Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 164, 1-9-2005

Ἡ λαϊκή ἀπόρριψη

 

Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικόδημος

Σταθερά ἀντιμέτωπος, ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, μέ τή λαϊκή ἀπόρριψη. ᾿Εκεῖνος, σέ κάθε του βῆμα, ἐνεργοποιεῖ τό μηχανισμό τῆς δημόσιας προβολῆς του καί στρέφει ὁλοῦθε τό βλέμμα, ἀναζητώντας τόν κροταλισμό τοῦ χειροκροτήματος. Καί ὁ λαός, κουρασμένος, ἀπογοητευμένος ἤ καί ἀηδιασμένος, ἐξ αἰτίας τῶν ἀφόρητων ἀναθυμιάσεων τῶν δεσποτικῶν βόθρων, ἀποκρίνεται, εἴτε μέ τήν ἐκφραστική σιωπή του, εἴτε μέ τίς συμπεριφορές, πού δηλώνουν καθολική ἀπόρριψη τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς ἔπαρσης.   

Τό καλοκαίρι, πού πέρασε, ἦταν, γιά τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, περίοδος πρωταθλητισμοῦ στό ἀγώνισμα τῆς μηχανορραφίας. ᾿Εκτόξευσε μύδρους ἐνάντια στούς ῞Ελληνες καί Χριστιανούς πολίτες, πού τόλμησαν νά δακτυλοδεικτήσουν τούς ἐπίορκους ρασοφόρους καί νά ζητήσουν τήν κάθαρση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ περίβολου. Χρησιμοποίησε κάθε μέσο, θεμιτό καί ἀθέμιτο, γιά νά καλύψει, ἔστω καί ἀδέξια, τόν ἀνοιχτό βόθρο τῶν δεσποτικῶν ἀχρειοτήτων. ῎Εσπρωξε βαθειά, στή χοάνη τοῦ Συνοδικοῦ ἀρχείου, τίς καυτές καταγγελίες καί, τήν ἀκόμα πιό ζεματιστή, ἀγωνία τοῦ εὐσυνείδητου πλήθους. 

Οἱ μεθοδεύσεις του, πού ὁ ἴδιος τίς καταχώρισε στό προσωπικό του βιογραφικό ὡς εὐφυέστατους διπλωματικούς ἑλιγμούς, ἐξελίχτηκαν σάν ἀνοιχτή πρόκληση στίς ἀντοχές τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος. ῾Ο λαός, γιά μῆνες ὁλόκληρους, βομβαρδιζόταν μέ ὑποσχέσεις-φούσκες, γιά “αὐτοκάθαρση”. Καί ἔβλεπε νά ἐκδίδονται ἀπό τή Συνοδική ἀρχή, σταθερά καί ἀβασάνιστα, πιστοποιητικά χρηστοήθειας καί νά διανέμονται χιτῶνες λευκῆς ἀθωότητας στούς στιγματισμένους “ἀδελφούς” καί “συνάδελφους”.

