Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, 6-12-1996

Ὁ Σεραφείμ φοβᾶται τούς ἔντιμους.

(Φωτογραφία: Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ Τίκας)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ὁ Σεραφείμ βρίσκεται εἰκοσιδυό χρόνια στήν ἐξουσία. Kαί δέ νοιώθει ἄνεσι. Eἶναι ἀκροβολισμένος τούτη τή στιγμή στό χεῖλος τοῦ τάφου. Kαί τόν διακατέχει ἀνασφάλεια. Aἰσθάνεται τήν καρέκλα του νά τρέμη. Kαί τόν κυριεύει πάρκινσον, ὅταν ἀποκαλύπτεται ἡ ἀνεπάρκειά του. 

Ἐφιάλτες του δέν εἶναι οἱ σκανδαλοποιοί. Aὐτοί, πού βρωμίζουν τό ράσο καί τήν ἀρχιερατική τιμή. Ἐφιάλτες του εἶναι οἱ ἔντιμοι ἐπίσκοποι. Ἐκεῖνοι, πού ἔχουν πνευματικό ἀνάστημα καί διακονοῦν μέ πιστότητα καί καθαρότητα τό Ἱερό Θυσιαστήριο. Aὐτούς φοβᾶται. Aὐτῶν ἡ παρουσία στήνεται μπροστά του ἐλεγκτική. Aὐτῶν ὁ δυναμισμός τόν ἀναστατώνει.

Ἔχει συνηθίσει νά ἐπιλέγη τούς συνεργάτες του ἀπό τά χαμηλά στρώματα ἤ ἀκόμα καί ἀπό τά θολά ὑποστρώματα τῆς νοημοσύνης καί τοῦ ἤθους. Eὐνοεῖ τούς ἀγράμματους. Προτιμάει τούς πλαδαρούς. Προωθεῖ στίς ἀνώτατες ἐπισκοπικές ἐπάλξεις τούς διεφθαρμένους. Mαζί τους συνεννοεῖται. Kαί συνεργάζεται ἄνετα. Γιατί αὐτοί νοιώθουν εὐεργετημένοι. Kαί ὑποτάσσονται ἀδιαμαρτύρητα. Mπορεῖ σέ κάθε στιγμή νά τούς ἀντιμετωπίση. Nά τούς ταπεινώση καί νά τούς καθυποτάξη. Ὅταν δῆ κάποιο νά σηκώνη ἀνάστημα καί νά ἐμφανίζεται ἀτίθασος, κουνάει τό δάχτυλο ἀπειλητικά καί τόν ὑποχρεώνει νά εὐθυγραμμιστῆ μέ τίς ἐντολές του.

Tούς λίγους, τούς ἔντιμους, πού δέν σκύβουν τόν αὐχένα νά προσκυνήσουν «τήν εἰκόνα τήν χρυσῆν, ἥν ἔστησεν» Ἰωαννίδης ὁ δικτάτωρ, τούς ἔχει κατατάξει στούς ἀντιπάλους του. Kαί τούς τρέμει. Kαθώς τούς βλέπει νά κινοῦνται μέ ἄνεσι στά ἐπισκοπικά τους καθήκοντα καί νά ἐργάζωνται μέ εὐσυνειδησία καί μέ ἀφοσίωσι, τούς φοβᾶται καί τούς ἀντιπολιτεύεται. Tούς βλέπει σάν καταλυτές τοῦ θρόνου του. Kαί τούς κυνηγάει ἀλύπητα.

ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ

(17-5-1967)

ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΥΡΙΟΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ

ΑΓΙΑΣ ΦΙΛΟΘΕΗΣ 21 ΑΘΗΝΑΣ 117

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΕΧΘΗΤΕ ΘΕΡΜΑ ΜΟΥ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΕΠΙ ΑΝΑΡΡΗΣΕΙ ΥΜΩΝ ΕΙΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΝ ΘΡΟΝΟΝ ΑΘΗΝΩΝ. ΣΤΟΠ. ΕΥΧΟΜΑΙ ΥΜΙΝ ΔΥΝΑΜΙΝ ΚΑΙ ΜΑΚΡΟΗΜΕΡΕΥΣΙΝ.

ΞΕΝΟΦΩΝ ΖΟΛΩΤΑΣ

Παναγία

«… Οἱ αἰῶνες, πού κύλησαν ἀπ’ τήν πτώση τῆς Εὔας μέχρι τή σάρκωση τοῦ Λόγου, ἀνάδειξαν μεγάλες μορφές, ἀληθινά ὑποδείγματα ἀφοσίωσης στό Θεό κι ἀνεπιτήδευτης ὑποταγῆς στόν παντοκρατορικό Νόμο του. Μά δέν ἔπλασαν ἕνα σκεῦος τόσο ἐκλεκτό καί τόσο προνομιακό, σάν τήν Παρθένο Μαρία. Κι οἱ γενιές, πού περπάτησαν στόν ἱστορικό στίβο ἀπ’ τόν καιρό τῆς ἐπιφάνειας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μέχρι τήν ταραγμένη ἐποχή μας, μόρφωσαν ἕνα δυσεξαρίθμητο νέφος ἁγίων, μά δέν πλησίασαν καί δέν ξεπέρασαν τήν τιμημένη, ἁγνή κόρη τῆς Ναζαρέτ.»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, ‟Συναγμένοι στήν Εὐχαριστία”, α’ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ»), σελ. 104

Κυριακή 2η

(Συνείδηση: ὁ ἀκατάλυτος Νόμος / Ρωμ. 2,10-16)

Τό μέγεθος τῆς ἐπισκοπικῆς εὐθύνης

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 313, Φεβ 2012

ΚΕΙΜΕΝΟ

“Γίνωσκε γάρ, ποθεινότατε ἡμῖν καί τιμιώτατε, ὅτι οὔπω οἶδα τοσοῦτον πένθος ἄλλοτε τῇ ψυχῇ μου παραδεξάμενος ὅσον νῦν, ὅτε ἤκουσα τῶν ἐκκλησιαστικῶν θεσμῶν τήν σύγχυσιν. Ἀλλά μόνον εὔχου, ἵνα δώῃ ἡμῖν ὁ Κύριος μηδέν κατά θυμόν ἐνεργεῖν, ἀλλά ἔχειν τήν ἀγάπην, ἥτις “οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ φυσιοῦται”. Ὅρα γάρ ὅπως οἱ μή ἔχοντες ταύτην ἐπήρθησαν μέν ὑπέρ τά μέτρα τά ἀνθρώπινα, ἐνασχημονοῦσι δέ τῷ βίῳ κατατολμῶντες πράξεων, ὧν ὁ παρελθών χρόνος οὐκ ἔχει τά ὑποδείγματα.”

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Γνώριζε λοιπόν, πολυαγαπητέ καί τιμιότατε, ὅτι ποτέ ὡς τώρα δέν εἶδα νά καταλαμβάνει τήν ψυχή μου τόσο πένθος ὅσο τώρα, πού πληροφορήθηκα τήν σύγχυση τῶν έκκλησιαστικῶν θεσμῶν. Ἐσύ ὅμως μόνο νά προσεύχεσαι νά μᾶς δίνει ὁ Κύριος νά μήν ἐνεργοῦμε τίποτα μέ θυμό, ἀλλά νά ἔχουμε τήν ἀγάπη, ἡ ὁποία “δέν κάνει τίποτε ἄπρεπο, δέν φουσκώνει ἀπό ὑπερηφάνεια”. Γιατί κοίτα πώς οἱ μή ἔχοντες αὐτή τήν ἀγάπη ὑπερηφανεύτηκαν πάνω ἀπό τά ἀνθρώπινα μέτρα καί φέρονται ἄπρεπα (ἀδιάντροπα) στό βίο τους ἀποτολμώντας πράξεις πού στό παρελθόν δέν ἔχουν ποτέ ξανασυμβεῖ.

(Μ. Βασιλείου: Ἐπιστ. 89/130/ Θεοδότῳ Ἐπισκόπῳ Νικοπόλεως, 2. Ε.Π.Ε., τ.2, σ.134)

 

ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ

(17 ΜΑΪΟΥ 1967)

ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΚΥΡΙΟΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ ΚΟΤΣΩΝΗΝ

ΕΝΤΑΥΘΑ

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ ΡΙΓΟΣ ΑΓΑΛΛΙΑΣΕΩΣ ΠΛΗΡΟΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΠΑΝΤΟΣ ΠΙΣΤΟΥ ΚΑΘ ΗΝ ΩΡΑΝ ΟΔΟΙΠΟΡΕΙΤΕ ΦΕΡΟΝΤΕΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΩΜΩΝ ΤΟΝ ΑΚΑΝΘΙΝΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ. ΣΤΟΠ. ΤΡΑΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΗΦΟΡΙΚΗ Η ΠΟΡΕΙΑ ΥΜΩΝ. ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΕΜΟΙ ΕΣΠΑΡΗΣΑΝ ΚΑΙ ΜΥΡΙΑΔΕΣ ΤΡΙΒΟΛΟΙ ΑΝΑΜΕΝΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΡΙΣΜΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΣΙΝ. ΣΤΟΠ. Ο ΗΛΙΟΣ ΕΙΧΕΝ ΣΚΙΑΣΘΗ ΚΑΙ ΑΙ ΦΡΕΝΑΙ ΕΙΧΟΝ ΑΠΩΛΕΣΗ ΤΟΝ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΝ ΤΩΝ. ΣΤΟΠ. ΤΟ ΠΙΣΤΟΝ ΠΟΙΜΝΙΟΝ ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗΝ ΑΝΕΜΕΝΟΝ ΤΗΝ ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΗΝ ΚΕΦΑΛΗΝ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΗΜΕΙΦΘΗ Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΟΥ. ΑΙ ΙΑΧΑΙ ΤΩΝ ΚΩΔΩΝΩΝ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟΝ ΜΗΝΥΜΑ. Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΠΑΝΕΥΡΕ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΑΥΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΝ. ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΟΝ ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ ΤΟΥ ΗΓΕΤΗΝ ΙΝΑ ΕΠΙΤΥΧΩΣ ΠΡΟΜΑΧΗΣΗ ΕΝ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΑΡΝΗΤΩΝ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΑΓΑΘΟΥ ΕΝ ΤΗ ΩΡΑ ΤΑΥΤΗ ΤΟΥ ΜΕΓΙΣΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΙΛΗΜΜΑΤΟΣ.

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΜΑΝΙΑΔΑΚΗΣ, Τ. ΥΠΟΥΡΓΟΣ

Θεία Λειτουργία

«… Ἡ Λειτουργία εἶναι ἡ ἀλήθεια, πού κοινοποιεῖται στόν ἄνθρωπο κάτω ἀπ’ τόν πέπλο τῶν σχημάτων. Εἶναι ἡ προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου ν’ ἀπαντήσει στήν κλήση τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ μετοχή στή ζωή τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Γιά τό Χριστιανό δέν ὑπάρχει ζωή “ἐν πίστει” δίχως τή Λειτουργία.»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, ‟Συναγμένοι στήν Εὐχαριστία”, α’ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ»), σελ. 212

"Μιμηταί μου γίνεσθε καθώς καγώ Χριστοῦ"

Ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Α', μας εκδιπλώνει τα κίνητρα του Αποστόλου Παύλου στο ιεραποστολικό του έργο: η αφιέρωση και ο ζήλος του για τη δόξα του Θεού και η αγάπη του προς τον πλησίον.
Στη συνέχεια, μας προτρέπει να γίνουμε μιμητές του μεγάλου Αποστόλου όπως ακριβώς ο Παύλος υπήρξε μιμητής του Χριστού.
Μας καλεί, τέλος, να παραδειγματιστούμε και από τη σταθερότητα και το ακατάβλητο του Αποστόλου στις δυσκολίες.

Για να διαβάσετε την επίκαιρη εόρτιο ομιλία του μακαριστού αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, πατήστε το παρακάτω εικονίδιο:

Πρόγευση

«… Καί τώρα, πού συναγόμαστε στήν Εὐχαριστία, … προγευόμαστε τή μελλοντική καθολική ἀγάπη καί τήν ἀδιατάρακτη ἑνότητα στήν κοινή “θεωρία” τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ, πού θά τίς ζήσουμε δίχως τούς περιορισμούς καί τήν παραμόρφωση τοῦ “νῦν” αἰώνα.»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, ‟Συναγμένοι στήν Εὐχαριστία”, α’ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ»), σελ. 203