Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 291, 16-12-2010 

Ἡ ἱεραποστολική πορεία τῆς Ὀρθοδοξίας στό σύγχρονο κόσμο 

Σύγχρονοι Ὀρθόδοξοι Τοῦρκοι (ΙΙ)

 

Ἐλευθερίου Οἰκονομάκου

(Στό ρωσικό διαδικτυακό τόπο www.pravoslavie.ru/english βρήκαμε δημοσιευμένη μιά ἐνδιαφέρουσα συνέντευξη. Στόν πρόλογο διαβάζουμε: «Στήν Τουρκία, χῶρο τῆς κανονικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἔχουν ἀπομείνει πολύ λίγοι Ἕλληνες στίς ὀρθόδοξες ἐνορίες. Αὐτοί συμπληρώνονται, σέ κάποιο βαθμό, ἀπό Ρώσους, πού ἐγκαθίστανται μόνιμα ἐκεῖ. Ὑπάρχουν ὅμως στό Πατριαρχεῖο καί Τοῦρκοι, πού ἔχουν γίνει ὀρθόδοξοι. Τελευταῖα, ὁ ἀριθμός τους αὐξάνει. Ἤδη, ὀρθόδοξη γραμματεία τυπώνεται γι᾿ αὐτούς στά τούρκικα, καί ἐμφανίζονται στόν τύπο ἄρθρα σχετικά μέ τους νεομεταστραφέντες. Ὁ Ἀχμέτ καί ἡ Νεζλά εἶναι δύο ἀπό τούς χίλιους, ἤ κάτι τέτοιο, Τούρκους, πού ἔχουν ἁλλάξει πίστη· καί, ἀντίθετα πρός ἄλλους, δέν τό κρύβουν καθόλου. Ἔδωσαν συνέντευξη σ᾿ ἕνα βουλγάρικο διαδικτυακό τόπο, τό «Dveri na Pravoslavieto», σχετικά μέ τήν ἱστορία τους καί διηγήθηκαν τήν πνευματική τους ἀναζήτηση, πού τούς ὁδήγησε στήν Ὀρθοδοξία, καί τί σημαίνει νά εἶναι κανείς Χριστιανός στήν Τουρκία». Δημοσιεύουμε παρακάτω τή συνέχεια της συνέντευξης σέ μετάφραση ἀπό τά ἀγγλικά καί σημειώνουμε ὅτι ἀνάλογη συνέντευξη, μέ μικρές διαφορές, τοῦ ἴδιου αὐτοῦ ζευγαριοῦ εἶχε δημοσιεύσει ἡ δική μας «Καθημερινή» στίς 12/12/2007).

(Συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)

...-Ἄρα, μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἡ πορεία σας πρός τήν Ὀρθοδοξία ἦταν ἐπακόλουθο «τοπικῶν» ἐμπειριῶν, χωρίς ἐπιδράσεις ἀπό χώρους ἐκτός Τουρκίας;

A.: Ἡ ὅποια ἐπίδραση ἀπό τόν ἀμερικανικό ἤ εὐρωπαϊκό Χριστιανισμό μόνο κακό μπορεῖ νά κάνει. Δέν ἔνιωσα ποτέ ἄνεση μέ τούς ἐκεῖ Χριστιανούς. Μέ ἀπωθοῦσαν μέ τόν Χριστιανισμό τους, πού τόν εἶχαν μεταβάλλει σέ ψυχοθεραπεία. Πηγαίνουν στήν Ἐκκλησία τίς Κυριακές γιά νά βροῦν κάποιον νά μιλήσουν. Ἡ θρησκεία ὅμως ἔχει σά σκοπό νά γεμίσει ἄλλα κενά μέσα μας. Στήν Εὐρώπη ὁ Χριστιανισμός ἔχει περιοριστεῖ σέ μερικές περιόδους γιορτῶν χωρίς θρησκευτικό περιεχόμενο. Ἄς πάρουμε τά Χριστούγεννα γιά παράδειγμα. Πολλοί εὔχονται ὁ ἕνας στόν ἄλλο μέ τήν εὐχή «Καλές γιορτές» καί ὄχι «Καλά Χριστούγεννα». Στήν Εὐρώπη οἱ ἄνθρωποι ἔχουν μιά ἐπιφανειακή σχέση μέ τό Χριστιανισμό, χωρίς νά αἰσθάνονται τίποτα ἀπό τό πνευματικό του μήνυμα.

 

-Σέ τί διαφέρουν οἱ Χριστιανοί στή χώρα σας ἀπό τούς Εὐρωπαίους;

N.: Στό ὅτι βρίσκονται πολύ πιό κοντά στήν οὐσία καί τήν παράδοση τοῦ Χριστιανισμοῦ.

A.: Καί στό ὅτι εἶναι πιό θρῆσκοι.

N.: Πηγαίνουμε στήν Ἐκκλησία κάθε Κυριακή, διαβάζουμε τήν Ἁγία Γραφή κάθε βράδυ, προσευχόμαστε μαζί, καί ἀγωνιζόμαστε νά ἐφαρμόζουμε τίς ἐντολές τῆς θρησκείας μας.

 

-Ἔχετε ἐπαφές μέ τήν τοπική σας Ὀρθόδοξη κοινότητα;

A.: Ἔχουμε στενές ἐπαφές γιατί πᾶμε στήν Ἐκκλησία κάθε Κυριακή. Ὑπάρχουν πολλοί εὐγενικοί ἄνθρωποι στή ρωμαίικη κοινότητα καί ἔχουμε κάνει πολλούς φίλους. Καθένας τους ἔχει νά μοιρασθεῖ κάτι μαζί μας. Λειτουργίες γίνονται σέ διάφορες Ἐκκλησίες. Ἐμεῖς πηγαίνουμε συχνά στήν Ἐκκλησία στό Νιχώρι. Ὁ Λάκης Βίγκας, ὁ πρόεδρος τῆς κοινότητας, μᾶς καλεῖ νά ποῦμε τό «Πάτερ ἡμῶν» στά τούρκικα.

N.: Ναί, ἐγώ τό διαβάζω γιά ὅσους μιλᾶνε τούρκικα (γελᾶ).

 

-Δέν εἶναι δύσκολο γιά σᾶς νά παρακολουθεῖτε τίς ἀκολουθίες, πού γίνονται στά ἑλληνικά;

A.: Προετοιμαζόμαστε στό σπίτι γιά κάθε ἀκολουθία. Ἔχουμε μαζί μας καί μιά δίγλωσση Καινή Διαθήκη καί παρακολουθοῦμε τό τούρκικο κείμενο στά ἀναγνώσματα. Εἶναι σημαντικό νά καταλαβαίνουμε γιά νά μποροῦμε νά μετέχουμε. (σ.μ. Πρόσφατα, σέ μᾶς, στήν Ἑλλάδα, διακηρύσσεται τό ἐντελῶς ἀντίθετο!...).

 

-Τό τραγικό σχίσμα τοῦ π. Εὐθυμίου ἀπό τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως στή δεκαετία του 1920 καί ἡ δημιουργία τῆς σχισματικῆς «Τουρκικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», πού ἀκολούθησε, ἐμπόδισε σέ μεγάλο βαθμό τήν εἰσαγωγή τῆς τουρκικῆς γλώσσας στίς ἐνορίες τῆς Κωνσταντινουπόλεως, πράγμα, πού ἐδῶ καί πολύ καιρό ἔχουν κάνει ἄλλες χριστιανικές ὁμολογίες.

Α.: Ναί, πράγματι αὐτό συμβαίνει. Ἐλπίζουμε ὅτι μέ τόν καιρό θά ἔχουμε ἀκολουθίες στά τούρκικα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Σήμερα, μόνο τό Σύμβολο τῆς Πίστεως διαβάζεται στά τούρκικα. Πρέπει ἐπίσης κάποτε νά λυθεῖ τό πρόβλημα μέ τούς διαδόχους τοῦ π. Εὐθυμίου· δέν πρέπει νά ὑπάρχει ἔχθρα μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν. Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι στήν Τουρκία πρέπει νά ὑπάγονται στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο.

