Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ (1993) 

Αξιοκρατία ή φαυλοκρατία;

 

Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Η νέα Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει -και γρήγορα μάλιστα- την εκκλησιαστική κρίση. Ο διχασμός μέσα στο σώμα της Ιεραρχίας και η διοικητική αποσύνθεση δεν επιδέχονται αναβολές. Πολύ περισσότερο δεν αποτελούν στοιχεία γιά πολιτική εκμετάλλευση.

Δυο ολόκληρες δεκαετίες σέρνεται η κρίση στην ελληνική Εκκλησία. Οι Κυβερνήσεις, που πέρασαν, έπαιξαν "εν ου παικτοίς". Εκμεταλλεύτηκαν το φθαρμένο κύρος του Αρχιεπισκόπου της Χούντας, του κ. Σεραφείμ, γιά να θεσμοθετήσουν καταστάσεις, που οι παραδόσεις αυτού του λαού δεν τις πριμοδοτούν και η χριστιανική συνείδηση δεν τις αντέχει. Ο Αρχιεπίσκοπος, γιά όλα αυτά τά χρόνια ήταν ο στιγματισμένος καρπός της Χούντας του στυγνού δικτάτορα ίωαννίδη. Η φίρμα της φθοράς και της διαφθοράς. Ο ηγέτης, που δεν έχει την δύναμη να τραβήξει μπροστά, αλλά σύρεται. Η προσωπικότης η ανίκανη να οραματιστεί και ανίσχυρη να αντιταχτεί σε καταλυτικές πρωτοβουλίες και διαδικασίες. Η σκιά μιας εκκλησιαστικής παρουσίας, που μπορούσε ο πρώτος τυχόν να την μετακινήσει πρός τις απόψεις του και να την χρησιμοποιήσει γιά να καλύψει τις εκτροπές του. Ξεφτισμένος σαν αρχιερέας, παράμενε φορέας μιας εξουσίας, που την ξεπουλούσε εκάστοτε στην πολιτική βούληση, αρκεί να του εξασφάλιζαν την ανεμπόδιστη παραμονή στον θρόνο του και την εξόντωση των συνεπισκόπων του, που τους θεωρούσε επικίνδυνους αντιπάλους του.

Και οι Κυβερνήσεις, όλες οι Κυβερνήσεις, που ακολούθησαν την επτάχρονη δικτατορία, εκμεταλλεύτηκαν στο μάξιμουμ την αδυναμία του.

Τον έστιψαν. Και τον ρήμαξαν. Άρπαξαν την εκκλησιαστική περιουσία. Νομοθέτησαν το αυτόματο διαζύγιο. Θεσμοποίησαν την αποποινικοποίηση της μοιχείας. Έφεραν στην Χριστιανική Ελλάδα τον πολιτικό γάμο. Έπνιξαν την διδασκαλία των θρησκευτικών στα ελληνικά σχολεία. Κατάργησαν τον εκκλησιασμό των παιδιών μας. Κίνησαν κάθε πέτρα γιά να λιθο­βολήσουν την Εκκλησία και να εξαλείψουν τα θρησκευτικά βιώματα από τις ψυχές των νεοελλήνων.

Σ' όλα αυτά ευλίγιστος ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ. Καμμιά αντίσταση. Καμμιά φωνή διαμαρτυρίας. Καμμιά αξιοποίηση του Ορθόδοξου δυναμικού, γιά την αποτροπή της εκτροπής και του πνευματικού αποχρωματισμού της σύγχρονης γενιάς.

Και τώρα, αυτό το στιμένο λεμόνι εξακολουθεί να ελπίζει. Έχει συνηθίσει στον ρόλο του συρόμενου αχθοφόρου των ελληνικών παραδόσεων και πιστεύει, πως η νέα ηγεσία θα τον προσδέσει και πάλι στο άρμα της, περιφερόμενο ισχνό σύμβολο πνευματικής ισχύος και ταυτόχρονα δουλικό υπηρέτη ιδιοτελών σχεδιασμών.

Ωστόσο, η πρόκληση και η προσδοκία όλων, τούτη τη στιγμή, δεν στρέφεται προς το φθαρμένο χαρτί, που λέγεται Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ. Με ένταση και με επιτακτικότητα απευθύνεται στην νέα Κυβέρνηση, που πήρε την εντολή από τον ελληνικό λαό να κυβερνήσει τον τόπο και να καθάρει τα σαπρά του σύγχρονου ελληνικού βίου.

Και η πρόκληση είναι κατηγορηματική. Θα συνεχίσει η νέα Κυβέρνηση την παλιά τακτική να υποθάλπει την φαυλοκρατία και να προσπαθεί να εισπράτει τα ανταλλάγματα, που προσφέρονται από τα απομεινάρια της επάρατης δικτατορίας; Θα συνεχίσει να εκμεταλλεύεται την αδυναμία, τον φόβο και την ανασφάλεια του εκλεκτού τής Ιωαννιδίου τυραννίας γιά την προώθηση μεμπτών σχεδιασμών; Ή θα αναζητήσει την ανάδειξη με αξιοκρατικά κριτήρια και νόμιμες διαδικασίες μιας έντιμης και καθολικά παραδεκτής εκκλησιαστικής ηγεσίας, ικανής να διακονήσει με ζήλο και ευθύνη την πνευματική αναγέννηση του λαού μας και την σύσφιξη των δεσμών με τους Ορθόδοξους Λαούς της Βαλκανικής και της Ανατολικής Ευρώπης;

Το εναλλακτικό ερώτημα είναι αυτό. Αξιοκρατία ή φαυλοκρατία; Ενδιαφέρον για την απαγκίστρωση της ελληνικής Εκκλησίας από το πλέγμα των σκοτεινών ιστών της σεραφειμικής αυταρχικότητας και αναξιοκρατίας ή χειραψίες και ασπασμοί και σφιχταγκάλιασμα με το αμαρτωλό εκκλησιαστικό κατεστημένο και συνέχιση της τακτικής της εκμεταλλεύσεως της αρχιεπισκοπικής ανασφαλείας;

Οι καιροί έχουν αλλάξει. Η διατήρηση και η εκμετάλλευση της φαυλοκρατίας μπορεί βραχυπρόθεσμα νά προσπορίζει και να εξασφαλίζει ανταλλάγματα, αλλά μακροπρόθεσμα καταρρακώνει και κατατροπώνει τον πρωτεργάτη αυτής της εκμετάλλευσης.

Και ο λαός το έχει διαγνώσει αυτό και το αποδοκιμάζει και το βδελύσσεται.

Η σημερινή Κυβέρνηση, αν θελήσει να εντάξει στα δικά της σχέδια και να επωφεληθεί από το καταρρακωμένο και καταπληγωμένο κύρος της σημερινής εκκλησιαστικής διοικήσεως και να αξιοποιήσει την ευκαιρία του κενού, που δημιουργεί η απουσία αναστήματος στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, θα ζημιωθεί η ίδια και θα ζημιώσει ανεπανόρθωτα και το Έθνος. Το πνευματικό δυναμικό της Ελλάδος θα υποβαθμιστεί και η δυνατότητα αντιστάσεως στους ποικίλους φανερούς και υποβρυχίους εχθρούς της γενιάς μας θα ατονίσει.

Όποιος αγαπάει το Έθνος μας δεν έχει άλλη δυνατότητα επιλογής.

Βασική υποχρέωση είναι η επιδίωξη της αξιοκρατικής στελέχωσης της Εκκλησίας. Και η θεσμοθέτηση διαδικασιών, που θα αποδυναμώνουν και θα εξαρθρώνουν την φαυλοκρατία.

Όλοι οι Έλληνες περιμένουν με αγωνία τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Και τρέφουν την ελπίδα, πως οι νηφάλιες σκέψεις και οι σοβαρές πρωτοβουλίες θα κυριαρχήσουν στα κυβερνητικά κλιμάκια. Και το ενδιαφέρον να βγεί η Εκκλησία από το τέλμα και να πραγματοποιήσει τον ιστορικό της ρόλο θα υπερισχύσει από την μικρόψυχη και κοντόφθαλμη διάθεση εκμετάλλευσης των αδυναμιών του σημερινού φαύλου εκκλησιαστικού κατεστημένου.