Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Συναγμένοι στήν Εὐχαριστία», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ»), σελ. 48 καί 8-16
ΣΥΝΑΓΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ
…Φορτωμένος μέ τό ἀνάλαφρο βάρος τῆς συγκίνησης τῶν ἁγίων, μέ τή γνήσια παράδοση καί τό βίωμα τῆς μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας, μέ τό λόγο τῆς καθοδήγησης τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων καί μέ τό προσωπικό μου αἴσθημα, τό αἴσθημα τοῦ ἀνθρώπου τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα, ἔρριξα ἕνα βλέμμα γύρω, χάρηκα τήν παρουσία τῶν ἀδελφῶν μου, καί προχώρησα νά ἀρχίσω τήν Κυριακάτικη λατρεία.
Καθώς βημάτιζα δειλά, τά χείλη μου ἔνοιωσαν τήν ἀνάγκη νά προφέρουν μια προσευχή, πού τήν εἶχαν συνθέσει οἱ ἀσκητές τῆς ἐρήμου, γιά νά ἐκφράσουν τή χαρά τῆς συνάντησης στό Ναό τοῦ Θεοῦ λίγες μέρες πρίν τήν ὀδύνη τοῦ Γολγοθᾶ καί τήν ἀνείπωτη εὐτυχία τῆς Ἀνάστασης. Πίστεψα πώς ἡ προσευχή αὐτή ἐκφράζει καί τό βίωμα καί τή χαρά κάθε σύναξής μας, πού γίνεται μέ σκοπό τήν ἱερουργία τῆς Εὐχαριστίας καί μέ ὁραματισμό τήν κοινωνία μέ τό σταυρωμένο καί ἀναστημένο Χριστό μας.
«Σήμερον ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡμᾶς συνήγαγε…»…