Πρόοδος ή συντήρηση;
...Ἡ θολή συνθηματολογία τῶν δηλωμένων ἐραστῶν τῆς “προόδου” μᾶς βομβαρδίζει καθημερινά... Τό “ἐδῶ” καί τό “τώρα” καί, πολύ περισσότερο τό “χθές” καί τό “προχθές”, τά εἰκονίζει πάντα μέσα στό νέφος τῆς “συντήρησης”, τῆς “ἀρρωστημένης προσκόλλησης στό παλιό”, τῆς “ἀποτυχίας” ἤ τῆς “στέρησης”... Ἡ ἀναφορά στή “συντήρηση” γίνεται πάντα μέ τόνο περιφρόνησης στούς στενοκέφαλους καί στούς φονταμενταλιστές. Καί μέ στόμφο δοξασμοῦ καί αὐτοδοξασμοῦ τῶν ἀνοιχτομάτηδων καί “προοδευτικῶν” παραγόντων τῆς ἐποχῆς μας...
...Μέσα σ᾿ αὐτό τόν ὀρυμαγδό, πού καταπιέζει ὅλους μας, θά τολμήσω νά ἐμπιστευτῶ στούς φίλους ἀναγνῶστες τόν ἀνήσυχο στοχασμό μου. Τά ζοφώδη ἐρωτήματα, πού σταλάζει μέσα μου ἡ προπαγάνδα τῆς ἀέναης ἀλλαγῆς καί, πού δέ συνοδεύονται ἀπό τήν ἀναγκαία ἐξήγηση. Καί τίς καθημερινές, τραυματικές ἐμπειρίες, πού ἀνατρέπουν τή διαλεκτική τῶν προπαγανδιστῶν τῆς ἐξελιγμένης νεοτερικότητας καί ἀφήνουν μετέωρη τή συνείδηση...
Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 222, 1 Φεβρουαρίου 2008
Κοινές διαδρομές
Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου
Στέκομαι, πρός καιρό, στήν ἐξέδρα τῆς νηφάλιας οὐδετερότητας. Δίχως παθιασμένη εὔνοια στό “προοδευτικό” κίνημα ἤ στή συνεσταλμένη “συντήρηση”. Καί ὑποβάλλω κοινό, πηγαῖο, ἐρώτημα καί στή μιά καί στήν ἄλλη ἔπαλξη. Στούς μαχητές, πού καυχῶνται, μέ λόγο αὐτοθαυμαστικό, γιά τήν εὐρύτητα τοῦ μυαλοῦ τους καί γιά τά σύγχρονα, προοδευτικά τους, ἀνοίγματα. Καί στούς ἀμυνόμενους, πού ταπεινωμένοι, σκύβουν τό σκυθρωπό τους πρόσωπο καί, μέ κόμπο λαλιᾶς, προσπαθοῦν νά ἀνατρέψουν τή βαρειά κατηγόρια, ὅτι παραμένουν, σά στρείδι, κολλημένοι στήν ἀτολμία καί στήν “καθυστέρηση”.
