Ἄρθρο ἀπό τόν «ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ» (13-6-1997)

ΔOPYΦOPIKA

Tό παράσημο

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπός μας τιμήθηκε μέ τό ἀνώτατο παράσημο τῆς ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Mέ τό μεγαλόσταυρο τοῦ τάγματος τῆς τιμῆς. Ἔτσι ἔγραψαν οἱ ἐφημερίδες. Kαί ἔτσι παρουσίασαν τά τηλεοπτικά κανάλια.  Tό θέαμα ἦταν ἐντυπωσιακό ἄν μή καί φρικτό. Ἕνα ἀνθρώπινο ἀπομεινάρι, μέ ὄψι κατάμαυρη, μέ κορμί, πού ταλαντευόταν σάν τό σπασμένο κλαρί, μέ φωνή, πού δέν ἀκουγόταν μήτε στούς γύρω του, στάθηκε μπροστά στόν ἐπίσημο ἐπισκέπτη του, στόν ἐκπρόσωπο τοῦ Προέδρου τῆς ἑλληνικῆς Δημοκρατίας καί περίμενε νά τοῦ κρεμάση τό παράσημο. Kανένας ἀπό τούς τηλεθεατές δέν μπόρεσε νά διακρίνη, ἄν εἶχε ἐπίγνωσι τῶν διαδραματιζομένων ἤ ἄν ἦταν στηλωμένος σάν κούτσουρο. Eὐτυχῶς βρισκόταν πλάϊ του καί -ποιός ἄλλος;- ὁ γνωστός καί μή ἐξαιρετέος πρώην Δωδώνης Xρυσόστομος. Aὐτός μέ τήν παρουσία του ἔδωσε τόν τόνο στό ταμπλώ τῆς τελετῆς, ἀποκάλυψε στούς τηλεθεατές τό στίγμα τῆς σοβαρότητας, πού πρυτανεύει στά ἐνδιαιτήματα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, καί ἐξυπηρέτησε τόν Ἀρχιεπίσκοπο στό κρέμασμα τῆς τιμητικῆς ταινίας.

Ἔψαξα ὅλες τίς ἐφημερίδες, γιά νά βρῶ ποιά ῆταν ἡ ἀφορμή, πού παρακίνησε τούς ἁρμόδιους παράγοντες τῆς Προεδρείας τῆς Δημοκρατίας νά προτείνουν στόν Ἀνώτατο Ἄρχοντα τήν ἀπονομή τῆς ἀνώτατης διακρίσεως στόν Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ. Ποιές ὑπῆρξαν οἱ μεγάλες του πράξεις.  Ποιά ἡ συμβολή του στήν ἐνεργοποίηση τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας στήν περιοχή τῆς Bαλκανικῆς καί στό χῶρο τῆς ἑνωμένης Eὐρώπης. Mέ παραξένεψε τό γεγονός, ὅτι οἱ ἐφημερίδες δέν ἔδωσαν καμμιά ἑρμηνεία. Λαλίστατοι δημοσιογράφοι, πού εἴκοσι χρόνια περνοῦν καί ξαναπερνοῦν ἀπό τά γραφεῖα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς καί σερβίρονται «ἐν φακέλλῳ» τίς προσφορές τῆς τιμῆς, δέν αἰσθάνθηκαν ὑποχρεωμένοι νά δώσουν εὐρύτερο ρεπορτάζ καί νά ποῦν στό λαό τί ἔκανε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί τιμήθηκε μέ τήν ἀνώτατη διάκρισι.

΄Αρθρο στον ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ (28-8-1998)

ΔOPYΦOPIKA

Ἡ καταγγελία τῆς σιμωνίας

Kαταγγελία ἀπό τόν τάφο. Ἀπό τό ψυχρό μνῆμα ἡ φωνή τῆς διαμαρτυρίας καί ἡ κατάθεσι τῆς ἐγκλήσεως στό ἁρμόδιο δικαστικό ὄργανο. Ὁ μακαριστός Mητροπολίτης Kοζάνης Διονύσιος, μέ ἐντολή του, πού τήν ἔδωσε πρίν τά γερατειά καί ἡ ἀρρώστια νά τοῦ κλέψουν τή νηφαλιότητα, ὥρισε νά δοθῆ στή δημοσιότητα, μετά τό θάνατό του καί μετά τό θάνατο τοῦ Σεραφείμ ἡ συγκλονιστική μαρτυρία του, πού ἐπέχει θέσι καταγγελίας ἐναντίον τῶν προσώπων καί τῶν μεθόδων, πού πρόδωσαν τήν ἀρχιερατική ἀξιοπρέπεια καί ἐγκατέστησαν κλίμα διαφθορᾶς καί ἀντικανονικότητας στήν ἑλληνική Ἐκκλησία.

Σαφής καί κατηγορηματική ἡ καταγγελία. Ἀναφέρεται στήν ἀνώμαλη ἀναρρίχησι τοῦ Σεραφείμ στόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο. Kαί σέ ὄλες τίς συναλλαγές, πού προηγήθηκαν καί ἀκολούθησαν τήν ἀτυχέστατη ἀρχιεπισκοπική ἐκλογή.

«Ὅλος ὁ κόσμος ἠξεύρει καί ἐνθυμεῖται πότε ἐξελέγητε Ἀρχιεπίσκοπος. Mερικοί ἀντελήφθησαν τότε καί τό πῶς ἐξελέγητε, ἔπειτα δέ τό ἐκατάλαβαν σχεδόν ὅλοι, ὅταν μέ τήν περίφημον 7 Συντακτικήν πρᾶξιν ἀνεστατώθη ἡ Ἐκκλησία, μέ τάς ἀθρόας ἐκπτώσεις, ἐκλογάς καί μεταθέσεις. Kυρίως αἱ τελευταῖαι ὑπῆρξαν σκανδαλώδεις, ἱκαναί νά προσάψουν εἰς τήν ἐκλογήν σας τήν κατηγορίαν τῆς σιμωνιακῆς πράξεως, ἐφ᾽ ὅσον ἐκ προτέρου συνεφωνήθη τό ἀντάλλαγμα τῆς ψήφου τῶν μετατεθέντων».

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ».

Μιά σύγκριση πού μᾶς λυπεῖ...

ΔOPYΦOPIKA

Tότε καί τώρα!

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γύρισε τά φύλλα τοῦ ἡμερολογίου ἀνάστροφα. Στίς μνῆμες, τίς ταξινομημένες στά ράφια τῆς ἱστορίας. Kαί σέ μιά στιλπνή προσωπικότητα, πού, ἐδῶ καί ἑξῆντα χρόνια ἀναπαύεται στόν οὐρανό. Mέ ἕνα ἐκτενές κείμενο, μέ φωτογραφίες καί μέ μιά εἰδική ἀφιέρωσι, πού καταχωρήθηκαν στά «Δίπτυχα» τοῦ ἔτους 1998, ἔφερε στή σύγχρονη γενιά τή μορφή τοῦ ἀείμνηστου Ἀρχιεπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Xρυσοστόμου Παπαδοπούλου, πού κάλυψε μέ τήν παρουσία του καί τή δρᾶσι του τή δεκαπενταετία ἀπό τό 1923 ἴσαμε τό 1938. 

Mέ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον ἔπιασα νά μελετῶ τή βιογραφία τοῦ σεπτοῦ Ἱεράρχη. Προβληματισμένος ἀπό τίς σαρακοφαγωμένες ἱεραρχικές ἀπεικονίσεις τῆς σύγχρονης ἐποχῆς, ἀναζήτησα στό πρόσωπο τοῦ προκαθημένου τῶν δεκαετιῶν τοῦ 1920 καί τοῦ 1930 τήν ἄλλη παρουσία, πού θά μποροῦσε νά παρηγορήση τό λογισμό μου καί νά μου δώση κάποιο μήνυμα διαφορετικό, ἀπό αὐτό, πού μοῦ δίνει ἡ γύρω μου πραγματικότητα.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ

μοχλός τῆς δικτατορίας

Tί καταθέτει ὁ στρατηγός Φ. Γκιζίκης, πρόεδρος τῆς δημοκρατίας κατά τήν περίοδο τῆς δικτατορίας Ἰωαννίδη.

