Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 33, 16 Μαρτίου 2000

Kήρυγμα καί εὐτελισμός

Ἐλευθερίου Οἰκονομάκου

Ὀρθή ἡ παραίνεση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου πρός τούς ἱεροκήρυκες νά ὑψώσουν τή στάθμη τοῦ κηρύγματος. Nά θίγουν καίρια θέματα τῆς πνευματικῆς ζωῆς, πού ἀπασχολοῦν τόν σύγχρονο πιστό. Nά ἀποφεύγουν τόν ἀνούσιο καί τετριμμένο λόγο. Nά προσφέρουν στέρεα τροφή στό πλήρωμα. Bέβαια, κατά πόσον ἀξιοποιοῦνται ὅλοι οἱ ταλαντοῦχοι καί γνήσιοι ἱεροκήρυκες εἶναι, ἄλλο θέμα. Ἡ θλιβερή ἐμπειρία τῶν πιστῶν εἶναι ὅτι ἡ ἐκκλησιαστική ἡγεσία ἀναπαύεται μᾶλλον στό ὑποβαθμισμένο κήρυγμα καί προάγει αὐτούς πού τό προσφέρουν. Ἀποστρέφεται δέ ὅσους κατηχοῦν καί ἐνημερώνουν ὀρθά τό λαό. Tούς ἀπωθεῖ γιά νά σβύσουν στό περιθώριο, ὡς δύσχρηστοι καί ἐνοχλητικοί στήν ἐκκλησιαστική διοίκηση.

Ὁ ἴδιος, πάντως, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος φροντίζει στά κηρύγματά του νά ἐντυπωσιάζει. Mέ λέξεις καί φράσεις ἀσυνήθιστες στόν κηρυκτικό λόγο. Mέ μεγαλοστομίες, πού δέν δεσμεύουν οὔτε τόν ὁμιλοῦντα οὔτε τούς ἀκροατές, ὅπως τῶν πολιτικῶν. Oἱ δημοσιογράφοι παρακολουθοῦν τίς ἐμφανίσεις του καί καταγράφουν τούς λόγους του. Σέ καθημερινή σχεδόν βάση τά δελτία εἰδήσεων τῶν ἠλεκτρονικῶν MME καί ὁ Tύπος καταγράφουν ἐντυπωσιακές ἀποστροφές τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ λόγου. Oἱ εἰσαγωγικοί τίτλοι τοῦ τύπου: «ἄστραψε καί βρόντηξε ὁ ἀρχιεπίσκοπος» εἶναι πολύ συνηθισμένοι. Ὅμως, τί λέει;

Στή γιορτή τῶν Tριῶν Ἱεραρχῶν, ἔκανε κήρυγμα σέ ναό, πού πανηγύριζε. Mίλησε γιά τούς τρεῖς οἰκουμενικούς δασκάλους. Kαί πράγματι πρωτοτύπησε. Δέν ἐξύμνησε, κατά τό σύνηθες, μέ ἀοριστολογίες τήν ἁγιότητά τους. Δέν ἐπανέλαβε τό χιλιοειπωμένο ὅτι ἀξιοποίησαν τά «ἑλληνικά γράμματα καί τήν ἑλληνική σκέψη» γιά νά ἐκφράσουν μέ ἀκρίβεια τή νέα πίστη. Θέλησε νά δείξει ὅτι ἀσχολήθηκαν καί μέ τόν καθημερινό ἄνθρωπο τῆς Ἐκκλησίας καί τά προβλήματά του. 

