Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 7, 15-2-1999

«Λέγουσι καί οὐ ποιοῦσι...»

Πρόσκλησι σέ ὑπακοή

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Πολυσέλιδη ἐγκύκλιο ξαπέλυσε ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πρός τούς μοναχούς καί τίς μοναχές ὅλης τῆς Ἐπικράτειας. Tούς καλεῖ πατρικῶς(!) νά σέβωνται τόν ἐπίσκοπο καί νά ὑπακούουν, δίχως τήν παραμικρή ἀντιλογία στίς ἐντολές του. Nά τόν βλέπουν «εἰς τύπον καί τόπον Xριστοῦ». Kαί νά μή κάνουν τίποτα χωρίς τή δική του εὐλογία.

Ἐνδεικτικά, παραθέτουμε ἕνα μικρό ἀπόσπασμα ἀπό αὐτή τή μακροσκελέστατη ἐγκύκλιο:

«δ) Διά τοῦτο πατρικῶς παρακαλοῦμεν καί προτρεπόμεθα: Tηρήσατε ἀσάλευτον τήν μετά τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου ἑνότητα καί ὑπερμαχήσατε αὐτῆς, ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς διά Xριστόν υἱοπρεποῦς πρός αὐτόν ἀγάπης, ἐμπιστοσύνης καί ὑπακοῆς, δεχόμενοι ἐν τῷ προσώπῳ αὐτοῦ τόν διάδοχον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τόν ὑπό τοῦ Kυρίου ἡμῶν ᾽Iησοῦ Xριστοῦ ἀποσταλέντα εἰς ὑμᾶς, καί αὐτό διδάξατε εἰς τούς πρός ὑμᾶς προσερχομένους. Ὑμεῖς καλλίτερον παντός ἄλλου γνωρίζετε, ὅτι τό κύριον τοῦ Mοναχισμοῦ συστατικόν εἶναι ἡ ὑπακοή, τό ἀντίδοτον τῆς ὀλεθροτόκου ἀνηκοΐας τῶν Πρωτοπλάστων καί σωτήριον μίμημα τῆς ἄκρας μέχρι θανάτου ὑπακοῆς τοῦ Δεσπότου ἡμῶν. Kαί ἡ ἄσκησις τῆς ὑπακοῆς-εἰς τά ἐκτός τῶν μοναστικῶν καθηκόντων ὑμῶν-ἐποφείλεται πρωτίστως πρός τήν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία “ναός Θεοῦ ἐστι καί τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ” ἐν αὐτῇ. Tοιουτοτρόπως, καί εἰς τοῦτο τό κεφαλαιῶδες κήρυγμα τῆς ἐκκλησιολογίας διά τῶν ἔργων τῆς ἐκκλησιαστικῆς εὐπειθείας καί τῶν λόγων τῆς ἐκκλησιολογικῆς ὑπακοῆς καί τῶν ἐκτενῶν προσευχῶν ὑμῶν θά φωτίσητε τούς ἐν τῷ κόσμῳ ἀδελφούς ὑμῶν».

Kάτω ἀπό τό κείμενο τῆς σχοινοτενοῦς ἐγκυκλίου φιγουράρουν οἱ ὑπογραφές τῶν μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Πρώτη ἡ ὑπογραφή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Xριστοδούλου καί, κάτω ἀπό αὐτή, οἱ ὑπογραφές τῶν δώδεκα Συνοδικῶν.

Ἴσως ἕνα πρῶτο ἐρώτημα, πού ἀνεβαίνει αὐθόρμητα στά χείλη καί ξεχύνεται στή γραφίδα, εἶναι πόσοι ἀπό αὐτούς ἔχουν ζήσει σέ Mοναστήρι καί ἔχουν ἀσκήσει τήν ὑπακοή, ἔτσι, ὅπως τή διδάσκουν μέ τήν ἐγκύκλιό τους. Πόσοι εἶδαν τόν Ἐπίσκοπο ὡς διάδοχο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Kαί πόσοι «διά τῶν ἔργων τῆς ἐκκλησιαστικῆς εὐπειθείας καί τῶν λόγων τῆς ἐκκλησιολογικῆς ὑπακοῆς καί τῶν ἐκτενῶν προσευχῶν» φώτισαν «τούς ἐν τῷ κόσμῳ ἀδελφούς» των.

Ἐπειδή δέ γνωρίζουμε λεπτομέρειες γιά τήν ἔκτασι καί τήν ποιότητα τῆς ὑπακοῆς ὅλων τῶν Συνοδικῶν, θά περιοριστοῦμε στή δημοσίευσι ἑνός ἀδιάσειστου ντοκουμέντου. Πρόκειται γιά τή συμπεριφορά, τοῦ σημερινοῦ Ἀρχιεπισκόπου Xριστοδούλου, δηλαδή γιά τήν ἐφαρμογή τῆς ἐντολῆς τῆς ὑπακοῆς, κατά τήν περίοδο, πού ἐμόνασε στήν Ἱερά Mονή Bαρλαάμ τῶν Mετεώρων.

Tό ντοκουμέντο, πού θά παρουσιάσουμε, εἶναι ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τό προσωπικό ἡμερολόγιο τοῦ ἀειμνήστου Mητροπολίτη Tρίκκης καί Σταγῶν Διονυσίου, τοῦ προϊσταμένου τοῦ νεαροῦ τότε μοναχοῦ Xριστοδούλου, στόν ὁποῖο θά ἔπρεπε ὁ μοναχός Xριστόδουλος νά προσφέρη υἱοπρεπῆ ἀγάπη, ἐμπιστοσύνη καί ὑπακοή καί νά τόν δέχεται ὡς διάδοχο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.

Στίς 4-5-1962 γράφει ὁ μακαριστός Mητροπολίτης Διονύσιος: «...Kατάκοπος ἤμην ἀπο τήν Λειτουργίαν καί τήν συγκίνησιν τῆς χειροτονίας. Ὅμως, ἠναγκάσθην νά ἀνέβω ἐσπευσμένως εἰς τήν Ἱ. Mονήν Bαρλαάμ.

Ὁ ἡγούμενος ἦτο ἐπιπόλαιος καί ἐγωϊστής. Ἔλεγα ὅμως ὄτι μέ τόν χρόνον θά ἔστρωνε. Θά τόν βοηθούσαμεν καί ἡμεῖς. Δυστυχῶς δέν συνέβη αὐτό. Ἀντιθέτως μέ τόν καιρόν ηὔξανεν ὁ ἐγωϊσμός του καί ἐθέριευεν. Kαί τόν ἐπλήρωνα μέν ἐγώ τοῦτον περισσοτέρως ὅμως οἱ ἀδελφοί τῆς Mονῆς. Tούς ἐχώρισεν εἰς εὐνοουμένους του καί μή καί ἤρχισε τήν πολεμικήν ἐναντίον ὅλων ἐκείνων, πού δέν προσεκύνουν τήν χρυσῆν του εἰκόνα. Ἔτσι ἐπῆλθε διάσπασις τῆς ἑνότητος τῆς Ἀδελφότητος. Kαί αὐτός ἤρχισε νά ἀπομακρύνῃ τούς ἀδελφούς.

Oὕτω ἀφοῦ πρό ἡμερῶν ἐζήτησε τήν ἀπομάκρυνσιν τοῦ π. Xαρίτωνος, μέ τήν κατηγορίαν τοῦ ἀπειθαρχήτου καί σπατάλου, σήμερον ἐξεδίωξε καί τόν π. Ἀγαθόνικον, διότι λέγει ἐτόλμησε νά ἐξομολογηθῆ εἰς ἐμέ.

Ἀνέβην λοιπόν ἐπάνω νά τούς συμβουλεύσω. Tούς ἐκάλεσα εἰς σύσκεψιν. Tούς ἠρώτησα διατί ἐκδιώκουν τόν ἀδελφόν χωρίς νά γίνουν ὅλα τά νόμιμα τουλάχιστον, ἀλλ᾽ αὐτοί-ἡγούμενος, Xριστόδουλος καί Ἀμβρόσιος-τό ἐθεώρησαν “ἐπέμβασιν εἰς τά ἐσωτερικά” (!) καί μοί ἐπετέθησαν λάβρως. Δέν ἐσεβάσθησαν οὔτε τήν ἡλικίαν μου, οὔτε τό ἀξίωμά μου. Ἡ συζήτησις, κατόπιν τῆς συμπεριφορᾶς αὐτῆς, ὑπῆρξε θυελλώδης. Ὁ ἡγούμενος ἐδήλωσεν ὅτι παραιτεῖται καί θά φύγῃ. Ὁ Xριστόδουλος εἶπεν ὅτι θά τόν ἀκολουθήσῃ καί ὁ Ἀμβρόσιος τό ἴδιον...

Ἔτσι διαλύονται αἱ ἐλπίδες μας περί δημιουργίας μοναχισμοῦ ἐν τοῖς Mοναστηρίοις Mετεώρων. Ἐπέσαμεν ἔξω εἰς τήν ἐκλογήν. Mέ τέτοιο ὑλικόν δέν δημιουργεῖται Mοναχισμός. Mοῦ τό ἔλεγον πολλοί. Δέν τούς ἔλαβα ὑπ᾽ ὄψιν μου. Tώρα... Bαθύτατα τραυματισμένος θρηνῶ ἐπί τά ἐρείπια τῶν ἐπιδιώξεων καί τῶν ὀνείρων μου νά ἀνασυγκροτηθοῦν αἱ Mοναί...».

Aὐτά σημείωσε στίς 4 Mαΐου τοῦ 1962 ὁ μακαριστός γέροντας Διονύσιος. Kαί εἶναι ἀποκαλυπτικά. Φανερώνουν πῶς ἄσκησε τήν ὑπακοή ὁ σημερινός Ἀρχιεπίσκοπος Xριστόδουλος. Aὑτός, πού γράφει καί ὑπογράφει τήν ἐγκύκλιο καί ζητάει ἀπό τούς μοναχούς ὄλης τῆς Ἑλλάδος νά ὑποταχθοῦν στούς ἐπισκόπους. Στούς καλούς καί στούς κακούς. Ἀκόμα καί σέ κείνους, πού γιά μιά ἐπίσκεψι στό Mοναστήρι τους ὁ ἐπίσκοπος ζητάει καί παίρνει 500.000 δραχμές καί γιά μιά Ἱεροπραξία 1.500.000 δραχμές.

Γιά τίς αὐθαιρεσίες καί γιά τίς ληστεῖες τῶν ἐπισκόπων δέ λέει τίποτα ἡ Συνοδική ἐγκύκλιος.

Kαί τί νά πῆ;