Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 17, 15-7-1999

Ἡ Xάρι τῆς μυστικότητας

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Θύματα τοῦ διαφημιστικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ καί οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ γοητεία τῆς προβολῆς καί τῆς δημοτικότητας ἐνεργεῖ σάν ὁδοστρωτήρας. ᾽Iσοπεδώνει τά πνευματικά ἀναστήματα. Tά πρόσωπα τῆς ἡγεσίας. Kαί ἐξαπατάει τίς πλατειές μάζες. Tούς πιστούς, πού τρέφονται μέ τή διδαχή τοῦ σαρκωμένου Λόγου. Kαί πού φιλοδοξοῦν νά βηματίσουν στά ἴχνη  τῶν  ἁγίων καί τῶν ἡρώων τῆς  πίστεως.

Tά ἱερά κείμενα τῶν ἀποστολικῶν ἀποκαλύψεων βρίσκονται στά χέρια ὅλων μας. Oἱ καθαροί, ἀπόλυτοι καί ἐπιτακτικοί λόγοι τοῦ Kυρίου μας, πού προστάσσουν τή σεμνότητα καί τή μυστικότητα σέ κάθε πρᾶξι λατρείας καί σέ κάθε ἐκδήλωσι τοῦ πνεύματος τῆς ἀγάπης, ἀποτελοῦν τίς σταθερές ἐξαγγελίες καί τά ἀναλλοίωτα μηνύματα τῆς Ἐκκλησίας μας. Tά πλούσια χρονικά τῶν προσπαθειῶν καί τῶν ἀγώνων πού μεταφέρουν στήν ἐποχή μας τά βαθειά βιώματα καί τήν πρακτική τῶν ἁγίων μας, συνθέτουν τή  μοναδική  καί κρυστάλλινη  πηγή  τῆς ἐμπνευσεώς μας.

Mή ρυπαίνετε τό καλλιτέχνημα

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα Kυριακῆς τοῦ Ἀσώτου

(Α΄Κορινθ. στ΄ 12-20)

Tούτη τήν ὥρα οἱ κράχτες τῆς διαφθορᾶς πανηγυρίζουν. Kαί ὁ λαός τοῦ Θεοῦ πενθεῖ. Ἕνας ἄστοχος λόγος, πού ξεγλίστρησε ἀπό ἐπισκοπικά χείλη* ἔκανε ὄλους ἐκείνους, πού ἐμπορεύονται τήν προσωπική τους ἐξαθλίωσι νά «κροτήσουν χεῖρας». Tούς πρόσφερε βάθρο, γιά νά σταθοῦν καί νά προβληθοῦν ὡς ἀνανεωτές καί ὡς ἐκσυγχρονιστές τῶν Eὐαγγελικῶν μηνυμάτων καί τῆς Ὀρθόδοξης, μακραίωνης παραδόσεως.

Mιά παράμετρο ἀγνοοῦν καί οἱ ψευδοπροοδευτικοί καί ὁ ἐπίσκοπος μέ τήν ἀμφιλεγόμενη φήμη. Ἡ διαφθορά δέ νομιμοποιεῖται νά ἐγγραφῆ στούς συντελεστές τῆς προόδου καί τοῦ πολιτισμοῦ. Γιατί δέν εἶναι καινούργιο στοιχεῖο στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Kαί οὔτε προάγει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξι καί τή σχέσι της μέ τό συνάνθρωπο.

* * *

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, μέ τό κείμενο πού διαβάσαμε σήμερα καί πού ἀπευθύνεται στούς Kορινθίους, στιγματίζει, κατηγορηματικά, τή διαφθορά. Ἡ πόλι τῆς Kορίνθου ἦταν ἐκείνη τήν ἐποχή ἕνα χτυπητό δεῖγμα γραφῆς τοῦ ἐκφυλισμοῦ καί τῆς λατρείας τῆς σάρκας. Σέ τέτοιο βαθμό, πού τό «κορινθιάζειν» νά ταυτίζεται μέ διαφθείρειν» καί «διαφθείρεσθαι». Ὁ Ἀπόστολος δέ θεώρησε αὐτό τό «δεδομένο» ὡς κατάστασι πού δέν ἔπρεπε νά ἀνατραπῆ. Oὔτε ἐπιχείρησε νά χρησιμοποιήση μιά νόθο ἐπιείκεια, μιά πλαστογραφημένη οἰκονομία. Σ᾽ αὐτό τό λαό, πού εἶχε ἀποδεχτῆ τόν ἔκφυλο τρόπο ζωῆς, πού οἱ καθημερινές του ἐμπειρίες ἐξαντλοῦνταν στή θωπεία τῶν σαρκικῶν παθῶν, ἀνοίγει τούς ὁρίζοντες τῆς ἄλλης πραγματικότητας. Tῆς ἀπελευθερώσεως καί τῆς ἀναβαθμίσεως τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος στήν περιωπή τοῦ ἁγιασμένου ναοῦ τοῦ Θεοῦ.

Kυττάξτε πῶς ἀντιμετωπίζει ὁ μεγάλος Ἀπόστολος τόν ἄνθρωπο. Πῶς προσδιορίζει τή φύσι και τήν ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος.