Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 129, 16 Μαρτίου 2004

Καχεκτικό τό ὅραμα

 

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Καχεκτικό, ἀνούσιο καί ἀνέλπιδο τό ὅραμα, πού προσφέρει ἡ γενιά μου στήν ἀνήσυχη διάδοχη γενιά. Στενό, τεχνητά καί σκόπιμα περιορισμένο, τό ἄνοιγμα τοῦ ὁρίζοντα. Ἰσχνό τό φῶς. Ἀμφίβολες καί ἀμφισβητήσιμες οἱ προοπτικές. Ἀπανωτές οἱ ἐγκλήσεις, ὅτι σέ κάθε βῆμα ἐλλοχεύει ἡ ἐμπορική σκοπιμότητα καί ἡ ἐκμετάλλευση.
Ἐρευνῆστε τόν πίνακα τῶν χτεσινῶν, δικῶν μας ὁραμάτων. Τῶν στόχων, πού ἐνθουσίασαν, κάποτε καί ἐνεργοποίησαν τή δική μας γενιά. Τή γενιά, πού, πρίν λίγα χρόνια, ἀναζητοῦσε ὁρίζοντα ἀθλημάτων καί, σήμερα, μετράει χαλάσματα. Τῶν “κεκτημένων” μας, πού, ἐνῶ δέν μᾶς γεμίζουν καί δέν μᾶς ἐξασφαλίζουν τήν προσωπική ἱκανοποίηση, τά προσφέρουμε, ὡς ἐλπίδα καταξίωσης καί ὡς αὐριανό πλήρωμα στίς νεανικές καρδιές. Πόσα ὁράματα καί πόσα ἀθλήματα περιέχει ὁ πίνακας; Τόν κυττᾶμε καί τρομάζουμε. Εἶναι καθρέφτης ἀθεράπευτης πνευματικῆς ἀνέχειας καί εὐτελισμοῦ τῆς προσωπικότητας.

Δυό τίτλοι φαντάζουν. Ἐντυπωσιάζουν. Καί προβάλλονται ὡς τά ἀνοιγμένα φτερά τῆς προσωπικότητας. Ἡ εὐμάρεια καί τό σέξ. Ἡ ἔνταξη καί ἡ καθυπόταξη στό καταναλωτικό σχῆμα, πού ὑπηρετεῖ καί ἐξυπηρετεῖ τή βουλιμία τῶν οἰκονομικῶν κολοσσῶν καί ἀπομυζάει τήν ἱκμάδα τῶν θυμάτων τῆς διαφήμισης. Καί ἡ βιομηχανία τοῦ σέξ, πού ἐκχυδαΐζει τόν πλοῦτο τῆς καρδιᾶς, ἀκυρώνει τό μυστήριο τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀφοσίωσης καί τροχιοδρομεῖ τήν ὕπαρξη στά ἐκφυλιστικά μονοπάτια τῆς ἀπογοήτευσης, τῆς κοινωνικῆς περιθωριοποίησης, τῆς ἄτακτης φυγῆς στίς φαντασιώσεις τῶν ναρκωτικῶν, τῆς γεύσης τῆς ὁριστικῆς ἀπαξίας καί τοῦ ἅλματος στόν καιάδα τῆς αὐτοκτονίας.
Στενός, φτωχός καί ἀψυχολόγητος ὁ κατάλογος τῶν προσφορῶν μας στή νεολαία μας, στή χρυσή ἐλπίδα μας καί συνεχιστή τῆς λιτανείας τοῦ ἀνθρώπινου εἴδους μας. Οἱ ἀποδέκτες, οἱ ἀναγνῶστες καί ἐφαρμοστές τῶν “μοντέρνων” προτάσεων, δέν βρίσκουν καμμιά ἀναφορά, πού νά ἀνοίγει τά φτερά τῆς ψυχῆς τους καί νά τούς κολπώνει γιά ὡραίους ἀγῶνες, ἐρευνητικούς τοῦ ἀνθρώπινου μεγαλείου καί ὑπηρετικούς τῆς ψυχικῆς καλλιέργειας. Τό κάλλος τῆς ψυχῆς, δέν εἰκονίζεται καί δέν προβάλλεται. Ἡ σχέση τῆς εἰλικρίνειας καί τῆς ἐντιμότητας, δέν ἀξιολογεῖται καί δέν διδάσκεται. Ἡ θυσιαστική προσφορά τῆς ἀγάπης στό στενό καί στό εὐρύτερο περιβάλλον, δέν ἐκτιμᾶται καί δέν ἐμπνέεται. Ἡ ἀναφορά τοῦ λόγου, ὡς λογισμοῦ καί ὡς ἔκφρασης, στό Λόγο τοῦ Θεοῦ, δέν προσεγγίζεται, οὔτε κἄν ὡς ὑποψία καί, φυσικά, δέν ἀναλύεται ὡς λειτουργία τῆς λογικῆς, ἀνθρώπινης ὕπαρξης.
Ἡ εὐμάρεια καί τό σέξ. Καί ἀπό κεῖ καί πέρα, τό ἀδιαπέραστο σκοτάδι καί τό ἐξουθενωτικό “μηδέν”. Τό “μνῆμα”, ἡ “λήθη”, τό “τίποτα”. Αὐτά εἶναι τά ὁράματα, πού ἡ “πολιτισμένη” ἐποχή μας προσφέρει στά παιδιά της. Στούς νεοσσούς, πού ἀνοίγουν τά φτερά. Στήν καινούργια στρατιά τῶν ἀγωνιστῶν, πού ἀναζητοῦν πεδίο εὐγενοῦς ἅμιλλας. Στίς ὑπάρξεις, πού δραστηριοποιοῦνται μέ ἐνθουσιασμό στόν προθάλαμο τῆς ἐφηβείας καί παγώνουν μόλις δρασκελίσουν τό κατώφλι τῆς ὡριμότητας. Ἄν εἶναι δυνατό, ἡ προσφορά αὐτή νά γεμίσει τίς νεανικές καρδιές. Ἄν εἶναι δυνατό νά καλύψει τά εὐγενικά τους ὄνειρα.