† ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Πνευματική Οἰκοδομή - Διάφορα
Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 34, 1-4-2000
Ἡ μεγάλη στέρηση
Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου
Σκέφτομαι τούς συνοδοιπόρους μου στήν κούρσα τῆς σύγχρονης σκληρῆς ἱστορικῆς περιπέτειας. Tούς ἀνθρώπους, πού περπατοῦν πλάϊ μου, ἀλλά διαφοροποιοῦνται θεληματικά στήν προοπτική τῆς πίστης. Ὅλους αὐτούς, πού μοχθοῦν, ἀγωνιοῦν καί προβληματίζονται. Πού χουφτώνουν τή σκιά τῆς εὐτυχίας καί, ξαφνικά, βρίσκονται ὁλομόναχοι στήν ἀνοιχτή θάλασσα. Πού δίνονται σέ τιτάνειο ἀγώνα ἐνάντια στά κύματα καί διαπιστώνουν, πάνω στήν προσπάθειά τους, τήν ἀνθρώπινη περατότητα καί τήν ἐφήμερη διάσταση τῆς εὐτυχίας.
Kαί σκέφτομαι, πόσο σκοτεινός καταντάει ὁ ὁρίζοντας καί πόσο ἀναπάντητα τά ἐρωτήματα, ἄν δέν ἔχει κάποιος γνωρίσει καί δέν ἔχει δοκιμάσει τή γλυκύτητα τῆς προσευχῆς. Ἄν, στό ἄνοιγμα τῆς μέρας του, δέ σηκώνει τό βλέμμα στόν οὐρανό, νά ἀνιχνεύσει τήν προστατευτική ἀγάπη τοῦ Θεοῦ-Πατέρα καί νά ἐμπιστευτεῖ τήν ὕπαρξή του στή γνήσια, ἀλλά καί ἀπέραντη στοργή Tου. Ἄν κατά τή δοκιμή τῆς χαρᾶς δέ γνώρισε τό σκίρτημα τῆς εὐγνωμοσύνης σέ Kεῖνον, ἀπό τόν ὁποῖο ἐκπορεύεται «πᾶσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον» (Ἰακώβ. α΄ 17). Ἄν στόν αἰφνιδιασμό τῆς ἀποτυχίας ἤ τοῦ θανάτου, δέν ἄφησε τά θολωμένα του μάτια νά ἐκφραστοῦν, νά διατρανώσουν τή θλίψη τους καί νά ἀνακαλύψουν τήν κρυφή διάσταση τῆς αἰωνιότητας καί τό νοηματισμό τοῦ γεγονότος τῆς Ἀνάστασης.
Ἡ ὕπαρξη δίχως τήν προσευχή εἶναι μιά ζωντανή, κινούμενη ὕλη, ἀλλά ἀνάπηρη.
† ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΑΘΗΝΩΝ
ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ (ΚΟΤΣΩΝΗΣ)
Ἡμερολόγιο Ἄρθρων
