Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 337, Σεπτέμβριος-Ὀκτώβριος 2014
| ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ |
Ἡ στάση
τοῦ Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου
στό
ἐκκλησιαστικό πρόβλημα
5 (τελευταῖο). Ἡ θύελλα μετά τήν ἀδιαλλαξία τοῦ
Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ 
(Φωτογραφία: Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικόδημος, 3η Λειτουργία μετά ἀπό ἀπόφαση ΣτΕ: Ἅγιος Παντελεήμων Πεύκης, Κυριακή τοῦ Θωμᾶ, 1991)
Ἀρχιμ. Εἰρηναίου Μπουσδέκη
Μετά τό Βατερλώ τῆς Ἱεραρχίας τῆς 7ης-3-1991, λόγῳ τῆς ἀδιαλλαξίας τοῦ ἠθικοῦ αὐτουργοῦ τῆς ἀποτυχίας συναινετικῆς λύσεως τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ προβλήματος, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ὁ μητροπολίτης Ἀττικῆς Νικόδημος ἐκφράζει τήν ἀπογοήτευσή του καί παίρνει ἀμέσως τίς ἀποφάσεις του. Δεῖτε τί γράφει στό βιβλίο του «Εἰπέ τῇ Ἐκκλησίᾳ» (σελ. 318):
«Τήν ὥρα πού συνεδρίαζε ἡ Ἱεραρχία ἐμφανίστηκε στά συνοδικά γραφεῖα ὁ γενικός γραμματέας Θρησκευμάτων κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, ὁ ὁποῖος δήλωνε στούς συνοδικούς ὅτι ἐπιθυμία τοῦ πρωθυπουργοῦ κ. Κων. Μητσοτάκη εἶναι νά διευθετηθεῖ ἡ ἐκκρεμότητα, χωρίς ὁ ἴδιος νά ἔχει καμμιά ἀνάμιξη. Ὅπως χαρακτηριστικά εἶπε ὁ κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, "ἐπιθυμία τοῦ Πρωθυπουργοῦ εἶναι νά γίνουν ὅλα μέ βάση τούς ἱερούς Κανόνες".
Ἄν ἡ Ἱεραρχία ἀφινόταν ἐλεύθερη, μπορεῖ νά περνοῦσε στιγμές ὀδύνης, ἀλλά στό τέλος θά ἔφτανε σέ ὥριμη λύση. Θά ἔκλεινε τήν πληγή καί θά ἄνοιγε τόν δρόμο γιά θετική καί καρποφόρο ποιμαντική δραστηριότητα. Ἡ πεισματική, ὅμως, ἀνασταλτική παρέμβαση τοῦ προέδρου τοῦ σώματος, οἱ μελετημένες δολιχοδρομήσεις καί οἱ Σταλινικές μεθοδεύσεις δέν ἄφησαν νά αὐγάσει τό φῶς τῆς ἀγάπης καί τῆς ἑνότητας στόν ὁρίζοντα.
Ἡ ἀπογοήτευση ἀπλώθηκε σέ εὐρύτατα στρώματα. Ὀχι μόνο στήν ὁμάδα τῶν διωκομένων Μητροπολιτῶν, ἀλλά καί σ᾿ὁλόκληρο τό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα.
Ἡ Ἐπιτροπή ἀποδείχτηκε σχέδιο ἐξαπατήσεως. Ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας λειτούργησε σάν λόχος.
Οἱ προτάσεις μας δέν εἶχαν πιά κανένα νόημα.
Δέν ἔπρεπε κἄν νά μένουν στό φάκελλο. Γιατί ὑπῆρχε ἡ ὑποψία πώς μποροῦσαν νά χρησιμοποιηθοῦν αὐθαίρετα σέ ἕνα ἀνώμαλο τοκετό λύσεων. Γι' αὐτό φρόντισα νά τίς ἀποσύρω. Στίς 13 Μαρτίου κατάθεσα ὑπόμνημα στήν Ἱερά Σύνοδο, πού πρωτοκολλήθηκε μέ ἀριθμό Ἐμπιστευτικού Πρωτοκόλλου 619/13-3-1991. Στό ὑπόμνημά μου αὐτό ἀποτυπώνω τά θλιβερά γεγονότα, τήν παρελκυστική τακτική τοῦ Προκαθημένου καί τά συγκεκριμένα περιστατικά, πού ἀλλοτριώνουν τό Συνοδικό σύστημα διοικήσεως. Καί δηλώνω ὅτι ἡ πρόταση πού ἔκανα στήν ἐννεαμελῆ ἐπιτροπή δέν ἔχει πιά κανένα νόημα καί τήν ἀποσύρω».
Πρώτη λοιπόν κίνησή του, ἀφοῦ «ἡ ἐπιτροπή ἀποδείχθηκε σχέδιο ἐξαπατήσεως» ἐκ μέρους τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, νά ἀποσύρει τήν συναινετική πρότασή του στήν Ἱεραρχία, γιά νά μή χρησιμοποιηθοῦν οἱ προτάσεις του αὐθαίρετα «σέ ἕνα ἀνώμαλο τοκετό λύσεων», ὅπως χαρακτηριστικά λέει. Παρόμοια ἔπραξαν καί ἄλλοι Ἀρχιερεῖς, ἐκ τῶν δικαιωθέντων ἀπό τό Σ.τ.Ε.
Δεύτερη κίνησή του, πλέον ἀποφασιστική, ἦταν νά καταδείξει στήν πράξη ὅτι ἡ μητρόπολη Ἀττικῆς καί κανονικά ἀλλά καί νομικά τοῦ ἀνήκει. Ἀπό πλευρᾶς κανονικῆς δέν ἔπαψε οὔτε στιγμή, ἀπό τήν ὥρα τῆς ἐκπτώσεώς του, νά ὑποστηρίζει ὅτι εἶναι ὁ κανονικός ἐπίσκοπος, πού ἐκδιώχθηκε μέ παράβαση τῶν κανόνων, χωρίς νά τοῦ ἀπαγγελθοῦν κατηγορίες καί χωρίς ποτέ νά δικασθεῖ ἀπό ἐκκλησιαστικό δικαστήριο. Ἦλθε ἡ ὥρα τώρα, μετά τίς ἀποφάσεις τοῦ Σ.τ.Ε., νά ὑποστηρίξει στήν πράξη ὅτι εἶναι πλέον καί ὁ νόμιμος μητροπολίτης στήν μητρόπολη Ἀττικῆς. Ἡ κίνηση, λοιπόν, πού ἔκανε ἦταν, ὡς κανονικός καί νόμιμος μητροπολίτης, νά ἀρχίσει νά λειτουργεῖ στή μητρόπολή του. Στά πλαίσια τῆς προσπάθειας αὐτῆς λειτούργησε: 1) στίς 25-3-1991 στήν Παναγία Ἐλευθερώτρια στόν Κοκκιναρᾶ, 2) τή Δευτέρα τοῦ Πάσχα στόν Ἅγιο Ἀντώνιο Αὐλώνα καί 3) τήν Κυριακή τοῦ Θωμᾶ στόν Ἅγιο Παντελεήμονα Πεύκης. Ἀπό τήν Κυριακή τῶν Βαΐων καί μετά καί οἱ μητροπολίτες Λαρίσης Θεολόγος καί Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων λειτούργησαν καί μετεῖχαν καί σέ ἄλλες λατρευτικές εὐκαιρίες στίς μητροπολιτικές περιφέρειές τους.
Τό τί ἐπακολούθησε στή Σύνοδο δέν περιγράφεται. Δεῖτε τά Πρακτικά τῆς Συνόδου τῆς 16ης-4-1991:
«ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 134η
ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΚΑ΄
Ἐν Ἀθήναις τῇ 16ῃ Ἀπριλίου 1991
Ἡμέρα Τρίτη
ὥρα 9 π.μ.
...............................................................