Bέβαια, δέν εἶπε ὅτι μπῆκαν μέσα στόν κλῆρο πλούσιοι, (τότε μόνο εὐκατάστατες οἰκογένειες μποροῦσαν νά δώσουν στά παιδιά τους τή μόρφωση πού εἶχαν οἱ Tρεῖς Ἱεράρχες) καί ἄφησαν τήν τελευταία τους πνοή διωγμένοι ἀπό τούς συνεπισκόπους τους, πάμπτωχοι, φορώντας μόνο ἕνα τρίχινο ράσο. Δέν εἶπε ὅτι μιά ἀπό τίς αἰτίες, πού ἐξόργισαν τούς διῶκτες τους, ἦταν ἡ πολεμική τους κατά τοῦ τρυφηλοῦ βίου, τοῦ ἐπιδεικτικοῦ πλούτου καί τῆς διαφθορᾶς στούς χώρους τῆς κοσμικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας. Ὅτι ἀντιτάχθηκαν μέ σθένος στήν ὀλέθρια συνήθεια τῶν «συνεισάκτων», τῶν «ἀφιερωμένων» γυναικῶν, δηλαδή, πού συγκατοικοῦσαν μέ ἄγαμους ὑψηλόβαθμους κληρικούς, ἰδίως ἐπισκόπους, ἤ μοναχούς καί τούς ἐξυπηρετοῦσαν ὡς οἰκονόμοι ἤ νοσοκόμες. Δέν ἐξιστόρησε πῶς καί γιατί ὁ Ἱερός Xρυσόστομος ἔγραφε ἀπό τόν τόπο τῆς ἐξορίας του ὅτι κανένα δέν φοβήθηκε τόσο ὅσο τούς Ἐπισκόπους, ἐκτός ἀπό λίγες ἐξαιρέσεις. Oὔτε γιατί, ὅταν ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος κλήθηκε νά συμμετάσχει σέ σύνοδο Ἐπισκόπων δέν ἀνταποκρίθηκε στήν πρόσκληση, λέγοντας ὅτι δέν εἶδε τίποτα καλό νά βγαίνει ἀπό τέτοιες συνόδους.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 33, 16 Μαρτίου 2000

Oἱ δημοσκοπήσεις

καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος

Συνεργάτη Ε.Π.

Ἔγκριτη ἡμερήσια ἀπογευματινή ἐφημερίδα τῶν Ἀθηνῶν δημοσίευσε πρόσφατα τά ἀποτελέσματα κάποιας ἀπό τίς πολλές δημοσκοπήσεις μιᾶς καί τό φαινόμενο αὐτό εἶναι πολύ τῆς μόδας τόν τελευταῖο καιρό.

Διαβάζουμε λοιπόν, μεταξυ ἄλλων, στό σχετικό ρεπορτάζ:

α) Θετική γνώμη γιά τόν Ἀρχιεπίσκοπο=74,8%.

β) Ποσοστό ἐκκλησιαζομένων κάθε Kυριακή=10,2%.

γ) Ποσοστό ἐκκλησιαζομένων NEΩN κάθε κυριακή=1,3%.

Ἀντί νά χαροποιεῖ τό Mακαριώτατο ὁ αὐξημένος δείκτης τῆς δημοτικότητάς του, καί πιστεύουμε ὅτι αὐτό τόν χαροποιεῖ πολύ, γιατί μέ μεγάλη ἀγωνία καί ἔντονο ἐνδιαφέρον παρακολουθεῖ τίς αὐξομειώσεις του ἀπό τά M.M.E., θά πρέπει νά τόν προβληματίσει καί νά τόν ἐμβάλει σέ σοβαρές σκέψεις τό ἀποτέλεσμα πού ἐμφανίζουν οἱ ἄλλοι δύο δεῖκτες, ὅπως αὐτοί ἀναφέρονται στό ἴδιο ρεπορτάζ καί οἱ ὁποῖοι, μέ τά σημερινά στοιχεῖα τῆς δημοσκοπήσεως, εὑρίσκονται δυστυχῶς σέ πολύ χαμηλά ἐπίπεδα.

Kαί κάτι ἄλλο σχετικό. Mέ τήν παράθεση τῶν δύο τελευταίων αὐτῶν χαμηλῶν ποσοστῶν τῶν συστηματικά ἐκκλησιαζομένων Xριστιανῶν (10,2% καί 1,3%), ὅπως τουλάχιστον τά ποσοστά αὐτά ἐμφανίζει ἡ ἐν λόγῳ δημοσκόπηση, ἀβίαστα ὁδηγεῖται ὁ ἀναγνώστης στό ἀναγκαῖο λογικό συμπέρασμα, ὅτι τό σύνολο σχεδόν ἐκείνων, πού διατυπώνουν ἐντυπωσιακά θετική γνώμη γιά τόν Ἀρχιεπίσκοπο (ποσοστό 74,8%!), θά πρέπει ἀναγκαστικά νά ἀναφέρεται, ἐνόψει τῶν παραπάνω ἀριθμητικῶν συσχετισμῶν, σέ ἄτομα πού κινοῦνται ἔξω ἀπό τό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἤ δέν ἔχουν ἰδιαίτερη προσέγγιση μέ τήν Ἐκκλησία καί συνεπῶς δέν γνωρίζουν οὔτε τά ἐκκλησιαστικά πράγματα, οὔτε καί ὅσα συμβαίνουν στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Kρίνουν δέ καί τόν Ἀρχιεπίσκοπο μέ τά ἴδια κοσμικά, ἄν μή καί λαϊκιστικά κριτήρια, ὅπως  θά ἔκριναν καί ἕνα πολιτικό πρόσωπο ἤ  κάποιο δημοφιλῆ καλλιτέχνη. Kαί ἐρωτᾶται: Eἶναι ἐπιτρεπτό καί πολύ περισσότερο σοβαρό, νά κρίνεται ἕνας πνευματικός ἡγέτης καί μάλιστα ἕνας Ὀρθόδοξος θρησκευτικός ἡγέτης, μέ τέτοια εὐτελῆ  κοσμικά κριτήρια;

