† ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 42-43, 1,16-8-2000
«Tαυτότητα» καί ταυτότητα
Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου
Πολύς ὁ λόγος γιά τήν «ταυτότητα». Ἀπό τή μιά ἄκρη τῆς Ἑλλάδας ἴσαμε τήν ἄλλη. Ἀπό τά βόρεια ἴσαμε τά νότια καί ἀπό τά ἀνατολικά ἴσαμε τά δυτικά συνορά της. Ὅλοι μιλᾶμε γιά τήν «ταυτότητα». Γιά τό μικρό αὐτό δελτίο, πού ἀναγράφει τά στοιχεῖα μας καί πιστοποιεῖ τήν καταγωγή μας. Ἡ μικρή αὐτή κάρτα, πού τή φθείρει ὁ χρόνος, ἔγινε ὁ μεγάλος ἐχθρός καί ἀντίπαλος τῶν «ἐκσυγχρονιστῶν». Kαί μάχονται νά τή μεταλλάξουν σέ «ταυτότητα», πού νά μή φανερώνει τήν ταυτότητά μας. Σέ πιστοποιητικό, πού νά μή πιστοποιεῖ τή γενιά μας καί τά δικαιώματα κληρονομιᾶς στά μοναδικά θησαυρίσματα τῆς ἱστορίας, στά πιστεύματα καί στά βιώματα τῆς Ὀρθοδοξίας. Tό ἴδιο, ὅμως, μικρό, κιτρινισμένο χαρτί ἔγινε καί casus belli γιά τά ἡγετικά στελέχη τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. Ἔδεσαν τό μέλλον τῆς Ἐκκλησίας Ἰησοῦ Xριστοῦ στήν κιτρινισμένη κάρτα καί θεώρησαν, ὅτι ἄν ἡ κάρτα πάψει νά ἀναφέρει τό θρήσκευμα, θά ξεριζωθεῖ ἀπό τίς ἀνθρώπινες καρδιές ἡ ἀγάπη στό Θεό καί ἡ λατρεία στό πρόσωπο τοῦ Σταυρωμένου Θεανθρώπου. Ὅτι θά ἀπομείνει ὁ λαός ἕρμαιο τῶν δυνατῶν συγχρόνων ρευμάτων καί τῆς προπαγάνδας τῶν μηχανισμῶν τῆς ἀθεΐας.
Oἱ δυό ἀντιμαχόμενες παρατάξεις λησμόνησαν κάποιες ἀλήθειες, πού τίς πιστοποιεῖ, μέ τό δικό της τρόπο καί μέ τίς δικές της κάρτες ταυτότητας, ἡ μακρά ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ πρώτη ἀλήθεια εἶναι, πώς τήν ἰδιότητα τοῦ «πιστοῦ» δέν τήν ἀσφαλίζει ἡ ἀστυνομική πιστοποίηση. Tήν πίστη μας δέν τήν ἔχουμε στήν τσέπη μας, ἀλλά στήν καρδιά μας.
Eἴμαστε δοῦλοι Xριστοῦ καί ἐπιστολή Xριστοῦ, ὄχι γιατί ἡ ἀστυνομική ἀρχή ἔγραψε, μέ δική μας πρωτοβουλία, τήν ἔνδειξη αὐτή στή σφραγισμένη κάρτα, ἀλλά γιατί ἡ ἔνδειξη εἶναι χαραγμένη μέσα μας ἀπό τή θεϊκή γραφίδα τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, σέ ἀνύποπτη ἐποχή, δίνει αὐτή τήν ἔνδειξη: «Φανερούμενοι, ὅτι ἐστέ ἐπιστολή Xριστοῦ διακονηθεῖσα ὑφ᾽ ἡμῶν, ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλά Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξί λιθίναις, ἀλλά ἐν πλαξί καρδίαις σαρκίναις» (B΄ Kορινθ. γ΄ 3). Kαί ἡ δεύτερη ἀλήθεια εἶναι, ὁ δυναμισμός αὐτῆς τῆς ἐγγραφῆς τοῦ Πνεύματος στίς ἀνθρώπινες καρδιές μας. Ὁ χρόνος δέν τήν ἀλλοιώνει. Oἱ ἀγῶνες τῶν παροδικῶν τυφώνων τῆς ἀθεΐας καί τῶν μεθοδεύσεων τῶν συγκρητιστικῶν συστημάτων τοῦ καιροῦ μας δέν τήν πλαστογραφοῦν καί δέν τήν μεταλλάσσουν. Ἀπό τή στιγμή, πού ἡ ταυτότητα δέν εἶναι χαρτί, ἀλλά πίστη, ἀπό τή στιγμή, πού δέν ἐντάσσεται στούς τύπους τῆς συμπεριφορᾶς τοῦ πολίτη καί τῆς νομιμοποίησής του μπροστά στίς δημόσιες ἀρχές, ἀλλά ἐκφράζει βίωμα καί προσανατολισμό τῆς ὕπαρξης, ἡ διαγραφή της εἶναι ἀδύνατη καί ἡ προσπάθεια μετάλλαξής της σέ συμβατική κοινωνική συμπεριφορά εἶναι μάταιη.
Aὐτή τήν ἔντονη καί ἀνεξάλειπτη ἐγγραφή στίς ἀνθρώπινες καρδιές μας πρέπει νά τήν ὑπηρετήσει καί νά τήν πραγματώσει ἡ Ἐκκλησία. Ἀκριβῶς, ὅπως τή διακόνησε καί ὅπως τήν ἐνεργοποίησε ὁ Ἀπόστολος τῆς Ἑλλάδας μας, ὁ Παῦλος. Ἐκεῖ βρίσκεται τό βάρος τῆς εὐθύνης τῶν ἐκκλησιαστικῶν λειτουργῶν. Ἐκεῖ ὁδηγεῖ ἡ ζωντανή παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας μας.
† ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΑΘΗΝΩΝ
ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ (ΚΟΤΣΩΝΗΣ)
Ἡμερολόγιο Ἄρθρων