26. Ὁ Ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἱ.Σ. Ἀρχιμ. Δαμασκηνός Καρπαθάκης, πρό πάσης συζητήσεως, ἐνημέρωσε τό σῶμα περί τῆς πορείας τοῦ ζητήματος, εἰπών: Ὥς γνωστόν, κατά μήνα Μάρτιον, συνεκλήθη ἡ Ἱ.Σ. τῆς Ἱ., ἥτις εἰργάσθη διά δυό ἡμέρας, 5 καί 7 Μαρτίου.
7 Μαρτίου. Ἡ Ἱ.Σ. τῆς Ἱ. ἀπεφάσισεν τήν Ἵδρυσιν δυό Νέων Ἱ. Μητροπόλεων, πρός ἀποκατάστασιν τῶν ἐκπτώτων Ἀρχιερέων. Τήν Ἱ. Μ. Ἀγιᾶς καί Συκουρίου καί τήν Ἱ. Μ. Πύλης καί Μεσοχώρας.
7 Μαρτίου -τήν αὐτήν ἡμέραν. Οἱ 7 Μητροπολῖται προέβησαν εἰς δήλωσιν-«ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ» ἔχουσαν οὕτω: (Καταχωρίζεται ἐνταῦθα τό κείμενον ἀποτελούμενον ἐκ 2 δακτυλογραφημένων σελίδων).
7 Μαρτίου -ἐπίσης. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης ἀπό Θεσσαλιώτιδος κ. Κωνσταντῖνος δι’ ἐγγράφου του ἀνακαλεῖ τάς προηγουμένας δηλώσεις του καί κατόπιν τῶν ἀποφάσεων τῆς Ἱ.Σ.Ἱ. τῆς 7/3/91 διεκδικεῖ τήν Ἱ. Μ. Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων. Μόνον εἰς τό τέλος τοῦ ἐγγράφου του διευκρινίζει ὅτι θά συναινοῦσε εἰς μίαν κανονικήν καί ἀδελφικήν λύσιν, τήν ὁποίαν τυχόν θά προέτεινε ἡ Σεπτή Ἱεραρχία. (Καταχωρίζεται τό ἔγγραφον 1 σελίς ἰδιόγραφος).
12 Μαρτίου. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου κ. Ἰωάννης, ἀπευθύνει πρός τόν Μακαριώτατον Πρόεδρον τῆς Ἱ. Σ. τό ὑπ’ ἀριθ. Ἐμπιστ. Συν. Πρωτ.: 622/21-3-91 ἔγγραφόν του, δι’ οὗ διαγράφει τήν ἀπογοήτευσιν του διά τό ἀποτέλεσμά της Ἱ. Σ. τῆς Ἱ. σχετικῶς μέ τό θέμα τῶν 8, καυτηριάζων ἰδιαιτέρως τόν Μακαριώτατον, καί ἐπισημαίνει λάθη καί σφάλματα.
12 Μαρτίου- ἐπίσης. Ὁ ἀπό Ἀττικῆς Σεβ. Μητροπολίτης κ. Νικόδημος δι’ ἐγγράφου του μακροσκελοῦς ἀποσύρει τήν πρός τήν 9μελῆ Ἐπιτροπήν τῆς Ἱ.Σ.Ἱ. πρότασίν του, ἐπισημαίνει ὅτι θεωρεῖ ἑαυτόν τόν Νόμιμον Μητροπολίτην Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος, χαρακτηρίζει ὡς μετεώρους τούς Σεβ. Μητροπολίτας Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Ἀγαθόνικον καί Μεγάρων καί Σαλαμῖνος κ. Βαρθολομαῖον, ζητεῖ ἀπό τήν Ἱ.Σ.Ἱ. νά δοθῆ ἐντολή εἰς τόν Σεβ. Μητροπολίτην Ἀττικῆς κ. Δωρόθεον νά τοῦ παραδώση τήν Ἱεράν Αὐτοῦ Μητρόπολιν καί ἀπειλεῖ ὅτι θά παραστῆ, ὡς ἄλλωστε -ὡς διατείνεται- δικαιοῦται, εἰς τάς Συνεδριάσεις τῆς μελλούσης νά συνέλθη Ἱ.Σ. τῆς Ἱ. καί τῆς Δ.Ι.Σ., ὅποτε προβλέπεται ὑπό τῶν ἱ. κανόνων καί τῆς κειμένης Νομοθεσίας.