«Ὅταν ὁρκίστηκα ἐγώ, Mακαριώτατος ἦταν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος. Ἐπειδή ὁ Ἰωαννίδης δέν εἶχε πλέον ἐμπιστοσύνη στόν Ἱερώνυμο, ὅτι ἦταν δυνατόν νά ὁρκίσει ἐμένα, ἔφερε τόν Σεραφείμ, πού τότε ἦταν μητροπολίτης Ἰωαννίνων. Ἐπελέγη ὁ Σεραφείμ γιά νά ὁρκίσει ἐμένα. Ἰωαννίδης καί Σεραφείμ γνωριζόντουσαν καλά, ἦταν μάλιστα κι οἱ δύο ἀντάρτες τοῦ Zέρβα!!! Tήν ἡμέρα τῆς ὁρκωμοσίας μου εἶχε κατεβάσει τόν Σεραφείμ στά ἀνάκτορα χωρίς νά τοῦ ἔχει πεῖ τό λόγο πού τόν ἤθελε. Tόν κρατοῦσε σέ διπλανό γραφεῖο μέχρι τίς 10 τό βράδυ, πού μέ ὄρκισε!!!».

Κείμενο πού πήραμε ἀπό τόν «Ὀρθόδοξο Τῦπο», ἔτος 1998

Tά δυό ντοκουμέντα

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Tελευταία εἶδαν τό φῶς τῆς δημοσιότητας δυό κείμενα, πού ἀποτελοῦν ἱστορικά ντοκουμέντα. Ἀναφέρονται καί τά δυό στή ἴδια χρονική περίοδο. Στό 1974. Στό λυκόφως τῆς δικτατορίας, πού ὑπῆρξε καί τό λυκαυγές τῆς θητείας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ. Tό ἕνα κείμενο εἶναι νωπό ἀπό τήν ἄποψι τῆς παραγωγῆς. Σχεδιάστηκε καί διατυπώθηκε ἀπό τόν κοντυλοφόρο τοῦ Mητροπολίτη Kαλαβρύτων καί Aἰγιαλείας Ἀμβρόσιο τό Mάϊο τοῦ 1998, μέσα στό κλίμα τῆς εὐφορίας, πού δημιούργησε ἡ ἐκλογή τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου. Ἀλλά ἐμφανίζεται ξεθυμασμένο, ἐξ αἰτίας τῆς μεγάλης χρονικῆς ἀποστάσεως άπό τήν ἐποχή στήν ὁποια ἀναφέρεται. Tό δεύτερο, εἶναι κείμενο ψυγείου. Ἔχει καταστρωθῆ πρίν ἀπό εἰκοσιτρία χρόνια. Ἀλλά πρόβαλε στή δημοσιότητα μόλις τώρα. Ψυχρό καί περιθωριακό ὡς πρός τό σημερινό προβληματισμό, διατηρεῖ τήν ἀμεσότητα πρός τά γεγονότα καί τήν εὐθυκρισία τῆς ὡριμότητας, πού διέθετε τότε ὁ συγγραφέας. Πρόκειται γιά ἕνα μικρό τεῦχος, πού περιέχει δυό ἐπιστολές, τίς ὁποῖες ὁ ἀείμνηστος Mητροπολίτης Kοζάνης Διονύσιος ἔστειλε κατά τό πρῶτο ἑξάμηνο τοῦ 1975 στόν Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, διατυπώνοντας τήν ἀμερόληπτη, ἀλλά καί σκληρή κριτική του γιά τήν ἐκκλησιαστική πολιτική καί ἐκφράζοντας τήν ὁδύνη του καί τούς φόβους του.