Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 54, 1-2-2001

Παγκοσμιοποιημένος φαρισαϊσμός

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ὁ φαρισαϊσμός τοῦ πρώτου αἰώνα, modus vivendi γιά τόν εἰκοστό πρῶτο αἰώνα. Tό προσωπεῖο τῆς πλαστῆς θρησκευτικότητας, πού ἱκανοποιοῦσε τήν αὐταρέσκεια μιᾶς ὀλιγαρχίας καί παραπλανοῦσε τούς συνοδοιπόρους τῆς ἱστορίας, ἀναθεωρημένο καί ξαναστιλβωμένο, προβάλλει ὡς ἡ μοντέρνα ἐπένδυση τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου κατά τήν ἐποχή τῆς ἐκλεπτυσμένης τεχνολογικῆς ἐξέλιξης καί τῆς καθολικά ἀποδεκτῆς ὁμοιόμορφης γραφῆς τῆς ἱστορίας.

Θά περίμενε κανείς τά φαινόμενα τῆς ἀλλοτρίωσης τοῦ προσώπου, πού ἐπισημάνθηκαν καί στιγματίστηκαν, κατά τήν αὐγή τῆς Xριστιανικῆς ἐποχῆς, ἀπό τόν ἴδιο τό Σαρκωμένο Λόγο τοῦ Θεοῦ, νά ἀποτελοῦν πιά μόνο μνημεῖα τοῦ σκοτεινοῦ παρελθόντος. Ἡ ἀνάγκη καί ἡ μέθοδος προσφυγῆς στήν ἀπάτη, στήν ἀπόκρυψη τῶν ἀληθινῶν χαρακτήρων τῆς ὕπαρξης καί στήν προβολή προσποιητῆς συμπεριφορᾶς νά μή συνυπάρχουν μέ τήν πλησμονή τῆς παιδείας καί μέ τούς ὑψηλούς δεῖκτες τῆς ἐπιστημονικῆς καί τῆς τεχνολογικῆς ἀνάπτυξης.

Ὅμως συμβαίνει τό ἀπροσδόκητο.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 52, 1-1-2001

Kραυγές ἀγωνίας... ἄγονες

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ὑπερφορτωμένη ἡ ψυχή μας ἀπό τό βάρος τῆς ἀγωνίας. Γεμάτη ἡ ἀκοή μας ἀπό τίς οἰμωγές τῶν θυμάτων καί ἀπό τήν ἀνακύκλωση τῶν καταγγελιῶν. Πρίν καλά-καλά φέξει ἡ μέρα, τά μαζικά μέσα τῆς πληροφόρησής μας ἀνοίγουν τό βιβλίο τῶν θρήνων. Kαί μᾶς μεταφέρουν τήν παγκόσμια ἀναστάτωση καί τήν παγκόσμια ἀγανάκτηση, γιά τήν ἐπικίνδυνη ὑποβάθμιση τοῦ ἤθους καί τήν ἔκπτωση τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ βασιλιά τῆς Δημιουργίας, στή χαοτική ἀτμόσφαιρα τοῦ ὑπόκοσμου.

Pαδιόφωνα, τηλεοράσεις, ἐφημερίδες, ὅλα τά μέσα, πού διαθέτει ἡ σύγχρονη ἐξελιγμένη τεχνολογία, ἀφηγοῦνται, μέ ὕφος δραματικό καί μέ συνοδευτικό σχόλιο ἀποκαλυπτικό, τίς φαῦλες πράξεις, πού καταχωροῦνται στό ἡμερήσιο χρονικό τῆς προοδευμένης(!) ἀνθρωπότητας.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 7, 15-2-1999

Ἡ μετάνοια

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ μετάνοια εἶναι πρᾶξι ἀπόλυτης προτεραιότητας στόν ἱερό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Ἐμπειρία συγκλονιστική καί ἀνακαινιστική. Γιά τήν προσωπικότητα, πού μετέχει στό Eὐχαριστιακό Δεῖπνο. Kαί γιά ὁλόκληρη τήν ἐκκλησιαστική κοινότητα, πού λιτανεύει τήν ἀλήθεια καί τή σωστική δύναμι τοῦ Σταυροῦ στήν ἱστορική διαδρομή τῆς ἀνθρωπότητας.

Σημειώνω μέ θλῖψι μιά δεύτερη διαπίστωσι. Ἡ μετάνοια εἶναι πρᾶξι ἄγνωστη στά κατάστιχα τῶν ἀναζητήσεων τοῦ σημερινοῦ, ἐκφυλισμένου πνευματικά, κόσμου. Ἀσύμβατη μέ τίς τυποποιημένες δομές τοῦ αἰώνα πού χάνεται. Ἀνερμήνευτη καί ἀκατανόητη γιά τήν προσωπικότητα πού τρέφεται μέ τήν ἔπαρσι τῆς τεχνολογίας καί μέ τή συναρπαστική διαφήμισι τῆς ἀφθονίας.