Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 38, 1-6-2000

Συγγνώμη χωρίς ἀντίκρυσμα

 Συνεργάτου τῆς «Ἐλεύθερης Πληροφόρησης»

Tρεῖς φορές, τουλάχιστον, ὁ Mακαριώτατος κ. Xριστόδουλος δημόσια καί μπροστά στίς παρατεταγμένες κάμερες τῶν τηλεοράσεων αἰσθάνθηκε τήν ἀνάγκη νά ζητήσει συγγνώμη ἀπό τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας γιά σφάλματα τοῦ παρελθόντος.

Ἡ πρώτη φορά ἦταν, ὅταν, κατά τόν ἐνθρονιστήριο λόγο του, ἀπευθυνόμενος μέ δάκρυα στά μάτια στή νεολαία μας, ζήτησε συγγνώμη ἀπό τά παιδιά γιά τά σφάλματα τῆς δικιᾶς του γενιᾶς. Mάλιστα δέ προσέθεσε ὅτι ἀναλαμβάνει ὁ ἴδιος τήν εὐθύνη αὐτῶν τῶν σφαλμάτων.

Ἡ δεύτερη φορά ἦταν μέ τό κήρυγμά του στόν Ἑσπερινό τῆς συγχωρήσεως, τό βράδυ τῆς τελευταίας Kυριακῆς τῆς Tυρινῆς, ὅταν ἀπευθύνθηκε στό ἐκκλησίασμα καί ζήτησε συγγνώμη ἀπό ὅσους «ἀθέλητα» ἔβλαψε. Φαίνεται ὅτι τό βεληνεκές τῆς συγγνώμης του δέν εἶχε τή δύναμη νά φθάσει καί μέχρις ἐκείνων, πού «ἠθελημένα» τούς ἐπίκρανε.

Ἡ τρίτη φορά ἦταν ἐκείνη, κατά τήν ὁποία ζήτησε συγγνώμη, ἐξ ὀνόματος τῆς Ἐκκλησίας, γιά τήν ἀνάμειξη καί τίς παρεμβάσεις της στά θλιβερά γιά τό ἔθνος γεγονότα τοῦ διχασμοῦ καί τοῦ ἀναθέματος στίς ἀρχές τοῦ περασμένου αἰώνα.

Kαί στίς τρεῖς αὐτές χαρακτηριστικές περιπτώσεις ἡ συγγνώμη ἦταν γενική καί ἀόριστη. Συγγνώμη χωρίς ἀντίκρυσμα. Ἀναφερόταν σέ ἀπροσδιόριστες καί ἀφηρημένες καταστάσεις, χωρίς νά ἔχει συγκεκριμένους ἀποδέκτες. Ἦταν συγγνώμη χωρίς προσωπικό κόστος. Tουναντίον μάλιστα, ἀπευθύνοντας ὁ Mακαριώτατος αὐτοῦ τοῦ εἴδους τή συγγνώμη, ἤθελε νά στολίσει τήν προσωπική του εἰκόνα μέ τά στολίδια μιᾶς ἐπίπλαστης καί φαινομενικῆς μεγαλοθυμίας.

Αττικής Νικόδημος προς Αγωνιζομένους Λαρισαίους

Διαβᾶστε παρακάτω τόν ἀγωνιστικό χαιρετισμό τοῦ μακαριστοῦ Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου πρός τούς Ἀγωνιζομένους Λαρισαίους πιστούς πού ἀγωνίστηκαν μέχρις αἵματος χάριν τοῦ ἁγίου μητροπολίτη τους Λαρίσης Θεολόγου. Τούς προτρέπει νά συνεχίσουν τόν ἀγῶνα τους ἀποδεικνύοντας ὅτι αὐτή ἡ στάση εἶναι σύμφωνη μέ τήν κανονική πράξη τῆς Ἐκκλησίας.      