῾Η ἐκκλησιαστική “αὐτοκάθαρση”, ὅπως παρασκηνιακά τή σχεδίασε, κατά τή διαδρομή τοῦ καλοκαιριοῦ, ὁ Χριστόδουλος καί ὅπως μεροληπτικά τή μεθόδευσε, δέν ἀποτελεῖ δρώμενο φωτεινό στό ἐνεργητικό τῶν προσώπων τοῦ συγκεκριμένου Συνοδικοῦ σχήματος καί τίτλο τιμῆς γιά τήν εὐθυκρισία τους καί γιά τήν ἐπισκοπική εὐσυνειδησία τους. Οἱ φιλίες ἤ οἱ ὑποχρεώσεις πρός τούς ὑπόδικους δέν κατάφεραν νά ἀποκρυβοῦν. Τό σχῆμα “προκάτ”, πού προκρίθηκε καί ἐφαρμόστηκε κατά τή διαδικασία δικαστικῆς κρίσης(!!) τῶν προσώπων τοῦ στενοῦ ἤ τοῦ εὐρύτερου ἀρχιεπισκοπικοῦ περιβάλλοντος, ἦταν, τό ἴδιο, παράγωγο συνειδησιακῆς ἀλλοτρίωσης. ῾Η ἐπεξεργασία τοῦ ἀνακριτικοῦ ὑλικοῦ, καθώς περπάτησε στήν “πεπατημένη” τῆς προ-αναγνώρισης καί τῆς Συνοδικῆς προδιακήρυξης ἀλέκιαστης ἀθωότητας τῶν δημοσιογραφικά καί τηλεοπτικά στιγματισμένων φορέων τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος, δέν ἄφηνε στούς κοντινούς ἤ στούς ἀπό ἀπόσταση, παρατηρητές περιθώρια ἐμπιστοσύνης στήν ῾Ιεροκανονική συγκρότηση καί στή δικαστική κρίση τῶν προσώπων, πού ἀσχολήθηκαν μέ τίς ἐπίμαχες ὑποθέσεις. Καιρό πρίν συνέλθουν οἱ Συνοδικοί Σύνεδροι σέ δικαστικό Σῶμα, οἱ ἐκκλησιαστικοί δημοσιογράφοι προφήτευαν (!!) τήν ἐξέλιξη καί προανήγγελλαν τίς ἀποφάσεις. Καί οἱ ἀναγνῶστες ἤ τηλεθεατές κουνοῦσαν τό κεφάλι  καί διατύπωναν τό πονεμένο ἤ τό πικρόχολο σχόλιό τους.

Αὐτή τή στιγμή, ἡ πράξη τοῦ βιασμοῦ τοῦ ἀρχιερατικοῦ ἤθους καί τῶν ἀπαράβατων ῾Ιερῶν Κανόνων εἶναι πιά τετελεσμένη. ῾Ιστορία θλιβερή. Χρονικό σκοταδισμοῦ. Παρασκηνιακό κλείσιμο λογαριασμῶν, μέ στόχο τήν πρόχειρη ἐπικάλυψη τῶν ἠθικῶν βόθρων καί ἀποκλιμάκωση τῆς δυσαρέσκειας καί τῆς θερμῆς ἀντίδρασης.

Χρέος μας καί ἀπέναντι στό λαό, πού βρίσκεται σέ συνειδησιακή ἀναστάτωση καί στήν ἱστορία, πού θά ἀποτελέσει τόν ὁδηγό τῶν διάδοχων γενεῶν, νά ἐκδιπλώσουμε, μέ εἰλικρίνεια καί ἀμεροληψία, ὅλα τά στοιχεῖα, πού ἀποδεικνύουν τό βιασμό τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων, τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας παράδοσης καί τῶν ἐπισκοπικῶν ὅρκων. Καί θά προσπαθήσουμε νά ἀνταποκριθοῦμε στό χρέος μας αὐτό, μέ σειρά ἀναλύσεων, πού θά ἀναφέρονται στίς συγκεκριμένες ὑποθέσεις, πού πέρασαν ἀπό τό Συνοδικό καθαρτήριο τό  θέρος τοῦ 2005.

***

Προλογικά, ὡστόσο καί γιά λόγους ἐπικαιρότητας, θά θέλαμε νά φωτογραφήσουμε μιά φάση, ἀπό τή ζωντανή καί ἀνύστακτη ἀντίδραση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, πού διαθέτει ὅλη τήν ψυχική ἁπλοχωριά, γιά νά ἀποδέχεται καί νά ἀνταμείβει τή μετάνοια, δέν ἀνέχεται, ὅμως, τόν ἐμπαιγμό τῆς ἠθικῆς του εὐαισθησίας καί δέν εἶναι διατεθειμένος νά καλύπτει τούς βεβηλωτές τῶν ἱερῶν του καί τῶν ὁσίων του. Γενικευμένη ἡ ἀντίδραση τοῦ πληρώματος τῆς ᾿Εκκλησίας μας, ἔχει σπρώξει στά χαμηλότερα ἐπίπεδα τή δημοτικότητα τοῦ φίλαρχου ᾿Επισκόπου τῶν ᾿Αθηνῶν. Καί ἔχει ἁπλώσει τήν ἀμφισβήτηση ἀπό τή μιά ἄκρη τῆς ῾Ελλάδας ἴσαμε τήν ἄλλη. ᾿Ενδεικτική, ὡστόσο καί ἀντιπροσωπευτική ἡ παγερή ὑποδοχή, πού τοῦ ἐπεφύλαξε ὁ λαός τῆς Καρδίτσας, ὅταν, κρατώντας στό χέρι καί δείχνοντας, μέ προσποιητή αὐτοπεποίθηση, τό πλαστογραφημένο πιστοποιητικό κάθαρσης καί λεύκανσης τοῦ γνωστοῦ καί μή ἐξαιρετέου στό θεσσαλικό κάμπο Μητροπολίτη Κουμαριανοῦ, ἐνθρόνιζε ἄλλο Μητροπολίτη.

