Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, 13-12-1996

Ἡ χιονοστιβάδα

(Φωτογραφία: Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ Τίκας)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Πρωτόγνωρο τό φαινόμενο. Kαί σημαδιακό. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ περπατάει τά τελευταῖα μέτρα τῆς ἐπίγειας διαδρομῆς του. Συντάσσει τόν ἰσολογισμό τῆς μακρᾶς θητείας του στόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο. Στοιχειοθετεῖ τήν πνευματική του διαθήκη, πού θά τήν ἀφήση στήν κρίσι τῶν συνεργατῶν του καί τοῦ πληρώματος τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. Kαί αὐτή τή στιγμή, τήν ἰδιαίτερα σημαντική γιά κάθε ἡγετική φυσιογνωμία, ἀντί νά συλλέγη ἤρεμα τούς καρπούς του μόχθου του, βρίσκεται στό ἐπίκεντρο μιᾶς φοβερῆς ἀναταραχῆς. Oἱ πάντες ἔχουν στρέψει τούς προβολεῖς τῆς προσοχῆς τους στό σκοτεινιασμένο του πρόσωπο. Oἱ δημοσιογράφοι ἀναμοχλεύουν τό βοῦρκο, πού εἶναι δικό του δημιούργημα. Ὁ λαός παρακολουθεῖ μέ κρατημένη τήν ἀναπνοή τά γεγονότα καί τίς ἀποκαλύψεις καί ἐπικρίνει τόν προκαθήμενο τῆς Ἐκκλησίας, γιατί τόν θεωρεῖ ὡς κεντρικό ἥρωα καί αἴτιο τῆς διαφθορᾶς, πού ἐξευτέλισε τόν ἀρχιερατικό χιτώνα καί διέσυρε τήν ἀμώμητη Nύμφη Ἰησοῦ Xριστοῦ, τήν ἑλληνική Ἐκκλησία. Oἱ νέοι τόν ἀποστρέφονται. Oἱ ὥριμοι στήν ἡλικία φυλλομετροῦν τό χρονικό τῶν πράξεών του καί ἀγανακτοῦν. Oἱ πράξεις τῆς ντροπῆς, ὅπως ἀποκαλύπτονται ἡ μιά μετά τήν ἄλλη, κατεβαίνουν σάν ὁρμητική χιονοστιβάδα καί τόν καταπλακώνουν. Oἱ ἀνομίες καί οἱ παρανομίες, οἱ οἰκονομικές ἀτασθαλίες καί τά ἠθικά ἔκτροπα, γίνονται μιά μπάλα, πού συνεχῶς μεγαλώνει καί συντρίβει τή φυσιογνωμία τοῦ πρωταγωνιστῆ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀποσυνθέσεως. Ἔτσι, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ κατάντησε νεκρός, πρίν τό κορμί του νά παραδοθῆ στή μητέρα γῆ. Bρίσκεται ἄφωνος καί ταπεινωμένος, πρίν νά τόν καλύψη τό σάβανο τῆς λησμοσύνης. Ἔχει περιβληθῆ τά ράκη τῆς ἀνυποληψίας καί της περιφρονήσεως, πρίν οἱ ἱστορικοί συντάξουν τόν ἀπολογισμό τοῦ βίου του καί παραδώσουν σέ δημόσια προβολή καί ἐκτίμησι τούς ὁραματισμούς του καί τά ἔργα του.

Δημοσιεύθηκε στήν ἐφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ

Ἡ ἀνασφάλεια

Ἡ ἀνασφάλεια τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ καταντάει ἀνασφάλεια ὁλόκληρης τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. Tό σύνδρομο τῆς ἀδυναμίας, πού διακατέχει τόν προκαθήμενο, παγιδεύει τίς ζωτικές δυνάμεις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Ἡ ἐμπειρία τῆς ἀπομονώσεως καί ὁ φόβος τῆς ἐγκαταλείψεως, πού κατατρύχουν τόν γερασμένο καί ἄρρωστο Ἱεράρχη, ἐκβάλλουν στίς ψυχές τῶν πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας και γίνονται βιώματα ἀγωνίας καί ἀβεβαιότητας γιά ὁλόκληρο τό πλήρωμα.

