† ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Πρόοδος ή συντήρηση;
...Ἡ θολή συνθηματολογία τῶν δηλωμένων ἐραστῶν τῆς “προόδου” μᾶς βομβαρδίζει καθημερινά... Τό “ἐδῶ” καί τό “τώρα” καί, πολύ περισσότερο τό “χθές” καί τό “προχθές”, τά εἰκονίζει πάντα μέσα στό νέφος τῆς “συντήρησης”, τῆς “ἀρρωστημένης προσκόλλησης στό παλιό”, τῆς “ἀποτυχίας” ἤ τῆς “στέρησης”... Ἡ ἀναφορά στή “συντήρηση” γίνεται πάντα μέ τόνο περιφρόνησης στούς στενοκέφαλους καί στούς φονταμενταλιστές. Καί μέ στόμφο δοξασμοῦ καί αὐτοδοξασμοῦ τῶν ἀνοιχτομάτηδων καί “προοδευτικῶν” παραγόντων τῆς ἐποχῆς μας...
...Μέσα σ᾿ αὐτό τόν ὀρυμαγδό, πού καταπιέζει ὅλους μας, θά τολμήσω νά ἐμπιστευτῶ στούς φίλους ἀναγνῶστες τόν ἀνήσυχο στοχασμό μου. Τά ζοφώδη ἐρωτήματα, πού σταλάζει μέσα μου ἡ προπαγάνδα τῆς ἀέναης ἀλλαγῆς καί, πού δέ συνοδεύονται ἀπό τήν ἀναγκαία ἐξήγηση. Καί τίς καθημερινές, τραυματικές ἐμπειρίες, πού ἀνατρέπουν τή διαλεκτική τῶν προπαγανδιστῶν τῆς ἐξελιγμένης νεοτερικότητας καί ἀφήνουν μετέωρη τή συνείδηση...
Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 237, 16 Σεπτεμβρίου 2008
Μοναχικοί ὁδοιπόροι
Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου
Σύνδρομο ἀπροσδόκητης καί γενικευμένης μοναξιᾶς. Ἡ πικρή καί μελαγχολική ἐμπειρία τῆς γενιᾶς μας. Τό μελανό στίγμα τῆς “προοδευμένης” ἐποχῆς μας. Ὁ κοινός στεναγμός μας, πού ἐμβολίζει τό, ἐμφανισιακά, πλουμιστό ἀνάκτορο τῆς ἀναπτυγμένης καί ἐκσυγχρονισμένης εὐμάρειάς μας καί ἐγγράφεται ἐμφαντικά, ὡς ρέκβιεμ, στό σκληρό δίσκο τῶν βιωμάτων μας.
Περιμένατε μιά τέτοια ἔκβαση τοῦ περιπετειώδους ταξιδιοῦ τῆς ἱστορικῆς ἅμαξας; Θά μπορούσατε νά φανταστεῖτε, κατά τήν περίοδο τῶν νεανικῶν σας ὀνείρων, πώς στόν αἰώνα τῶν πολλῶν ἀγαθῶν καί τῆς ἐκλεπτισμένης τεχνολογίας, τό σκοτεινό σύννεφο τῆς ἀφόρητης ψυχικῆς καταχνιᾶς θά σκέπαζε τούς δρόμους τῆς ὑπαρξιακῆς συμπόρευσής μας, θά ἔπνιγε τή χαρά καί τήν εὐτυχία τῆς ἐγκάρδιας καί γόνιμης “κοινωνίας” μας καί θά μᾶς ἔσπρωχνε στά μονοπάτια τῆς ἀποξένωσης καί τῆς ψυχικῆς ἀπομόνωσης;
† ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΑΘΗΝΩΝ
ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ (ΚΟΤΣΩΝΗΣ)
Ἡμερολόγιο Ἄρθρων