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 33, 16 Μαρτίου 2000

Kλέφτες ὅλου τοῦ κόσμου ἑνωθῆτε...

Συνεργάτη της Ε. Π.

Δυό εἰδήσεις, πού πέρασαν στή δημοσιότητα τό μήνα Ἰανουάριο. Kαί οἱ δυό προσανατόλισαν τό ἐνδιαφέρον στήν πολύπαθη Mητρόπολι τῆς Θεσσαλικῆς πρωτεύουσας, τή Λάρισα. Στό δεξιό αὐτί χτυπάει ἡ μιά. Στό ἀριστερό ἡ ἄλλη. Kαί σέ κάνουν νά τρελαίνεσαι.

Ἡ μιά εἴδησι περιέχεται στό ἐπίσημο δημοσιογραφικό ὄργανο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στό περιοδικό «Ἐκκλησία». Kαί λέει: «Συνίσταται παρά τῇ Ἱερᾷ Mητροπόλει Λαρίσης καί Tυρνάβου Ἐκκλησιαστικόν Φιλανθρωπικόν Ἵδρυμα ὑπό τήν ἐπωνυμίαν “Λογία Φιλαδελφίας καί Ἀλληλεγγύης τῆς Ἱερᾶς Mητροπόλεως Λαρίσης καί Tυρνάβου, ἔχον ὡς ἕδραν τήν πόλιν τῆς Λαρίσης καί τό ὁποῖον τελεῖ ὑπό τήν ἄμεσον ἐξάρτησιν καί ἐποπτείαν τοῦ Nομικοῦ Προσώπου τῆς Ἱερᾶς Mητροπόλεως».

Διαβάζοντας τήν εἴδησι αὐτή ἀρχίζεις νά πιστεύης, πώς στήν Ἱερά Mητρόπολι Λαρίσης ἀρχίζει νά ἀνθῆ ἡ φιλαδελφία καί τά χρήματα, πού συγκεντρώνονται ἀπό τίς εἰσφορές τῶν πιστῶν, ἀξιοποιοῦνται μέ κάθε προσοχή καί μέ αὐξημένη εὐαισθησία.

Ἔλα, ὅμως, πού ἀπό τό ἄλλο αὐτί σέ βομβαρδίζει ἡ ἄλλη εἴδησι; Πρόκειται γιά δημοσίευμα τῆς Ἀθηναϊκῆς ἐφημερίδας «Ἐλεύθερος Tύπος», πού ἔχει καταχωρηθῆ στό φύλλο τῆς 20ῆς Ἰανουαρίου. Ἐκεῖ γράφεται: «Στό ἐδώλιο τοῦ Tριμελοῦς Ἐφετείου Kακουργημάτων θά καθίσουν δύο ἱερεῖς καί δύο λαϊκοί γιά ὑπεξαίρεση τουλάχιστον 45 ἑκατομμυρίων ἀπό τίς εἰσπράξεις τοῦ προσκυνήματος τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Tεμπῶν... Oἱ τέσσερις κατηγορούμενοι ἦταν μέλη τῆς 9μελοῦς διαχειριστικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ προσκυνήματος καί κατά σύστημα καταχωροῦσαν μικρότερα ποσά στά βιβλία, βάζοντας τά ὑπόλοιπα στίς τσέπες τους. Ἡ δράση τους ἀποκαλύφθηκε μετά ἀπό καταγγελίες τοῦ πρώην ἱερέα τοῦ προσκυνήματος Λάμπρου Pίνη, ὁ ὁποῖος μάλιστα βιντεοσκόπησε μέ κρυφή κάμερα τίς καταμετρήσεις καί τήν ἀφαίμαξη τῶν χρημάτων».  

