Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Θυσίαν αἰνέσεως», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1998), σελ. 61

Καθαρή συνείδηση

«… Ἡ παρρησία, ὥς ἄνεση ψυχῆς καί ὡς δυνατότητα πρόσβασης στό θρόνο τοῦ Θεοῦ, εἶναι παράγωγο τῆς καθαρῆς συνείδησης. … Ὅταν ἡ καρδιά μας, ἡ συνείδησή μας δέ μᾶς κατηγοράει γιά τίποτα, ἔχουμε τήν ἄνεση καί τό θαρρος νά μιλήσουμε στό Θεό. Καί ὅ,τι Τοῦ ζητᾶμε, τό παίρνουμε. Καί τό παίρνουμε γιατί βρισκόμαστε συντονισμένοι στό πανάγιο θέλημά Του καί ἐργαζόμαστε αὐτά, πού Τοῦ εἶναι ἀρεστά.»