Παιδιά τῆς "Πλατυτέρας"

Με αφορμή γιορτή της Παναγίας μας, ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Α', μας καλεί να μοιάσουμε στην "Πλατυτέρα των ουρανών" και αφού την ευχαριστήσουμε, να την ικετεύσουμε να πλατύνουμε κι εμείς τη σκέψη μας, την αγάπη μας και την προοπτική της ζωής μας.

Ἡ χθεσινή ἑορτή τῆς Παναγίας μᾶς θύμισε πιό ζωντανά καί πιό ἔντονα τή μορφή Της. Ὅλων μας οἱ σκέψεις εἶχαν στραφῆ πρός τήν Μεγάλη Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί ὅλων μας οἱ καρδιές κάτι εἶχαν νά τῆς ψυθιρίσουν συνειδητά καί πιό ἐπίμονα: Μιά εὐχαριστία γιά κάτι πού μᾶς ἔχει κιόλας χαρίσει, μιά ἱκεσία γιά κάτι πού ποθοῦμε νά μᾶς δώση, μέ τή «πρεσβεία» Της στόν Υἱό Της. Ἀλλά καί κάθε μέρα μυριάδες καί ἑκατοντάδες χιλιάδες καί ἑκατομμύρια στόματα ἐπαναλαμβάνουν τό «ταῖς πρεσβεῖαις τῆς Θεοτόκου, Σῶτερ, σῶσον ἡμᾶς». Πόσες ψυχές μέχρι τώρα δέν ἔχουν ἀνακουφισθῇ καί στηριχθῇ, προφέροντας μέ εὐλάβεια τήν ἁπλῆ ἀλλά καί θερμή αὐτή ἱκεσία...

Κι’ ἐμεῖς, ὅλοι μαζί ὅσοι διαβάζομε αὐτό τό περιοδικό, μήπως θά ἔπρεπε, μέ τήν εὐκαιρία τῆς χθεσινῆς ἑορτῆς, κάτι νά Τῆς προσφέρουμε; Ποιό θά ἔπρεπε νά ἦταν τό δῶρο μας στήν ἑορτή Της; Θά σᾶς ἐπρότεινα, ἄν ὄλοι συμφωνεῖτε μαζί μου, νά Τῆς προσφέρουμε μιά ἱκεσία μας καί αὐτό νά εἶναι τό δῶρο μας. Ἡ ἱκεσία μας νά εἶναι γιά νά Τῆς μοιάσουμε σέ κάτι. Νά Τῆς ζητήσουμε νά γίνουμε κάπως σάν κι’ Ἐκείνη.

Βέβαια, ἄν ἦταν εὔκολο νά σᾶς ρωτήση κανείς ἕναν-ἕναν χωριστά, ὁ καθένας θά εἶχε νά τῆς ζητήση κάτι διαφορετικό. Ἐπειδή ὅμως αὐτό δέν μπορεῖ νά γίνη, θά ἐπρότεινα νά Τῆς ζητήσουμε ὅλοι μαζί κάτι, πού νά ἔχη σχέσι μέ τό ἐπίθετο «πλατυτέρα».

Ἡ Ἐκκλησία μας, δηλαδή, μέσα στά πολλά καί ἐπιτυχημένα ἐπίθετα, πού ἔχει καθιερώσει γιά τήν Θεοτόκο, ἔδωσε καί τό ἐπίθετο «πλατυτέρα». Εἶναι ἕνα ἐπίθετο, πού τό χρησιμοποιεῖ ἀρκετά συχνά, θέλοντας νά μᾶς βοηθήση νά ἀντιληφθοῦμε καλύτερα τήν προσωπικότητα καί τή μορφή τῆς Θεοτόκου. «Πλατυτέρα οὐρανῶν», «πλατυτέρα νεφέλης» ἤ καί ἁπλῶς «πλατυτέρα», εἶναι ἐκφράσεις πού χρησιμοποιεῖ ἡ Ἐκκλησία μας στήν Ὑμνολογία ἤ στήν Ἁγιογραφία, θέλοντας νά χαρακτηρίση τήν Παναγία.