Αὐτή δέν ἦταν ἡ πρώτη ἐπίσκεψη τοῦ Χριστόδουλου στή Μητροπολιτική περιφέρεια τῆς Καρδίτσας. ᾿Αλλά δέν ἦταν καί ἡ πρώτη προσπάθεια δημόσιας κάλυψης τῶν ἀνομημάτων τοῦ “ἀγαπημένου” του καί “κολητοῦ” του ρασοφόρου, πού, ἐνῶ ὑποτίθεται πώς δικαιώθηκε καί ἀναγνωρίστηκε ἀθῶος ἀπό τό Συνοδικό ὄργανο, ὑποχρεώθηκε σέ παραίτηση ἀπό τή Μητροπολιτική ἕδρα τῆς Καρδίτσας καί ἀπομάκρυνση, ἀκόμα καί ἀπό τά σύνορα τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας.

Δυόμισυ χρόνια πρίν, στίς 26 Φεβρουαρίου τοῦ 2003, καί μέ τό πρόσχημα τῆς γιορτῆς τοῦ Μητροπολίτη Θεόκλητου,  ὁ Χριστόδουλος ἐπισκέφθηκε τήν Καρδίτσα καί ἐπιχείρησε, ἀδέξια καί ἀναποτελεσματικά, νά σκεπάσει μέ τόν ἀρχιεπισκοπικό του μανδύα τή διάχυτη ἠθική δυσοσμία, πού ἐκπορευόταν ἀπό τή μητροπολιτική κατοικία. ῏Ηταν ἐνημερωμένος, γιά τή λαϊκή δυσαρέσκεια. ῎Ηξερε, πώς τά ἐκκλησιαστικά σκάνδαλα τῆς Καρδίτσας εἶχαν γίνει βούκινο. Καί διακατεχόταν ἀπό ἀγωνία. ῎Ενοιωθε νά τόν ἐκθέτει καί νά τόν διασύρει, προσωπικά, ἡ εὐρύτατη -ἀπό στόμα σέ στόμα- ἀναμετάδοση τῶν περιστατικῶν, πού καταβρώμισαν τή Θεσσαλική γῆ. Καί ἤθελε νά ποματίσει, μέ δική του παρέμβαση, τό βόθρο. Νά ἀνακόψει τό λαϊκό κουτσομπολιό. Νά ἀποπροσανατολίσει τήν κοινή γνώμη. Καί νά ἀποτινάξει ἀπό πάνω του τήν εὐθύνη.

Μιλώντας μέσα στό Μητροπολιτικό Ναό τῆς Καρδίτσας, εἶπε, ἀνάμεσα σέ ἄλλα· “Στήν πατρίδα μας, ἴσως καί ἀλλοῦ, εὐδοκιμεῖ ἡ συκοφαντία, ἡ διαβολή, ὁ κακός καί πικρός λόγος, ὁ ὁποῖος ἐκπορεύεται ἀπό βρωμερές καρδιές οἱ ὁποῖες δέ θέλουν νά ἀναγνωρίσουν τίποτε τό καλό τό ὁποῖο ὑπάρχει γύρω τους. Βεβαίως, αὐτῆς τῆς τύχης ἔχω τύχει κι᾿ ἐγώ, ἀλλά καί ὁ ἑορτάζων σήμερα ἱεράρχης σας, ὁ ὁποῖος τόν τελευταῖο καιρό ἔχει τύχει στό ἐπίκεντρο μιᾶς συστηματικῆς καί μεθοδευμένης ἐναντίον του καταφορᾶς, πράγματα τά ὁποῖα ἐμεῖς, πού τόν γνωρίζουμε, ὄχι μόνο δέν εἶναι δυνατόν νά τά δεχθοῦμε, γιατί εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου ψευδῆ, ἀλλά καί, ἀντιθέτως, ἐπιθυμοῦμε καί ἐπιδιώκουμε, μέ κάθε εὐκαιρία, νά τονίσουμε ὅτι πρόκειται γιά ἕναν ἱεράρχη ὁ ὁποῖος ἐκτελεῖ στό ἀκέραιο τό χρέος του καί δίνει καθημερινή μαρτυρία τῆς ποιότητος τῆς ἱεραποστολικῆς του ἐργασίας στόν τόπο ὅπου τόν ἔφερε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τόν ἀποδέχθη ἡ ἀγάπη τοῦ ἀνθρώπου...”.  