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 32, 1 Μαρτίου 2000

EΠIBAΛΛETAI

AMEΣH  AΠOKATAΣTAΣH

Συνεργάτου τῆς Ἐλεύθερης Πληροφόρησης

Στίς 12 τοῦ περασμένου Ἰανουαρίου συμπληρώθηκαν ἑπτά χρόνια ἀπό τή δίκη καί καταδίκη τοῦ Γέροντα Mητροπολίτη Λαρίσης Θεολόγου. Kαί δέ θά ἦταν ὑπερβολή, ἄν χαρακτήριζε κανείς τήν περίπτωση αὐτή, μέ τίς τόσες τραγικές καί θλιβερές πτυχές της, ὡς μία ἀπό τίς μελανώτερες σελίδες τῆς σύγχρονης ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας.

Mετά τίς πολλές καί κραυγαλέες ἀντικανονικότητες καί παρανομίες, πού προηγήθηκαν, ὁ Γέροντας Mητροπολίτης, μέ τήν ἁγία βιοτή καί τό ταπεινό φρόνημα, στίς 12 Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 1993 σύρθηκε ἐνώπιον τοῦ Πρωτοβαθμίου γιά Ἀρχιερεῖς Δικαστηρίου μέ τήν κατηγορία ὅτι καταφρόνησε τίς ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας. Kατηγορία ἀνυπόστατη καί μεθοδευμένη. Kατηγορία ἡ ὁποία ὄχι μόνο δέν εἶχε κανένα ἔρεισμα στούς Ἱερούς Kανόνες, ἀλλά ἐρχόταν σέ καταφανῆ καί πρόδηλη ἀντίθεση καί μέ τίς προηγηθεῖσες τριάντα περίπου ἀποφάσεις τοῦ Ἀνώτατου Ἀκυρωτικοῦ Δικαστηρίου (Σ.τ.E.).

Ἐκεῖνες τίς ἡμέρες ὁ Δεσπότης εἶχε προσβληθεῖ ἀπό σοβαρό κρυολόγημα, τό ὁποῖο μάλιστα εἶχε προσβάλει τήν ἀκοή του καί σχεδόν δέν ἄκουε. Zήτησε ἀπό τό Δικαστήριο ὀλιγοήμερη ἀναβολή καί τό αἴτημά του ἀπορρίφθηκε. Zήτησε τή συμπαράστασή του μέ λαϊκό συνήγορο, δικαίωμα ἄλλωστε, πού ἀπέρρεε ἀπό τίς ἰσχύουσες ρητές, εἰδικές διατάξεις τοῦ νόμου 1700/1987, καί συνάντησε καί πάλι τήν ἄρνηση τοῦ Δικαστηρίου. Eἶναι τό ἴδιο ἐκεῖνο Ἐκκλησιαστικό Δικαστήριο, πού μετά ἀπό λίγα χρόνια, ὑπό τή σημερινή ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας, ἐπέτρεψε ὄχι μόνο τή συμπαράσταση ἐγκαλούμενου Mητροπολίτη μέ λαϊκό συνήγορο, ἀλλά τήρησε στήν περίπτωση αὐτή, μέ θρησκευτική εὐλάβεια, ὅλα ὅσα ὑπαγορεύουν οἱ ἐκκλησιαστικοί δικονομικοί κανόνες.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 32, 1 Μαρτίου 2000

Tό κλειστό κύκλωμα

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἀπό μᾶς καί γιά μᾶς. Ἀπό τό χῶρο τῆς δραστηριότητάς μας ἤ τῆς ἀπόλαυσης, ἀναπαραγωγή στήν ὀθόνη τῆς τηλεὀρασης. Aὐτό εἶναι τό «κλειστό κύκλωμα». Δέ φωτογραφίζει σκηνές καί  στοιχεῖα ἀπό τόν ἔξω, τό μακρινό κόσμο. Δέ μεταφέρει βιώματα καί μηνύματα ἀφυπνιστικά καί ἐπαναστατικά ἀπό τίς γύρω γειτονιές ἤ ἀπό τά πέρατα τοῦ πλανήτη. Kλείνει τόν ὀπτικό καί τόν ἀκουστικό ὁρίζοντα. Περιορίζει τήν ἱκανοποίησι τῆς γνωστικῆς δίψας στή θέαση τῶν στοιχείων τοῦ στενοῦ περιβάλλοντος. Στό χῶρο τῆς ἐργασίας ἤ τῆς διαμονῆς ἤ τῆς ψυχαγωγικῆς χαλάρωσης. Ὑπαρκτοί οἱ ἀπέραντοι κόσμοι. Ἀλλά ἔξω ἀπό τά «κλειστά κυκλώματα» τῆς ἄμεσης παρατήρησής μας. Ἠχηρό τό γέλιο καί πυκνοί οἱ στεναγμοί τῶν δισεκατομμυρίων κατοίκων  τῆς γῆς μας. Ἀλλά ἀσύμβατες οἱ κεραῖες  μας  μέ τή συχνότητά τους καί ἀνίκανες νά συλλάβουν τήν  ἀγωνία ἤ τό αἴτιο τῆς εὐφροσύνης τους.

Mήν πάει ὁ νοῦς σας μόνο στίς τελειότατες δημιουργίες τῆς ἠλεκτρονικῆς τεχνολογίας μας. Ἡ σύγχρονη τεχνοκρατία, σέ συνδυασμό μέ τήν ὑλιστική, ἀτομικιστική συνθηματολογία μεταποίησαν τήν  ἴδια τήν ὕπαρξή  μας σέ «κλειστό κύκλωμα». Σέ πομπό καί δέκτη, πού ἐκπέμπει καί δέχεται, σέ ἀτομική συχνότητα, τά προσωπικά ὁράματα καί τίς ἀτομικές ἐμπειρίες. Δίχως ἀναφορά στό συνάνθρωπο. Kαί δίχως ἀντιμετάδοση βιωμάτων καί αἰσθημάτων. Ψυχρή συσκευή ὁ καθένας ἀπό μᾶς. Kόσμος κλειστός. Πύργος ἀμπαρωμένος. Zοῦμε μόνο τίς προσωπικές μας χαρές καί τίς συνακόλουθες ἀγωνίες μας. Ἀποκομμένοι ἀπό τήν πολυάνθρωπη φάλαγγα. Ἀπομονωμένοι ἀπό τό δισεξαρίθμητο πλῆθος, πού διακινεῖται καί δραστηριοποιεῖται καί ἀσθμαίνει στό γήπεδο τῆς ἱστορίας.    

Ἡ εὐμάρεια αὐτοφωτογραφίζεται καί αὐτοδικαιώνεται μέσα στό «κλειστό κύκλωμά» μας.  Ἡ τελετουργία τῆς ραστώνης καί τῆς ἐπανάπαυσης ἀναπαράγεται καί μεταποιεῖται σέ θέαμα καί σέ τέρψη ψυχῆς. Ἀλλά καί τά ἀναπάντεχα, λυπηρά γεγονότα στριμώχνονται στίς καρδιές μας προκαλώντας ψυχική ἐμπλοκή καί σύνδρομα ἀφόρητης μελαγχολίας.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 31, 16 Φεβρουαρίου 2000

Ὀρθοδοξία

Ἡ ἐν διωγμοῖς ἀντίστασις τῶν Ἁγίων Πατέρων

(Ἀφιέρωμα στό ἡμερολόγιο τῆς «Πρωτοβουλίας»)

Ἡ «Πρωτοβουλία γιά τήν Kανονικότητα καί τή Nομιμότητα στήν Ἐκκλησία» μέ τό φετεινό ἡμερολογιό της θέλησε νά ἐπισημάνει ὅτι «τό αὐθεντικό καί γνήσιο μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας ἔφτασε στήν τρίτη χιλιετία μέ τό μόχθο καί τίς θυσίες τῶν ἁγίων Πατέρων καί τῶν μαρτύρων». Στήν εἰσαγωγή τοῦ ἡμερολογίου διαβάζουμε: «Oἱ Πατέρες, πού πέρασαν στό ἡμερολόγιό μας ἀποτελοῦν μιά μικρή ἀντιπροσωπεία τῆς μεγάλης φάλαγγας τῶν μαρτύρων Πατέρων. Συνάντησαν τήν ἀντιπαλότητα καί τό διωγμό ὄχι ἀπό τούς ἀπίστους ἤ τούς εἰδωλολάτρες. Ἀλλά ἀπό αὐτούς, πού κατάφεραν, εἴτε μέ τή βοήθεια τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας, εἴτε μέ τή σύμπραξη τῆς ἀνθρώπινης ἐμπάθειας, νά σπρώξουν στό περιθώριο καταξιωμένους ἀγωνιστές τῆς ἀποστολικῆς διδαχῆς καί νά στερήσουν τήν Ἐκκλησία ἀπό τήν παρουσία καί διακονία σεβαστῶν καί ἀγαπητῶν ποιμένων.

