Κείμενο

Ζωοδότα Χριστέ, ἑκουσίως Πάθος ὑποστάς διά θνητούς,

ἐν Ἅδῃ δέ κατελθών ὡς δυνατός, τούς ἐκεῖ τήν ἔλευσιν μείνοντας τήν σήν, ἀφαρπάσας ὡς ἐκ χειρός κραταιοῦ,

Παράδεισον ἀνθ’ Ἅδου οἰκεῖν δεδώρησαι·

διό καί ἡμῖν τοῖς δοξάζουσιν τήν σήν τριήμερον Ἔγερσιν,

δώρησε ἰλασμόν ἁμαρτιῶν, καί τό μέγα ἔλεος.

Μετάφραση

Χριστέ, Σύ πού δίνεις τή ζωή, μέ τή θέλησή Σου ὑπέστης Πάθος γιά τούς θνητούς,

καί ὡς δυνατός ἀφοῦ κατέβηκες στόν Ἅδη, αὐτούς πού ἐκεῖ περίμεναν τήν δική σου ἔλευση, ἀφοῦ ἅρπαξες σάν ἀπό ἕνα ἰσχυρό χέρι,

ἔχεις δωρήσει νά κατοικοῦν στόν Παράδεισο ἀντί τοῦ Ἅδη,

γι' αὐτό καί σέ μᾶς πού δοξάζουμε τήν δική σου τριήμερη Ἔγερση,

δώρισε ἐξιλέωση τῶν ἁμαρτιῶν καί τό μέγα ἔλεος.

Κείμενο

Σταυρῷ προσηλούμενος Χριστέ, ὁ Θεός ὡς ἄνθρωπος,

ἀνθρώπων φύσιν ἐθέωσας,

καί τόν ἀρχέκακον, θανατώσας ὄφιν,

ἡμᾶς ἠλευθέρωσας,
ἀρᾶς τῆς ἐκ τοῦ ξύλου ὡς εὔσπλαχνος, ἀρά γενόμενος

καί τῷ κόσμῳ παρεχόμενος, εὐλογίαν καί τό μέγα ἔλεος.

Μετάφραση

Χριστέ Θεέ μου, ὅταν (μέ τή θέλησή σου) σέ καρφώνανε στό σταυρό ὡς ἄνθρωπο,

πέτυχες (μέ τό πάθος σου) νά θεώσεις τήν ἀνθρώπινη φύση,

καί ἀφοῦ θανάτωσες τόν ἐξ ἀρχῆς κακόν ὄφη,

μᾶς ἐλευθέρωσες ἀπό τήν κατάρα πού προῆλθε ἀπό τήν γεύση τοῦ ξύλου (τοῦ ἀπαγορευμένου καρποῦ) ὡς σπλαχνικός πατέρας, ἀφοῦ ἔγινες ἐσύ κατάρα (πάνω στό σταυρό)

καί δέν ἔπαψες νά δίνεις στόν κόσμο τήν εὐλογία σου καί τό μέγα ἔλεος.

Κείμενο

Ἑσπερινὸν ὕμνον, καὶ λογικὴν λατρείαν, σοὶ Χριστὲ προσφέρομεν,

ὅτι ηὐδόκησας, τοῦ ἐλεῆσαι ἡμᾶς, διὰ τῆς Ἀναστάσεως.

Μετάφραση

Ὕμνο ἑσπερινό καί λογική λατρεία σοῦ προσφέρουμε Χριστέ,

γιατί ἀποδέχθηκες νά μᾶς ἐλεήσεις διά τῆς Ἀναστάσεως.

Κείμενο

Κἂν συνελήφθης Χριστέ, ὑπὸ ἀνόμων ἀνδρῶν,

ἀλλὰ σύ μου εἶ Θεός, καὶ οὐκ αἰσχύνομαι,

ἐμαστίχθης τὸν νῶτον, οὐκ ἀρνοῦμαι.

Σταυρῷ προσηλώθης, καὶ οὐ κρύπτω·

εἰς τὴν Ἔγερσίν σου καυχῶμαι·

ὁ γὰρ θάνατος σου ζωή μου.

Παντοδύναμε καὶ φιλάνθρωπε, Κύριε δόξα σοι.

Μετάφραση

Κι ἄν σέ συνέλαβαν Χριστέ ἄνομοι ἄνδρες,

ἀλλά σύ εἶσαι Θεός μου καί δέν ντρέπομαι,

μαστιγώθηκες στήν πλάτη, δέν τό ἀρνοῦμαι,

προσηλώθηκες στό σταυρό καί δέν τό κρύπτω,

γιά τήν ἀνάστασή σου καυχῶμαι,

γιατί ὁ θάνατός σου εἶναι ζωή μου.

Δόξα σέ Σένα παντοδύναμε καί φιλάνθρωπε Κύριε.

Κείμενο

Ὁ τὴν Ἀνάστασιν διδοὺς τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων,

ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη,

ἔφριξαν τοῦτον οἱ ἄρχοντες τοῦ ᾍδου,

καὶ ἐπήρθησαν πύλαι ὀδυνηραί·

εἰσελήλυθε γὰρ ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης Χριστός,
λέγων τοῖς ἐν δεσμοῖς· Ἐξέλθετε,
καὶ τοῖς ἐν τῷ σκότει, ἀνακαλύπτεσθε.

Μετάφραση

Αὐτός πού ἔδωσε τήν ἀνάσταση στό γένος τῶν ἀνθρώπων,

σάν πρόβατο πρός σφαγή πορεύθηκε,

τρόμαξαν μπροστά του οἱ δαίμονες στόν ἅδη,

καί σηκώθηκαν ὀδυνηρές πῦλες,

γιατί εἶχε εἰσέλθει ὁ βασιλιάς τῆς δόξης Χριστός,
λέγοντας στούς δέσμιους στόν ἅδη: Βγῆτε ἔξω,
καί στούς σκεπασμένους στό σκοτάδι: ξεσκεπασθῆτε.

Κείμενο

Τὸν ζωοποιόν σου Σταυρόν,
ἀπαύστως προσκυνοῦντες
Χριστὲ ὁ Θεός,

τὴν τριήμερόν σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν·

δι' αὐτῆς γὰρ ἀνεκαίνισας,
τὴν καταφθαρεῖσαν τῶν ἀνθρώπων φύσιν Παντοδύναμε,

καὶ τὴν εἰς οὐρανοὺς ἄνοδον,
καθυπέδειξας ἡμῖν,

ὡς μόνος ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος. 

Μετάφραση

Τόν ζωοποιό Σταυρό Σου
προσκυνοῦμε ἀσταμάτητα
Χριστέ ὁ Θεός,

καί τήν τριήμερή Σου Ἀνάσταση δοξάζουμε,

γιατί, δι’ αὐτῆς ἔκανες πάλι καινούργια
τήν καταφθαρμένη φύση τῶν ἀνθρώπων, Παντοδύναμε,

καί τήν ἄνοδο στούς οὐρανούς
ὑποδήλωσες σέ μᾶς,

Σύ πού εἶσαι μόνος ἀγαθός καί φιλάνθρωπος.

Κείμενο

Τόν πρό αἰώνων ἐκ Πατρός γεννηθέντα,

τόν Θεόν Λόγον σαρκωθέντα, ἐκ Παρθένου Μαρίας,

δεῦτε προσκυνήσωμεν·

Σταυρόν γάρ ὑπομείνας,

τῇ ταφῇ παρεδόθη, ὡς αὐτός ἠθέλησε,

καί ἀναστάς ἐκ νεκρῶν,

ἔσωσέ με τόν πλανώμενο ἄνθρωπο.

Μετάφραση

Αὐτόν πού προαιώνια γεννήθηκε ἐκ τοῦ Πατρός,

τόν Θεό Λόγο πού σαρκώθηκε ἐκ Παρθένου Μαρίας,

ἐμπρός νά προσκυνήσουμε.

Γιατί ἀφοῦ ὑπέμεινε Σταυρό,

παραδόθηκε στήν ταφή ὅπως αὐτός θέλησε

καί ἀφοῦ ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν

μέ ἔσωσε τόν πλανώμενο ἄνθρωπο.

Κείμενο

Ὁ πάσης ἐπέκεινα τιμῆς, χρηματίζων Δέσποτα, ἀτιμασθῆναι ηὐδόκησας,

τόν ἐπονείδιστον, ὑποστάς Οἰκτίρμων, ἐν τῷ ξύλῳ θάνατον,

δι' οὗ ἀθανασίαν ἐτρύγησε, γένος ἀνθρώπινον,

καί ζωήν τήν πρίν ἀπείληφε, σοῦ θανόντος, σαρκί Παντοδύναμε.

Μετάφραση

Σύ Δέσποτα πού ὑπολογίζεσαι πάνω καί πέρα ἀπό κάθε τιμή, δέχθηκες μέ εὐχαρίστηση νά ἀτιμασθεῖς,

ὑπέστης ἀτιμωτικό θάνατο στό ξύλο (τοῦ σταυροῦ) Οἰκτίρμων,

δι’ αὐτοῦ (τοῦ σταυροῦ) τό γένος τῶν ἀνθρώπων τρύγησε ἀθανασία,

καί ἀπήλαυσε τήν ζωή πού πρίν τοῦ εἶχε χαρισθεῖ, μέ τόν δικό σου κατά σάρκα θάνατο Παντοδύναμε.