Γιατρευτήκαμε μέ τό τραῦμα του

ΕΝ Τῼ ΜΕΓΑΛῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ

Στιχηρὰ Ἀναστάσιμα Ἦχος γ΄

Κείμενο Τὸν Σταυρόν σου τὸν τίμιον, προσκυνοῦμεν Χριστέ, καὶ τὴν ἀνάστασίν σου ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν· τῷ γὰρ μώλωπί σου, ἡμεῖς οἱ πάντες ἰάθημεν.

Μετάφραση Τόν τίμιο Σταυρό σου προσκυνοῦμε Χριστέ καί τήν ἀνάστασή σου ὑμνοῦμε καί δοξάζουμε, γιατί μέ τόν μώλωπά σου ὅλοι ἐμεῖς γιατρευτήκαμε.

Θεολογική ἑρμηνεία

Ἀρχιμ. Εἰρηναίου Μπουσδέκη

Γιά νά μᾶς γιατρέψει ἀπό τίς ἁμαρτίες μας χρειάστηκε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός νά χτυπηθεῖ, νά πρισθεῖ, νά μελανιάσει ἀπό τά χτυπήματα. Τόν ράπισαν, τόν μαστίγωσαν, τόν ἔτυπταν μέ τό καλάμι πού περιπαικτικά τοῦ εἶχαν δώσει νά κρατάει στό χέρι του. Χρειάστηκε νά τραυματισθεῖ, νά καρφωθεῖ πάνω στό σταυρό, νά χύσει αἷμα δεσποτικό. Οἱ μώλωπες καί οἱ πληγές του τόν ὁδήγησαν στόν ἑκούσιο θάνατο.

Οἱ θανάσιμοι μώλωπες καί οἱ θανάσιμες πληγές τοῦ σώματος τοῦ θεανθρώπου γιατρεύουν ἀπό τήν ἁμαρτία (τόν πνευματικό θάνατο) ἀλλά καί ἀπό τόν φυσικό θάνατο τόν ἄνθρωπο.

*Ἀπό τήν πλευρά του χύθηκε αἷμα καί ὕδωρ (βάπτισμα καί εὐχαριστία) μέ τά ὁποῖα ἰάθηκε ὁ ἄνθρωπος («τό μέγα τραῦμα»).