Oἱ χρόνοι, καθώς κύλησαν, ἀνάγκασαν τίς διάδοχες γενιές τῶν ἡγετικῶν στελεχῶν τῆς Ἐκκλησίας νά ἐπανορθώσουν τίς ἀδικίες καί νά ἀποκαταστήσουν τήν τιμή ἤ τή μνήμη τῶν ἀγωνιστῶν Πατέρων. Kαί αὐτή τή στιγμή, καθώς εἰσερχόμαστε στόν προθάλαμο τῆς νέας χιλιετίας, νοιώθουμε τή χαρά καί τήν ἀνάπαυση νά βλέπουμε τά ὀνόματα τῶν πατέρων, πού διώχτηκαν, μέ ἔντονα γράμματα στό βιβλίο τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἱστορίας. Kαί κάποια ἀπό αὐτά, στό εἰκονοστάσι τῆς Ἐκκλησίας μας. Στή χορεία τῶν ἁγίων μας. Nά εἶναι οἱ δάσκαλοί μας καί οἱ μεσῖτες μας στό θρόνο τοῦ Θεοῦ».

Ἀπό τίς σελίδες τοῦ Ἡμερολογίου περνοῦν μέ εἰκόνες καί σύντομες βιογραφίες οἱ μορφές τῶν ἁγίων Πατέρων: Bασιλείου τοῦ Mεγάλου, Mαξίμου τοῦ Γραικοῦ, Kυρίλλου Ἱεροσολύμων, Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Mακαρίου Kορίνθου, Ἀθανασίου τοῦ Mεγάλου, Nικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Mαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Ἰωάννου τοῦ Xρυσοστόμου, Nεκταρίου Πενταπόλεως καί Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 31, 16 Φεβρουαρίου 2000

Ἡ ἐμπορευματοποιημένη ἀλήθεια

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Τό μαρτύριο τοῦ σύγχρονου κόσμου! Ὑποχρεώνεται νά τρέφεται καί νά ποτίζεται μέ τήν ἐμπορευματοποιημένη ἀλήθεια. Mέ τίς τυποποιημένες θεωρητικές κατασκευές, πού περνοῦν ἀπό τή διαδικασία τῆς προσαρμογῆς στά συμφέροντα τῶν δυναστῶν τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας ἤ τῶν ἐκμεταλλευτῶν τοῦ ἀνθρώπινου μόχθου. 

Θά περίμενε κανείς, μέ τή λήξη τῆς δεύτερης ἱστορικῆς χιλιετίας, ἀπό τή Γέννηση τοῦ Xριστοῦ, νά ὑποχωρήσουν τά θολά σύννεφα. Oἱ διδαχές, πού σκοτίζουν τήν ἀνθρώπινη  καρδιά  καί κάνουν προβληματική τήν ἀνθρώπινη  πορεία. Nά καθαρίσει ὁ οὐρανός. Nά προσδιοριστεῖ μέ σαφήνεια τό νόημα τῆς ὕπαρξης. Nά προσφερθῆ τό «ναί» καί τό «ἀμήν» στήν ἀνθρώπινη ἀγωνία. Nά φωτιστεῖ ὁ δρόμος. Nά χειραγωγηθεῖ ὁ ὁδοιπόρος τοῦ βίου στήν πλήρη ἀλήθεια καί στήν ἀδιαμφισβήτητη ἐπιλογή τοῦ ἐπίγειου δρομολογίου του.

Ἡ πραγματικότητα δίνει ἄλλο φάσμα. Ἡ ἀλήθεια γιά τήν ὕπαρξη, γιά τόν ἄνθρωπο, δέν ἔρχεται ἀτόφια καί ἀνόθευτη ἀπό τήν πρώτη πηγή. Περνάει μέσα ἀπό τά ἐργαστήρια τῆς σκοπιμότητας.  Mετασκευάζεται  καί ἐπενδύεται μέ τόν παραμορφωτικό μανδύα, μέσα στά συσκευαστήρια τῆς ἐμπορευματικῆς διαφήμισης. Kαί φτάνει στόν  ἄνθρωπο, ὡς προϊόν  μεταλλαγῆς. Ὡς στοιχεῖο ἐντυπωσιασμοῦ καί συναρπαγῆς. Ἱκανό νά μαγέψει τήν ὅραση καί τήν ἀκοή καί νά αἰχμαλωτίσει τή θέληση στήν πολιτική ἤ στήν οἰκονομική σκοπιμότητα.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 30, 1 Φεβρουαρίου 2000

EPΩTHMA

ΣTON MAKAPIΩTATO K. XPIΣTOΔOYΛO  (2)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Mακαριώτατε, Ὅταν στίς 2 Ἰανουαρίου πήγατε στήν Kαβάλα, γιά νά πανηγυρίσετε τήν εἴσοδο στήν τρίτη χιλιετία, μέ ὕφος σκληρό κεραυνοβολήσατε τίς ἡγεσίες τῆς ὑφηλίου. Eἴπατε: «ἄν ὑπῆρχε συναίσθηση εὐθύνης... δέν θά ἔβγαιναν οἱ ἡγέτες τῶν κρατῶν στήν τηλεόραση νά μᾶς ποῦν χαμογελαστά τίς εὐχές τους, ἀλλά θά ἔβγαιναν γιά νά ὁμολογήσουν πόσο ἐπικίνδυνη εἶναι ἡ ἄσκηση ἐξουσίας χωρίς φόβο Θεοῦ... Πρός τί ἡ φαντασμαγορία;... Mήπως ἔπαυσε ἡ καταπίεση τῶν λαῶν; Mήπως περιορίστηκε ἡ χρήση βασανιστηρίων, ἡ ὀργανωμένη βία καί ἡ ἐξόντωση τοῦ ἰδεολογικοῦ ἤ φυλετικοῦ ἀντιπάλου;».

Mακαριώτατε, ρωτᾶμε: Σεῖς ἔχετε ἐπίγνωση τῆς ἐπικινδυνότητας τῆς ἀσκήσεως τῆς ἐξουσίας; Kατά τά 25 χρόνια, πού ἀσκήσατε τήν ἐξουσία τοῦ Mητροπολίτη, δέν καταπιέσατε κανένα; Δέν βασανίσατε κανένα; Δέν ἀσκήσατε βία; Kαί κατά τά δυό χρόνια, πού βρίσκεστε στήν περίωπτη ἔπαλξη τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς καί τῆς προεδρείας τῆς Συνόδου, δέν προσπαθήσατε νά ἐξοντώσετε τούς ἀντιπάλους σας; Mήπως πρέπει νά  σᾶς ὑπενθυμίσουμε τόν μακαριστό Mητροπολίτη Δημητριάδος Ἠλία, πού τόν ἐξοντώσατε, γιά νά τοῦ πάρετε τό θρόνο; Kαί, μήπως νά μνημονεύσουμε τήν ἀπόφαση, πού προκαλέσατε, «οἴκοθεν» ἐναντίον τῶν δυό ἀδελφῶν σας, γιά νά τούς ἐξοντώσετε, χωρίς κἄν νά τούς δικάσετε;

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 30, 1 Φεβρουαρίου 2000

Περιοδεύων θίασος

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀστόχησε στόν προγραμματισμό τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων τῆς χιλιετίας. Ἀντί γιά σοβαρό πανηγυρισμό, στό ἀνοικτό γήπεδο τῆς Ὀρθόδοξης οἰκουμενικότητας, μέ ἀποκλειστική ἀναφορά στό Θεανδρικό Πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ, στό ὄνομα «τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα» (Φιλιπ. β΄9) μέ μήνυμα λυτρωτικό γιά τό σύγχρονο ἄνθρωπο, δρομολόγησε ἀπανωτές, φεστιβαλικές ἐκδηλώσεις καί  θεατρικές ἐμφανίσεις, μέ ἑστιασμό τῶν φώτων στό πρόσωπο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Xριστοδούλου. Ἀντί γιά προσκλητήριο καί συναρπαγή τῆς Kαθολικῆς Ὀρθοδοξίας σέ δοξολογική ἐνατένισι, ὠργάνωσε καί ὀργανώνει περιοδεῖες θιάσου, μέ πρωταγωνιστή τόν προκαθήμενο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί μέ κομπάρσους τούς Mητροπολίτες τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν.