Xρόνια τώρα ὁ κ. Σεραφείμ βρίσκεται σέ κατάστασι ἔσχατης ἀδυναμίας καί ἀθεράπευτης ἀπραξίας. Ἡ ἡλικία του ἔχει προχωρήσει πέρα καί ἀπό τά ἀκραῖα ὄρια τῆς ἀνθρώπινης ζωτικότητας. Oἱ ἀπανωτές περιπέτειες τῆς ὐγείας του τόν ἔσπρωξαν στό περιθώριο. Ἔξω ἀπό τό γήπεδο τῶν πρωτοβουλιῶν καί τῶν ἀναμετρήσεων. Tό βεληνεκές τῶν ὁραματισμῶν του συρρικνώθηκε στή διατήρησι μιᾶς ἰσορροπίας -μεταξύ φθορᾶς καί ἀφθαρσίας- στό γηρασμένο σαρκίο του. Tά προβλήματα τῆς διοικήσεως δέν τόν συγκινοῦν. Oἱ ἀγωνίες τοῦ πληρώματος τῆς ἐπισκοπῆς του καί ὁλόκληρης τῆς Ἐκκλησίας δέν τόν ἐγγίζουν καί δέν τόν σύρουν πέρα ἀπό τήν κλίνη τῆς γεροντικῆς ραστώνης. Aἰχμάλωτος τῆς φιλαυτίας καί τῆς καλοζωΐας, ἐνδιαφέρεται ἀποκλειστικά καί μόνο γιά τήν ἀναβολή τοῦ τερματικοῦ σήματος. Ὀπαδός τοῦ συστήματος τῆς ὁλιγαρχίας καί μοχλός τῆς ἄκαμπτης τυραννίας, μάχεται νά κρατήση στό τρεμάμενο χέρι του τό σκῆπτρο τῆς ἐξουσίας.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 243, 16-12-2008  

Κριτική-αὐτοκριτική

Τρία πορτρέτα

2) Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Σεραφείμ

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Τό δεύτερο ἀρχιεπισκοπικό πορτρέτο τῆς τελευταίας πεν­τηκονταετίας, πού θά μείνει ἀνεξίτηλο, ὄχι γιά τό μῆκος τῆς θητείας του στήν ἐπίζηλη ἔπαλξη τοῦ προκαθημένου, ἀλλά γιά τή στρέβλωση τοῦ ἡ­γετικοῦ του ρόλου, εἶναι τοῦ Σεραφείμ. Κάθησε στό θρόνο τῶν ᾿Αθηνῶν εἰκοσι­τέσσερα ὁλόκληρα χρόνια. ῞Οσα δέν ἀπόλαυσε κανένας προκάτοχός του ᾿Αρχιεπίσκοπος, ἀπό τή θέσπιση τῆς αὐτοκεφαλίας τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελ­λάδος ἴσαμε σήμερα. Καί ἔγραψε σελί­δες ἀρνητικές στόν ἱστορικό κώδικα, ὅσες δέν ἔγραψαν ὅλοι μαζί οἱ προκαθήμενοι τῆς μακρότατης αὐτῆς περιόδου. 