Ἄς Τήν παρακαλούσαμε, λοιπόν, κι’ ἐμεῖς νά πλατύνη λίγο τό μυαλό μας, γιά νά μή τό περιορίζουμε στά στενά ὅρια τοῦ ἐγώ μας. Γιατί ἔτσι δυσκολευόμαστε νά καταλάβουμε τό διπλανό μας, τόν ἀδελφό μας. Ὁ καθένας μας συνήθως δέν εἶναι σέ θέσι νά νοιώση τόν ἄλλον, ἐπειδή ἀκριβῶς ἔχει μιά ἐγωϊστική στενοκεφαλιά. Σκεπτόμαστε ἐγωϊστικά καί δέν μποροῦμε νά ἰδοῦμε τί θά κάναμε, ἄν ἐμεῖς βρισκόμαστε στήν θέσι τοῦ ἄλλου. Ἔχομε τήν ἀξίωση ὁ ἄλλος νά σκεφθῇ ὅπως θά σκεπτόμαστε ἐμεῖς, σάν ἐκεῖνος νά ἦταν στή θέση τή δική μας.

Ἄς Τήν παρακαλέσουμε ἀκόμα νά πλατύνη κάπως τήν καρδιά μας. Συνήθως εἴμαστε πολύ στενόκαρδοι. Δέν ἀντέχουμε καθόλου στίς δυσκολίες καί στενοχώριες. Μόλις μᾶς παρουσιασθῇ καμμιά ἀναποδιά, δέν θέλουμε νά στενοχωρηθοῦμε στό παραμικρό. Οὔτε μποροῦμε νά κάνουμε λίγη ὑπομονή ἀπέναντι στόν ἄλλον ὅπως δέν προσπαθοῦμε νά χωρέσουμε στήν καρδιά μας πολλούς μαζί. Ἐπειδή τάχα ἀγαποῦμε τόν ἕναν, νομίζουμε πώς πρέπει νά μή ἀγαπήσουμε τόν ἄλλον. Ὁ καθένας μας ἄλλως τε, θά μποροῦσε νά φέρη ἕνα σωρό παραδείγματα στενοκαρδωσύνης παρμένα ἀπό τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του.

Τέλος, ἄς Τήν παρακαλέσουμε νά πλατύνη λιγάκι ἡ προοπτική τῆς ζωῆς μας. Νά βλέπουμε ὄχι μόνο στή μύτη μας, ἀλλά πέρα, μακρυά, πολύ μακρυά. Τά ἀληθινά Χριστιανόπουλα πρέπει ν’ ἀγκαλιάζουν ὁλόκληρο τόν κόσμο, ἀφοῦ ὁ προορισμός τούς εἶναι πιό μεγάλος κι’ ἀπ’ τήν ἴδια τή Γῆ ὁλόκληρη. Ὁ πλανήτης μας, ὅσο μεγάλος κι’ ἄν μᾶς φαίνεται, γιά ὅσους πιστεύουν στό Χριστό εἶναι μικρός. Γιατί ὁ προορισμός τους πηγαίνει πιό μακρυά κι’ ἀπ’ αὐτό ἐδῶ τόν κόσμο. Ὁ Χριστός μᾶς ἔχει κάνει πολῖτες τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν καί ἀδελφούς Του. Δηλαδή, μέ τή χάρι Του καί τήν ἀγαθότητά Του, ἀφοῦ μᾶς ἔκανε ἀδελφούς Του, μᾶς ἀξίωσε νά εἴμαστε κι’ ἐμεῖς παιδιά της «Πλατυτέρας». Ἑπομένως δέν πρέπει νά τῆς μοιάσουμε;

Ὁ πατήρ Ἱερώνυμος

*  *  *  

Για να διαβάσετε τις σκέψεις του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου Α' πατήστε το παρακάτω εικονίδιο: