Καθυστερημένο ξύπνημα

Αφηγηματική παρουσίαση της παραβολής του άφρονος πλουσίου παρουσιάζεται στο κείμενο του μακαριστού αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου Α' που ακολουθεί.
Με αυτήν, μας προτρέπει να ξυπνήσουμε από τον "ύπνο" μας πριν να είναι αργά και να δείξουμε έμπρακτα την αγάπη μας προς τους αδελφούς μας.

Για να διαβάσετε τις σκέψεις του μακαριστού Ιερωνύμου, πατήστε το παρακάτω εικονίδιο:

Ἐπιτάφιος καί συντομή τοῦ αὐτοῦ βίου

(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη ἱστορικά: ϞΒ’, Migne XXXVII, 1447)

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Κουρασμένος, ταλαιπωρημένος, γυρίζει ὁ Γρηγόριος τό 381 στήν πατρίδα του τήν Ἀριανζό. Εἶναι τόσο θλιμμένη ἡ ψυχή του, πού δέν σκέπτεται παρά μόνο τό θάνατο. Ἀτενίζοντας πρός τή μυστηριώδη αὐτή πόρτα, πού βάζει τέρμα στίς ἀγωνίες καί τίς θλίψεις τῆς γῆς καί ταυτόχρονα ἀνοίγει τήν ὁλοφώτεινη ἀπεραντωσύνη τοῦ παραδείσου, γράφει τό παρακάτω ἐπιτάφιο ἐπίγραμμα γιά τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του.

Χριστέ βασιληᾶ, γιατί μ’ ἔδεσες

            μέ τοῦτα δῶ τά δίχτυα τῆς σάρκας;

Ἆραγε γιατί σέ τοῦτο τό βίο

            μ’ ἔβαλες κάτω ἀπ’ ἀντίπαλο;

Ἐγώ γεννήθηκα ἀπό πατέρα θεοειδῆ

            κι’ ὄχι λιγώτερο θεοειδής

ἦταν ἡ μητέρα μου. Κι’ ἦρθα στό φῶς

            ἀφοῦ ἐκείνη εὐχήθηκε.

Προσευχήθηκε καί μ’ ἀνέθεσε στό Θεό

            σάν ἤμουν μικρό βρέφος· ἄφθαρτη δέ

θερμή ἀγάπη ἔχυνε ἡ ὄψι της

            σέ μένα, καθώς ξενυχτοῦσε.

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Μαρτυρία ἀπ' τά σπλάχνα τῆς γῆς», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1982), σελ. 7-12, 60-64

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΠ’ ΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

...Ἦταν μιά ἐποχή, πού οἱ ἄνθρωποι ἔσκυβαν μέ παιδική ἁπλότητα στό Βιβλίο τοῦ Θεοῦ. Χωρίς ν’ ἀφίνουν στήν καρδιά τους χῶρο γι’ ἀμφιβολίες καί δισταγμούς.

Δέν ἄργησε, ὅμως, νά φανεῖ στόν ἱστορικό ὁρίζοντα κι ἡ ἐποχή τῆς «ἐφηβικῆς» δυσπιστίας...

…Οἱ ἄνθρωποι-ἐπιστήμονες ρώτησαν τή γῆ κι ἡ γῆ τούς ἀπάντησε. Ἄλλοτε μέ ὑπαινιγμούς κι ἄλλοτε μέ σαφήνεια. Ἔβγαλε ἀπ’ τά σπλάχνα της τά μυστικά καί τά παράδωσε στά σύγχρονα, ἀνήσυχα παιδιά τῆς ἀνθρωπότητας...

…Αὐτή τή φωνή τῆς σκαπάνης στοχαστήκαμε ν’ ἀναμεταδώσουμε στούς λάτρεις τῆς Βίβλου. Καί προτείνουμε, νά κάνουμε μαζί ἕνα ταξίδι στή χώρα τή Βιβλική. Γιά νά σκύψουμε πάνω στά ἐρείπια, πού κρύβουν μέσα τους τή ζωή καί τόν παλμό τῶν προγόνων. Καί νά δοῦμε πῶς αὐτά ζωντανεύουν κι ἐπιβεβαιώνουν τά γεγονότα, πού ἀπ’ τά παιδικά μας χρόνια τόσο μᾶς εἶχαν μιλήσει στήν καρδιά…

6. Οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων.

Δέν εἶναι λίγα καί τά ζητήματα, πού δημιουργήθηκαν κι οἱ ἀντιρρήσεις, πού ρίχτηκαν στόν ἐπιστημονικό στίβο, κάθε φορά, πού γινόταν λόγος γιά τό βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων. Συχνά οἱ ἱστορικές πληροφορίες ἀμφισβητήθηκαν. Κι οἱ ἀμφισβητήσεις ἤ οἱ ἀμφιβολίες χρησιμοποιήθηκαν γιά νά θρέψουν τή φωτιά τῆς ἀρνητικῆς κριτικῆς καί τό πάθος τοῦ ἀθεϊσμοῦ.

Η παρουσία Του

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, ‟Τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ”, β’ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1994), σελ. 25

«...Ἡ διαφοροποίησι τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου εἶναι ἕνα μεγάλο καί ἀδιαμφισβήτητο γεγονός στήν ἱστορία. Πέρα ἀπό αὐτό ὑπάρχει ἡ ὁλοφάνερη παρουσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν πολιτισμό καί τήν ἱστορία.»

Κυριακή ΙΔ' Λουκᾶ (Τυφλοῦ Ἱεριχοῦς)

Προσευχή εἰς Χριστόν

(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη ἱστορικά: ΟΖ’, Migne XXXVII, 1423)

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Τήν ὕπαρξί του τήν ρίχνει στά πόδια τοῦ Κυρίου. Καί ζητάει ἀπ’ τόν Κύριο ν’ ἀπλώσῃ τό χέρι καί νά τόν πιάσῃ.

Πέθανα μ’ αὐτό

            τόν ταλαίπωρο βίο,

ὁ ὁποῖος πάνω καί κάτω πηγαίνει

            σάν τά νερά τοῦ Εὐρίπου,

καί δέν ἔχει τίποτα σταθερό

            οὔτε καί γιά μιά μόνη μέρα.

Μέ κατέχει ὁ πόθος νά ζήσω

            σέ κείνη τήν ἀτέλειωτη ζωή,

πού ἀπομένει σάν βραβεῖο

            στούς καλούς ἀγωνιστάς.

Γι’ αὐτό σᾶς χαιρετῶ σᾶς,

            πού ἀγαπᾶτε τά ἐγκόσμια·

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 124, 1 Ἰανουαρίου 2004

Εὐμάρεια καί εὐτυχία

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Μέ βασανίζει τό ἐρώτημα. Ὑπάρχει ἄνθρωπος στόν πλανήτη μας, πού ταυτίζει τήν εὐμάρεια, τήν ἄμετρη κτήση καί τήν πλουσιοπάροχη χρήση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, μέ τήν εὐτυχία; Ἤ, γιά νά θέσω μέ ἄλλη διάταξη τό ἐρώτημα τῆς συνείδησής μου καί τῆς καρδιᾶς μου: Ὑπάρχει ἀνθρώπινη ὕπαρξη, ἀπό αὐτές, πού ἔφτασαν στήν ἀκρότατη γεύση τοῦ πλούτου καί τῆς ἀπόλαυσης, πού βιώνει, ἀνόθευτη καί ἀσάλευτη, τήν πληρότητα τῆς εὐτυχίας; Πού ἡ νομή τῆς χαρᾶς του δέ διακόπηκε, κατά τή διαδρομή τοῦ βίου του, ἀπό τή βαρυθυμία τοῦ κορεσμοῦ ἤ ἀπό τίς ἀναπάντεχες καταιγίδες τοῦ σωματικοῦ πόνου του, τῆς διάψευσης τῶν ὀνείρων του καί τῆς κακότροπης συμπεριφορᾶς τοῦ περιβάλλοντός του; Ὑπάρχει, ἄραγε, καί κυκλοφορεῖ στό ἱστορικό πάλκο τό νοητά σχηματοποιημένο δεῖγμα τοῦ εὐτυχισμένου ἀνθρώπου, πού τό πανηγύρι τῆς εὐδαιμονίας του δέν σκιάστηκε οὔτε γιά κλάσμα τοῦ χρόνου, ἀπό τό μαῦρο φάσμα τῆς ἀποτυχίας καί ἀπό τό θρῆνο τῆς ἀπόγνωσης;

Το μυστήριο

«...Οἱ Πατέρες τῆς Ὀρθοδοξίας… ἀρνοῦνται νά συντάξουν μιά ἁπλῆ ἱστορική ἀφήγηση ἤ νά σκιτσάρουν μιά βιογραφία. Νοιώθουν ὅτι δέν μποροῦν νά παρουσιάσουν τή ζωή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως παρουσιάζουν τή ζωή ἑνός ἥρωος ἤ ἑνός μάρτυρος. Ἔχουν μιά ἄμεση, ἐσωτερική μαρτυρία ὅτι, πλησιάζοντάς τον, μπαίνουν στό χῶρο τοῦ θαύματος καί τοῦ μυστηρίου.»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, ‟Τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ”, β’ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1994), σελ. 13-14

Ἁγίου Ἀθανασίου

(Νοθεία καί γνησιότητα / Ἑβρ. 13,7-16)