Ἄλλο
(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη ἱστορικά: ϞΘ’, Migne XXXVII, 1451)

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἕνα δεύτερο ἐπιτάφιο ἐπίγραμμα, πολύ πιό σύντομο, πού ἀντανακλᾶ τά αἰσθήματα μέ τά ὁποῖα ἦταν ἕτοιμος νά παραδώσῃ τήν ψυχή του στά χέρια τοῦ Πλάστου.

Ἄγγελοι ἀστραφτεροί,

            πού τό ἄπειρο σέ κύκλους

μοναδικό φῶς

            τῆς τριλαμποῦς Θεότητος περιβάλλετε,

δεχθῆτε τό Γρηγόριο, πού εἶναι ἀνάξιος,

            ἀλλ’ ὅμως εἶναι ἱερεύς.

Εὐχή Ἐωθινή
(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη ἱστορικά: ΚΔ’, Migne XXXVII, 1284)

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Μέ τό ἄνοιγμα τῆς ἡμέρας παραδίδει τόν ἑαυτό του στόν Κύριο. Τοῦ ἐμπιστεύεται τό μεγάλο του πόθο, νά ζήσῃ σάν ἅγιος.

Εἶναι ὄρθρος,

            καί σέ σένα τό Θεό μου δίνω τήν ὑπόσχεσι,

τίποτα σκοτεινό,

            οὔτε νά κάνω οὔτε νά πῶ,

ἀλλ’ ἀπ’ τήν ἀρχή ὡς τό τέλος

            νά θυσιάσω σέ σένα τή μέρα μου

μένοντας ἀκλόνητος·

            καί κυρίαρχος τῶν παθῶν.

Ἱκετήριον
(Ἔπη ἱστορικά: ΚΒ’, Migne XXXVII, 1281)

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ὁ καιρός περνάει. Φτάνουμε στό 382 μέ 383. Ὁ πόνος του ὅμως ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ὀξύς. Τόν ξανακυττάει κατάματα, τόν συνειδητοποιεῖ καί καταφεύγει μέ πολλή ἐμπιστοσύνη στό Θεό, πού εἶναι ὁ πύρινος στύλος τῆς ζωῆς του, γιά νά ζητήσῃ ἤ νά τοῦ δώσῃ βοήθεια καί σωτηρία ἤ νά τοῦ ἀφανίσῃ τή μνήμη τῶν παθημάτων.

 Χριστέ, τό φῶς τῶν ἀνθρώπων,

            πύρινε στύλε τῆς ψυχῆς τοῦ Γρηγορίου,

πού πλανιέται

            στήν πικρή ἐρημιά τοῦ βίου,

κράτησέ με ἀπ’ τόν πανοῦργο Φαραώ

            κι’ ἀπ’ τούς ἀναίσχυντους ἐργοδιῶκτες·

καί λῦσε με ἀπ’ τά δεσμά τῆς πλιθιᾶς

κι’ ἀπ’ τήν πιεστική Αἴγυπτο

λύτρωσέ με,

            ἀφοῦ μέ ὑπερβολικές πληγές δαμάσῃς

τούς δύστροπους, καί δρόμο ὁμαλό δῶσε μου.

Εἰς τόν πονηρόν
(Ἔπη ἱστορικά: ΚΑ’, Migne XXXVII, 1280)

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Μέ τήν ἱκεσία αὐτή παρακαλεῖ θερμά τόν Κύριο νά τόν λυτρώσῃ ἀπ’ τή δουλεία τοῦ ἐχθροῦ διαβόλου.

Ἅρπαξέ με, ἅρπαξέ με, ἀθάνατε

            ἀπ’ τό ἐχθρικό χέρι,

νά μή στενάζω ἀπ’ τά ἔργα τά κακά,

            οὔτε νά μέ τυρρανάῃ ὁ Φαραώ,

οὔτε νά μέ κατέχῃ αἰχμάλωτο,

            Χριστέ, ὁ ἀντίπαλός σου,

καί νά μέ φέρῃ στή τραχειά Βαβυλῶνα,

            βασανισμένον ἀπό πληγές.

Νοσοῦντος εὐχή πρός Χριστόν
(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη ἱστορικά: Κ’, Migne XXXVII, 1279)

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Κρᾶσι ἀσθενική, συχνά πάλευε στῆθος πρός στῆθος μέ τό δαίμονα τῆς ἀρρώστιας. Καί σ’ αὐτές τίς στιγμές ζητάει μέ θερμή ἱκεσία τή θεία βοήθεια.

Χριστέ μου, στήριξέ με,

            πῶς παρέλυσε ὁ λάτρης σου;

ἡ γλῶσσα μου ἡ πλασμένη νά σέ ὑμνῇ ἀργεῖ.

            Πῶς τό ἀνέχεσαι αὐτό;

Ἀλλά δυνάμωσέ με,

            μή παραπετάξῃς τόν ἱερέα σου.

Ποθῶ καί πάλι νά σταθῶ

            καί τῆς σωτηρίας

νά γίνω κήρυκας,

            καί νά ἁγνίσω μέ τά μυστήρια τό λαό·