† ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Ἡ κακή πληγή: Δικαιοδοσιαρχία (4)
Προβλήματα τῆς Ὀρθοδοξίας στήν Ἀμερική
Τό κανονικό πρόβλημα
Ἀπό τόν μακαριστό π. Alexander Schmemann
Μετάφραση: Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Μπουσδέκης
...Καί πρέπει (ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀμερικῆς), μέ σκοπό τήν ἐκπλήρωσι αὐτῆς τῆς καθολικότητας, νά πετύχη τήν κανονική της ἑνότητα σάν πραγματικά Μία Ἐκκλησία. Εἶναι αὐτό δυνατό;
Ἡ λύσι: ΤΟ ΕΠΙΣΚΟΠΑΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ
Ἡ ἀπάντησι σέ αὐτό τό ἐρώτημα βρίσκεται στή δογματική καί κανονική παράδοσι, ἀλλά μόνον ἄν ἐμεῖς ψάχνουμε γιά τό βάθος καί τήν ἀλήθεια της, καί ὄχι γιά μηδαμινά καί νομικίστικα «προηγούμενα» μιᾶς καταστάσεως πού δέν ἔχει κανένα προηγούμενο.
Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἐκφράζεται στήν κανονική της δομή, ἐκφράζεται πρώτιστα μέσα καί διά μέσου τῆς ἑνότητας τοῦ ἐπισκοπάτου. «Episcopatus unus est», ἔγραψε ὁ ἅγιος Κυπριανός Καρθαγένης τόν τρίτο αἰῶνα. Αὐτό σημαίνει ὅτι κάθε τοπική ἢ ἰδιαίτερη Ἐκκλησία εἶναι ἐνωμένη μέ ὅλες τίς ἄλλες Ἐκκλησίες, ἀποκαλύπτει τήν ὀντολογική της ταυτότητα μαζί μ’ αὐτές, στό πρόσωπο τοῦ ἐπισκόπου της. Ἀκριβῶς ὅπως κάθε ἐπίσκοπος παίρνει τή μία καί μοναδική ἐπισκοπική χάρι, πού ἐκφράζεται στήν πολλαπλότητα αὐτῶν πού τόν χειροτονοῦν, ἔτσι αὐτή ἡ πληρότητα περικλείει ὡς τήν καθαυτό οὐσία της, τήν ἑνότητά του μέ ὅλο τό Ἐπισκοπάτο. Στίς προηγούμενες σελίδες ἔχουμε μιλήσει ἀρκετά γιά τίς διαστρεβλώσεις πού ἐπισημάνθηκαν στήν κανονική ἐξαρτησιαρχία. Πρέπει ὅμως νά τονιστή μέ μεγάλη ἔμφασι ὅτι αὐτές ἀποτελοῦν διαστρεβλώσεις μιᾶς θεμελιώδους ἀλήθειας: τῆς ἑνότητας καί τῆς ἀλληλεξαρτήσεως τῶν ἐπισκόπων ὡς τῆς μορφῆς τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ πλάνη τῆς κανονικῆς ἐξαρτησιαρχίας εἶναι ὅτι κατανοεῖ τήν ἑνότητα μόνον μέ τόν ὅρο τῆς ὑποταγῆς (τοῦ ἐπισκόπου στούς «ἀνωτέρους»του ἐπειδή, στήν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία, ἡ ὑποταγή ἢ ἡ ὑπακοή ἐκπηγάζουν ἀπό τήν ἑνότητα τῶν ἐπισκόπων.
† ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΑΘΗΝΩΝ
ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ (ΚΟΤΣΩΝΗΣ)
Ἡμερολόγιο Ἄρθρων