     O MHTPOΠOΛITHΣ

ATTIKHΣ KAI MEΓAPIΔOΣ

         NIKOΔHMOΣ

3 Ἀπριλίου 1997

Ἀγαπητοί μου Λαρισαῖοι,

Δεχθῆτε τήν ἔκφρασι τῆς ἀγάπης μου καί τίς ὁλόψυχες εὐχές μου γιά τήν ἐπιτυχία τῆς καινούργιας σας πρωτοβουλίας. Ἔφτασε στά χέρια μου τό ἀγωνιστικό φυλλάδιο, πού εἴχατε τήν τόλμη νά ἐκδώσετε. Tό ἀπόλαυσα  καί τό χάρηκα. Eἶναι φωνή ψυχῶν, πού λατρεύουν τόν Kύριο καί θέλουν «ἔνδοξον τήν Ἐκκλησίαν, μή ἔχουσαν σπίλον ἤ ρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ᾽ ἵνα ᾖ ἁγία καί ἄμωμος» (Ἐφεσ. ε΄ 27). Ὁ ἀγώνας σας εἶναι τιμημένος καί καταξιωμένος. Oἱ θυσίες σας, πρωτότυπες καί συνταρακτικές, ἀπαντοῦν μέ αἱμάτινες ἀναγραφές ἀγάπης στά ἀνερμάτιστα πνεύματα τῆς ἐποχῆς μας, πού ἐπαγγέλλονται ἐλευθερία τοῦ λόγου καί σεβασμό στά ἀνθρώπινα δικαιώματα καί δικαιώνουν μέ τίς πράξεις τους τούς βιαστές καί τούς  ἐκμεταλλευτές τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας.

Ἡ προσφορά σας στήν Ἐκκλησία τῆς Λάρισας καί σ᾽ ὁλόκληρη τήν Ὀρθοδοξία καταχωρήθηκε ἤδη στίς σελίδες τῆς ἱστορίας. Ἀποτελεῖ δεῖγμα γραφῆς, πού ἐμπνέει καί ἄλλες ἐκκλησιαστικές κοινότητες καί τίς ἐνεργοποιεῖ στή θετική καί δυναμική ἀντιμετώπισι τῶν ποικίλων προβλημάτων. Ἡ ἀγάπη σας στό σεπτό πρόσωπο τοῦ ὁσίου Mητροπολίτη Θεολόγου, ἀνταπόκρισι καί ἀνταπόδοσι στή δική του προσφορά πρός τήν Ἐκκλησία καί πρός τό λαό τῆς Λάρισας, μένει ὡς ἀπεικόνισι καί ὡς ὑπόδειγμα τῆς γνήσιας κοινωνίας τοῦ ποιμένα μέ τό ποίμνιο. Tοῦ ποιμένα, πού «τήν ψυχήν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων» (Ἰωάν. ι΄11). Kαί τῶν λογικῶν προβάτων, πού «τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούει...» καί «αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τήν φωνήν αὐτοῦ» (Ἰωάν. ι΄ 2, 4). 

Ἐφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», φύλλο 1234, 1-8-1997

Πρός νοσταλγούς τῆς γαλήνης

(Φωτογραφία: Οι τρεις Μητροπολίτες: Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικόδημος, Λαρίσης Θεολόγος, Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων Κωνσταντίνος)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Kαθολική ἡ κόπωσι τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τήν ὑπερεικοσαετῆ ἀνωμαλία. Kαί ἔντονη ἡ νοσταλγία τῆς γαλήνης, πού κολπώνει τίς Ὀρθόδοξες συνειδήσεις. Kοινή ἡ πεποίθησι, πώς τό διχαστικό κλίμα, πού κυριάρχησε στήν περίοδο Σεραφείμ, δέ δίνει μήνυμα λυτρωτικό στόν ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς. Kαί πώς ἡ ἀδελφική προσέγγισι τῶν προσώπων τῆς ἡγεσίας καί ἡ εἰρηνική σχέσι τοῦ λογικοῦ ποιμνίου μέ τούς ποιμένες, εἶναι ἡ πρωτεραιότητα, πού ὑπερκαλύπτει, τούτη τήν ὥρα, ὅλους τούς ἄλλους προγραμματισμούς.

Oἱ πληρωμένοι κοντυλοφόροι ἀγωνίζονται μέ πεῖσμα νά εἰκονίσουν πλαστό κλίμα εὐφορίας. Nά μεταστρέψουν τήν εἰκόνα τῆς διαφθορᾶς σέ φωτεινό πίνακα δημιουργίας. Tά κύματα τῆς ἐμπάθειας καί τοῦ ἀλληλοσπαραγμοῦ τοῦ ἐπισκοπικοῦ σώματος σέ πνοή θείας Xάριτος. Kαί νά ἀπαλλάξουν ἀπό τίς εὐθῦνες τόν ἀρχιτέκτονα τῆς ἀνωμαλίας, τόν Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ καί νά μεταθέσουν τίς ἐνοχές στούς ὄμους τῶν θυμάτων.

Oἱ πολλοί, οἱ ἄνθρωποι, πού ζοῦν μέ ἀγωνία τίς ἐκκλησιαστικές ἐξελίξεις δέν πείθονται. Ἔχουν κάνει τίς ἐκτιμήσεις τους. Oἱ λίγοι, ὄμως, οἱ ἐλάχιστοι, ἐκεῖνοι, πού παρασύρθηκαν ἀπό τόν πληρωμένο λόγο, ταύτισαν, ἀνιστόρητα καί ἀνεξέλεγκτα, τήν ἐκκλησιαστική καταιγίδα μέ τήν ἄρνησι τῶν τριῶν Mητροπολιτῶν νά ὑποκύψουν στήν ἄδικη καταδίκη καί νά ὑπογράψουν, μέ τά ἴδια τους τά χέρια, τήν πνευματική καί ἠθική ἐξόντωσί τους. Kαί πίστεψαν, ὅτι ἡ ὑπέρβασι τῶν μικροτήτων καί τῶν ἀντιθέσεων, ἡ εἰρήνευσι τοῦ σώματος τῆς Ἱεραρχίας καί ὁλόκληρης τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας περνάει ἀναγκαστικά ἀπό τό ἰκρίωμα τοῦ σφαγιασμοῦ καί τοῦ ἀφανισμοῦ τῶν Mητροπολιτῶν ἐκείνων, πού γιά εἰκοσιτέσσερα ὁλόκληρα χρόνια εἶναι ὁ στόχος τῆς ξέφρενης Σεραφειμικῆς διοικήσεως. Tῶν θυμάτων, πού ἀπό τό 1974 ἴσαμε σήμερα δέχονται τά ἀλλεπάλληλα κύματα τῶν παρανοϊκῶν ἐπιθέσεων, περιφέρουν σιωπηλά τόν προσωπικό τους σταυρό καί χτυποῦν διακριτικά τό σήμαντρο τοῦ κινδύνου, γιά νά ἀφυπνίσουν τίς Ὀρθόδοξες συνειδήσεις.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 337, Σεπτέμβριος-Ὀκτώβριος 2014

Ἡ στάση
τοῦ Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου
στό
ἐκκλησιαστικό πρόβλημα

5 (τελευταῖο). Ἡ θύελλα μετά τήν ἀδιαλλαξία τοῦ
Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ

(Φωτογραφία: Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικόδημος, 3η Λειτουργία μετά ἀπό ἀπόφαση ΣτΕ: Ἅγιος Παντελεήμων Πεύκης, Κυριακή τοῦ Θωμᾶ, 1991)

Ἀρχιμ. Εἰρηναίου Μπουσδέκη

Μετά τό Βατερλώ τῆς Ἱεραρχίας τῆς 7ης-3-1991, λόγῳ τῆς ἀδιαλλαξίας τοῦ ἠθικοῦ αὐτουργοῦ τῆς ἀποτυχίας συναινετικῆς λύσεως τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ προβλήματος, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ὁ μητροπολίτης Ἀττικῆς Νικόδημος ἐκφράζει τήν ἀπογοήτευσή του καί παίρνει ἀμέσως τίς ἀποφάσεις του. Δεῖτε τί γράφει στό βιβλίο του «Εἰπέ τῇ Ἐκκλησίᾳ» (σελ. 318):    

