Περί εκκλησιολογικών και εκκλησιαστικών θεμάτων

Αρχ. π. Αντωνίου Ρωμαίου, Σταλάγματα από τα κεραμίδια, εκδ. Εν πλώ, 2015,  σελ. 42, 43, 44.

Δεν πρέπει να ταυτίζεται η αυθεντία της Εκκλησίας, η οποία (μέσα στον συνοδικό χαρακτήρα της) έχει οικουμενική εμβέλεια, με την παγκόσμια πολιτική εξουσία άλλων οργανισμών. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να συνδέεται με ένα πρόσωπο ή με ένα νεοπλασματικό συνοδικό υποκατάστατο που στηρίζεται σε καμένες ή ειδωλολατρικά και ανεδαφικά προβαλλόμενες, έστω και κάποτε ένδοξες, δάφνες. Τότε δημιουργείται χωροχρονική απολίθωση της Εκκλησίας.

* * *

Ηγέτης της Ορθοδοξίας δεν είναι δυνατόν να ονομαστεί κανένας θνητός. Ο χαρακτηρισμός αυτός γίνεται δεκτός μόνο έξω από το πλαίσιο της ορθόδοξης Θεολογίας.

* * *

Μόνιμοι Σύνοδοι με de facto-ipso jure δικαιώματα επί άλλων και μάλιστα εξωκλιματικών επισκόπων είναι αμφισβητήσιμης εκκλησιολογικής αυθεντίας. Επίσης είναι απαράδεκτη η διάκριση κάποιας τοπικής Εκκλησίας ως Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας ή Μητέρας Εκκλησίας. Δεν δέχομαι μια τέτοια διαβάθμιση και την θεωρώ ιδεολόγημα. Στην σκέψη μου διαβαθμίσεις μεταξύ επισκόπων και μεταξύ Εκκλησιών παίρνουν την έννοια εκκλησιαστικών νεοπλασμάτων.