Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 95, 16-10-2002

Τό εἰδικό βάρος

 

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου 

Στά χείλη μας ἡ εὐαίσθητη ὁρολογία τῆς νεοτερικότητας. Τά συνθήματα, πού ἐκπέμπονται ἀκατάπαυστα καί λειτουργοῦν ὡς συνειδησιακά διεγερτικά καί ὡς ἐφαλτήρια προγραμματισμένων ἀγώνων. Μιλᾶμε γιά τήν ἐλευθερία τοῦ ἀτόμου καί γιά τίς ἐλευθερίες τῶν λαῶν καί πιστεύουμε, πώς ἔχουμε προελάσει στήν ἀκραία ἐκσυγχρονιστική γραμμή καί πώς ἔχουμε ἀφομοιώσει τίς κατακτήσεις τοῦ πολιτισμοῦ μας. Ἀναμεταδίδουμε, χωνεμένο ἤ ἀχώνευτο, τό μοντέρνο σάλπισμα γιά τήν κατάκτηση καί γιά τήν ἑδραίωση τῆς δημοκρατίας καί συμπληρώνουμε τό ἐγερτήριο μήνυμά μας μέ τήν ἐπικουρική δήλωση, πώς οἱ καιροί ἔχουν ὡριμάσει γιά τήν παγκόσμια ἐπιβολή της, μέ τήν πειθώ, ἤ, ἔστω, καί μέ τή βία. Χαράσσουμε, αὐθόρμητα ἤ μετά ἀπό μεθοδευμένη παρόρμηση, ὡς προμετωπίδα τῶν ἐπιδιώξεών μας, τή συναδέλφωση τῶν λαῶν καί θεμελιώνουμε τή συνθηματολογία μας στή φτιαχτή θεωρία, πώς ἡ σύντηξη τῶν πολιτισμῶν θά φέρει στόν πλανήτη μας τήν παγκόσμια εἰρήνη καί τή γόνιμη συνεργασία στούς τομεῖς τῆς ἐπιστήμης, τῆς τεχνολογίας καί τῆς οἰκονομικῆς καί κοινωνικῆς ἀνάπτυξης. Μιλᾶμε, γράφουμε, φωνάζουμε, ὑποστηρίζουμε, ἐπίσημα καί ἀνεπίσημα, πώς μπήκαμε στήν τρίτη χιλιετία, ἐμπλουτισμένοι μέ ὁράματα προοδευτικά καί ἀνανεωτικά καί διαφημίζουμε μακροσκελή προγράμματα, φτιαγμένα σέ μυστικά ἐργαστήρια πολιτικῆς ἤ οἰκονομικῆς σκοπιμότητας. 

Ὅμως, δέ δείχνουμε προβληματισμένοι, ἄν ὁ φλύαρος λόγος μας καί τά ἐντυπωσιακά συνθήματά μας ἀντιπροσωπεύουν γνησιότητα καί ὑπευθυνότητα.

Ἄν, ὅλα αὐτά τά συνθήματα, τά προγράμματα καί τά κατευθυνόμενα ἀνοίγματα ἔχουν κάποιο “εἰδικό βάρος”. Ἄν δέν εἶναι ἁπλές βιτρίνες παραπλάνησης, πού κρύβουν μεθοδικά τή σκοπιμότητα καί τήν ἐκμετάλλευση. Ἄν κάποιοι ἄλλοι δέν μᾶς ἐμπαίζουν. Καί ἄν καί ἐμεῖς δέν ἐμπαίζουμε καί τόν ἑαυτό μας καί τούς συνδρομεῖς μας στή λεωφόρο τῆς ἱστορίας, ἀλλά καί τή νέα γενιά, πού ἀκούει τά συνθήματά μας καί προσαρμόζει τό βηματισμό της στή δική μας προέλαση.