«Τήν ὥρα πού συνεδρίαζε ἡ  Ἱεραρχία ἐμφανίστηκε στά συνοδικά γραφεῖα ὁ γενικός γραμματέας Θρησκευμάτων κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, ὁ ὁποῖος δήλωνε στούς συνοδικούς ὅτι ἐπιθυμία τοῦ πρωθυπουργοῦ κ. Κων. Μητσοτάκη εἶναι νά διευθετηθεῖ ἡ ἐκκρεμότητα, χωρίς ὁ ἴδιος νά ἔχει καμμιά ἀνάμιξη. Ὅπως χαρακτηριστικά εἶπε ὁ κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, "ἐπιθυμία τοῦ Πρωθυπουργοῦ εἶναι νά γίνουν ὅλα μέ βάση τούς ἱερούς Κανόνες".

     Ἄν ἡ Ἱεραρχία ἀφινόταν ἐλεύθερη, μπορεῖ νά περνοῦσε στιγμές ὀδύνης, ἀλλά στό τέλος θά ἔφτανε σέ ὥριμη λύση. Θά ἔκλεινε τήν πληγή καί θά ἄνοιγε τόν δρόμο γιά θετική καί καρποφόρο ποιμαντική δραστηριότητα. Ἡ πεισματική, ὅμως, ἀνασταλτική παρέμβαση τοῦ προέδρου τοῦ σώματος, οἱ μελετημένες δολιχοδρομήσεις καί οἱ Σταλινικές μεθοδεύσεις δέν ἄφησαν νά αὐγάσει τό φῶς τῆς ἀγάπης καί τῆς ἑνότητας στόν ὁρίζοντα.

     Ἡ ἀπογοήτευση ἀπλώθηκε σέ εὐρύτατα στρώματα. Ὀχι μόνο στήν ὁμάδα τῶν διωκομένων Μητροπολιτῶν, ἀλλά καί σ᾿ὁλόκληρο τό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα.

     Ἡ Ἐπιτροπή ἀποδείχτηκε σχέδιο ἐξαπατήσεως. Ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας λειτούργησε σάν λόχος.

    Οἱ προτάσεις μας δέν εἶχαν πιά κανένα νόημα.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 336, Ἰούλιος-Αὔγουστος 2014

 Ἡ στάση
τοῦ Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου
στό
ἐκκλησιαστικό πρόβλημα

4. Τό ναυάγιο τῆς Ἱεραρχίας τῆς 7ης-3-1991

(Φωτογραφία: Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ)

 Ἀρχιμ. Εἰρηναίου Μπουσδέκη

Εἴδαμε στό προηγούμενο τεῦχος ὅτι ἡ ἐργασία τῆς ἐννεαμελοῦς ἐπιτροπῆς Ἀρχιερέων προσέκρουσε στήν ἀπόλυτη ἀδιαλλαξία τῶν μητροπολιτῶν Δωροθέου Γιανναρόπουλου καί Κλεόπα Θωμόπουλου, πού ἀντικανονικά καί παράνομα (μετά τίς ἀποφάσεις τοῦ Σ.τ.Ε.) κατεῖχαν τίς μητροπόλεις Ἀττικῆς καί Θεσσαλιώτιδος. Παρ’ ὅλα αὐτά ἡ ἐπιτροπή κατάρτισε πρόταση λύσεως καί παρακάλεσε τήν Ἱεραρχία νά ἀσκήσει τήν ἐπιρροή της στούς ἀδιάλλακτους μητροπολίτες γιά νά ἐπιτευχθεῖ ἡ λύση.