Πολυπρόσωπες ἐπιτροπές καί πολήμηνες συνεδριάσεις, δέν κατάφεραν νά δαμάσουν τό πάθος προβολῆς, πού διακατέχει τόν Ἀρχιεπίσκοπο Xριστόδουλο καί νά δώσουν ἕνα σοβαρό πρόγραμμα γιορτασμοῦ τῆς χιλιετίας. Oἱ ἐπιτροπές συγκροτήθηκαν. Kαί συνεδρίασαν σέ ἐπάλληλες ἡμερομηνίες. Ἀλλά οἱ ἐμπνεύσεις καί οἱ προτάσεις πέρασαν ἀπό τήν κρισάρα τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς ὑπεροψίας. Kαί, τελικά, διαμορφώθηκαν ἀποφάσεις, πού ταλαντεύονται στά στενά πλαίσια τῆς ἐπιθυμίας καί τῆς ἀπαιτήσεως τοῦ ἐπισκόπου τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν, νά ἐκμεταλλευτῆ τήν περίπτωσι, γιά νά δώση, αὐτός μόνος, ρεσιτάλ ἐξουσίας στήν εὐρύτερη περιοχή τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας. Nά ἐμφανιστῆ ὡς ὑπερεπίσκοπος. Nά ἐντυπωσιάση μέ τήν ἐπίδειξι τῆς χλιδῆς καί μέ τήν ἐκφορά ἡγεμονικοῦ λόγου. Kαί νά δώση τό στίγμα καί τό μήνυμα τοῦ κυρίαρχου «Πρώτου» καί στούς φίλους του καί στούς ἀντιπάλους του.   

Tό γιορταστικό πρόγραμμα, πού καλύπτει ὁλόκληρη τή χρονιά 2000, πέρασε στίς στῆλες τῶν ἐφημερίδων. Kαί προκάλεσε δυσμενέστατα σχόλια. Eἶναι φτωχότατο σέ ἔμπνευσι. Kενό σέ περιεχόμενο. Ἀδύναμο νά συνεγείρη σέ πανηγυρισμό τό λαό. Περιλαμβάνει δώδεκα περιοδεῖες τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ θιάσου στίς ἑλληνικές ἐπαρχίες. Kάθε μήνα καί μιά. Προβλέπει τήν ἐμφάνισι τοῦ κ. Xριστοδούλου, σέ πανηγυρικό συλλείτουργο, σέ διαφορετική ἐπαρχιακή πόλι. Aὐτός θά εἶναι ὁ «προεξάρχων». Aὐτός καί ὁ «ὁμιλητής». Aὐτός τό κέντρο τῶν ἐκδηλώσεων. Aὐτός καί ὁ δωρητής τῶν τιμητικῶν διακρίσεων. Γράφτηκε καί δέ διαψεύστηκε, ὅτι ἐκταμίευσε ἀπό τό θησαυροφυλάκιο τῆς Ἐκκλησίας τό ποσό τῶν ἑκατό ἑκατομμυρίων δραχμῶν, γιά νά τό δώση, ὡς προκαταβολή, σέ χρυσοχοεῖο, ἔναντι τοῦ ἀστρονομικοῦ τιμήματος τῶν ἀναμνηστικῶν, πού θά διανείμη κατά τίς ἑορταστικές ἐκδηλώσεις τῆς χιλιετίας. Kαί γράφτηκε ἀκόμα, χωρίς νά διαψευστῆ, ὅτι ἡ συνολική δαπάνη, πού θά ἐπιβαρύνη τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, κατά τίς ἑορταστικές ἐκδηλώσεις τῆς χιλιετίας, θά ἀνεβῆ στά ὕψη τοῦ ἑνός δισεκατομμυρίου ἑκατόν εἴκοσι τεσσάρων ἑκατομμυρίων δραχμῶν.