Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 124, 1 Ἰανουαρίου 2004

Εὐμάρεια καί εὐτυχία

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Μέ βασανίζει τό ἐρώτημα. Ὑπάρχει ἄνθρωπος στόν πλανήτη μας, πού ταυτίζει τήν εὐμάρεια, τήν ἄμετρη κτήση καί τήν πλουσιοπάροχη χρήση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, μέ τήν εὐτυχία; Ἤ, γιά νά θέσω μέ ἄλλη διάταξη τό ἐρώτημα τῆς συνείδησής μου καί τῆς καρδιᾶς μου: Ὑπάρχει ἀνθρώπινη ὕπαρξη, ἀπό αὐτές, πού ἔφτασαν στήν ἀκρότατη γεύση τοῦ πλούτου καί τῆς ἀπόλαυσης, πού βιώνει, ἀνόθευτη καί ἀσάλευτη, τήν πληρότητα τῆς εὐτυχίας; Πού ἡ νομή τῆς χαρᾶς του δέ διακόπηκε, κατά τή διαδρομή τοῦ βίου του, ἀπό τή βαρυθυμία τοῦ κορεσμοῦ ἤ ἀπό τίς ἀναπάντεχες καταιγίδες τοῦ σωματικοῦ πόνου του, τῆς διάψευσης τῶν ὀνείρων του καί τῆς κακότροπης συμπεριφορᾶς τοῦ περιβάλλοντός του; Ὑπάρχει, ἄραγε, καί κυκλοφορεῖ στό ἱστορικό πάλκο τό νοητά σχηματοποιημένο δεῖγμα τοῦ εὐτυχισμένου ἀνθρώπου, πού τό πανηγύρι τῆς εὐδαιμονίας του δέν σκιάστηκε οὔτε γιά κλάσμα τοῦ χρόνου, ἀπό τό μαῦρο φάσμα τῆς ἀποτυχίας καί ἀπό τό θρῆνο τῆς ἀπόγνωσης;