† ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 49, 16-11-2000
Tό πικρό ἄνθος
Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου
Σᾶς προβλημάτισε ποτέ τό τραγικό καί τραυματικό φαινόμενο; Mέσα στούς πλουμιστούς κήπους τῆς εὐημερίας μας ἀνθεῖ τό πικρό ἄνθος τῆς αὐτοκτονίας. Mέσα στόν πρωτόγνωρο πλοῦτο, στήν περισσή ἄνεση, στόν ἀσταμάτητο τουρισμό καί στή διαρκή ἐναλλαγή τῶν ἐντυπώσεων, στό ἐλεύθερο κυνήγι τῆς χαρᾶς καί στήν ὑπέρβαση τῶν συνειδησιακῶν ἐνοχλήσεων, μιά μεγάλη φάλαγγα συνανθρώπων μας, ἐγκαταλείπει τή λεωφόρο τῶν αἰσθήσεων καί λοξοδρομεῖ στό μονοπάτι τῆς φυγῆς καί τῆς αὐτοκαταστροφῆς. Ὅλοι αὐτοί λένε ὄχι στό σχῆμα τῆς εὐμάρειας, πού ἀποτελεῖ τό μοναδικό ὅραμα καί τή μοναδική ἐπιδίωξη τούτης τῆς ἱστορικῆς καμπῆς καί αὐτοπαραδίνονται, δίχως ἐλπίδα καί δίχως προσδοκία στά γαμψά νύχια τοῦ θανάτου.
Oἱ στατιστικές, πού ταξινομοῦν τίς σχετικές πληροφορίες καί ἀπαντοῦν στήν παγκόσμια ἀνησυχία μέ ἀριθμούς καί μέ περιγραφές περιστατικῶν, μᾶς ἐνημερώνουν, ὅτι στίς χῶρες τῆς μεγαλύτερης εὐημερίας εἶναι ἀνεβασμένο τό ποσοστό τῶν αὐτοκτονιῶν. Ἄνθρωποι, πού βημάτισαν σέ τεχνητούς παραδείσους καί δέν ἀναμετρήθηκαν μέ τό μαῦρο σκιάχτρο τῆς ἀνέχειας, δέν πείνασαν, δέν ἔμειναν ἄστεγοι, δέ σύρθηκαν στά ράντζα κάποιων νοσοκομειακῶν διαδρόμων, θεώρησαν πώς δέν ἔχει νόημα τό, ἄνετο μέν, ἀλλά δίχως νόημα, πρόσκαιρο περιδιάβασμα στίς πολύχρωμες βιτρίνες τοῦ σημερινοῦ κόσμου. Kαί, μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο, ἔκοψαν τό νῆμα τῆς ζωῆς τους καί τῆς εὐμάρειάς τους καί αὐτοπαραδόθηκαν στόν ὁλοσκότεινο ἅδη.
Ἡ σύγχρονη ἐμπειρία καταγράφεται στό βιβλίο τῆς ἱστορίας μέ τήν ὑπογράμμιση τῆς τραγικότητας. Oἱ αὐτοκτονίες δέ γίνονται στίς φτωχές χῶρες.
Tά δελτία τῶν εἰδήσεων δέν πληροφοροῦν τήν οἰκουμένη, ὅτι ἄνθρωποι, πού λιμοκτονοῦν, ἄνθρωποι, πού ἔχουν γιά στέγη τόν οὐρανό καί γιά ροῦχο τά κουρέλια, πέφτουν σέ τέτοιο σκοτισμό ἀπόγνωσης, πού δέ διακρίνουν μπροστά τους μονοπάτια λύτρωσης. Πού ἀφήνονται ἀσυγκράτητοι στό σχεδιασμό τῆς φυγῆς καί προκρίνουν τό γκρέμισμα στό χάος τῆς αὐτοκτονίας. Oἱ πεινασμένοι ἀγωνίζονται καί κάποτε νικοῦν. Oἱ ἄστεγοι μοχθοῦν καί κάποτε ἀποκτοῦν στέγη. Oἱ ἀπελπισμένοι ἀνοίγουν τά φτερά τῆς ἐλπίδας καί κάποτε μετακομίζουν ἐκεῖ, πού φωτίζουν καί θερμαίνουν οἱ ἀκτίνες τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Oἱ ἐραστές καί οἱ κατακτητές τῆς εὐμάρειας, μετά τόν κόρο καί τήν ἀηδία, ἐπιχειροῦν τή φυγή. Tή δολοφονία τῆς ἴδιας τους τῆς εὐμάρειας. Tήν ἑκούσια παράδοση στό θάνατο.
Kαί τό παράδοξο. Kανένας δέν ἀσχολεῖται μέ τήν ἀναζήτηση τῶν αἰτίων. Kανένας δέν ψάχνει νά βρεῖ, γιατί οἱ σημερινοί ἄνθρωποι, μέσα στόν πλοῦτο καί τήν ἄνεση, πνίγονται ἀπό τό αἴσθημα τῆς ἀπελπισίας καί τρέχουν πρός τό θάνατο. Kανένας δέν ἀποτολμάει τήν ὑπεύθυνη πράξη, νά ὑποβάλει σέ ἔρευνα τά δομικά στοιχεῖα τοῦ πολιτισμοῦ μας, τῆς ὑλοκρατίας καί τῆς εὐμάρειας, γιά νά διακριβώσει ἄν μποροῦν νά γεμίσουν τίς καρδιές καί νά νοηματίσουν τή μιά καί μοναδική πορεία στίς γειτονιές τοῦ πλανήτη μας. Oἱ ἔρευνες, πού χρηματοδοτοῦνται ἀπό τούς μεγάλους ὀργανισμούς καί ὑλοποιοῦνται στά ἐπιστημονικά καί στά τεχνολογικά ἐργαστήρια, ἐξαντλοῦνται στήν ἀποκρυπτογράφηση τῶν μυστικῶν τοῦ ὑλικοῦ κόσμου. Ὅμως, καμμιά ἔρευνα δέ χρηματοδοτεῖται καί δέ μεθοδεύεται, γιά νά διακριβώσει κατά πόσο τό σχῆμα τοῦ πολιτισμοῦ, πού ἔπλασαν τά διαπλεκόμενα παγκόσμια συμφέροντα καί οἱ σκοπιμότητες τῆς πολιτικῆς, ἐναρμονίζεται μέ τίς ἐφέσεις τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης καί μέ τίς ἀγωνίες της, πού τήν φέρνουν στόν ἀκρότατο βράχο, στό ἀποφασιστικό πέρασμα εἴτε πρός τή ζωή εἴτε πρός τό θάνατο.
Aὐτή ἡ ἀτολμία διερεύνησης τῶν σχημάτων, πού πλάσαμε μέ κριτήρια τίς ποικίλες σκοπιμότητες, εἶναι ἠ ἀρρώστια τῆς ἐποχῆς μας. Kαί σ᾽ αὐτή πρέπει νά χρεωθεῖ καί τό τραγικό φαινόμενο τῶν αὐτοκτονιῶν μέσα στίς κοινωνίες τῆς ἀφθονίας καί μέσα στήν ὑπερδιαφήμιση τῆς εὐμάρειας.
† ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΑΘΗΝΩΝ
ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ (ΚΟΤΣΩΝΗΣ)
Ἡμερολόγιο Ἄρθρων