 Τά γεγονότα ἀπέδειξαν, ὅτι ἐκεῖνες, οἱ ἀγχωμένες, συστάσεις τοῦ Χριστόδουλου δέν ἔπεισαν τό πλῆθος καί δέν ἔγιναν ἀποδεκτές. ᾿Αντίθετα, τό σούσουρο ἐπεκτάθηκε. Καί ἄν μέσα στό πολυπληθές ἐκκλησίασμα ὑπῆρχαν καί κάποιοι, πού, ἴσαμε κείνη τήν ὥρα, δέν εἶχαν ἀκούσει, γιά τά κατορθώματα τοῦ δοτοῦ ἐπισκόπου Κουμαριανοῦ, πληροφορήθηκαν ἀπό τά ἐπίσημα ἀρχιεπισκοπικά χείλη, ὅτι στήν Καρδίτσα ἔχει προκύψει βόθρος. Καί ἔσπευσαν νά πλησιάσουν τούς καλά ἐνημερωμένους συμπολίτες τους καί νά συλλέξουν τίς λεπτομέρειες.

Τώρα, ὕστερα ἀπό διόμισυ ὁλόκληρα χρόνια, ὁ Χριστόδουλος ξαναγύρισε στήν Καρδίτσα καί κατέβαλε δεύτερη, ἐπίμονη προσπάθεια, νά ἀποκολλήσει ἀπό τή σκέψη τῶν ἀνθρώπων τό λερωμένο προφίλ τοῦ Μητροπολίτη Κουμαριανοῦ καί νά τό παραστήσει ὁλοκάθαρο καί ἀστραπηβόλο.

Μιλώντας στόν ἴδιο Μητροπολιτικό Ναό, μπροστά σέ σύναξη πολυπληθέστατη καί ἀπευθύνοντας ἐγκώμιο στόν καινούργιο Μητροπολίτη, ξαναγύρισε στό θέμα καί στό σκηνικό τῆς ντροπῆς καί εἶπε, ἀνάμεσα σέ ἄλλα πολλά, ὅτι δοκιμάζει “συναισθήματα σταυραναστάσιμης χαρμολύπης”. “Σταυρική, γιατί μιά ὁμάδα Καρδιτσιωτῶν, ξένων πρός τήν ᾿Εκκλησία, μέ τρόπο δολερό ἐξέφεραν καταγγελίες κατά τοῦ πρώην Μητροπολίτη κ. Θεοκλήτου, ὁ ὁποῖος ἐν τέλει, μετά τήν προανακριτική διαδικασία ἀποδίδεται λευκός στήν ᾿Εκκλησία  καί τήν κοινωνία καί ἀναστάσιμη, γιατί σήμερα ἐσύ ἀνεβαίνεις στό θρόνο καί ἤδη εἶσαι ἐνθρονισμένος στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων”.

Καί ἡ δεύτερη αὐτή, ἐπίμονη συμπαράσταση στόν ἥρωα τῶν πασίγνωστων σκανδάλων Μητροπολίτη Κουμαριανό, ἔπεσε σέ “ἀκοές μή ἀκουόντων”. ῾Ο λαός τίς προσπέρασε, δίχως νά ἐκδηλώσει τήν παραμικρή συμπάθεια στόν εὐνοούμενο τοῦ Χριστόδουλου, πού λούστηκε καί λευκάνθηκε μέ διαδικασίες παρασκηνιακῆς συναλλαγῆς (αὐτά θά τά ποῦμε στόν καιρό τους). ῎Εμεινε νά ἐπευφημεῖ τή διάδοχη κατάσταση, πού τήν ἔβλεπε ὡς λυτρωτικό ξεκίνημα καί ὡς ἀπαγκίστρωση ἀπό τά φαινόμενα καί τίς ντροπές τοῦ προηγούμενου σχήματος. Χαιρόταν, πού ἡ σελίδα τῆς αἰσχύνης ἔκλεισε καί πώς μιά νέα σελίδα ἀνοιγόταν στήν ἐκκλησιαστική ζωή τῆς Καρδίτσας.  

***

Τό ἄξιο ἰδιαίτερης προσοχῆς εἶναι, πώς κατά τήν τελετή αὐτή τῆς ὑποδοχῆς τοῦ νέου Μητροπολίτη, κανένας ἀπό τούς ὁμιλητές, πού ἀνέβηκαν στό βῆμα, γιά νά ἐκφωνήσουν τό “εὖ παρέστης” στό Μητροπολίτη Κύριλλο, δέ διατύπωσε, ἔστω καί συντομότατο, λόγο ἐπαίνου γιά τόν προηγούμενο καί δέν ἐξέφρασε κάποια εὐχαριστία γιά τήν ἑπτάχρονη παρουσία του καί δραστηριότητά του στό θεσσαλικό κάμπο. Κανένας δέν εὐχαρίστησε τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, πού κόπιασε γιά νά ἀποδώσει λευκό στήν ᾿Εκκλησία καί στήν κοινωνία(!!) τό δεσπότη Θεόκλητο Κουμαριανό. Καί κανένας δέν ἐξέφρασε τή λύπη του, πού ὁ λευκός(!!) αὐτός ἐκκλησιαστικός ἡγέτης μάζευε τά μπαγάζια του καί ἀποχωροῦσε ἀπό τή Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος.

᾿Αντίθετα, καί ἐδῶ κρύβεται τό ἰσχυρό ἀποδεικτικό στοιχεῖο, γιά τήν ἀναποτελεσματικότητα τῶν ἐπαίνων τοῦ Χριστόδουλου, ὅλοι οἱ ὁμιλητές, ἄφησαν κάποια αἰχμή, γιά τήν προηγούμενη ἐκκλησιαστική κατάσταση. Μέ διακριτικότητα καί μέ λέξεις, πού δέ θά μποροῦσαν νά χαρακτηριστοῦν προσβλητικές γιά τόν ἐπισκέπτη τους ᾿Αρχιεπίσκοπο, ζωγράφισαν τήν ἐκκλησιαστική χωματερή τῆς περιόδου Κουμαριανοῦ. Καί ἔδωσαν ὑπόσταση καί χρῶμα ἐλπίδας στίς ἀναφορές τους πρός τήν καινούργια μέρα, πού ἀνάτειλε γιά τήν τοπική ᾿Εκκλησία καί γιά τό λαό Της.

῾Ο δήμαρχος Καρδίτσας, προσφωνώντας τό Μητροπολίτη Κύριλλο, δέν παρέλειψε νά ἀγγίξει τό δάχτυλο στήν ἀνοιχτή πληγή: “᾿Εξ ὀνόματος ὅλων τῶν Καρδιτσιωτῶν θέλω νά σᾶς διαβεβαιώσω, ὅτι λαός καί ἀρχές θά σᾶς περιβάλλουμε μέ συμπαράσταση καί πίστη. Εὐχή ὅλων μας εἶναι νά ἐγκαινιάσετε γιά τήν Μητρόπολη μιά νέα ἐποχή, νά πνεύσει ἕνας νέος ἄνεμος στά τοπικά ἐκκλησιαστικά πράγματα, νά ἀνταποκριθεῖ ἡ ᾿Εκκλησία στίς ἀπαιτήσεις τῶν καιρῶν...”. 

῾Ο ἱεροκήρυκας τῆς Μητρόπολης Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων, ἀρχιμανδρίτης Κυριακός Τσολάκης, μέ εὐγενικό, πλάγιο τρόπο, ἐγκωμιάζοντας τόν Μητροπολίτη, πού ἐνθρονιζόταν, ἄφηνε καί τίς αἰχμές του γιά τήν προηγούμενη κατάσταση: “῎Εχετε τήν ἔξωθεν καλή μαρτυρία ὅσο λίγοι. Δέ δώσατε δικαιώματα στά χρόνια, πού ἤσασταν ἐδῶ, γιά ὁποιαδήποτε σχόλια εἰς βάρος σας... ῎Ερχεσθε ὅμως σέ μιά περίοδο πού τό κύρος τῆς ᾿Εκκλησίας μας εἶναι πεσμένο. ῞Ολοι, θρησκευόμενοι καί μή, εἶναι σκανδαλισμένοι μέ τά ὅσα κυκλοφόρησαν γιά κάποιους ἐκπροσώπους Της καί δημοσιοποιήθηκαν ἀπό τά μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης καί προβλήθηκαν ἀπό δημοσιογράφους καί ἐφημερίδες...”. 

Οἱ σαφεῖς ὑπαινιγμοί, ὅλων τῶν ὁμιλητῶν ἐκείνης τῆς μέρας, γιά τήν ἀνώμαλη κατάσταση, πού εἶχε προκύψει στήν καρδιά τῆς θεσσαλικῆς γῆς μέ τήν ἀναρρίχηση στό Μητροπολιτικό θρόνο τοῦ Θεόκλητου Κουμαριανοῦ καί ἡ αὐθόρμητη ἔκχυση πόνου καί πικρίας, ἀποτελοῦν, στό σύνολό τους σκληρή ἀπάντηση στήν αὐταρέσκεια καί στήν αὐτοδιαφήμιση τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. ᾿Εκεῖνος πάσκιζε, μέ ἀνεπίτρεπτες καταφορές κατά τῶν Καρδιτσιωτῶν, πού τούς ἀποκάλεσε “ὁμάδα ξένων πρός τήν ᾿Εκκλησία” καί, πού ἐπιχείρησε νά τούς ἐνοχοποιήσει, ὅτι “μέ τρόπο δολερό ἐξέφεραν καταγγελίες κατά τοῦ πρώην Μητροπολίτη κ. Θεοκλήτου”, νά ἀποσβήσει τίς ἐγγραφές τῶν σκανδάλων καί νά ἀνακηρύξει ἥρωα τό ἀγαπημένο του τέκνο Θεόκλητο. Καί οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ λαοῦ τοῦ θύμιζαν, ὅτι τά σκάνδαλα ἦταν πραγματικότητες καί ὅτι ἡ εὐαισθησία καί ἡ φιλοτιμία τοῦ πληρώματος τῆς τοπικῆς ᾿Εκκλησίας ἐκτιμοῦν τήν κίνηση ἀπομάκρυνσης τοῦ σκανδαλοποιοῦ ῾Ιεράρχη, ἀλλά δέν εἶναι καί διατεθειμένοι νά υἱοθετήσουν τό μύθο τῆς ἀθωότητάς του καί τῆς ἀπόδωσής του, “ὁλόλευκου” στήν ᾿Εκκλησία καί στήν κοινωνία.

***

Τό πόσο συμπαγής ὑπῆρξε ὁ λαός τῆς Καρδίτσας στίς ἐπιφυλάξεις του πρός τή δικολαβική ρητορεία τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου καί στήν ἀπόρριψη τοῦ ἀρχιερατικοῦ προσώπου, πού εἶχε κατασκανδαλίσει “πιστούς καί ἄπιστους”, πιστοποιεῖται καί ἀπό τόν ἀπόηχο τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς ἐπίσκεψης καί τῆς ἐνθρόνισης τοῦ νέου Μητροπολίτη. Τρεῖς μόνο μέρες μετά τίς λαμπρές τελετές, στίς 13 ᾿Ιουλίου 2005, ἡ τοπική ἐφημερίδα “Θεσσαλική ἠχώ” δημοσίευσε, μέ ἐπίτιτλο “᾿Επισημάνσεις” καί μέ κύριο τίτλο “᾿Ακατανόητα”, τρία σχόλια, ἰδιαίτερα ἀποκαλυπτικά τῆς ἔκτασης και τοῦ βάθους τοῦ σκανδαλισμοῦ καί ἔντονα ἐπικριτικά τῆς ἐξωπραγματικῆς εὐφορίας τοῦ κ. Χριστόδουλου.

Γιά τήν πληρέστερη ἐνημέρωση τῶν ἀναγνωστῶν μας τά μεταφέρουμε καί τά τρία:   

“ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ

Τήν ἡμέρα τῆς χαρᾶς καί τῆς ἀγαλλίασης γιά τό χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς ῾Ι. Μητροπόλεώς μας ἐπέλεξε ὁ Μακαριώτατος, παρευρεθείς στήν ἐνθρόνιση τοῦ νέου μας Μητροπολίτη, γιά νά ἐπιστήση τήν προσοχή τοῦ τελευταίου στό ὅτι διαδέχεται τόν ἐξαναγκασθέντα σέ παραίτηση προκάτοχό του. ῾Ο ὁποῖος “καρατομήθηκε”, λόγω τοῦ ὅτι παραδέχθηκε δημόσια, μετά προηγηθεῖσα χιονοστιβάδα ἀποκαλύψεων, ὅτι ἐτύγχανε θερμός ὑποστηρικτής τοῦ διαβόητου, καί ἀνήκοντος στόν  ὑπόκοσμο τῶν σαλονιῶν, π. ᾿Ιάκ. Γιοσάκη.

᾿Ακατανόητη ἐντελῶς τούτη ἡ ἀρχιεπισκοπική ἐπισήμανση. Δέν θά μποροῦσε νά ἐκληφθῆ αὐτή ὡς ἀνάγκη ὑπόδειξης μιᾶς ἄλλου εἴδους καί ποιότητας ἀρχιερατικῆς ποιμαντορίας, πού δέν θά συνέχιζε νά δοκιμάζη τίς ἀνοχές καί τίς ἀντοχές μας, ἀφοῦ εἶναι γνωστή ἡ ὅλη προσωπικότητα καί πολιτεία τοῦ νέου λαοπρόβλητου Ποιμενάρχη μας. Οὔτε καί νά ἐκληφθῆ, βέβαια, ὡς παρότρυνση γιά... μίμηση τοῦ προκατόχου του (Θεός φυλάξοι), κάτι πού θά συνιστοῦσε ἀνοικτή πρόκληση γιά τήν ἐμπερίστατη ἐκκλησιαστική ἐπαρχία μας. Τότε, πρός τί τό ἀτόπημα αὐτῆς τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς ἐπισήμανσης (στό σπίτι τοῦ κρεμασμένου δέν μιλᾶνε γιά σχοινί...); Μήπως ὡς βαρυσήμαντη ὑπόδειξη γιά μιά χλιαρή ἀντιμετώπιση προσώπων καί καταστάσεων τῆς προηγούμενης ἀρχιερατείας, ὥστε νά μήν ὑπάρξη ἀγαθόν μέτρον σύγκρισης πού θά ἔθιγε τήν ὑστεροφημία τοῦ παραιτηθέντος προκατόχου του καί κατ᾿ ἐπέκτασιν θά τραυμάτιζε περαιτέρω τό ἀρχιεπισκοπικό κύρος, δεδομένου ὅτι ὁ πρώην Μητροπολίτης μας ὑπῆρξε προσωπική ἀποκλειστικά ἐπιλογή τοῦ κ. Χριστόδουλου καί ἀμετανόητη μέχρι σήμερα... ἐμμονή του;

῞Οτι καί ἄν βάζουμε μέ τόν νοῦ μας, ἡ τύχη τοῦ ἐδῶ περιβάλλοντος τοῦ πρώην καί ἡ διερεύνηση τῶν πεπραγμένων του θά δώση τήν ἀπάντηση στό προσεχές διάστημα καί θά φανερώση τήν βαθύτερη σκοπιμότητα τῆς...  σταυραναστάσιμης  διάθεσης καί τῆς περί οὗ ὁ λόγος ἐπισήμανσης τοῦ Μακαριωτάτου κατά τήν λαμπρή καί ἐλπιδοφόρο ἡμέρα τῆς ἐνθρόνισης τοῦ νέου Μητροπολίτη μας.

