Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 147, 16-12-2004 

Βρέφος βλέπω καί Θεόν μου γνωρίζω

    Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ

        ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ

Ἀδελφοί μου καί ἀναγνῶστες τῆς Ἐλεύθερης πληροφόρησης,

Ἐπιτρέψτε μου νά ἐπενδύσω τίς θερμές εὐχές μου γιά τή μεγάλη γιορτή τῆς σαρκώσεως τοῦ Κυρίου μας, μέ ἕνα ἀπόσπασμα, δανεισμένο ἀπό τή σοφή καί χαρισματική ἐμπειρία τοῦ ἁγίου Κυρίλλου ῾Ιεροσολύμων.

(Κείμενο)

“Βρέφος βλέπω καί Θεόν μου γνωρίζω, βρέφος θηλάζον καί τόν κόσμον διατρέφον, βρέφος κλαυθμηρίζον καί κόσμῳ ζωήν καί χαράν χαριζόμενον, βρέφος σπαργανούμενον καί τῶν σπαργάνων με τῆς ἁμαρτίας λυτρούμενον, βρέφος ἐν ἀγκάλαις μητρός μετά σαρκός ἀληθῶς ἀνελλιπῶς ἐπί γῆς, καί αὐτόν καί ἐν κόλποις τοῦ πατρός ἀληθῶς καί ἀνελλιπῶς ἐν οὐρανοῖς”.

Ἡ ἱερατική λειτουργία τοῦ Προδρόμου

Κοντάκιον εἰς τά ἅγια φῶτα

(Ρωμανοῦ τοῦ μελωδοῦ)

Κείμενο: η΄, ια΄, ιβ΄, ιγ΄
Μετάφραση: ια΄, ιβ΄, ιγ΄ 

η΄

Ἰδών ὁ πάντα προορῶν

τόν φόβον τοῦ προδρόμου,

πρός τοῦτον ἀπεκρίθη·

“Καλῶς, ὦ Ἰωάννη,

καλῶς εὐλαβήθης ἐμέ·

ὅμως ἄφες ἄρτι·

οὕτω γάρ πρέπον ἐστίν

πληρῶσαι ἅ προώρισα·

ἄφες ἄρτι καί τέως ἀπόσεισαι ταύτην τήν δειλίαν·

λειτουργίαν χρεωστεῖς μοι

καί δεῖ σε νῦν

ταύτην ἐκπληρῶσαι...”

ια΄

“...Ὑπέρθου τοῦτο ὅ λαλεῖς

καί δρᾶσον ὅ ἀκούεις·

μηδέν μοι μαρτυρήσῃς·

ἐμοί γάρ ἀεί μάρτυς

ἐν οὐρανῷ ἐστι πιστός·

σοῦ τήν μαρτυρίαν

ὁ ἐστώς οὗτος λαός

εἰκός οὐ παραδέχεται.

Ἄφες οὖν οὐρανόθεν

διδάσκωνται

τίς εἰμι καί τίνος γόνος πέλω,

τί δέ μέλλω

χαρίζεσθαι τοῖς ἀγαπητοῖς μου·

ἀνοίγω οὐρανούς,

κατάγω τό πνεῦμα·

χορηγῶ τοῦτο αὐτοῖς

εἰς ἀρραβῶνα.

Δεῦρο οὖν λοιπόν,

προσέγγισον, ἵνα μάθῃς

πόθεν ἀστράπτει

τό φῶς τό ἀπρόσιτον.”

ιβ΄

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 69, 16-9-2001

Oἱ δυό κόσμοι

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Tοῦτες τίς μέρες, πού στόν ἱερό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ὑψώνεται ὁ Σταυρός, σηματοδοτεῖται ἔντονα ἡ ἀντιθετική πορεία τῶν δυό κόσμων. Tοῦ κόσμου, πού λατρεύει τήν ὕλη, τήν εὐμάρεια καί τήν ἐγκόσμια δύναμη καί τοῦ κόσμου, πού ἁπλώνει τήν εὐαίσθητη κεραία τῆς ψυχῆς καί συλλαμβάνει τά μηνύματα τοῦ οὐρανοῦ.

Ὁ κόσμος, στή μακρότατη ἱστορική πορεία του, κεντρίζεται καί ἐντυπωσιάζεται ἀπό τή μαγεία τῆς δύναμης καί τῆς ἀπόλαυσης. Kαί, συχνά, παρασυρμένος ἀπό τήν ἔμφυτη ἔπαρση, στήνει στό βάθρο τῆς εἰδωλικῆς λατρείας τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του καί τίς προσωπικές, εὐγενικές ἤ εὐτελεῖς ἀδυναμίες του. Συνεπαίρνεται ἀπό τό διονυσιασμό καί βιώνει τήν ὀργιώδη ἐλευθερία τῶν ἐνστίκτων του ὡς ἐξελιγμένη ποιότητα ζωῆς καί ὡς ἀνώτερης στάθμης πολιτισμό.

Kατά τήν ἔσχατη τούτη περίοδο, πού τήν καταχωροῦμε σάν σημαδιακή στή βίβλο τῶν κατορθωμάτων μας, τό βύθισμα τῆς ἐπιστήμης στά μυστήρια τῆς Δημιουργίας καί ἡ μεταφορά τῶν γνώσεων στό γήπεδο τῆς τεχνολογίας γέμισαν τίς ὑπάρξεις μας μέ ἔπαρση.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 57, 16-3-2001 

Σύμβολα καί ἐμπειρίες

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ὑπάρχουν κάποια σύμβολα, πού ἐπιβάλλονται τεχνητά ἀπό τίς ποικίλες σκοπιμότητες. Ἀπό τόν πολιτικό προγραμματισμό, τίς κοινωνικές ἀντιπαρατάξεις ἤ τήν ἐμπορική διαφήμιση. Kαί ὑπάρχουν σύμβολα, πού ἀναδύονται ἀπό τό ἀπύθμενο ὀρυχεῖο τῆς ψυχῆς, πού καθιερώνονται γιά νά ἀποτυπώσουν στίς συνειδήσεις καί στή βίβλο τῆς ἱστορίας τίς δυνατές καί δυναμικές ἐμπειρίες, πού πλούτισαν καί καταξίωσαν τίς ὑπάρξεις. Tό «εἶναι». Kαί τήν «πορεία».

Πρῶτος καί ἀσύγκριτος στόν πίνακα τῶν συμβόλων, ὁ Σταυρός τοῦ Xριστοῦ μας. Tό σύμβολο τῶν συμβόλων. Tό σῆμα τῆς μεγάλης στροφῆς στήν ὀδυνηρή περιπέτεια τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ σφραγίδα τῆς ἀνεπίστροφης ἀλλαγῆς. Ὁ κρουνός τῆς θείας Ἀγάπης. Ὁ ὁδηγός πρός τήν μεγάλη, τήν ἀγαπητική ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ-Πατέρα. Ὁ δείκτης τῶν ἀνοικτῶν, ὁλοφώτεινων ὁριζόντων τῆς αἰωνιότητας.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 56, 1-3-2001  

Tό λάβαρο ἤ τήν ἐμπειρία;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Kρατᾶμε καί λιτανεύουμε τό λάβαρο τῆς Ὀρθοδοξίας καί παραδίδουμε, ἤ, σωστότερα, προδίδουμε καθημερινά τήν ἁγιότατη ἐμπειρία. Tήν προσωπική, ζωντανή μετοχή στό μυστήριο τῆς οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας. Tή γλυκειά καί ἀνακαινιστική κοινωνία μέ τό σαρκωμένο Λόγο τοῦ Θεοῦ. Tή γεύση καί τήν ἐνεργοποίηση τῶν καρπῶν τοῦ Παναγίου Πνεύματος.

Γιορτάζουμε, τοῦτες τίς μέρες καί πανηγυρίζουμε, τήν Ὀρθοδοξία μας. Πλέκουμε στεφάνια μέ τά εὐωδιαστά ἄνθη τῆς Δημιουργίας τοῦ Θεοῦ καί μέ τά τεχνητά, λεκτικά ἄνθη τοῦ δικοῦ μας μυστικοῦ παραδείσου. Ἀλλά τά στεφάνια μας δέν τά κατακυρώνουμε μέ τή σφραγίδα τῆς πιστότητας καί δέν τά ἐμπλουτίζουμε μέ τό εὐωδιαστό μύρο τῆς λατρείας μας. Tά λιτανεύουμε στή λεωφόρο τῆς ἱστορίας, μέ ἄπνοια αἰσθημάτων καί μέ βαρυθυμία, πού προδίδει ρουτίνα. Ἀκριβῶς, ὅπως περιφέρουν τά τιμητικά στέφανα οἱ μισθοφόροι, πού προπορεύονται στή νεκρική πομπή.