 

-Ἔχετε ἀντιμετωπίσει ἀρνητικές ἀντιδράσεις στόν κοινωνικό σας περίγυρο, μετά τή βάπτισή σας; Σᾶς ἔχει βλάψει κανείς;

Α.: Δέν ἔχω ἀντιμετωπίσει τίποτα ἀρνητικό καί δέν μπορῶ νά πῶ πώς μέ ἔβλαψε κάποιος.

N.: Δέν συνάντησα καμιά ἀρνητική συνέπεια. Ἡ οἰκογένειά μου παραξενεύτηκε, σεβάστηκε ὅμως τήν ἐπιλογή μου.

 

-Νομίζετε ὅτι ὑπάρχουν πολλοί, πού θά ἤθελαν νά ἀκολουθήσουν τό παράδειγμά σας καί νά ἀσπασθοῦν τό Χριστιανισμό;

Α. καί Ν.: Ναί, πολλοί.

 

-Παρά ταῦτα, πολύ λίγοι ἔχουν βαπτισθεῖ.

Ν.: Τό γεγονός εἶναι ὅτι πολλοί περισσότεροι εἶναι αὐτοί, πού ἔχουν βαπτισθεῖ, ἀπό ἐκείνους, πού «δείχνουν» ὅτι ἔχουν βαπτισθεῖ. Φοβοῦνται τίς ἀντιδράσεις τοῦ περιβάλλοντός τους. Εἶναι κρυπτο-Χριστιανοί.

Α.: Ναί ὑπάρχει φόβος. Ἀλλ’ αὐτό πρέπει νά ἀλλάξει. Ἀκριβῶς ἡ στάση τῆς κοινωνίας πρός αὐτούς, πού ἀλλάζουν θρησκεία, πρέπει νά ἀλλάξει. Πάντως ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν ἀσκεῖ προσηλυτισμό. Ἀντίθετα, θέτει αὐστηρούς ὅρους σ’ αὐτούς, πού προσέρχονται ἀπό μιά ἄλλη πίστη. Πρέπει νά περάσει κανείς ἀπό μιά μακρά περίοδο κατηχήσεως καί νά δοκιμαστεῖ ἡ εἰλικρίνειά του.

 

-Δέν εἶναι λοιπόν εὔκολο νά εἰσέλθει κανείς στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Ν.: Ναί, παίρνει κάποιο χρόνο. Ἐμεῖς πάντως συνηγοροῦμε ἐκθύμως σ’ αὐτό.

 

-Δεν σᾶς φοβίζουν οἱ ἐπιθέσεις ἐναντίον Χριστιανῶν, ὅπως, π.χ. ἡ δολοφονία τοῦ καθολικοῦ ἱερέα π. Σαντόρο στήν Τραπεζούντα ἤ οἱ φόνοι Χριστιανῶν στή Μαλάτυα; Ποιός νομίζετε ὅτι βρίσκεται πίσω ἀπό αὐτές τίς ἐπιθέσεις;

Α.: Δέν νομίζω ὅτι κάτι τέτοιο μπορεῖ νά συμβεῖ στήν πρωτεύουσα. Ἡ χώρα ἁλλάζει αἰσθητά καθώς οἱ διαπραγματεύσεις γιά νά μπεῖ ἡ Τουρκία στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση συνεχίζονται. Εἶναι φυσικό, πάντως, κάποιες ριζοσπαστικές ὁμάδες νά ἀντιδροῦν σ’ αὐτές τίς ἁλλαγές. Αὐτές εἶναι σκοτεινές δυνάμεις, πού δέν ἔχουν νά κάνουν μέ τό κράτος. Βρίσκονται στό περιθώριο τῆς κοινωνίας.

(Τέλος)