13 Μαρτίου. Ἀρχίζουν αἱ πρῶται ἀντιδράσεις ἐκ Καλαμπάκας. Ὁ Δήμαρχος Καλαμπάκας ζητεῖ ἵδρυσιν Ἱ. Μητροπόλεως Σταγῶν καί Μετεώρων, ἐνῶ ἀντιδρᾶ διά τήν ἵδρυσιν τῆς Ἱ. Μ. Πύλης.
Ὁ Δήμαρχος Πύλης ἀντιθέτως εὐχαριστεῖ τήν Ἱ.Σ. καί τόν Μακαριώτατον Πρόεδρον διά τήν ἵδρυσιν τῆς Ἱ. Μ. Πύλης.
14 Μαρτίου. Ἀποστέλλεται πρός τόν Ὑπουργόν Παιδείας καί θρησκευμάτων κ. Σουφλιᾶ, ἔγγραφο τοῦ Μακ. Προέδρου της Ἱ.Σ. κ. Σεραφείμ καί ἀπόσπασμα Πρακτικοῦ τῆς Ἱ.Σ.Ἱ. διά τήν ἵδρυσιν τῶν 2 Νέων Ἱ. Μητροπόλεων.
17 Μαρτίου. Ἀποστέλλονται ἔγγραφα Συνοδικά πρός τούς 2 ἐκ τῶν 8 Γέροντας Μητροπολίτας ἀπό Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Κωνστάντιο καί ἀπό Διδυμοτείχου κ. Κωνσταντῖνον δι ὧν γνωρίζεται αὐτοῖς ἡ ὑπό τῆς Ἱεραρχίας ἠθική των ἀποκατάστασις.
19 Μαρτίου. Ἡ Ἱ.Σ. λαμβάνει ἀπαντητικόν εὐχαριστήριον ἔγγραφον ἀπό τόν Σεβ. πρώην Διδυμοτείχου κ. Κων/νον, ἔχον οὕτω: (καταχωρίζεται ἐνταῦθα τό ἔγγραφον 1 σελίς.)
19 Μαρτίου. Ὁ Μακ. Πρόεδρος ἀποστέλλει τό ὑπ’ ἀριθ. Πρωτ. Ε.Π. 621/19-3-91 ἔγγραφο πρός τόν Ὁμότιμο καθηγητή τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Παν/μιου Ἀθηνῶν κ. Φαίδωνα Βεγλερῆν, διά νά γνωμοδοτήση ἐπί τοῦ προκύψαντος Ἐκκλησ/κοῦ ζητήματος.
25 Μαρτίου. Ὁ ἀπό Ἀττικῆς κ. Νικόδημος λειτουργεῖ, χοροστατεῖ καί κηρύττει συμπεριφερόμενος ὡς ὁ κυριάρχης Μητροπολίτης εἰς Ἱ. Ναόν Παναγίας Ἐλευθερωτρίας Κοκκιναρᾶ Ἀττικῆς.
26 Μαρτίου. Καταγγέλλει τό γεγονός πρός τήν Ἱ.Σ. δι’ ἐγγράφου του ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἀττικῆς κ. Δωρόθεος.
28 Μαρτίου. Ἀποστέλλει ἔγγραφον (Ε.Π. 625/28/3/91) ὁ ἀπό Παραμυθίας κ. Παῦλος, ὑπογράφων «τ. Παραμυθίας», δι’ οὗ γνωρίζει τῇ Ἱ.Σ. ὅτι δέν προτίθεται νά δεχθῆ τήν ἱδρυθησομένην Ἱ. Μητρόπολιν Ἀγιᾶς καί Συκουρίου, ἡ ὁποία τοῦ εἶχε προταθεῖ ὑπό της 9μελοῦς Ἐπιτροπῆς καί τήν ὁποίαν εἶχε δεχθεῖ.