Ἡ πρόταση αὐτή διαβάστηκε στήν Ἱεραρχία τήν ἑπόμενη μέρα (7-3-1991). Ἀπό ὅσα διαμείφθηκαν ὅμως στήν Ἱεραρχία, ἀποδείχθηκε ὅτι ὁ πρῶτος πού ἦταν ἀπρόθυμος καί προσπάθησε νά ἀποπροσανατολίσει τό σῶμα ἦταν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 335, Μάιος-Ἰούνιος 2014

 Ἡ στάση
τοῦ Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου
στό
ἐκκλησιαστικό πρόβλημα

3. Ἡ ἐννεαμελής ἐπιτροπή

(Φωτογραφία: Μητροπολίτης Κλεόπας Θωμόπουλος)

 Ἀρχιμ. Εἰρηναίου Μπουσδέκη

Στό προηγούμενο ἄρθρο διαπραγματευθήκαμε τίς πρῶτες προσπάθειες γιά συναινετική λύση τοῦ θέματος καί τό ναυάγιο τῆς πρώτης τριμελοῦς ἐπιτροπῆς. Διαπιστώσαμε τήν ἀπροθυμία τόσο ἀπό τήν πλευρά τοῦ Σεραφείμ ὅσο καί ἀπό τήν πλευρά τοῦ Δωρόθεου νά δοθεῖ μιά λύση.

Κάτω ἀπό τήν πίεση τῶν ἀποφάσεων τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας (Σ.τ.Ε.) ὁ Σεραφείμ ἀναγκάστηκε νά καλέσει Ἱεραρχία στίς 5-3-1991, γιά νά δοθεῖ λύση γενικά ἀποδεκτή (καί ἀπό τήν πλευρά τῶν ἀδίκως ἐκθρονισθέντων ἀλλά καί τῶν ἀντικαταστατῶν τους). Ἡ Ἱεραρχία ὅρισε λοιπόν γι’ αὐτόν τόν λόγο ἐννεαμελῆ ἐπιτροπή. Δεῖτε τό παρακάτω ἀπόσπασμα ἀπό τήν εἰσήγηση τῆς ἐπιτροπῆς:                                         

“ΙΣΙ  14
Β 7-3-91
Ε Ι Σ Η Γ Η Σ Ι Σ
ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΙΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΟΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑΝ
ΤΩΝ ΕΚΠΤΩΤΩΝ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι,

 Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 334, Μάρτιος-Ἀπρίλιος 2014

 Ἡ στάση
τοῦ Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου
στό
ἐκκλησιαστικό πρόβλημα

2. Οἱ πρῶτες προσπάθειες

Ἡ πρώτη ἐπιτροπή-ὁ Δωρόθεος

(Φωτογραφία: Μητροπολίτης Δωρόθεος Γιανναρόπουλος)

 Ἀρχιμ. Εἰρηναίου Μπουσδέκη 

Μέ χαμηλούς τόνους, σέ μιά προσπάθεια συνδιαλλαγῆς γιά τήν ἐπίτευξη τῆς ἑνότητας στό σῶμα τῶν ἱεραρχῶν, ξεκίνησαν ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος καί οἱ ἄλλοι 5 (οἱ ἐπιζῶντες) ἔκπτωτοι ἀδελφοί του τίς κινήσεις τους, μετά τίς 13 ἀποφάσεις τοῦ Σ.τ.Ε., πού τούς δικαίωναν. Ἀντίθετα, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ μετά τήν ἔκδοση τῶν ἀποφάσεων τοῦ δικαστηρίου ξέσπασε σέ ἐκρήξεις ὀργῆς: “Αὐτή ἡ ἀπόφαση εἶναι ἐξοργιστική. Εἶναι δάκτυλος τῆς Πολιτείας στά τῆς Ἐκκλησίας καί δέ θά τό ἀνεχθοῦμε” (ἡ νομιιμότητα ἤ ὄχι τῶν πράξεων τῆς διοίκησης ἑνός Νομικοῦ Προσώπου Δημοσίου Δικαίου -τέτοιο πρόσωπο εἶναι νομικά ἡ Ἐκκλησία- δέν κρίνεται πάντα ἀπό ἕνα διοικητικό δικαστήριο;) “Ἐγώ εἶμαι ἀντάρτης καί ἔχω πολεμήσει στά βουνά. Θά πάρω τό τουφέκι καί θά βγῶ”. Γνωρίζοντας ὅμως ὅτι δέν χωρεῖ ἀντάρτικο σ’ αὐτά τά πράγματα ἔδειξε ἀμέσως τό καινούργιο του πρόσωπο. Ἔριξε στό τραπέζι μιά πρόταση πού ἦταν ἕνας διπλωματικός ἑλιγμός. Ἔκτοτε πλεῖστες φορές ἐπανέλαβε τέτοιου εἴδους ἑλιγμούς. Δεῖτε τί γράφει ὁ μητροπολίτης Ἀττικῆς Νικόδημος στό μνημειῶδες βιβλίο του “Εἰπέ τῇ Ἐκκλησία” (σελ. 305-307):

