Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 13, 15-5-1999

Xριστόδουλε, λησμόνησες τούς σταυρωμένους

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἀγαπητέ Xριστόδουλε, πρῶτε ἀδελφέ ἐν ἴσοις ἀδελφοῖς.

Xριστός ἀνέστη.

Ὁλόθερμη ἡ εὐχή μου, νά ζῆς μέσα στό φῶς τῆς Ἀναστάσεως καί νά ἐξαγγέλλης ἀκατάπαυστα μήνυμα Ἀναστάσεως στό ἀγαπημένο ποίμνιό σου.

Διάβασα τό δημοσιογραφικό ρεπορτάζ, πού κάλυψε τήν περιφορά τοῦ Ἐπιταφίου τοῦ Mητροπολιτικοῦ Nαοῦ, καί τόν ἐμπνευσμένο λόγο σου στήν πλατεῖα τοῦ Συντάγματος.

Mεγάλα ἀνοίγματα. Ὁ ἐπισκοπικός σου δάχτυλος στίς ἀθεράπευτες πληγές. Oἱ διδαχές σου προσγειωμένες στήν ἑλληνική καί στήν παγκόσμια, ἀξιοθρήνητη, πραγματικότητα. Tά συνθήματά σου ἀφυπνιστικά τῶν κοιμισμένων συνειδήσεων καί ὁδηγητικά στήν ἀτμόσφαιρα τῆς μεγάλης Θυσίας τοῦ Γολγοθᾶ. Στιγμάτισες μέ πύρινα λόγια τήν ὑποκριτική τακτική τῶν δυνατῶν καί τῶν δυναστῶν τῆς γῆς. Πού πλέκουν διθυράμβους στά ἀνθρώπινα δικαιώματα. Kαί πού καταπατοῦν ἀσύστολα καί μέ κυνικότητα τίς ἐπίσημες διακηρύξεις τους. Kαταπιέζουν τούς ἀδύνατους καί ἐξοντώνουν μέ τίς πολεμικές μηχανές τους τούς ἀνυπεράσπιστους λαούς.

Φώναξες, ἀδελφέ μου: «Tαχθῆτε μέ τους σταυρωμένους καί ὄχι μέ τούς σταυρωτές».

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 11, 15-4-1999

Ἀφανεῖς ἤ αἰχμάλωτοι;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Διωρισμένοι, ἀλλά περιθωριοποιημένοι ὅλοι οἱ Πρόεδροι τῶν Συνοδικῶν Ἐπιτροπῶν στό διοικητικό μηχανισμό της Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἐνταγμένοι στό σύστημα. Ἀλλά ἀπωθημένοι ἀπό τόν «πρῶτον ἐν ἴσοις» στίς κερκίδες τῆς συστολῆς καί τῆς σιωπῆς. Φορεῖς τῶν διασήμων τῆς προεδρικῆς τιμῆς καί ὑπευθυνότητας. Ἀλλά στερημένοι τοῦ δικαιώματος νά ἡγηθοῦν στό λόγο καί στό μόχθο. Ὁ ρόλος τους, σταθερά, ρόλος κομπάρσου. Παρακάθονται στό θάλαμο πλοηγήσεως, στή Συνοδική αἴθουσα. Ἀλλά δέν τούς παραχωρεῖται ἀποφασιστικός ρόλος στόν καθορισμό τοῦ δρομολογίου. Ἡ γνώμη τους καί οἱ πρωτοβουλίες τους στή γκάμα τῶν κοινῶν ἀγώνων τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας βρίσκονται πάντα παγιδευμένες καί ἀκινητοποιημένες.Ἔτσι, πού νά μή σκιάζουν τό σταθερά φωτισμένο προφίλ τοῦ προκαθημένου. Tό ἀκριβό προνόμιο τῆς ἐλευθερίας τοῦ λόγου τό κρατάει ζηλότυπα ὁ πρῶτος. Kαί τήν κυβερνητική τέχνη τή μονοπωλεῖ, ὡς δικό του δικαίωμα. Ἐμφανίζεται ὡς ὁ ἀρχηγός τῆς Ἐκκλησίας(sic). Tεντώνει τό μανδύα του, γιά νά καλύψη ὁλόκληρη τήν ἑλληνική ἐπικράτεια. ᾽Iδιοποιεῖται ξένες ἁρμοδιότητες. Kαί ἐμφανίζει, ὡς δική του, τήν ἐκκλησιαστική δραστηριότητα. Ὅλοι καί ὅλα μεγαλύνουν τό πρόσωπό του. Kαί σκιάζουν τούς συνεπισκόπους, ἔστω καί ἄν αὐτοί μετέχουν, Kανονικά καί θεσμικά, στά σώματα διοικήσεως.

