Ὁ πόλεμος

 

Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ δική μου γενιά, περπάτησε μέσα στήν καταχνιά τῶν ἀμφισβητήσεων καί μέσα στά φαράγγια τοῦ ἀνίερου πολέμου. Καί δέν ἀναφέρομαι μόνο στίς ἀτέλειωτες, παγκόσμιες ἤ τοπικές, συρράξεις, πού ἔλουσαν ὁλόκληρο τόν πλανήτη μέ αἷμα καί δάκρυ. Χρέος μου νά ὑπομνήσω καί νά σκιαγραφήσω καί τό κλίμα τῆς ἐχθρότητας καί τό κύμα τῶν ἐπιθέσεων, πού ἐπικεντρώθηκαν στήν πίστη καί στό πρόσωπο τοῦ σαρκωμένου Λόγου τοῦ Θεοῦ.

Οἱ ἐπιθέσεις αὐτές δέ στόχευσαν στήν ἀναχάραξη τῶν συνόρων τῆς πολιτικῆς καί τῆς στρατιωτικῆς ἐξουσίας καί στήν ἀναδιανομή τοῦ σωρευμένου ὑλικοῦ πλούτου. Χτύπησαν τήν καρδιά, πού δίνει παλμό καί ὅραμα καί ζωή στήν ἀνθρώπινη κοινωνία. Πολέμησαν μέ λύσσα τήν πίστη. ᾿Επιδίωξαν νά ἀπογυμνώσουν τόν ἄνθρωπο ἀπό τή δύναμη καί τήν ἔμπνευση καί τό νοηματισμό καί τήν παρηγοριά, πού τοῦ δίνει ἡ πίστη στό Δημιουργό καί Πατέρα καί νά τόν καταστήσουν ἀδύναμο πλάσμα, μονάδα εὔκολης ἐκμετάλλευσης στά χέρια τῶν δυναστῶν τῆς οἰκουμένης.

Οἱ τέσσερις τελευταῖοι αἰῶνες κύλησαν μέσα στήν καταιγίδα τοῦ πολέμου ἐνάντια στήν πίστη. Μέ κορύφωση τόν εἰκοστό αἰώνα, πού θά καταγραφεῖ στήν ἱστορία ὡς ὁ σκληρότερος καί τραγικότερος. ῾Η πίστη στό Θεό ἀντιμετωπιζόταν ὡς προδοσία τοῦ κατεστημένου συστήματατος καί ὡς προδοσία. ῾Η λατρεία καί ἡ κοινωνία μέ τά πρόσωπα τῶν ἁγίων μας, στιγματιζόταν ὡς πράξη ἀπαγορευμένη καί κολάσιμη. ᾿Ακόμα καί ἡ ἁπλή ἐπίσκεψη στό Ναό τοῦ Θεοῦ, στό χῶρο τῆς σύναξης τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Σώματος καί τῆς Εὐχαριστιακῆς ἀναφορᾶς, ἀποτελοῦσε ἔνδειξη ἐμμονῆς στά παραδοσιακά σχήματα καί ἀπόρριψης τοῦ προοδευτικοῦ(!) πνεύματος τῆς ἀθεΐας.  

Σκληρός ὁ  πόλεμος. Τραγικές οἱ ἐμπειρίες. Μέ τή σημαία τῆς ἐλευθερίας καταματωμένη καί μέ τίς διακηρύξεις τοῦ σεβασμοῦ τῆς προσωπικότητας κατακουρελιασμένες, ὁ ἀθεϊσμός ἐξόρμησε στήν ἀναπτυγμένη εὐρωπαϊκή ἤπειρο καί σ᾿ ὁλόκληρο τόν κόσμο, γιά νά πνίξει τήν πίστη. Νά ἐγκαταστήσει καθεστώς σκοτεινῆς ἐξάρτησης ἀπό τόν ὑλισμό. Καί νά ἐντάξει τούς ἀνθρώπους στά τυποποιημένα σχήματα τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἐκμετάλλευσης.

Γεμάτες οἱ ἀκοές μας ἀπό τή διαλεκτική τοῦ ἀθεϊσμοῦ. Θολό τό μυαλό μας ἀπό τό σωρευμένο ἀντιφατικό ὑλικό. Παγωμένες οἱ καρδιές μας ἀπό τήν ἐπίμονη προπαγάνδα. Δυνατή ἡ ἐσωτερική πάλη, πού σηματοδοτοῦσε καί σηματοδοτεῖ μέσα μας ἡ ἀδιάκοπη πλύση τῶν ἐγκεφάλων μας. 

Η ἐκστρατεία, γιά τόν πνιγμό καί τόν ἀφανισμό τῆς πίστης, ἐπικαλύφθηκε μέ τήν ἐντυπωσιακή ἐτικέτα τῆς ἀπελευθέρωσης. Τῆς ἀποκοπῆς ἀπό τά ταμπού, πού δένουν καί αἰχμαλωτίζουν τήν ἀνθρώπινη ζωτικότητα. Τοῦ ἀνοίγματος στή νέα ἐποχή, πού οἰκοδομεῖται μέ ἀποκλειστικό ἐργαλεῖο τόν «ὀρθό λόγο» καί ὑψώνει τόν ἐντυπωσιακό πύργο τῆς προωθημένης γνώσης καί τῆς ἐξειδικευμένης τεχνολογίας.

Καθώς γύρισε ἡ χιλιετία καί ὁ αἰώνας, θά ἦταν χρήσιμο νά ἐπιχειρηθεῖ ἕνας ἀπολογισμός τοῦ πολέμου κατά τῆς πίστης. Μιά τέτοια τολμηρή πράξη ἴσως ἀποκάλυπτε, πώς πολεμώντας τήν πίστη, σκοτώσαμε τήν ἀνθρωπιά μας καί τήν ἐλπίδα μας. 

Ο ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