Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 256, 1-7-2009
Ἡ νέμεση τῆς ἱστορίας
Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου
Δέχτηκα μιά ἐπιστολή, πού μέ ἐπιτιμᾶ γιά τό περιεχόμενο καί τό ὕφος τῶν κριτικῶν δημοσιευμάτων μου. ῾Ο ἐπιστολογράφος μοῦ εἶναι ἄγνωστος. Εἶχε, ὅμως, τήν ὑπομονή -δέν ξέρω γιά πόσο χρονικό διάστημα- νά διαβάζει τοῦτο τό φυλλάδιο. Νά ἐπεξεργάζεται τόν πίνακα τῶν ἐκκλησιαστικῶν εἰδήσεων. Νά περνάει ἀπό τήν κρησάρα τοῦ προσωπικοῦ του λογισμικοῦ τίς δικές μου ἐκτιμήσεις. Καί νά καταλήγει στό συμπέρασμα, ὅτι ἡ ἐπί μακρότατο χρονικό διάστημα -ὁλόκληρη τριακονταπενταετία- παρουσίαση καί ἐπεξεργασία τῶν θλιβερῶν γεγονότων, πού εὐτέλισαν τήν ἐκκλησιαστική μας διοίκηση καί ἔπνιξαν τίς ἐλπίδες τῆς ἑλληνικῆς ᾿Ορθόδοξης παρεμβολῆς, εἶναι μιά πράξη ἀσύμβατη μέ τό πνεῦμα καί μέ τήν παράδοση τῆς ἁγιότατης ᾿Εκκλησίας μας, πού “ἐμφυσᾶ τή συγχώρηση, τήν πραότητα καί τή γαλήνη”. Τό συμπέρασμά του αὐτό, καθώς φαίνεται ἀπό τό συνολικό κείμενο τῆς ἐπιστολῆς του, τό καθιστᾶ περισσότερο ὀξύ, πραγματικό ψυχικό τραῦμα, ἡ πυκνή ἀναφορά καί ἡ καθήλωση τοῦ κριτικοῦ μου καλάμου σέ συμπεριφορές προσώπων, πού ἔχουν, ἀπό μακροῦ χρόνου ἤ καί πρόσφατα, ἀποχωρήσει ἀπό τή σκηνή τοῦ παρόντος βίου καί βρίσκονται κατενώπιον τοῦ δικαιοκρίτη Θεοῦ.
῾Η ἐπιστολή αὐτή δέν μέ ἐξέπληξε. ῾Υπάρχουν ἄνθρωποι, πού ἐξ αἰτίας προσωπικῆς φιλίας ἤ προσωπικῶν συμφερόντων, εὐνοοῦν τήν ἀπόσυρση καί τοῦ ἑαυτοῦ τους καί τῶν φίλων τους, ἀπό τήν ἔπαλξη τῆς κριτικῆς παρατήρησης καί τόν ἐφησυχασμό στήν ἀπόλυτη σιωπή. Τόν εὐνουχισμό τῆς μνήμης. Τήν ἀποπομπή τῆς βίβλου τῶν “συμβάντων” στό ντουλάπι τῆς ὁριστικῆς λήθης. Καί τήν ἀμνήστευση κάθε ἔκτροπης συμπεριφορᾶς τῶν προσώπων, πού ἡγήθηκαν στήν ἀλλοίωση τῆς ποιότητας τῶν ἀποστολικῶν ὁραμάτων καί στήν ἐπέκταση τοῦ μολυσμένου κλίματος τῆς διαφθορᾶς.
