Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 244, 1-1-2009

Κριτική-αὐτοκριτική

Τρία πορτρέτα

3) Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χριστόδουλος

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Τό τρίτο ἀρχιεπισκοπικό πορτρέτο, πού θά ἐντάξουμε στήν ἴδια θεματική ἑνότητα, ἀποτελεῖ ἐντελῶς πρόσφατη, βιωματική ἀποτύπωση. Εἶναι τό πολυσυζητημένο καί πολυαμφισβητημένο προφίλ τοῦ Χριστόδουλου. Τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου τῆς ἱστορικῆς καμπῆς ἀπό τόν εἰκοστό στόν εἰκοστό πρῶτο αἰώνα.

Νωπές οἱ πινελιές πού σκιαγράφησαν τίς ἀντανακλάσεις τῶν ὁραμάτων του καί τά τυπώματα τῶν ἡγεμονικῶν τεχνασμάτων του. Ζωηρές, ἀλησμόνητες καί ἐρεθιστικές, οἱ ἄμεσες, ἐμπειρικές προσεγγίσεις τοῦ ἐκκλησιολογικοῦ του βάθους καί τῆς καθημερινῆς, πρακτικῆς ἐπένδυσης τῆς ἀτιθάσευτης φιλοδοξίας του, πού θησαύρισε τό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα, παρακολουθώντας τον στά γήπεδα τῆς ἀχόρταγης προβολῆς του καί στίς ἐπάλξεις τῆς ἐναγώνιας αὐτοάμυνάς του. ᾿Αρχειοθετημένες στίς μνῆμες ὅλων μας οἱ σύμμετρες συμπεριφορές του, πού ἐνέπνεαν δοξαστική ἀναφορά καί οἱ φάλτσες κινήσεις του, πού ἀνέβαζαν πικρό ψόγο.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 103, 16-2-2003

Δυό πλάνα

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Οἱ μεγάλες κουβέντες κουβαλοῦν καί μεγάλες εὐθῦνες. ῎Η παραπέμπουν σέ δοξασμένα κεφάλαια τῆς προσωπικῆς καί τῆς κοινῆς ἱστορίας ἤ ἐγγίζουν τό δάχτυλο σέ βαθειές, ἀθεράπευτες πληγές.

Διάβασα (ὁμολογῶ, μέ ἐνδιαφέρον καί προσοχή) ὅσα εἶπε ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στή Συνέλευση τῆς ῾Ιεραρχίας τοῦ περασμένου ᾿Οκτωβρίου, σχετικά μέ τίς μοναστικές ἀδελφότητες καί μέ κάποιες ὑπερβολές ἤ ἐκτροπές γερόντων, πού τείνουν νά ὑποκαταστήσουν καί νά ἀντικαταστήσουν τήν ἐπισκοπική ἡγεσία τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀνεβάζοντας τόν ἑαυτό τους στό βάθρο τῆς ἄκρας αὐθεντίας. Καί, σά νά λειτούργησε μέσα μου κάποιος αὐτοματισμός, ἔνοιωσα ἀδήριτη τήν ἀνάγκη νά γυρίσω πίσω. Στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ ᾿60. Τότε, πού ἡ σημερινή λευκασμένη γενιά τῶν λειτουργῶν τῆς ᾿Εκκλησίας, ἔκανε τά πρῶτα της βήματα. Τότε, πού, οἱ σημερινοί ᾿Επίσκοποι ἦταν μοναχοί ἤ κληρικοί (διάκονοι καί πρεσβύτεροι) σέ σχέση ἐξάρτησης καί ὑποταγῆς στούς ἡγουμένους τους καί στούς ᾿Επισκόπους τους. Καί διαμόρφωναν το κλίμα, τόν τελευταῖο κρίκο τῆς παράδοσης, πού τόν παρέλαβε καί τόν λιτανεύει, ἀκόμα καί σήμερα, ἡ διάδοχη γενιά τῶν ἡγουμένων καί τῶν μοναχῶν.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 2, 1-12-1998

«Λέγουσι καί οὐ ποιοῦσι...»

Στό βάθρο τῶν πρωταγωνιστῶν, κατά τίς τελετές ἀποκαταστάσεως τοῦ ἁγίου Nεκταρίου, ὁ προκαθήμενος Ἀρχιεπίσκοπος Xριστόδουλος. Ὁ δεύτερος, μετά τόν Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Πέτρο, πού διεκήρυξε τήν ἀντικανονικότητα τῆς βίαιης ἀποπομπῆς τοῦ ἁγίου ἀπό τήν ἐπισκοπική του ἔπαλξι, πρίν ἀπό ἑκατόν ὀκτώ χρόνια. Kαί ὁ πρῶτος σέ χαρακτηρισμούς σκληρούς καί σέ κριτική ἀνελέητη, ἐναντίον ἐκείνων, πού ἀποτόλμησαν νά παραβιάσουν τούς Ἱερούς Kανόνες καί νά διορίσουν ὁδηγό καί ὑποβολέα τῶν πράξεών τους τήν ἐμπάθεια καί τήν ἀναξιοπρέπεια.

Eἶπε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Xριστόδουλος καί ἐσάλπισε, ἐνώπιον ἑνός πολυπληθέστατου ἀκροατηρίου: