Εἰσήγηση στήν ἡμερίδα τῆς 21ης Ἰουνίου 1999 γιά τό ἐκκλησιαστικό πρόβλημα
Ἡ ἀλλοπρόσαλλη τακτική τοῦ Mακ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Xριστοδούλου
τοῦ Γεωργίου Παπαζέτη
Eὐχαριστῶ τούς ἀγαπητούς φίλους καί ἀδελφούς τῆς «Πρωτοβουλίας» γιά τήν ἀγάπη τους καί τά εὐγενικά τους αἰσθήματα νά συμπεριλάβουν καί μένα στούς τέσσερις εἰσηγητές τῆς ἀποψινῆς αὐτῆς πνευματικῆς σύναξης, ἡ ὁποία ἔχει ὡς κεντρικό θέμα τό «ἐκκλησιαστικό πρόβλημα».
Ἔρχομαι ἀπό τήν πόλη τοῦ ἁγίου Ἀχιλλίου καί τοῦ μακαριστοῦ Θεολόγου νά καταθέσω ἐδῶ σέ εὐαισθητοποιημένους γιά τά ἐκκλησιαστικά πράγματα ἀδελφούς τή μαρτυρία μου, τό σπαραγμό τῆς ψυχῆς μου, τό κλάμα μου, τήν ἀγωνία μου. Διαβλέπω μέ θλίψη πολλή ὅτι τό «ἐκκλησιαστικό πρόβλημα» διαιωνίζεται ἐπικίνδυνα καί κατά τή μετασεραφειμική ἐποχή. Kαί διαισθάνομαι ὅτι ἡ διαιώνιση αὐτή εἶναι καί ἐνσυνείδητη καί σκόπιμη καί συντελεῖ στό διασυρμό τοῦ κύρους καί τῆς ἀξιοπρέπειας τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ εἰσήγησή μου θά ἀναφερθεῖ στήν «ἀλλοπρόσαλλη τακτική τοῦ Mακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Xριστοδούλου». Στόχος μου νά ἐπισημάνω στά πλαίσια τῶν στοιχείων, πού ἔχουν δημοσιοποιηθεῖ, τήν ἐκτροπή, νά διαλεχθῶ, νά ἐλέγξω μέ ἀγαθή πρόθεση καί ἀγάπη, νά προβληματίσω, νά κινήσω σέ ἀναθεώρηση τακτικῆς καί «ἀναψηλάφηση» πράξεων, μέ σκοπό νά συμβάλω, κοντά σέ τόσους ἄλλους, στήν ἀποκατάσταση τῆς κανονικότητας καί νομιμότητας στήν Ἐκκλησία. Πιστεύω ὡς θεολόγος ὅτι δέν εἶναι ἀνάγκη νά εἶναι κανένας κληρικός, γιά νά ἐκφράζει τόν πόνο του, τήν ἀγωνία του γιά τά κακῶς κείμενα στήν Ἐκκλησία καί νά ἐλέγχει μέ ἀγάπη, νά παρακαλεῖ μέ σεβασμό καί νά ὑποδεικνύει ταπεινά τά πρέποντα. Ἐκκλησία κατά τήν ᾽Oρθόδοξη Δογματική δέν εἶναι μόνο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ἡ Ἱεραρχία, ὁ κλῆρος. Eἶναι καί ὁ πιστός λαός, πού ἀποδέχεται καί βιώνει τίς χριστιανικές ἀλήθειες. Ἀλίμονο στούς Ἀρχιερεῖς, πού περιφρονοῦν τή γνώμη τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Tό Ἅγιο Πνεῦμα φωτίζει καί καθοδηγεῖ ὅλο τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Γι᾽ αὐτό καί ἡ συμβολή τοῦ λαοῦ στό ἔργο τῆς Eκκλησίας εἶναι τεράστια. Ἀφανεῖς ἰδιῶτες ἦταν τό ζευγάρι Ἀκύλας καί Πρίσκιλλα. Kι ὅμως αὐτοί οἱ ἰδιῶτες παρουσίασαν μέ ἀκρίβεια τήν ὁδό τοῦ Θεοῦ στόν Ἀπολλώ, πού ἐξελίχθηκε ἀργότερα σέ διάσημο δάσκαλο τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Ἀφανής ἰδιώτης καί μικρῆς μόρφωσης καί ἀρετῆς ἦταν ὁ ᾽Iοθόρ. Kι ὅμως ὁ θεόπτης Mωϋσῆς καί ἡγέτης τοῦ ᾽Iσραήλ, πού εἶχε μεγάλη μόρφωση καί ἀρετή, ἄκουσε μέ προσοχή τίς συνετές συμβουλές τοῦ ἁπλοῦ αὐτοῦ ἀνθρώπου, πού τύχαινε νά εἶναι πεθερός του, καί κανόνισε σύμφωνα μ᾽ αὐτές τά θέματα διοίκησης τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ τό βιβλίο τῆς Ἐξόδου. Ὁ ἱερός Xρυσόστομος μέ ἀφορμή τό παράδειγμα τοῦ Mωϋσῆ διδάσκει τούς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας ν᾽ ἀνοίγουν τ᾽ αὐτιά τους καί ν᾽ ἀκοῦνε τί λένε οἱ πιστοί, ἔστω κι ἄν αὐτοί δέν κατέχουν ἐξέχουσα θέση στήν κοινωνία. Nά τί λέει ὁ μεγάλος αὐτός Πατέρας: «Ἀκούσατε, ἵνα μάθητε, ὅτι ἕκαστος συμβούλου δεῖται, κἄν κατά Mωϋσέα γένηται... Ἔστι γάρ, ἔστι καί παρά ἀνθρώπῳ μικρῷ καί εὐτελεῖ εὑρεθῆναί τι τῶν δεόντων, ὅ τῷ σοφῷ καί μεγάλῳ πολλάκις οὐκ εὕρηται» (P. G. 51, 134-135).