29 Μαρτίου. Συνέρχεται ἡ Δ.Ι.Σ. μέ ἀποκλειστικόν θέμα τήν πρᾶξιν τοῦ ἀπό Ἀττικῆς κ. Νικοδήμου καί ἀποφασίζει τήν ἀποστολή 2 ἐγγράφων. Ἑνός πρός τόν Σεβ. Μητρ. ἀπό Ἀττικῆς κ. Νικόδημον κι ἑνός πρός τούς ἑτέρους 5 ἤτοι: ἀπό Ζακύνθου κ. Ἀπόστολον, ἀπό Θεσσαλιώτιδος κ. Κων/νον, ἀπό Λαρίσης κ. Θεολόγον, ἀπό Τρίκκης κ. Σεραφείμ, καί ἀπό Παραμυθίας κ. Παῦλον, τῶν ὁποίων τά κείμενα εὑρίσκονται κατακεχωρημένα ἐν τοῖς πρακτικοῖς τῆς Δ.Ι.Σ. τῆς 29/3/91.
31 Μαρτίου. Λαμβάνει ἡ Ἀρχιγραμματεία τήν Γνωμοδότησιν Βεγλερῆ, ἔχουσαν οὕτω: (Καταχωρίζεται ἐνταῦθα, ἀποτελουμένη ἐξ ἑπτά δακτυλογραφημένων σελίδων).
9 Ἀπριλίου 1991. Διανέμεται ἡ Γνωμοδότησις διά τῆς ὑπ’ ἀριθ. 2513/886/9-4-91 Ἐγκυκλίου της Ἱ.Σ. πρός τούς Σεβ. Μητροπολίτας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
14 Ἀπριλίου 1991. Δημοσιεύεται εἰς τάς ἡμερησίας ἐφημερίδας «ΒΗΜΑ» καί «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ».
...............................................................
28. Καί ἐν συνεχείᾳ, ὁ Ἀρχιγραμματεύς ἐνημέρωσε τήν Δ.Ι.Σ. διά ἀντικανονικάς ἐνεργείας εἰς ἅς προέβησαν τρεῖς ἐκ τῶν 8 Μητροπολῖται μετά τήν λήψιν τοῦ Συνοδικοῦ Γράμματος τῆς 29ης Μαρτίου, καί τά ὁποῖα περιῆλθον εἰς γνῶσιν τῆς Ἀρχιγραμματείας διά γραπτῶν καί προφορικῶν καταγγελιῶν τῶν οἰκείων Ἱεραρχῶν ἤ δι’ ἄλλων τρόπων.
29. Ὁ ἀπό Ἀττικῆς κ. Νικόδημος ἐλειτούργησε εἰς τόν Ἱ. Ναόν Ἁγίου Ἀντωνίου Αὐλῶνος τήν Δευτέρα τῆς Διακαινησίμου, ἀφοῦ παρεβίασε τήν θύρα του Ἱ. Ναοῦ.
Ἐλειτούργησε ἐπίσης εἰς τόν Ἱ. Ναόν Ἁγίου Παντελεήμονος Πεύκης τήν Κυριακήν τοῦ Θωμᾶ.
Κατηγγέλθη ἐπίσης ὅτι διενέμοντο προκηρύξεις τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀγῶνος ὑπέρ αὐτοῦ τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα ἔξωθεν τοῦ Μητροπολιτικοῦ Οἴκου Κηφισσιᾶς, ὅπου ἐτελεῖτο ἡ τελετή τοῦ Ἐσπερινοῦ τῆς Ἀγάπης ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἀττικῆς κ. Δωροθέου.
Καταγγελία, ἐξ ἄλλου, κατετέθη καί διά τήν ἄνευ γνώμης τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου ἵδρυσιν τοῦ Ἡσυχαστηρίου εἰς Αὐλώνα καί διά τήν ἐκεῖ μετ’ αὐτοῦ διαμονήν Ἱερέων τῆς Ἱ. Μ. Νικαίας καί ἑνός τῆς Ἱ. Μ. Καρυστίας.