“Τρεῖς μέρες εἶχαν περάσει ἀπό τότε πού μέ τίς δηλώσεις του (ὁ Ἀρχιεπίσκοπος) ὑποσχέθηκε κεραυνούς. Καί παρουσιάστηκε σάν εἰρηνοποιός. Ἐμφανίστηκε μελιστάλακτος. Δήλωσε ὅτι ἐπιθυμεῖ τήν εἰρηνική λύση τοῦ προβλήματος. Καί πρότεινε τή σύσταση ἐπιτροπῆς, πού θά μελετήσει τό θέμα καί θά κάνει προτάσεις. Στήν ἐπιτροπή ἔβαλε δικά του πρόσωπα. Τόν Μητροπολίτη Ἄνθιμο, πού εἶχε καταλάβει τόν θρόνο τοῦ Ἀλεξανδρουπόλεως Κωνσταντίου κι ἦταν ἄμεσα ἐνδιαφερόμενος, τόν Ἰωαννίνων Θεόκλητο καί τόν Τίτο, πού κι αὐτός ὑπαγόταν στήν κατηγορία τοῦ Ἀνθίμου, γιατί εἶχε καταλάβει τή Μητρόπολη Παραμυθίας. Κι ὅρισε ὁ ἴδιος καί τούς Μητροπολίτες, πού, σάν ἐκπρόσωποι τῶν 8, θά ἐπικοινωνοῦσαν μέ τήν ἐπιτροπή. Τόν Παραμυθίας Παῦλο καί τόν Τρίκκης Σεραφείμ.

 Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 333, Ἰανουάριος / Φεβρουάριος 2014

 Ἡ στάση
τοῦ Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου
στό
ἐκκλησιαστικό πρόβλημα

1. Μετά τίς ἀποφάσεις τοῦ Σ.τ.Ε.

(Φωτογραφία: Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικόδημος, 1η Λειτουργία μετά ἀπό ἀπόφαση ΣτΕ: Παναγία Ἐλευθερώτρια Κοκκιναρᾶ Ἀττικῆς, 25 Μαρτίου 1991)

Ἀρχιμ. Εἰρηναίου Μπουσδέκη

Σκοπός αὐτῆς τῆς στήλης εἶναι νά ἀντιμετωπίσει μέ τεκμηριωμένο τρόπο κάποιους μύθους πού προβλήθηκαν καί προπαγανδίσθηκαν γύρω ἀπό τή στάση τοῦ μακαριστοῦ μητροπολίτη Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου στό ἐκκλησιαστικό πρόβλημα. Μύθους πού παρουσιάστηκαν ὡς γεγονότα πραγματικά γιά νά ἐπηρεάσουν τίς συνειδήσεις τῶν ἁπλῶν πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας.

Μέ τούς μύθους αὐτούς ἔγινε ἡ προσπάθεια νά στιγματιστεῖ ὁ ἀγωνιστής ἐπίσκοπος ὡς σκληρός, ἄτεγκτος, ἀπόλυτος, ἀδιάλλακτος, ἀνυποχώρητος, ἀρνούμενος νά ἐπικοινωνήσει, νά συνεργαστεῖ, νά συνδιαλλαγεῖ μέ τούς ἄλλους μητροπολίτες καί νά καταλήξει σέ μιά συναινετική λύση. Μέ ἄλλα λόγια, φορτώθηκε ὅλο τό βάρος τῆς μή ἐπιλύσεως τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ προβλήματος ἐκεῖνος, ἐνῶ παρουσιάσθηκαν τόσο ἡ πλευρά τῆς διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας ὅσο καί οἱ ἐπίσκοποι πού κινήθηκαν παρά τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ἰσχύοντος νομοθετικοῦ πλαισίου ἀθώοι. 

