Ὁ ἀναστάς Κύριος ἁρπάζει τόν λαό του
ἀπό τά χέρια τῶν ἔχθρῶν του

 

Σάββατο Ἑσπέρας
ζ΄ Στιχηρό, Ἦχος γ΄

Κείμενο Οἱ ἀναξίως ἑστῶτες, ἐν τῷ ἀχράντῳ σου οἴκῳ, ἑσπερινὸν ὕμνον ἀναμέλπομεν, ἐκ βαθέων κραυγάζοντες· Χριστὲ ὁ Θεός, ὁ φωτίσας τὸν κόσμον τῇ τριημέρῳ Ἀναστάσει σου, ἐξελοῦ τὸν λαόν σου, ἐκ χειρὸς τῶν ἐχθρῶν σου Φιλάνθρωπε.

Μετάφραση Ἐμεῖς πού ἀνάξια στεκόμαστε στόν ἀμόλυντο οἶκο σου, ὕμνο ἑσπερινό ψάλλουμε κραυγάζοντας ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς, Χριστέ ὁ Θεός, πού φώτισες τόν κόσμο μέ τήν τριήμερη Ἀνάστασή σου, ἀπάλλαξε τόν λαό σου ἀπό τά χέρια τῶν ἐχθρῶν σου φιλάνθρωπε.

Θεολογική ἑρμηνεία

Ἀρχιμ. Εἰρηναίου Μπουσδέκη

Εἶναι θέμα προσευχῆς, ἐκ βαθέων καί ἐν ταπεινώσει, τῆς Ἐκκλησίας.

-Αὐτή ἡ ἁρπαγή ἀπό τά χέρια τοῦ ἐχθροῦ γίνεται μέ τή δύναμη τῆς Ἀναστάσεως. Μέ τήν ἀνάσταση ὁ Κύριος νίκησε κατά κράτος τόν διάβολο. Πλημύρισε μέ φῶς τόν κόσμο ὅλο.

-Ἡ Ἐκκλησία λοιπόν προσευχομένη κατευθύνεται πρός τό φῶς, ἁρπάζεται ἀπό τόν ἐχθρό καί ἑνώνεται μέ τόν Κύριο.