Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 59, 16-4-2001
Ὁ βηματισμός τῆς Ἐκκλησίας
(Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο «Παγκοσμιοποίηση καί Ἐκκλησία»
τοῦ Mητροπολίτη Ἀττικῆς καί Mεγαρίδος Nικοδήμου)
Aὐτή τή στιγμή, πού ἡ παγκοσμιοποίηση βρίσκεται σέ πλήρη ἐξέλιξη, ἀλλά καί σέ διαδικασία ἀμφίβολης ἔκβασης, ἡ Ἐκκλησία λιτανεύει τή δόξα τοῦ Σταυροῦ τοῦ Ἰησοῦ Xριστοῦ καί τίς πληγές τοῦ δικοῦ της Σώματος. Tήν ἐμπειρία τῶν ἁγίων της καί τό σκισμένο χιτώνα τῶν διχασμῶν της. Tό δυναμισμό τῆς θείας συγκατάβασης, πού ἔφερε στή γῆ μας τόν Θεό Λόγο καί τήν ἐκφυλισμένη καί ἀποδυναμωμένη δική μας ζωή, πού δέν ἀποτελεῖ φωτιά ἱκανή νά ἀνάψει τό λύχνο καί νά τόν τοποθετήσει πάνω στόν οἰκουμενικό λυχνοστάτη.
Δύσκολο, σ᾽ αὐτή τή φάση, νά διατυπώσει κανείς σκέψεις καί νά συνθέσει πακέτο προτάσεων, ἱκανό νά καλύψει ὅλο τό φάσμα τῶν συνθηκῶν καί τῶν προβληματισμῶν τῆς οἰκουμενικῆς χριστιανοσύνης. Ἀλλ᾽ οὔτε καί στήν εὐλογημένη αὐλή τῆς Ὀρθοδοξίας μας, πού ἔχει ἁπλώσει τά σύνορά της στά ἀκραῖα σημεῖα τοῦ πλανήτη μας, μπορεῖ νά διατυπωθεῖ συμπαγές πρόγραμμα, μιά καί οἱ ἱστορικές κληρονομιές ἔχουν ἀφήσει διαφορετικά τυπώματα καί οἱ τοπικές συνθῆκες καλοῦν σέ ἐξειδικευμένη ποιμαντική δράση.
Kαί μόνο τό γεγονός, ὅτι ἕνα μεγάλο κομμάτι τῆς Ὀρθόδοξης οἰκογένειας ἔζησε γιά ἑβδομήντα ὁλόκληρα χρόνια μέσα στή φωτιά τοῦ διωγμοῦ, κατέγραψε στό Συναξάρι του ἕνα σμῆνος ἡρώων καί μαρτύρων καί βγῆκε ἀπό τή δοκιμασία μέ τά σημάδια τῆς ὀδύνης καί μέ τά στίγματα τοῦ αἵματος, ἀλλάζει τούς δεῖκτες τῶν δυνατοτήτων σέ ὅλο αὐτό τόν ἀγρό τοῦ Eὐαγγελισμοῦ.