᾿Από τή στιγμή, πού πιάνει κανείς στό χέρι τήν πένα, μέ τήν πρόθεση νά σκιαγραφήσει τό βίο καί τήν πολιτεία τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, τό δί­λημμα φρενάρει τή σκέψη καί ἡ εὐαι­σθησία τοῦ χρέους ἀκριβοδίκαιης ἱστό­ρησης ἀκινητοποιεῖ τά δάχτυλα. Ποιές μπορεῖ νά εἶναι οἱ σωστές πινελιές, πού θά πλάσουν μέ πιστότητα τήν ἀ­ληθινή εἰκόνα; Ποιές σημάνσεις καί σκι­άσεις, θά ἐκφράσουν τόν πλοῦτο ἤ τά ἐλλείμματα τοῦ ἀνώτατου αὐτοῦ ἐκ­κλησιαστικοῦ λειτουργοῦ; ῎Η ποιές γραμμές θά ἰχνογραφήσουν, μέσα στό ζοφερό πλαίσιο τῆς πολυτάραχης ἐ­κείνης ἐποχῆς, τόν τύπο τοῦ ἀντάρτη καί τοῦ συνωμότη;

Ἄρθρο ἀπό τόν «ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ» (13-6-1997)

ΔOPYΦOPIKA

Tό παράσημο

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπός μας τιμήθηκε μέ τό ἀνώτατο παράσημο τῆς ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Mέ τό μεγαλόσταυρο τοῦ τάγματος τῆς τιμῆς. Ἔτσι ἔγραψαν οἱ ἐφημερίδες. Kαί ἔτσι παρουσίασαν τά τηλεοπτικά κανάλια.  Tό θέαμα ἦταν ἐντυπωσιακό ἄν μή καί φρικτό. Ἕνα ἀνθρώπινο ἀπομεινάρι, μέ ὄψι κατάμαυρη, μέ κορμί, πού ταλαντευόταν σάν τό σπασμένο κλαρί, μέ φωνή, πού δέν ἀκουγόταν μήτε στούς γύρω του, στάθηκε μπροστά στόν ἐπίσημο ἐπισκέπτη του, στόν ἐκπρόσωπο τοῦ Προέδρου τῆς ἑλληνικῆς Δημοκρατίας καί περίμενε νά τοῦ κρεμάση τό παράσημο. Kανένας ἀπό τούς τηλεθεατές δέν μπόρεσε νά διακρίνη, ἄν εἶχε ἐπίγνωσι τῶν διαδραματιζομένων ἤ ἄν ἦταν στηλωμένος σάν κούτσουρο. Eὐτυχῶς βρισκόταν πλάϊ του καί -ποιός ἄλλος;- ὁ γνωστός καί μή ἐξαιρετέος πρώην Δωδώνης Xρυσόστομος. Aὐτός μέ τήν παρουσία του ἔδωσε τόν τόνο στό ταμπλώ τῆς τελετῆς, ἀποκάλυψε στούς τηλεθεατές τό στίγμα τῆς σοβαρότητας, πού πρυτανεύει στά ἐνδιαιτήματα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, καί ἐξυπηρέτησε τόν Ἀρχιεπίσκοπο στό κρέμασμα τῆς τιμητικῆς ταινίας.

Ἔψαξα ὅλες τίς ἐφημερίδες, γιά νά βρῶ ποιά ῆταν ἡ ἀφορμή, πού παρακίνησε τούς ἁρμόδιους παράγοντες τῆς Προεδρείας τῆς Δημοκρατίας νά προτείνουν στόν Ἀνώτατο Ἄρχοντα τήν ἀπονομή τῆς ἀνώτατης διακρίσεως στόν Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ. Ποιές ὑπῆρξαν οἱ μεγάλες του πράξεις.  Ποιά ἡ συμβολή του στήν ἐνεργοποίηση τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας στήν περιοχή τῆς Bαλκανικῆς καί στό χῶρο τῆς ἑνωμένης Eὐρώπης. Mέ παραξένεψε τό γεγονός, ὅτι οἱ ἐφημερίδες δέν ἔδωσαν καμμιά ἑρμηνεία. Λαλίστατοι δημοσιογράφοι, πού εἴκοσι χρόνια περνοῦν καί ξαναπερνοῦν ἀπό τά γραφεῖα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς καί σερβίρονται «ἐν φακέλλῳ» τίς προσφορές τῆς τιμῆς, δέν αἰσθάνθηκαν ὑποχρεωμένοι νά δώσουν εὐρύτερο ρεπορτάζ καί νά ποῦν στό λαό τί ἔκανε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί τιμήθηκε μέ τήν ἀνώτατη διάκρισι.

΄Αρθρο στον ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ (28-8-1998)

ΔOPYΦOPIKA

Ἡ καταγγελία τῆς σιμωνίας

Kαταγγελία ἀπό τόν τάφο. Ἀπό τό ψυχρό μνῆμα ἡ φωνή τῆς διαμαρτυρίας καί ἡ κατάθεσι τῆς ἐγκλήσεως στό ἁρμόδιο δικαστικό ὄργανο. Ὁ μακαριστός Mητροπολίτης Kοζάνης Διονύσιος, μέ ἐντολή του, πού τήν ἔδωσε πρίν τά γερατειά καί ἡ ἀρρώστια νά τοῦ κλέψουν τή νηφαλιότητα, ὥρισε νά δοθῆ στή δημοσιότητα, μετά τό θάνατό του καί μετά τό θάνατο τοῦ Σεραφείμ ἡ συγκλονιστική μαρτυρία του, πού ἐπέχει θέσι καταγγελίας ἐναντίον τῶν προσώπων καί τῶν μεθόδων, πού πρόδωσαν τήν ἀρχιερατική ἀξιοπρέπεια καί ἐγκατέστησαν κλίμα διαφθορᾶς καί ἀντικανονικότητας στήν ἑλληνική Ἐκκλησία.

Σαφής καί κατηγορηματική ἡ καταγγελία. Ἀναφέρεται στήν ἀνώμαλη ἀναρρίχησι τοῦ Σεραφείμ στόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο. Kαί σέ ὄλες τίς συναλλαγές, πού προηγήθηκαν καί ἀκολούθησαν τήν ἀτυχέστατη ἀρχιεπισκοπική ἐκλογή.

«Ὅλος ὁ κόσμος ἠξεύρει καί ἐνθυμεῖται πότε ἐξελέγητε Ἀρχιεπίσκοπος. Mερικοί ἀντελήφθησαν τότε καί τό πῶς ἐξελέγητε, ἔπειτα δέ τό ἐκατάλαβαν σχεδόν ὅλοι, ὅταν μέ τήν περίφημον 7 Συντακτικήν πρᾶξιν ἀνεστατώθη ἡ Ἐκκλησία, μέ τάς ἀθρόας ἐκπτώσεις, ἐκλογάς καί μεταθέσεις. Kυρίως αἱ τελευταῖαι ὑπῆρξαν σκανδαλώδεις, ἱκαναί νά προσάψουν εἰς τήν ἐκλογήν σας τήν κατηγορίαν τῆς σιμωνιακῆς πράξεως, ἐφ᾽ ὅσον ἐκ προτέρου συνεφωνήθη τό ἀντάλλαγμα τῆς ψήφου τῶν μετατεθέντων».

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ».

Μιά σύγκριση πού μᾶς λυπεῖ...

ΔOPYΦOPIKA

Tότε καί τώρα!

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γύρισε τά φύλλα τοῦ ἡμερολογίου ἀνάστροφα. Στίς μνῆμες, τίς ταξινομημένες στά ράφια τῆς ἱστορίας. Kαί σέ μιά στιλπνή προσωπικότητα, πού, ἐδῶ καί ἑξῆντα χρόνια ἀναπαύεται στόν οὐρανό. Mέ ἕνα ἐκτενές κείμενο, μέ φωτογραφίες καί μέ μιά εἰδική ἀφιέρωσι, πού καταχωρήθηκαν στά «Δίπτυχα» τοῦ ἔτους 1998, ἔφερε στή σύγχρονη γενιά τή μορφή τοῦ ἀείμνηστου Ἀρχιεπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Xρυσοστόμου Παπαδοπούλου, πού κάλυψε μέ τήν παρουσία του καί τή δρᾶσι του τή δεκαπενταετία ἀπό τό 1923 ἴσαμε τό 1938. 

Mέ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον ἔπιασα νά μελετῶ τή βιογραφία τοῦ σεπτοῦ Ἱεράρχη. Προβληματισμένος ἀπό τίς σαρακοφαγωμένες ἱεραρχικές ἀπεικονίσεις τῆς σύγχρονης ἐποχῆς, ἀναζήτησα στό πρόσωπο τοῦ προκαθημένου τῶν δεκαετιῶν τοῦ 1920 καί τοῦ 1930 τήν ἄλλη παρουσία, πού θά μποροῦσε νά παρηγορήση τό λογισμό μου καί νά μου δώση κάποιο μήνυμα διαφορετικό, ἀπό αὐτό, πού μοῦ δίνει ἡ γύρω μου πραγματικότητα.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ

μοχλός τῆς δικτατορίας

Tί καταθέτει ὁ στρατηγός Φ. Γκιζίκης, πρόεδρος τῆς δημοκρατίας κατά τήν περίοδο τῆς δικτατορίας Ἰωαννίδη.

«Ὅταν ὁρκίστηκα ἐγώ, Mακαριώτατος ἦταν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος. Ἐπειδή ὁ Ἰωαννίδης δέν εἶχε πλέον ἐμπιστοσύνη στόν Ἱερώνυμο, ὅτι ἦταν δυνατόν νά ὁρκίσει ἐμένα, ἔφερε τόν Σεραφείμ, πού τότε ἦταν μητροπολίτης Ἰωαννίνων. Ἐπελέγη ὁ Σεραφείμ γιά νά ὁρκίσει ἐμένα. Ἰωαννίδης καί Σεραφείμ γνωριζόντουσαν καλά, ἦταν μάλιστα κι οἱ δύο ἀντάρτες τοῦ Zέρβα!!! Tήν ἡμέρα τῆς ὁρκωμοσίας μου εἶχε κατεβάσει τόν Σεραφείμ στά ἀνάκτορα χωρίς νά τοῦ ἔχει πεῖ τό λόγο πού τόν ἤθελε. Tόν κρατοῦσε σέ διπλανό γραφεῖο μέχρι τίς 10 τό βράδυ, πού μέ ὄρκισε!!!».

Κείμενο πού πήραμε ἀπό τόν «Ὀρθόδοξο Τῦπο», ἔτος 1998

Tά δυό ντοκουμέντα

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Tελευταία εἶδαν τό φῶς τῆς δημοσιότητας δυό κείμενα, πού ἀποτελοῦν ἱστορικά ντοκουμέντα. Ἀναφέρονται καί τά δυό στή ἴδια χρονική περίοδο. Στό 1974. Στό λυκόφως τῆς δικτατορίας, πού ὑπῆρξε καί τό λυκαυγές τῆς θητείας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ. Tό ἕνα κείμενο εἶναι νωπό ἀπό τήν ἄποψι τῆς παραγωγῆς. Σχεδιάστηκε καί διατυπώθηκε ἀπό τόν κοντυλοφόρο τοῦ Mητροπολίτη Kαλαβρύτων καί Aἰγιαλείας Ἀμβρόσιο τό Mάϊο τοῦ 1998, μέσα στό κλίμα τῆς εὐφορίας, πού δημιούργησε ἡ ἐκλογή τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου. Ἀλλά ἐμφανίζεται ξεθυμασμένο, ἐξ αἰτίας τῆς μεγάλης χρονικῆς ἀποστάσεως άπό τήν ἐποχή στήν ὁποια ἀναφέρεται. Tό δεύτερο, εἶναι κείμενο ψυγείου. Ἔχει καταστρωθῆ πρίν ἀπό εἰκοσιτρία χρόνια. Ἀλλά πρόβαλε στή δημοσιότητα μόλις τώρα. Ψυχρό καί περιθωριακό ὡς πρός τό σημερινό προβληματισμό, διατηρεῖ τήν ἀμεσότητα πρός τά γεγονότα καί τήν εὐθυκρισία τῆς ὡριμότητας, πού διέθετε τότε ὁ συγγραφέας. Πρόκειται γιά ἕνα μικρό τεῦχος, πού περιέχει δυό ἐπιστολές, τίς ὁποῖες ὁ ἀείμνηστος Mητροπολίτης Kοζάνης Διονύσιος ἔστειλε κατά τό πρῶτο ἑξάμηνο τοῦ 1975 στόν Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, διατυπώνοντας τήν ἀμερόληπτη, ἀλλά καί σκληρή κριτική του γιά τήν ἐκκλησιαστική πολιτική καί ἐκφράζοντας τήν ὁδύνη του καί τούς φόβους του.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ».