30. Ὁ ἀπό Λαρίσης κ. Θεολόγος, τήν Κυριακή τῶν Βαΐων, ἐχοροστάτησεν -ἐλειτούργησεν καί ὡμίλησεν εἰς τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλείου, τήν Τρίτη τῆς Διακαινησίμου εἰς τόν Ἅγιον Χαράλαμπον Λαρίσης καί τήν Κυριακή τοῦ Θωμᾶ εἰς Ἅγιον Ἀθανάσιον Λαρίσης. Εἰς τόν Ἅγιον Ἀθανάσιον ὅμως ἐγένοντο ἔκτροπα, καί ἐπενέβη ἡ ἀστυνομική Ἀρχή. Μέ τά ἔκτροπα ἠσχολήθη καί ὁ τοπικός τύπος. Ὁ Μητροπολίτης Θεολόγος ἐνεφανίσθη καί εἰς τήν Θεσσαλικήν Τ.V. καί ἰσχυρίσθη ὅτι εἶναι ὁ νόμιμος καί κανονικός Μητροπολίτης.
31. Ὁ ἀπό Θεσσαλιώτιδος κ. Κωνσταντῖνος ἐπραγματοποίησε στίς 27 Μαρτίου συγκέντρωσιν εἰς κινηματοθέατρον τῆς Καρδίτσης, εἰς τήν ὁποίαν ὡμίλησεν ὁ Ψαρουδάκης περί τῆς ἀποκαταστάσεώς του.
Τήν Κυριακή τῶν Βαΐων ἐλειτούργησεν εἰς Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Καρδίτσης μέ 2 συνταξιούχους ἱερεῖς, μέ ἕναν Ἱερομόναχον Σεραφείμ Καλαφατίδη καί μέ ἕναν Ἀρχιμ. Ἱεροκήρυκα τῆς Ἱ. Μ. Σιδηροκάστρου ὀνόματι Νεκτάριον Μπακόπουλον.
Τό ἑσπέρας τῆς αὐτῆς ἡμέρας εἰς τόν Ἱ. Ναόν Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Καρδίτσης, ὅπου ἐξεφώνησε Λόγον μέ θέμα τό θεῖον Δράμα ὅπου ἐνέπλεξε καί τό ἰδικόν τοῦ θέμα.
Τό ἑσπέρας τῆς Μ. Πέμπτης προσεπάθησε νά χοροστατήση εἰς τούς Σοφάδες, ἀλλ’ ἀπέτυχε. Ἐδημιουργήθη ἀκαταστασία.
Τή Δευτέρα τῆς Διακαινησίμου ἐλειτούργησε καί ὡμίλησε εἰς τόν Ἱ. Ν. Ζωοδόχου Πηγῆς Καρδίτσης.
Εἰς τάς 9/4/91 παρουσιάσθη εἰς τό τοπικόν κανάλι τῆς τηλεοράσεως καί ἐξεστόμισε βαρυτάτας ὕβρεις, καί 12/4 εἰς χωρίον Λαμπερό ἐχοροστάτησε εἰς ἑσπερινόν γενόμενος δεκτός ἀπό τόν π. Σεραφείμ Καλαφάτη.
Τήν Κυριακή τοῦ Θωμᾶ ἐλειτούργησεν εἰς χωρίον τό ὀνομαζόμενον Παλαιοκκλήσι.
32. Διά τόν ἀπό Ἀττικῆς κ. Νικόδημον ὑπάρχει ἡ πληροφορία ὅτι ἔχει δηλώσει ὅτι τήν Κυριακή τῶν Μυροφόρων ἡμέρα τῆς ὀνομαστικῆς του ἑορτῆς, τήν ἐρχομένη δηλ. Κυριακή 21/4/91 θά λειτουργήση εἰς τόν Ἱ. Ναόν Ἁγίου Γεωργίου Κηφισσιᾶς...»
