Αγάπη και πίστη

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Θυσίαν αἰνέσεως», α’ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1998), σελ. 130

«... Ἡ ἔκχυση τῆς ἀγάπης, μαζί μέ τήν ὁμολογία τῆς πίστης μας, λέει ὁ ἑρμηνευτής Καβάσιλας, ἀποτελοῦν τήν ὁλοκλήρωση τῆς προετοιμασίας μας γιά τό Μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας.»

Ἡ φρικτή θυσία

«Ὅταν δῇς τόν Χριστό θυσιασμένο ἐπάνω στήν Ἁγία Τράπεζα, καί τόν ἱερέα νά στέκεται μπροστά στό θῦμα καί νά ἱκετεύῃ κι’ ὅλους νά βάφωνται μέ τό πορφυρό αἷμα, ἄρα πιστεύεις πώς βρίσκεσαι ἀκόμα στή γῆ; Δέν καταλαβαίνεις πώς ἔχεις ἀνυψωθῆ πάνω ἀπό τή γῆ μας καί τήν ὕλη της καί μέ γυμνή τήν ψυχή καί τόν νοῦ καθαρό ἐξετάζεις αὐτά πού γίνονται στόν Οὐρανό;». (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος).

Ἀπάθεια

«… Ὁ ἅγιος Συμεών ὁ νέος θεολόγος μᾶς ἀναλύει καί μᾶς διδάσκει τί εἶναι ἡ ἀπάθεια: “… ἁπάθεια δέν εἶναι μόνο νά βρεθοῦμε ἐλεύθεροι ἀπό τά πάθη, ἀλλά καί νά ἀποξενωθοῦμε ἀπό τίς ἐπιθυμίες τῶν παθῶν. … καί, ὅπως ὁ ἀετός σηκώνει τά φτερά του, ἔτσι νά σηκώνει καί ὁ νοῦς τίς αἰσθήσεις μας καί νά τίς ἀνεβάζει στόν οὐρανό.»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Σπουδή Ἀγάπης», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1997), σελ. 39-40

Ἡ ἐλπίδα

«… Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος ὁριοθετεῖ τήν ἐλπίδα μέ τοῦτα τά λόγια, πού εἶναι ἀπόσταγμα ἐμπειρίας: “Ἡ ἐλπίς εἶναι εἷς πλοῦτος μέγας καί κρύφιος, ὅστις δέν φαίνεται ἄλλοτε, εἰμή μόνον ἐν τῷ προσήκοντι καιρῷ αὐτοῦ. Ἡ ἐλπίς εἶναι εἷς κατασφαλισμένος καί ἀληθινός θησαυρός τῆς χαρᾶς, πρίν ἴδωμεν τόν θησαυρόν ἐκεῖνης τῆς χαρᾶς ὁποῦ ἐλπίζομεν. Αὕτη ποιεῖ τόν ἄνθρωπον νά ἀναλαμβάνῃ ὅλας τάς κακοπαθείας τοῦ κόσμου μέ ὅλην τήν εὐχαρίστησιν καί ἀνάπαυσιν, καί νά μή ἀποκάμνῃ εἰς τούς μεγάλους καί ἀπαύστους πόνους διά νά κερδήσῃ τήν γνώμην του. Αὕτη ἐστίν ἡ ρίζα παντός ἀγαθοῦ καί καλοῦ ἔργου, θύρα τῆς ἀγάπης, θάνατος τῆς ἀπογνώσεως, καί εἰκών δεικνύουσα ἡμῖν ἐκεῖνα ὁπου δέν βλέπομεν· καθώς γάρ ἡ εἰκών δείκνυσιν ἡμῖν τό πρόσωπον τοῦ πράγματος ὁποῦ δέν βλέπομεν, οὕτω καί ἡ ἐλπίς ποιεῖ ἡμᾶς νά πιστεύωμεν τά μήπω τετελεσμένα πράγματα, ὡσάν νά τά ἐβλέπομεν πεποιημένα καί τετελεσμένα. Διά τοῦτο ἄν ἐλλείψῃ ἡ ἐλπίς, ἀφανίζεται ἡ ἀγάπη· καί εὐθύς ὁπου λάμψῃ ἡ ἐλπίς φανεροῦται ἡ ἀγάπη. Μέ αὐτήν τήν ἐλπίδα δέδενται οἱ πόνοι, καί κρέμανται οἱ κόποι. Αὕτη καταβιβάζει, ὥσπερ φῶς, τήν ἐλεημοσύνην τοῦ Θεοῦ καί περικυκλοῖ τήν ψυχήν.”»

Ἅγιοι Πατέρες: φωτεινοί ὁδηγοί

«... Οἱ Πατέρες μας, μέ τή σοφία τους καί μέ τήν ἁγιότητά τους, εἶναι οἱ φωτεινοί ὁδηγοί στή μακραίωνη πορεία τῆς Εὐαγγελικῆς Παράδοσης. Εἶναι καί αὐτοί σκυταλοδρόμοι τῆς Παράδοσης. Εἶναι μεταφορεῖς τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων. Εἶναι σπορεῖς τοῦ ἀτίμητου ἀποκαλυπτικοῦ λόγου. Εἶναι ἱερουργοί τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνακαίνισης τῆς ἀνθρώπινης ὑπόστασής μας καί τῆς ἔνταξής μας στήν οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ.»