16 Νοεμβρίου 2007
Γιατί οἱ ἐκρήξεις;
Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου
Φίλε ἄθεε, παρακολουθῶ, μέ ἐνδιαφέρον καί μέ κάποια περιέργεια, τά δημοσιεύματα τῶν φίλων σου καί τῶν ἐκπροσώπων τῆς ὑπαρξιακῆς τοποθέτησής σου, πού παρελαύνουν στά μέσα τῆς λαϊκῆς ἐνημέρωσης. Τά διαβάζω μέ πολλή προσοχή. Καί προσπαθῶ νά διακρίνω, ὅσο μοῦ εἶναι δυνατό, τό πνευματικό καί ψυχικό βάθος, πού εἶναι ἡ μήτρα τῶν ἀθεϊστικῶν πεποιθήσεων καί τῆς λογικῆς στήριξής τους.
Γιά τήν ἔντιμη ἤ τή μή ἔντιμη στράτευση τῆς λογικῆς ἀπό τούς ἐκπρόσωπους τοῦ ἀθεϊστικοῦ κινήματος, τό λέω και τό διακηρύττω ἀνοιχτά, ἔχω τίς ἐπιφυλάξεις μου. Καί τίς ἔχω ἀποτυπώσει σέ πολλά κείμενά μου. Δέν εἶναι δυνατό, μέ τήν ἐπίκληση τῆς λογικῆς, νά ἀποφαινόμαστε, πώς τό κάθε πολιτιστικό μας δημιούργημα, ἀπό μόνο του, μέ τήν προβολή τῆς ὀμορφιᾶς του ἤ τῆς κακογουστιᾶς του, παραπέμπει στή σοφία, στήν ἐπιδεξιότητα ἤ στήν ἀτζαμοσύνη τοῦ δημιουργοῦ του καί μέ τήν ἴδια διεργασία τῆς λογικῆς, νά ἰσχυριζόμαστε, ὅτι τό ἀπροσμέτρητο καί ἀπροσπέλαστο σύμπαν, ὁ κόσμος τῆς ἄπειρης δύναμης καί τῆς ἀνέκφραστης ὀμορφιᾶς, στήθηκε μόνος του, ἐντελῶς τυχαία καί δίχως τήν παραμικρή ἐπέμβαση τῆς ἄμετρης δύναμης καί τῆς ἄπειρης σοφίας.
† ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΑΘΗΝΩΝ
ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ (ΚΟΤΣΩΝΗΣ)
Ἡμερολόγιο Ἄρθρων