Ἕνας μικρός σχολιασμός:
Α) Προκλητική καί ἀφελής ἡ ἄποψη ὅτι ἡ ἀπόφαση τῆς 7ης -3-1991, γιά ἵδρυση 2 μόνο μητροπόλεων σέ κάποια μικρά χωριά, ἀπέβλεπε στήν ἀποκατάσταση ἐκπτώτων Ἀρχιερέων (6 τόν ἀριθμό).
Β) Ἐξ ἴσου προκλητική, πού φτάνει τά ὅρια τῆς ἀσχημοσύνης, καί ἡ «ἠθική ἀποκατάσταση» τῶν 2 Γερόντων Μητροπολιτῶν Ἀλεξανδρουπόλεως Κωνσταντίου καί Διδυμοτείχου Κωνσταντίνου. Τόν πρῶτον ἤδη τόν εἶχαν ἐγκαταλείψει οἱ σωματικές καί νοητικές δυνάμεις του (κοιμήθηκε τόν Ἰούνιο τοῦ 1991), ἐνῶ ὁ δεύτερος καταπονημένος ἀπό τό γῆρας βρισκόταν τότε σέ γηροκομεῖο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν. (Σημειωτέον ὅτι στήν ἐννεαμελῆ ἐπιτροπή ὁ Διδυμοτείχου Κωνσταντῖνος εἶχε δηλώσει ὅτι δέν διεκδικεῖ τήν μητρόπολή του, λόγῳ τοῦ γήρατος, μέ τήν ἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς τακτοποιήσεως, ἀπό τήν πλευρά τῆς Συνόδου, τῶν ὑπολοίπων 6 ἀδελφῶν του. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος φρόντισε νά σπεύσει καί νά τοῦ δηλώσει ὅτι γίνεται δεκτή ἡ παραίτησή του, χωρίς νά ἀποκαταστήσει οὔτε ἕναν ἐκ τῶν “ὑπολοίπων 6).
Γ) Τά περιγραφόμενα ἀπό τόν Ἀρχιγραμματέα γεγονότα δείχνουν τό ἐκρηκτικό κλίμα πού δημιούργησε ἡ ἀπόλυτη ἀδιαλλαξία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ:
-Τρεῖς μητροπολίτες, ὁ Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνος, ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος καί ὁ Παραμυθίας Παῦλος, ἀποσύρουν τίς συναινετικές προτάσεις πού ὑπέβαλαν στήν ἐννεαμελῆ Ἐπιτροπή.
-Τρεῖς μητροπολίτες, ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος, ὁ Λαρίσης Θεολόγος καί ὁ Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντῖνος, λειτουργοῦν καί μετέχουν σέ ἄλλες λατρευτικές εὐκαιρίες σέ ναούς τῶν μητροπόλεών τους.
-Ἡ Σύνοδος, μέ τήν ἔντονη παρακίνηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ, στήν προσπάθειά της νά συμμαζέψει τήν μή ἐλεγχόμενη πλέον κατάσταση, στήν ἀρχή ἀπειλεῖ καί μετά καλεῖ γιά ἐξηγήσεις καί ἀπειλεῖ νά τιμωρήσει μέ ἐκκλησιαστικά δικαστήρια τούς πιό “ζωηρούς” μητροπολίτες.
Τελειώνοντας τήν ἀναφορά μας αὐτή, νά ἀπαντήσουμε σέ μιά ἐρώτηση πού εὔλογα μπορεῖ νά ἀπασχολήσει ὁποιοδήποτε καλοπροαίρετο πιστό μέλος τῆς Ἐκκλησίας μας: Μήπως ἡ κίνηση τῶν 3 μητροπολιτῶν νά λειτουργήσουν στίς μητροπολιτικές τους περιφέρειες πρίν δοθεῖ μιά ἐκκλησιαστική λύση (ὑπῆρχε ἄραγε ἡ πρόθεση νά δοθεῖ μιά τέτοια λύση;), ἦταν ἀκραία;
Κατ’ ἀρχάς, ἡ ἐπιδίωξη τῶν δικαιωθέντων ἀπό τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας μητροπολιτῶν ἦταν νά λυθεῖ τό ὅλο θέμα εἰρηνικά μέ μιά συνεννόηση μέ τήν Σύνοδο. Σ’ αὐτή τήν κατεύθυνση στράφηκαν, ἀλλά συνάντησαν τήν ἀδιαλλαξία καί τήν δολοπλοκία ἀπό τή μεριά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ.