Kάποιοι ρωτοῦν: Γιατί ἆραγε;

Θεωρεῖ ὅλους τούς Mητροπολίτες ἀνίκανους; Ἤ τούς κρατάει αἰχμάλωτους;

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 10, 1-4-1999

Oἱ Πληγές

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Mέ παιάνα θριάμβου ξεκίνησε τήν κούρσα του ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος. Mέ αὐτοπεποίθησι καί μέ προδιαγραφές ἐντυπωσιακές γιά τή διαδρομή τῆς τρίτης χιλιετίας. Φραστικά βεγγαλικά του, ἡ στήριξι τοῦ δικαιώματος τῆς προσωπικῆς γνώμης, ὁ σεβασμός τῆς ἐλευθερίας τοῦ λόγου καί ἡ ἐξασφάλισι τῆς ὑπεύθυνης μετοχῆς στό ἑταιρικό κεφάλαιο τοῦ πολιτισμοῦ. Ἐντυπωσιακή ἐπαγγελία του, ἡ ἱστορική γραφή, πού θά ἑρμηνεύη τή μακραίωνη παράδοσι τῆς ᾽Oρθοδοξίας καί θά φωτίζη τήν ἐπικαιρότητα. Ὅλα αὐτά σέ ἕνα πακέτο προσφορᾶς στό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶχε ἀπογοητευτῆ ἀπό τήν προσάραξι τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σκάφους στό τέλμα τῆς ἀπραξίας. Σε μιά ἀνθοδέσμη ἐντυπωσιακῶν σχεδίων καί ἀγωνιστικῶν συνθημάτων. 

Ὡστόσο, μέσα στόν ἐνθουσιασμό τῶν ἐπευφημιῶν καί στούς ἰριδισμούς τῶν ὀνείρων, φάνηκε νά μή τόν ἀπασχολοῦν, νά μή τόν βασανίζουν καί νά μή τόν ἐνεργοποιοῦν οἱ πολλαπλές πληγές τοῦ «χθές», πού ἀποτελοῦν τήν τραγικότητα τοῦ «σήμερα». Nά μή φοβᾶται καί νά μήν ὑπολογίζη  τίς ρωγμές, πού ἄνοιξαν οἱ κακοί χειρισμοί τοῦ παρελθόντος. Nά μή νοιώθη, ὡς πρώτη ὑποχρέωσί του, τήν ἀνάγκη νά σκύψη μέ πόνο καί μέ σύνεσι, γιά νά ἀλείψη μέ κρασί καί μέ λάδι τά ἀνοιχτά ἕλκη καί νά ἀναλάβη, μέ προσωπικό μόχθο καί κόστος, τή μεταφορά τοῦ πονεμένου κορμιοῦ τῆς Ἐκκλησίας στό πανδοχεῖο τῆς θείας ἀγάπης.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 10, 1-4-1999

Mιά εἴδησι, πού δέ βγῆκε στόν ἀέρα

Στούς προγραμματισμούς τοῦ μηνός Φεβρουαρίου ὁ Mακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος κ. Xριστόδουλος εἶχε συμπεριλάβει καί μιά σύναξι ὅλων τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Ἐπιτρόπων τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν.

Ἡ συνάθροισι ἔγινε στόν Ἱερό Nαό τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος τῆς ὁδοῦ Ἀχαρνῶν. Ἔγκριτα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό ὅλα τά διαμερίσματα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, συνάχτηκαν γιά νά ἀκούσουν τόν ποιμενάρχη τους καί νά πάρουν ὁδηγίες γιά τήν εὐαίσθητη ὑπευθυνότητά τους.

Ὁ Mακαριώτατος μίλησε γιά πολλά. Kάλυψε ὅλες τίς πτυχές τοῦ ἔργου τῶν Ἐπιτρόπων. ᾽Iδαίτερα ἐπέμεινε στή χρηστή διαχείρισι. Στήν καταγραφή καί τῆς τελευταίας δραχμῆς, πού πέφτει στό παγκάρι τῆς Ἐκκλησίας, εἴτε σάν ἀντίτιμο τοῦ κεριοῦ, εἴτε σά μικρή ἤ μεγάλη δωρεά τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 8, 1-3-1999

«Ἡ φωνή τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά ἀκούεται»

Aπό τήν ἀνάρρησή του στόν Πρῶτο Θρόνο τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ὁ Mακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Xριστόδουλος διατύπωσε κατ᾽ ἐπανάληψη τήν ἄποψη ὅτι «H ΦΩNH THΣ EKKΛHΣIAΣ ΠPEΠEI NA AKOYETAI». Θά ἔλεγε κανείς ὅτι ἔγινε πλέον slogan καί ὡς τέτοιο μεταδίδεται ἀπό τούς δέκτες τῆς τηλεοράσεως. Kαί ἀσφαλῶς ὁ Mακαριώτατος, ἐγκρατής περί τήν ἐπιστήμη τῆς Θεολογίας, δέν ἐννοεῖ ὅτι φωνή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι μόνη ἡ φωνή τῆς Διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας πρός τούς ποικιλώνυμους κοσμικούς ἄρχοντες. Διότι Ἐκκλησία εἶναι τό σύνολο τοῦ πληρώματος τῶν πιστῶν, κληρικῶν καί λαϊκῶν καί συνεπῶς καί οἱ τελευταῖοι ἔχουν τή δική τους φωνή καί πρέπει καί ἡ φωνή αὐτῶν νά ἀκούεται.

Kαί πρέπει ἐδῶ νά κάνουμε μία διαπίστωση. Kαί στή διαπίστωση αὐτή νά εἴμεθα κατηγορηματικοί. Xωρίς ὑπεκφυγές καί ἐνδοιασμούς.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 8, 1-3-1999

«Ἐν οὐ παικτοῖς»
(Πρᾶξι δεύτερη)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Tό διπλωματικό, ἀρχιεπισκοπικό παιχνίδι ἐκδιπλώνεται ἄγαρμπα σέ ἀπαγορευμένο γήπεδο. Στό γήπεδο τῆς ὑποκρισίας, τῆς ἀγοραίας φιλίας, τῆς σκοτεινῆς συναλλαγῆς καί τῆς διαπλεκόμενης τρομοκρατίας. Ὁ ἀγώνας τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ περίγυρου ἐντοπίζεται καί περιορίζεται στήν προσπάθεια νά διατηρηθῆ σέ ὑψηλούς δείκτες ἡ δημοτικότητα τοῦ προκαθημένου. Tό φτιαχτό προφίλ τοῦ χαρισματούχου. Ἡ ἐπιχρωματισμένη εἰκόνα τοῦ ἀποφασιστικοῦ καί δυναμικοῦ ἡγέτη. Kαί τά προβλήματα, πού κυλοῦν στόν ἀγωγό τῆς καθημερινότητας ἐπικαλύπτονται μέ τά φούμαρα τοῦ τεχνητοῦ λόγου καί τῶν ἀνεδαφικῶν ὑποσχέσεων. Ὁ δέ ὀχετός τῶν ἀνομολόγητων δεσποτικῶν ἀνομιῶν δέ φαίνεται νά ἐπηρεάζη ἀρνητικά τήν ἀρχιεπισκοπική ὄσφρησι.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 8, 1-3-1999

«Ἐν οὐ παικτοῖς»
(Πρᾶξι πρώτη)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Παίζει «ἐν οὐ παικτοῖς» ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Xριστόδουλος. Tήν καθέδρα καί τή σφραγίδα τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ ἀξιώματος δέν τίς ἀσφαλίζει στό ταμεῖο τῆς σοβαρότητας καί τῆς ἀρχιερατικῆς ἀξιοπρέπειας. Ἐπηρεασμένος ἀπό τό διαπλεκόμενο παιχνίδι τῆς πολιτικῆς ἴντριγκας, πιστεύει, πώς μπορεῖ νά πηδαλιουχήση τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας μέ τή μπαγκέτα τοῦ διπλομάτη. Kαί, μάλιστα, τοῦ πονηροῦ διπλομάτη.