Ποιός ἀπό μᾶς, συνειδητά καί προσεκτικά, κάθεται νά μετρήσει, πόσα καράτια ἀλήθειας καί τιμιότητας ἔχουν οἱ ὑποσχέσεις γιά τή δημοκρατία; Πόσο σεβασμό πρός τίς προσωπικότητες, πού ἀπαρτίζουν τόν δῆμο; Καί πόση εὐαισθησία στίς γνῶμες τους καί στίς ἀνάγκες τους κρύβουν οἱ διακηρύξεις τῶν κατεστημένων διεθνῶν ὀργανισμῶν καί οἱ ἐπαγγελίες τῶν κυνηγῶν τῆς ἐξουσίας;

Ποιός, καθώς κάθεται στόν καναπέ του καί παρακολουθεῖ τήν τηλεοπτική ἐπικαιρότητα, βασάνισε τό μυαλό του τεχνολογώντας τίς ἐξαγγελίες τῶν μοχλῶν τῆς παγκόσμιας ἐξουσίας, πού ἰσχυρίζονται, ὅτι δουλεύουν καί θυσιάζονται γιά τήν ἰσόρροπη ἀνάπτυξη ὅλων τῶν διαμερισμάτων τοῦ πλανήτη μας καί ὅτι μοναδικό τους ὄνειρο εἶναι ἡ καθολική συναδέλφωση καί ἡ ἐξασφάλιση τῆς εὐημερίας, μακριά ἀπό τά διαχωριστικά σχήματα τοῦ ρατσισμοῦ καί πέρα ἀπό τά ὁροθέσια, πού εἶχαν σηματοδοτήσει τά τοπικά πολιτιστικά κινήματα καί τά ἱστορικά θρησκευτικά βιώματα;

Ποιός μπαίνει στήν περιπέτεια νά ἀναλύσει καί νά ξεδιαλύνει τό πλάτος καί τό βάθος τῆς ἐλευθερίας, πού προσφέρεται στό σημερινό ἄνθρωπο; Καί ποιός τοποθετεῖ στό μετρητή τῆς ἐπαλήθευσης, τόν κώδικα τῶν ἐλευθεριῶν, πού διαφημίζονται ὡς οἱ ἀκριβές κατακτήσεις καί ὡς τά χειροπιαστά σημάδια τῆς ἀνεπίστροφης προόδου; Ποιός ἀνησυχεῖ, ἀνησυχία ὑπαρξιακή, καί ποιός μετράει τήν ποσότητα καί τήν ποιότητα τῆς ἐλευθερίας, γιά νά διαπιστώσει, ἄν ἡ προσωπικότητά του ἀναπνέει, δίχως τόν πνιγμό, πού προκαλεῖ ἡ πολιτική ἤ ἡ οἰκονομική γκετοποίηση καί δίχως τό τρομῶδες σύνδρομο, ὅτι ἔχει ἐγκλειστεῖ στήν πειθαρχία ἑνός παγκόσμιου ὀρφανοτροφείου;

Ποιός ξεπερνάει τόν ἐντυπωσιασμό τῆς τηλεοπτικῆς ὀθόνης καί τή σκηνοθετημένη “πειθώ” τῆς ἐπίμονης προπαγάνδας, γιά νά ψάξει μέ ἀγωνία καί νά μετρήσει τό “εἰδικό βάρος” τῶν ἀπανωτῶν ὑποσχέσεων, πού τοῦ σερβίρονται; Εἴμαστε, ἆραγε, τόσο ἀνώριμοι καί τόσο ἀνενημέρωτοι, ὥστε νά προσφερόμαστε, ἄβουλα θύματα τῆς ὕπουλης διαφήμισης καί τῆς καμουφλαρισμένης ἐκμετάλλευσης; Εἴμαστε τόσο ἀπληροφόρητοι καί τόσο ἀφελεῖς καί ἀνυποψίαστοι, γιά τίς διεργασίες, πού μεθοδεύονται καί πραγματοποιοῦνται στόν πλανήτη μας, ὥστε τά κούφια καρύδια καί τήν ἴδια τήν κουφότητα, νά τά προσλαμβάνουμε ὡς τροφή ἀνάπτυξης καί ὡς βιταμίνες πολιτισμοῦ;