Γιά τήν κανονική ἐκτροπή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ἤδη ἀπό τό 1974 -πού συνέβησαν οἱ ἀντικανονικές ἐκπτώσεις τῶν 12 μητροπολιτῶν- εἶχε στιγματιστεῖ ἡ στάση του καί ἀπό τούς 12 ἀλλά καί ἀπό πλειάδα ἄλλων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Μετά τίς ἀποφάσεις τῆς διοικητικῆς δικαιοσύνης ἔδειξε στήν πράξη ὅτι καταπατάει ἀκόμα καί τό ἀνθρώπινο δίκαιο. Καταστρατηγεῖ τό Σύνταγμα καί τούς Νόμους τοῦ κράτους. Καί νά σκεφτεῖ κανείς ὅτι τή μέρα τῆς χειροτονίας του ὡς ἐπισκόπου ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἶχε δώσει ἱερό ὅρκο ἐνώπιον Θεοῦ καί Ἐκκλησίας νά τηρεῖ τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας. Καί μέ τή διαβεβαίωσή του εἶχε ὁρκισθεῖ ἐνώπιον τοῦ κρατικοῦ ἄρχοντος, ὡς ὄργανο διοικήσεως ἑνός Νομικοῦ προσώπου Δημοσίου Δικαίου, ὅτι θά τηρεῖ τό Σύνταγμα καί τούς Νόμους τοῦ κράτους. (Τό Σύνταγμα κελεύει ρητά νά διώκονται ποινικά τά ὄργανα διοικήσεως πού ἀρνούνται νά τηρήσουν τίς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας (Σ.τ.Ε.). Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί πλειάδα ἐπισκόπων, τριῶν συνοδικῶν περιόδων -1991, 1992, 1993- ἀρνήθηκαν νά τηρήσουν τίς ἀποφάσεις τοῦ Σ.τ.Ε. καί πῆραν ἀποφάσεις ἀντίθετες μέ αὐτές –γιά τό λόγο αὐτό μάλιστα ἀσκήθηκαν ποινικές διώξεις ἐναντίον 33 μητροπολιτῶν καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἀπό τήν ποινική δικαιοσύνη).
Ὅλα τά παραπάνω δέν ἀποτελοῦν ἀκραία ἐκτροπή ἐπιορκίας, αὐθαιρεσίας καί σκληρῆς καταπάτησης θείου καί ἀνθρωπίνου δικαίου; Τό ὅτι λοιπόν κάποιοι ἐπίσκοποι (οἱ τρεῖς, Ἀττικῆς Νικόδημος, Λαρίσης Θεολόγος καί Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντῖνος) ἀντιστάθηκαν στόν κατήφορο καί ἀναχαίτησαν τήν καταστροφική γιά τήν Ἐκκλησία πορεία μερικῶν πρωτοστατῶν ποιμένων της μπορεῖ νά τούς τό χρεώσει κανείς ὡς ἀκραία ἐνέργεια στόν περίβολο τῆς Ἐκκλησίας; Συχνά ὁ μητροπολίτης Ἀττικῆς Νικόδημος ξεκαθάριζε ὅτι δέν εἶχε καμιά ἐμπάθεια γιά κανένα συνεπίσκοπό του, ἀλλά ἡ ἐπισκοπική συνείδησή του ἀπαιτοῦσε αὐτό τό μονοπάτι τοῦ ἀγώνα καί τῆς μαρτυρίας γιά μιά γνησιότητα μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἀλλά τά ἀποτελέσματα τῆς σθεναρῆς καί θαρραλέας αὐτῆς στάσης τοῦ Ἀττικῆς καί τῶν 2 συνεπισκόπων του θά τά δοῦμε στή συνέχεια.