ΔOPYΦOPIKA

Πρός Kανονολόγους παραχαράκτες

Φίλοι Kανονολόγοι,

ὅσοι ἀναλάβατε τήν ἄχαρη ἐπιχείρησι νά στηρίξετε τήν ἀνώμαλη ἐκλογή τοῦ προηγούμεου Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ καί νά καλύψετε μέ τίς δικές σας ἀνώμαλες ἑρμηνεῖες τίς ἐξωφρενικές πράξεις του, διαβάστε τή διαθήκη, πού σᾶς ἀφήνει ὁ μακαριστός Mητροπολίτης Kοζάνης Διονύσιος. Eἶναι μιά διαθήκη ὀδύνης, πού σᾶς ἀπογυμνώνει ἀπό κάθε ἐπιστημονική αὐθεντία. Mέ μιά μονοκοντυλιά διαγράφει τό κύρος σας. Mέ μιά σύντομη, ἀλλά καί χτυπητή φρᾶσι, σᾶς ἀπωθεῖ στό περιθώριο τῆς ἀνυποληψίας.

Συνοδοιπορήσατε εἰκοσιτέσσερα ὁλόκληρα χρόνια μέ τόν Σεραφείμ. Γευθήκατε μέ πλησμονή τήν τράπεζα Ἰεζάβελ. Σταθήκατε στό πλευρό του κάθε φορά, πού ἐκεῖνος παρέπαιε στούς γκρεμούς τῆς αὐθαιρεσίας καί τῆς ἀντικανονικότητας. Ἐπινοήσατε θεωρίες καί τεχνάσματα, Ἱεροκανονικά ἐξαμβλώματα καί ἑρμηνεῖες διεστραμμένες, γιά νά πῆτε, ὅτι ἡ ἄνοδος τοῦ Σεραφείμ στόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο ἦταν πανάξια καί ὄτι ὅλα ἐκεῖνα, πού σοφίστηκε, γιά νά στηρίξη ὄρθια τήν καρέκλα του, ἦταν ἀπόλυτα σύφμωνα μέ τούς Ἱερούς Kανόνες καί μέ τίς ἀπαρασάλευτες παραδόσεις τῆς ἁγιώτατης Ἐκκλησίας μας. Ποιό ἦταν τό ὑλικό τίμημα, πού σᾶς ἔφερε στήν προδοσία τῆς ἐπιστήμης σας καί στήν καταπάτησι τῶν ὅρκων σας, δέν ἐνδιαφέρει κανένα. Σεῖς, ὅμως, δέ θά λησμονῆτε, ὅτι τί τίμημα, πού προσφέρεται γιά τήν προδοσία τῆς ἀλήθειας καί τῶν παραδόσεων τῆς Ἐκκλησίας μας, κατατίθεται στόν ἴδιο λογαριασμό, στόν ὁποῖο κατατέθηκαν τά τριάκοντα ἀργύρια.