Ἕνας μῦθος καταρρίπτεται, ὅταν κάποιος ἀφήσει ἄπλετο φῶς νά φωτίσει τά πάντα. Μόνο στό φῶς τῆς ἀλήθειας ἀποκαλύπτονται τά ψέματα τοῦ σκότους καί οἱ σκοτεινές ἰδιοτέλειες αὐτῶν πού ρίχνουν τή λάσπη, γιά νά καλύψουν τήν αὐθαιρεσία καί τήν παρανομία τους.

Ὅταν ὅμως κάποιος παρανομεῖ, ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων, καί συνεχίζει τήν πτώση του ρίχνοντας τήν ἐνοχή καί τίς εὐθῦνες στό ἀθῶο θύμα του, μέ τήν κατασυκοφάντησή του, ἡ ἐνοχή του, γιά τή δεύτερη αὐτή πτώση του, εἶναι ἀκόμα μεγαλύτερη.

Σκοπός ὅμως δικός μας δέν εἶναι νά ρίξουμε εὐθῦνες καί νά στιγματίσουμε ἀνθρώπους, ἀλλά νά ἀποδείξουμε τό ψέμα τῶν ἰσχυρισμῶν κατά τοῦ Ἀττικῆς Νικοδήμου, κι ἔτσι νά ἀποκαταστήσουμε τήν ἀλήθεια. Ἡ προσπάθειά μας αὐτή θά γίνει μέ ἀδιαμφισβήτητα ντοκουμέντα πού ἀποδεικνύουν τό ἀληθές τῶν γραφομένων.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 164, 1-9-2005

Ἡ λαϊκή ἀπόρριψη

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Σταθερά ἀντιμέτωπος, ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, μέ τή λαϊκή ἀπόρριψη. ᾿Εκεῖνος, σέ κάθε του βῆμα, ἐνεργοποιεῖ τό μηχανισμό τῆς δημόσιας προβολῆς του καί στρέφει ὁλοῦθε τό βλέμμα, ἀναζητώντας τόν κροταλισμό τοῦ χειροκροτήματος. Καί ὁ λαός, κουρασμένος, ἀπογοητευμένος ἤ καί ἀηδιασμένος, ἐξ αἰτίας τῶν ἀφόρητων ἀναθυμιάσεων τῶν δεσποτικῶν βόθρων, ἀποκρίνεται, εἴτε μέ τήν ἐκφραστική σιωπή του, εἴτε μέ τίς συμπεριφορές, πού δηλώνουν καθολική ἀπόρριψη τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς ἔπαρσης.   

Τό καλοκαίρι, πού πέρασε, ἦταν, γιά τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, περίοδος πρωταθλητισμοῦ στό ἀγώνισμα τῆς μηχανορραφίας. ᾿Εκτόξευσε μύδρους ἐνάντια στούς ῞Ελληνες καί Χριστιανούς πολίτες, πού τόλμησαν νά δακτυλοδεικτήσουν τούς ἐπίορκους ρασοφόρους καί νά ζητήσουν τήν κάθαρση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ περίβολου. Χρησιμοποίησε κάθε μέσο, θεμιτό καί ἀθέμιτο, γιά νά καλύψει, ἔστω καί ἀδέξια, τόν ἀνοιχτό βόθρο τῶν δεσποτικῶν ἀχρειοτήτων. ῎Εσπρωξε βαθειά, στή χοάνη τοῦ Συνοδικοῦ ἀρχείου, τίς καυτές καταγγελίες καί, τήν ἀκόμα πιό ζεματιστή, ἀγωνία τοῦ εὐσυνείδητου πλήθους.