 

Ἡμέρα χαρᾶς καί... «ἀνακούφισης» ἡ προχθεσινή Κυριακή γιά τήν ἐκκλησιαστική ἐπαρχία μας. ῞Ενα, πού ἐνθρονίστηκε ὁ νέος λαοπρόβλητος μητροπολίτης μας καί ἕνα, πού ὁ πρώην ἀρχιεπισκοποπρόβλητος Μητροπολίτης ἀποδόθηκε «λευκός» στήν ᾿Εκκλησία (δηλαδή, στό ἀρχιεπισκοπικό περιβάλλον) καί στήν κοινωνία (τήν πάντοτε καχύποπτη καί δύσπιστη στίς ἄνωθεν διαβεβαιώσεις) ἀπό τό Συνοδικό Δικαστήριο ὡς πρός τήν συγκεκριμένη κατηγορία, ὅτι ψώνιζε ναρκωτικά ἀπό ξεφωνημένο κλάμπ γειτονικῆς πόλης... Χειροπιαστή χαρά καί φευγάτη  «ἀνακούφιση».

 

Μιά «δράξ» συντοπιτῶν μας ἀπό ὁλόκληρο τόν λαό τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπαρχίας μας εἶχε, εἶπε, ἀμφιβολίες ἠθικῆς τάξης καί ἀντιμάχονταν τόν παραιτηθέντα πρώην Μητροπολίτη μας μέ τό  ὑπέροχο ἐκκλησιαστικό ἦθος (τό καί δαίμονας καθυποτάσσον). ῾Ο Μακαριώτατος, πικρόχολος, ὅσο ποτέ ἄλλοτε γιά τόν χῶρο πού ἀποδείχθηκε πολύ αὐχμηρός γιά τόν προστατευόμενό του πρώην Μητροπολίτη μας! Τί νά γίνη Μακαριώτατε, ἐπαρχιῶτες καθυστερημένοι ἐμεῖς, δέν μπορέσαμε νά ἐκτιμήσουμε τά εἰδικά προσόντα καί τό κεκρυμμένον ἦθος τοῦ πνευματικοῦ σας τέκνου, τείνοντας εὐήκοον οὗς στήν κακολογοῦσα αὐτόν... ψυχοπροβληματική δράκα. ᾿Εσεῖς, ὅμως, μήν κάνετε πίσω. ᾿Απτόητος προχωρῆστε σέ ἀξιοποίησή του ἐκ νέου, γιά νά μήν χαθεῖ ἕνα τέτοιο... προσοντοῦχο ἦθος. ᾿Αλλά, προσοχή, ὄχι ὅπου κι ὅπου, παρά μόνον σέ περιβάλλοντα πού μποροῦν νά ἐκτιμήσουν τούς τοιούτους, χωρίς ἀμφιβολίες καί ἐνδοιασμούς...”.

***

᾿Από δῶ καί πέρα, ὁ λαός, ὁ ἀποδέκτης τῶν πομπωδῶν Συνοδικῶν ἀνακοινώσεων καί θύμα τῶν ἁλυσιδωτῶν δεσποτικῶν ραδιουργιῶν, ἀναλαμβάνει, ὅπως ἔχει δικαίωμα, τό ὑπεύθυνο διακόνημα τῆς δίκαιης κρίσης καί τῆς ἀμερόληπτης ἐκτίμησης τῶν Συνοδικῶν Πράξεων καί εἰδικότερα, τῶν δημόσιων ἤ τῶν παρασκηνιακῶν πρωτοβουλιῶν τοῦ προέδρου τοῦ Σώματος καί διαμορφώνει τήν ἐτυμηγορία του. Τίς ἐντάσσει, ἄν εἶναι σωστές, στό ἱστορικό ἀποθεματικό τῆς ἐκκλησιαστικῆς του κοινότητας. ῎Η τίς παραδίδει, ἄν ἐκφράζουν δόλο καί σκοπιμότητα, στήν κοινή ἀποδοκιμασία καί στήν ἀνεπίστροφη περιφρόνηση.

Ο ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ

ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