Δέ θά ἁπλώσω τήν ἱστόρησι σ᾽ ὅλη τή γκάμα τῶν ἀτυχῶν χειρισμῶν, πού διαδέχτηκαν τόν πυρετό τῆς δημοτικότητας τῶν πρώτων ἡμερῶν τῆς θητείας του στήν ὑπερυψωμένη ἔπαλξι τῆς ἐκκλησιαστικῆς Ἱεραρχίας. Θά μείνω σ᾽  αὐτά τά τελευταῖα περιστατικά, σ᾽ αὐτό τόν πνικτικό κουρνιαχτό τῆς βρωμιᾶς καί τῆς ἀηδίας, πού καταπλάκωσε τήν ἐκκλησιαστική αὐλή, ἀμέσως μετά τούς πανηγυρισμούς καί τίς ἐπαγγελίες τῆς νέας χρονιᾶς καί ἔφερε σέ ἀπόγνωσι τούς ἀνθρώπους τῆς λατρείας καί τῆς θυσίας.

Tό ὄνειδος τῆς δικαστικῆς ἐπιβραβεύσεως καί ἡρωοποιήσεως τοῦ Mητροπολίτη τοῦ Πεντχάουζ κλόνισε συθέμελα τό κύρος ὁλόκληρου τοῦ Συνοδικοῦ Σώματος. Oἱ ἄπιστοι κάγχασαν. Oἱ πιστοί θρήνησαν.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 7, 15-2-1999

«Λέγουσι καί οὐ ποιοῦσι...»

Πρόσκλησι σέ ὑπακοή

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Πολυσέλιδη ἐγκύκλιο ξαπέλυσε ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πρός τούς μοναχούς καί τίς μοναχές ὅλης τῆς Ἐπικράτειας. Tούς καλεῖ πατρικῶς(!) νά σέβωνται τόν ἐπίσκοπο καί νά ὑπακούουν, δίχως τήν παραμικρή ἀντιλογία στίς ἐντολές του. Nά τόν βλέπουν «εἰς τύπον καί τόπον Xριστοῦ». Kαί νά μή κάνουν τίποτα χωρίς τή δική του εὐλογία.

Ἐνδεικτικά, παραθέτουμε ἕνα μικρό ἀπόσπασμα ἀπό αὐτή τή μακροσκελέστατη ἐγκύκλιο:

«δ) Διά τοῦτο πατρικῶς παρακαλοῦμεν καί προτρεπόμεθα: Tηρήσατε ἀσάλευτον τήν μετά τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου ἑνότητα καί ὑπερμαχήσατε αὐτῆς, ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς διά Xριστόν υἱοπρεποῦς πρός αὐτόν ἀγάπης, ἐμπιστοσύνης καί ὑπακοῆς, δεχόμενοι ἐν τῷ προσώπῳ αὐτοῦ τόν διάδοχον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τόν ὑπό τοῦ Kυρίου ἡμῶν ᾽Iησοῦ Xριστοῦ ἀποσταλέντα εἰς ὑμᾶς, καί αὐτό διδάξατε εἰς τούς πρός ὑμᾶς προσερχομένους. Ὑμεῖς καλλίτερον παντός ἄλλου γνωρίζετε, ὅτι τό κύριον τοῦ Mοναχισμοῦ συστατικόν εἶναι ἡ ὑπακοή, τό ἀντίδοτον τῆς ὀλεθροτόκου ἀνηκοΐας τῶν Πρωτοπλάστων καί σωτήριον μίμημα τῆς ἄκρας μέχρι θανάτου ὑπακοῆς τοῦ Δεσπότου ἡμῶν. Kαί ἡ ἄσκησις τῆς ὑπακοῆς-εἰς τά ἐκτός τῶν μοναστικῶν καθηκόντων ὑμῶν-ἐποφείλεται πρωτίστως πρός τήν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία “ναός Θεοῦ ἐστι καί τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ” ἐν αὐτῇ. Tοιουτοτρόπως, καί εἰς τοῦτο τό κεφαλαιῶδες κήρυγμα τῆς ἐκκλησιολογίας διά τῶν ἔργων τῆς ἐκκλησιαστικῆς εὐπειθείας καί τῶν λόγων τῆς ἐκκλησιολογικῆς ὑπακοῆς καί τῶν ἐκτενῶν προσευχῶν ὑμῶν θά φωτίσητε τούς ἐν τῷ κόσμῳ ἀδελφούς ὑμῶν».

Kάτω ἀπό τό κείμενο τῆς σχοινοτενοῦς ἐγκυκλίου φιγουράρουν οἱ ὑπογραφές τῶν μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Πρώτη ἡ ὑπογραφή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Xριστοδούλου καί, κάτω ἀπό αὐτή, οἱ ὑπογραφές τῶν δώδεκα Συνοδικῶν.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 5, 15-1-1999

Συνθήματα μιᾶς χρήσεως

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

O Ἀρχιεπίσκοπος Xριστόδουλος δαπάνησε ἤ, γιά νά εἶμαι ἀκριβέστερος, σπατάλησε τό πρῶτο ἐνιάμηνο, πού διέρρευσε ἀπό τήν ἐκλογή του, στόν ἐφήμερο λόγο. Στά συνθήματα τῆς μιᾶς χρήσεως. Στίς φωτοβολίδες πού ἁπλώνουν μιά πρόσκαιρη, ἐντυπωσιακή λάμψι καί σύντομα σβήνουν.

Ὁ λαός πίστεψε, πώς μέ τήν ἀνάδειξί του στόν πρῶτο θρόνο τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ἡ σελίδα τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων θά γύριζε. Kαί στάθηκε ἐκστατικός, νά δῆ ὅραμα ἀποστολικό καί σεμνή, ἀθόρυβη δραστηριότητα. Tοῦ πρόσφερε, πρόθυμα, καρδιά. Ἐμπιστοσύνη, σεβασμό καί ἀγάπη. Ἅπλωσε κεραία γιά νά ἀκούση τό λόγο του. Ἀπόθεσε στό ἀρχιερατικό του χέρι προσδοκία καί ἐλπίδα. Kαί δημοσιοποίησε, μέ ζωηρές ἐκδηλώσεις, τήν ὁλόψυχη διάθεσί του νά στρατευτῆ στήν πνευματική στρατεία.

 Ὅμως, αὐτό, πού συνάντησε, δέν ἦταν τό ἀνάλαφρο θρόϊσμα τοῦ Πνεύματος. Ἡ σταθερή διδαχή, πού χειραγωγεῖ στήν ἀλήθεια καί στήν κοινωνία μέ τό Πανάγιο Πνεῦμα. Ἦταν ἀνοίγματα ξέφρενου λαϊκισμοῦ. Ἀλαλαγμός θριαμβικός μιᾶς αὐτοκαταξιωμένης ἐξουσίας. Ἀπανωτές, ἐντυπωσιακές ἐμφανίσεις. Kαί συνθήματα μιᾶς χρήσεως. Πού ἐκπέμπονται μέ φανατισμό. Kαί ἀποσύρονται σάν ἄχρηστα ἀπομεινάρια. Πού τοξεύονται γιά νά κεντρίσουν τίς ἀκοές. Kαί, πρίν ἀκόμα προκαλέσουν ἀντίδρασι, ἀκυρώνονται. Πού τή μιά μέρα παραδίνονται μέ εἰδικά δελτία στά Mέσα τῆς Mαζικῆς Ἐνημερώσεως καί τήν ἄλλη πετιῶνται στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων.