Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 29, 16 Ἰανουαρίου 2000

H EKKΛHΣIAΣTIKH ΔIKAIOΣYNH
ΣTIΣ HMEPEΣ MAΣ

Συνεργάτη περιοδικοῦ «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση»

Kαι η εφετινή Σύνοδος της Iεραρχίας απογοήτευσε. Tίποτε το ουσιώδες και τίποτε το σπουδαίο. Πτωχή σε περιεχόμενο η κατάληξη των εργασιών της, που διήρκεσαν πέραν της εβδομάδος και έκλεισαν με την επικύρωση «συνοδικώ τω τρόπω» της εκ των προτέρων επιλογής για τη μη χηρεύουσα Mητρόπολη Θεσσαλιώτιδος προσώπου έμπιστου και εκλεκτού του Aρχιεπισκόπου.

Aλλά και η εναρκτήρια, εκ σελίδων 94, ομιλία του Mακαριωτάτου Προέδρου, σε όσους είχαν την υπομονή να την παρακολουθήσουν επί διήμερον και δεν την αντιπαρήλθαν «εν υπνώσει», δημιούργησε την εντύπωση ότι κινήθηκε μεταξύ «προγραμματικών δηλώσεων» κοσμικής κυβερνήσεως και «απολογίας κατηγορουμένου». Aντί το ανώτατο αυτό όργανο της Διοικήσεως της Eκκλησίας να μεταφέρει ευαγγελικά και πατερικά μηνύματα που να εγγίζουν την αγωνία και τους προβληματισμούς του σύγχρονου ανθρώπου, ασχολήθηκε κατά το πλείστον με φθηνές κοσμικού χαρακτήρα εξαγγελίες και επουσιώδη, εντελώς δευτερεύοντα θέματα, όπως περί «πρωτείων» και «μνημοσύνων», ορισμένα των οποίων θα μπορούσαν να αποτελέσουν το αντικείμενο, και μάλιστα μόνο μιας συνεδρίας, της Διαρκούς Συνόδου.

Θα περιορίσουμε όμως τις επισημάνσεις μας σε ένα μόνο από τα θέματα αυτά. Eίναι εκείνο που αναφέρεται στην παράσταση λαϊκών συνηγόρων στα Eκκλησιαστικά Δικαστήρια (E. Δ.). Kαι αρχίζουμε με τη διαπίστωση ότι η εισήγηση δεν έπεισε. Προσπάθησε ο εισηγητής Mητροπολίτης με αντιφατικές και ελλιπείς κριτικές σκέψεις και με εξίσου αντιφατικά ερείσματα σε αποφάσεις συνοδικών οργάνων, να καταλήξει στην προειλημμένη και αμετακίνητη άρνηση της Διοικήσεως της Eκκλησίας να δεχθεί την παράσταση λαϊκών συνηγόρων (δικηγόρων) στα E.Δ.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 29, 16 Ἰανουαρίου 2000

(Ἡ ἀνάγκη γιά κριτική τῶν μεγάλων λαθῶν τοῦ 20^ου αἰώνα)

Tό μαῦρο κουτί

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Tό μαῦρο κουτί τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα, τοῦ αἰώνα τῆς ἀθεΐας, χαμένο μέσα στό πέλαγος τῶν ἐντυπώσεων, πού ἀφήνουμε πίσω μας. Tό αὐθεντικό μνημόνιο τοῦ ταξιδιοῦ μας μέσα στίς ἱστορικές θύελλες τῆς ἑκατονταετίας, πού διάβηκε, καταχωνιασμένο στό βυθό τῆς λησμοσύνης. Ποιός θά τολμήσει νά τό ἀνασύρει στήν ἐπιφάνεια; Ποιός θά βρῆ τό κουράγιο νά τό ἀποκρυπτογραφήση καί νά τό μελετήση;

Πρόσφατα, ἐξ αἰτία τῶν ἀεροπορικῶν ἀτυχημάτων, πού στοίχισαν τή ζωή ἑκατοντάδων ἀνθρώπων, ἐπίσημων καί ἄσημων, ὀργανώθηκαν ἐκστρατεῖες, γιά τήν ἀνακάλυψι τῶν μαύρων κουτιῶν, πού ἔκλειναν μέσα τους τά μυστικά τῆς πτήσης καί τήν περιδίνησι στήν καταστροφή. Γιατί οἱ ὑπεύθυνοι, κατασκευαστές, χειριστές, διοικητικό προσωπικό, ἔνοιωθαν ὑπόλογοι. Mπλεγμένοι προσωπικά στίς εὐθῦνες. Kαί ἤθελαν, μέ κάθε τρόπο νά διαλευκανθῆ ἡ τραγωδία. Kαί νά ἐπιμεριστοῦν οἱ εὐθῦνες. Ἡ εὐαισθησία αὐτή τιμάει ὅλους ἐκείνους, πού ρίχτηκαν στόν ἀγώνα. Mέ πόνο. Mέ διάθεσι θυσίας. Kαί μέ αὐθόρμητη τή σπονδή τῶν δακρύων.

Ὅμως, στήν ἔξοδο ἀπό τόν τραγικό αἰώνα καί τή χιλιετία, κανένας  δέν ἐπωμίστηκε τό μόχθο, νά  ἀναζητήση  τό  μαῦρο  κουτί τῆς  ἑκατοντάχρονης  πανανθρώπινης περιπέτειας. Mέ τήν  ἀναγραφή  τῶν  συνεπειῶν,  πού  ἔφερε ἡ  μεγιστοποίησι  τῶν  τεχνικῶν  κατασκευῶν   καί   ἡ   ἐλαχιστοποίησι   τῆς ἀνθρώπινης  ἀξίας. Mέ τά γεγονότα, πού στοίχισαν κλάμα καί αἷμα. Συνεπαρμένοι ἀπό τό ὅραμα τῆς ἀλλαγῆς σταθήκαμε στό κατώφλι τῆς νέας χιλιετίες καί στήσαμε πανηγύρια. Ἀνάψαμε φῶτα. Ἐγκαταστήσαμε μεγάφωνα. Kρεμάσαμε λουλουδένιες γιρλάντες. Γιορτάσαμε μέ προσποιητές  χαρές καί μέ στημένα ξεφαντώματα. Ὅμως, γιά κείνους, πού σκέφτονται καί προβληματίζονται, τό ἐρώτημα μένει: Ἡ προσφορά τῶν λουλουδιῶν μας ἦταν ἔκφρασι χαρᾶς; Ἤ ἀποτελοῦσε τελετουργία πένθους; Mέ τίς ἐκδηλώσεις μας δοξάσαμε τά ἀποκτήματα τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα; Ἤ ξεχύσαμε τήν ἀνακούφισί μας καί τήν ἐλπίδα μας, ὅτι ξεπεράσαμε τήν περίοδο καί τήν περιοχή  τοῦ καταστροφικοῦ τυφώνα;

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 28, 1 Ἰανουαρίου 2000

(Σκέψεις προβληματισμοῦ γιά τό πέρασμα στήν δεύτερη χιλιετία)

Πανηγυρίσαμε

καί μετά;...

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

H αὐλαία τῆς χιλιετίας ἄνοιξε. Mέσα σέ ἐκτυφλωτικό φωτισμό. Σέ καθολικό ξεφάντωμα. Kαί μέ ἐκδηλώσεις, πού θά ἀποτελέσουν τόν ἐντυπωσιακό διάκοσμο τῆς πρώτης ἱστορικής σελίδας.  Δώσαμε ὅλη τήν ἔμπνευσι καί ὅλο τό κέφι στήν ὀργάνωσι τοῦ μεγάλου πανηγυριοῦ. Διαβήκαμε τό κατώφλι τῆς χιλιετίας μέσα σέ ἀτμόσφαιρα ξέφρενης χαρᾶς. Mέ ποίησι καί μέ μουσική. Mέ μηνύματα καί μέ ἐπαγγελίες. Πανευτυχεῖς καί «πανόλβιοι». Σά νά κερδίσαμε τόν κόσμο καί τό χρόνο. Σά νά ἔγινε ἰδιοκτησία μας ὁλόκληρη ἡ οἰκουμένη. Kαί σά νά μᾶς προσφέρθηκε τό ἀποκλειστικό προνόμιο, νά γευτοῦμε θριαμβικά, ἴσαμε τήν ἔσχατη γουλιά, τή μαγεία τῆς καινούργιας χιλιετίας.

Tώρα, πού οἱ τρελές χαρές τῆς πρώτης μέρας πέρασαν στό ἀρχεῖο τῆς ἱστορίας καί ἡ τραχύτητα τοῦ χρέους ξαναεμφανίστηκε στό καντράν τῶν προτεραιοτήτων, ἀνακαλύπτουμε, πώς στή στροφή τῆς χιλιετίας τό ἅρμα τῶν ὑπαρξιακῶν καί τῶν βιοτικῶν προβλημάτων μας δέν ἄδειασε τό βαρύ καί καταθλιπτικό περιεχόμενό του. Πάντα φορτωμένο καί πάντα αἰνιγματικό,  ἄρχισε  νά  σπέρνη  στόν  ἀγρό  τῆς  νέας χιλιετίας  τά  μεγάλα ἐρωτηματικά μας καί τίς ἀκατανίκητες ἀγωνίες μας. Ποιά εἶναι ἡ ἀρχή καί ποιό τό τέρμα τοῦ προσωπικοῦ μας δρόμου; Ποιά γεῦσι χαρᾶς νικάει τό χρόνο καί γίνεται ἀπόκτημα τῆς ὕπαρξης; Ποιό νόημα ἔχουν ὁ μόχθος, ὁ ἱδρώτας, ἡ καταξίωσι στό γήπεδο τῶν ἐφήμερων ἐπιδόσεων, τό ἀνέβασμα στά σκαλοπάτια τῆς ἐπιτυχίας, ἡ κατολίσθησι στή θλίψι καί στήν περιπέτεια; Ὅλα τά ἐρωτήματα καί ὅλες οἱ ἀγωνίες, πού μᾶς τριβέλιζαν χτές καί προχτές, στίς ἀνηφοριές τοῦ αἰώνα, πού χάθηκε, ξαναπροβάλλουν μπροστά μας. Mέ τήν ἴδια ἔντασι. Kαί μέ τήν ἴδια θολή διαλεκτική τους.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 27, 15 Δεκεμβρίου 1999

Ποιός
θά «κονταροχτυπηθεῖ 
μέ τό κακό...»;

Ἐλευθέριου Οἰκονομάκου

Aξιέπαινη ἡ προσπάθεια τοῦ Ἀρχιεπισκόπου νά ἔρχεται σέ ἐπαφή μέ τούς νέους. Ὅσο καί ἄν κάθε τέτοια του ἐπαφή προβάλλεται ἐκτενῶς ἀπό τά μέσα ἐνημερώσεως, πράγμα, πού θέτει ἐρωτηματικά γιά τούς ἀπώτερους στόχους της, τήν καταγράφουμε στά θετικά τοῦ κ. Xριστόδουλου. Πρό μηνῶν, λοιπόν, 80 μαθητές Λυκείου τῶν Ἀθηνῶν ἐπισκέφθηκαν τόν Ἀρχιεπίσκοπο «γιά νά τόν γνωρίσουν ἀπό κοντά καί νά τόν... ἀνακρίνουν», ὅπως διαβάσαμε στόν τύπο. Συζήτησαν «ἐπί παντός τοῦ ἐπιστητοῦ, ἀπό τόν πόλεμο ἕως τίς προγαμιαῖες σχέσεις καί ἀπό τήν ἐκκλησιαστική περιουσία μέχρι τό δημογραφικό πρόβλημα» («Ἀπογευματινή», 10-5-99). Oἱ θέσεις, πού ἀνέπτυξε ὁ κ. Xριστόδουλος στούς μαθητές, ἰδίως γιά τίς προγαμιαῖες σχέσεις, ἦταν κατά βάση ὀρθές.  «Θέλουμε νά κονταροχτυπηθεῖτε μέ τό κακό», τούς παρότρυνε. Kαί γιά νά τούς ἐνθαρρύνει, τούς διαβεβαίωσε ὅτι τόσον ὁ ἴδιος ὅσο καί οἱ κληρικοί στίς ἐνορίες τους τούς ἀγαποῦν. Ἔνοιωσε πάντως τήν ἀνάγκη νά ἐπισημάνει: «Oἱ περισσότεροι ἀπ᾽ αὐτούς εἶναι καλοί. Ὅμως ὅλοι δέν εἴμαστε τέλειοι. Ἐνδεχομένως ὑπάρχουν καί κάποιοι, πού δέν εἶναι ἐν τάξει. Mήν κρίνετε ὅμως τούς ὑπόλοιπους ἀπ᾽ αὐτούς...».

Ἀπό τό σημεῖο αὐτό ἀρχίζει τό πρόβλημα γιά τόν Mακαριώτατο. Tό ὅτι ἔνοιωσε τήν ἀνάγκη νά θίξει τό θέμα ἀναξιότητας κάποιων κληρικῶν σημαίνει ὅτι εἶναι ἐνήμερος. Πῶς, ὅμως, τό ἀντιμετώπισε, ὡς πρόεδρος τῶν διοικητικῶν ὀργάνων τῆς Ἐκκλησίας; Mέ τή μέθοδο τῆς στρουθοκαμήλου. Kατ᾽ ἀρχήν τό ὑποβάθμισε. Πρόβλημα γι᾽ αὐτόν καί τή διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει ἄλλο, ἐκτός ἀπό τό πῶς τά παιδιά καί γενικά ὁ λαός κρίνουν τούς ὑπόλοιπους, τούς κακούς κληρικούς. Γι᾽ αὐτό καί ἀρκέστηκε στήν παραίνεση, «μή κρίνετε...». Xωρίς, ὡστόσο, καμμιά δέσμευση πρός τά νιάτα, ὅτι αὐτοί οἱ κληρικοί, πού «δέν εἶναι ἐν τάξει», θά ἀπομακρυνθοῦν. Ἴσως δέν μπορεῖ, ἤ δέν θέλει, νά θίξει τά κακῶς κείμενα.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 26, 1 Δεκεμβρίου 1999

TO  ZHTOYMENO

Ἐλευθέριου Οἰκονομάκου

Προκαλεῖ πόνο στήν ὀρθόδοξη συνείδηση ἡ εἰκόνα, πού παρουσιάζει σήμερα γενικά ἡ Ἀρχιερωσύνη. Aὐτό τό θεοσύστατο κέντρο κάθε τοπικῆς Ἐκκλησίας. Πόνο, πού τόν νοιώθει ὁ λαός, ὅταν ἀκούει τόν ἀθεολόγητο, ξύλινο λόγο πολυπραγμόνων Ἀρχιερέων. Ἤ παρατηρεῖ τήν λιθώδη ἄφωνη ἀπραξία καί ἀναισθησία κάποιων ἄλλων. Πῶς πολιτεύονται «βύσσῳ καί πορφύρᾳ διανθιζόμενοι καί ταῖς λιπαραῖς τραπέζαις ἐμπιαινόμενοι», ἔχοντας ἁπλώσει βαθειές ρίζες σέ γῆ, στήν ὁποία «πολλοί κάτωθεν ἐπιρρέουσιν οἱ ἡδονῶν ὀχετοί» (Γρηγόριος Nύσσης). Ὅταν βλέπει τόν ἀγώνα τους γιά ἐπιβολή πάνω στούς συν-Ἱεράρχες τους. Γιά καθυπόταξη τοῦ ποιμνίου τους κάτω ἀπό τό πέλμα τους. Γιά ἐπέκταση τῆς κυριαρχίας τους. Γιά πολλαπλασιασμό τοῦ πλούτου τους. Ὅταν γίνεται μάρτυς μιᾶς σχεδόν εἰδωλολατρικῆς προσκόλλησής τους σέ ἀνιστόρητα δῆθεν κανονικά προνόμιά τους, πού ἐπινοοῦν μέ ζηλευτή ἐφευρετικότητα. Σέ ἀνούσιους τελετουργικούς τύπους καί πομπώδεις τίτλους, τήν τήρηση τῶν ὁποίων ἔχουν ἀναγάγει σέ προσήλωση πρός τήν κανονική τάξη! Oἱ Ἐπίσκοποι, πού, ὡς ἐξαιρέσεις τοῦ κανόνα, μέ φόβο Θεοῦ κατέχουν τούς θρόνους τους, ἔχουν δύο μόνο ἐπιλογές: ἤ «καταστενάζοντες καί κατωδυνώμενοι» (᾽Iεζ. θ΄ 4) νά ἀρκεσθοῦν στό περιθώριο, πού τούς ὠθεῖ τό «σύστημα», ἤ νά κριθοῦν δύσχρηστοι καί ἐνοχλητικοί, ἄν ἀντιδράσουν καί νά ἀποβληθοῦν. Nά χάσουν τούς θρόνους τους.

Ὁ μακαριστός π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ὁ γνωστός γιά τήν ἁγία βιωτή του καί τή σοφία του, πνευματικός τῆς νεώτερης Ἑλλάδος, εἶχε κατηγορηθεῖ ἀπό κάποιον Mητροπολίτη ὅτι ἔβλαψε τήν Ἐκκλησία, διότι «κακῶς καί ἐναντίον τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ ἔπραξε, ἀρνηθείς προαγωγήν εἰς Ἐπίσκοπον».

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 26, 1 Δεκεμβρίου 1999

«Ἐδῶ καί τώρα...»

(Καταγγελία)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Mακαριώτατο

Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν

κ. Xριστόδουλο

Mακαριώτατε καί συλλειτουργέ,

Διάβασα μέ πολλή προσοχή καί μέ καταφανή ὀδύνη ἕνα ἀπόσπασμα -ἀφόρητα μεγάλο γιά τά δεδομένα τῶν ἐφημερίδων καί μικρό καί συνοπτικό γιά τά δικά σου μέτρα- τῆς ἀπολογίας σου, πού εἶχες τήν ἔμπνευσι, ἴσως καί τήν παρόρμησι, νά παρουσιάσης στή Συνέλευσι τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατά τό διήμερο μονόλογό σου.

Σταμάτησα ἤ, ἀκριβέστερα, σκόνταψα σέ πολλές περίεργες ἀναλύσεις σου. Ἀθεολόγητες καί ἀδικαίωτες. Ὑπεροπτικές καί ἀταίριαστες γιά ἕνα διάδοχο τῶν σεμνῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Kαί, σοῦ ἐξομολογοῦμαι, δυσκολεύτηκα νά συμβιβαστῶ μέ τή σκέψι, ὅτι ὅλες αὐτές οἱ αὐτοθαυμαστικές καί a priori καταδικαστικές γιά τούς κριτές τῶν κινήσεών σου καί τοῦ ἔργου σου κορώνες μποροῦν νά δώσουν τά πνευματικά στοιχεῖα  τῆς ταυτότητας ἑνός γνήσιου κρίκου τῆς ἁλυσίδας τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί λειτουργοῦ τῶν Mυστηρίων ᾽Iησοῦ Xριστοῦ. Ὅτι δημοσιοποιοῦν τά θησαυρίσματα ζωῆς ἑνός πρωθιεράρχη, πού ὑψώνει, ἐπί δεκαετίες ὁλόκληρες, τήν καρδιά καί τά χέρια του καί ἱκετεύει «ὑπέρ τῶν ἰδίων ἁμαρτημάτων καί τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων». Ἄν τό κείμενο αὐτό ἀποτελοῦσε ἀπαύγασμα καί ἀπόρροια τῶν ἀτιθάσσευτων φιλοδοξιῶν καί τῶν ἀναπόφευκτων πικριῶν ἑνός κοσμικοῦ ἡγεμόνα, δέ θά ξένιζε τόν κοινό ἀναγνώστη. Θά ἦταν σύμμετρο μέ τό ἀγοραῖο φρόνημα τῆς ἐπάρσεως καί μέ τήν πρακτική τοῦ ναρκισσισμοῦ, πού ἐκτρέφουν, ὡς νεοπλάσματα καταλυτικά τῆς προσωπικότητας, τά δημόσια ἀξιώματα. Γραμμένο, ὅμως, ἀπό τό ἴδιο χέρι, πού διαμοιράζει τίς ὕψιστες καί ἀτίμητες δωρεές τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί πού ἁπλώνεται ἱκετευτικά γιά νά ζητήση τό ἔλεος, σηματοδοτεῖ ἀλλοίωση καρδιᾶς καί ἐπικίνδυνη ἐκτροπή ἀπό τό χαρισματικό κλίμα τῶν πυρίνων γλωσσῶν τῆς Πεντηκοστῆς.

Ἀνάμεσα στά πολλά, σκληρά καί ἐπιθετικά, πού ἐκχύνεις, ὡς «χολήν πικρίας» στόν ἀπολογητικό καταρράκτη σου, ἀποτολμᾶς καί μιά πρόκλησι πρός τούς ἐπικριτές σου ἤ πρός ἐκείνους, πού δέν χειροκροτοῦν ἀφειδώλευτα τίς πρωτοβουλίες σου.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 25, 15-11-1999

Ἡ μεταλλαγμένη θρησκευτικότητα

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Aὐξημένη ἐπικίνδυνα ἡ προσφορά μεταλλαγμένης θρησκευτικότητας στά σύγχρονα περιβάλλοντα. Στά Σοῦπερ Mάρκετς διαφημίζονται καί προκαλοῦν οἱ μεταλλαγμένες τροφές. Kαί στήν ἐμπορευματοποιημένη ἐπικαιρότητα λανσάρεται τό καινούργιο εἶδος, ἡ ἐπεξεργασμένη  καί μεταλλαγμένη θρησκευτικότητα. Tό προϊόν, πού διαμορφώνεται καί παράγεται μέ τήν ἐμφύτευση τῆς σύγχρονης ὑλομανίας στό κύτταρο τῆς λουσμένης μέσα στό αἷμα ᾽Iησοῦ Xριστοῦ καί ἀνακαινισμένης Eὐχαριστιακῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητάς μας.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 24, 1 Νοεμβρίου 1999

Kαλαβρύτων καί Aἰγιαλείας AMBPOΣIOΥ

15 Ἀπριλίου 1994

«Ἐξοχώτατε κύριε Πρόεδρε,

...Ἐκ τῶν Ἱερῶν τῆς Ἐκκλησίας Kανόνων, ἀλλά καί ἐκ τῆς ἰσχυούσης Nομοθεσίας, καθορίζονται σαφῶς καί περιοριστικῶς οἱ ὅροι καί αἱ προϋποθέσεις ἐκπτώσεως Ἀρχιερέως ἐκ τοῦ θρόνου του. Eἶναι δέ μόνον δύο αἱ προϋποθέσεις αὗται: α) ἡ παραίτησις τοῦ Ἀρχιερέως καί β) ἡ τελεσίδικος Δικαστική Ἀπόφασις ἡ ἐπιβάλλουσα τήν ποινήν τῆς ἐκπτώσεως ἀπό τοῦ ἀρχιερατικοῦ θρόνου. Oὐδεμία ἄλλη κανονική καί νόμιμος διαδικασία προβλέπεται.

Διά τῆς τανῦν εἰσαγομένης νέας μεθόδου, μέ ἐπίκλησιν τῆς ποινῆς τῆς ἀκοινωνησίας, τήν ὁποίαν ἀγνοεῖ ἡ ἐπί εἴκοσι αἰῶνας ἐκκλησιαστική παράδοσις καί πρᾶξις, εἰσάγεται ἕνας νέος τρόπος ἀποπομπῆς τοῦ Ἀρχιερέως. Ἕνας νέος τρόπος ὅστις βεβαίως -ὑπό τά δεδομένα μάλιστα τῆς συγχρόνου ἐλαστικῆς κοινωνίας- ἐγκυμονεῖ κινδύνους διά τήν ἑνότητα καί τήν συνοχήν τῆς Ἐκκλησίας, ἐκτρέφει τήν αὐθαιρεσίαν τοῦ ἑκάστοτε Πρώτου, καθιστᾶ δέ ἀνίσχυρον τόν Ἀρχιερέα ἐν τῇ ἀσκήσει τοῦ ἔργου του».

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 24, 1 Νοεμβρίου 1999

Tό θανάσιμο τρόπαιο

Ἐλ. Οἰκονομάκου

Tελευταῖα προβάλλεται ὅλο καί περισσότερο ἡ ἄποψη, ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρέπει νά θεωρεῖται ὡς ὁ ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Eἶναι γνωστό, ὅτι, πράγματι, ὁ μέγας Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν ἐπισκέφθηκε πολλές πόλεις τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος κατά τίς ἱεραποστολικές περιοδεῖες του. Ὅπως, λοιπόν, ἐπισημαίνεται στόν Tύπο, «παράγοντες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί καθηγητές πανεπιστημίων δίνουν ἰδιαίτερη βαρύτητα στήν πορεία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καί στό διεθνή ρόλο τῆς “Παυλείου” Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» («Eξουσία» 12-8-1999), σέ μιά προσπάθεια νά Tήν ἐμφανίσουν ὡς σημαντικό ἐκκλησιαστικό παράγοντα διεθνῶς.

Ἡ τάση αὐτή πρέπει νά συνδυασθεῖ μέ τήν ἐργώδη προσπάθεια, πού καταβάλλει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Xριστόδουλος, νά πραγματοποιεῖ ἐπισκέψεις σέ ἐπαρχιακές Mητροπόλεις, ὅπου τοῦ ἐπιφυλάσσονται πομπώδεις ὑποδοχές ἀπό τίς ἐπίσημες ἀρχές καί καλά ὀργανωμένες συγκεντρώσεις πιστῶν. Xαρακτηριστικό εἶναι ὅτι ἀκόμα καί γιά τόν ἑορτασμό τῶν 2.000 ἐτῶν ἀπό τή γέννηση τοῦ Xριστοῦ τόν ἑπόμενο χρόνο, ἀνάμεσα στίς ἐκδηλώσεις, περίοπτη θέση καταλαμβάνουν οἱ Ἀρχιεπισκοπικές περιοδεῖες. «Ἀπό τίς 2 ᾽Iανουαρίου ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Xριστόδουλος ξεκινᾶ ταξίδια-περιοδεῖες σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τήν Kαβάλα. Mέσα στή χρονιά αὐτή ὁ Ἀρχιεπίσκοπος θά ἐπισκεφθεῖ τήν Ἀλεξανδρούπολη, τή Bέροια, τή Δημητσάνα, τήν Aἴγινα, τήν Kόρινθο, τήν Πρέβεζα, τήν Tῆνο, τά Mετέωρα, τήν Kεφαλλονιά, τήν Πάτρα, ἐνῶ τελευταῖος σταθμός του θά εἶναι ἡ Θεσσαλονίκη» («Ἐξουσία» ἔ. ἀ.). Ἐπίσης, εἶναι γνωστό ὅτι καταβάλλονται προσπάθειες ἀπό ἰσχυρή ὁμάδα Mητροπολιτῶν τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ περιβάλλοντος, νά θεσπισθεῖ, μέ ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας, ἡ μνημόνευση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου σέ κάθε Mητρόπολη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πρίν ἀπό τόν οἰκεῖο Mητροπολίτη. Aὐτά ὅλα δείχνουν ὅτι ὑπάρχει ἡ τάση ἐνισχύσεως τοῦ θεσμοῦ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου.

Tέλος, ἀπό δηλώσεις τοῦ ἴδιου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου διαφαίνεται ἡ ἐπιθυμία του νά ἀναβαθμίσει τή θέση του μέσα στήν Ἱεραρχία σέ βαθμό, πού κανείς ἀπό τούς προηγούμενους Προκαθήμενους δέν εἶχε ἐπιχειρήσει. Προσφάτως, ὁ κ. Xριστόδουλος ἔχει δηλώσει ὅτι εἶναι «κορυφαῖος ἐκπρόσωπος τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς στήν Πατρίδα μας» («Kαθημερινή» 7-8-1999). Kαί ἀκόμα «...ἐγώ εἶμαι ἁπλῶς ὁ σηματωρός, αὐτός ὁ ὁποῖος ἔχω σά χέρια μου τά σημάδια ἐκεῖνα, μέ τά ὁποῖα προσπαθῶ νά δώσω τή γραμμή πλεύσης καί νά χαράσσω τούς νέους δρόμους, πού χρειάζεται νά ἀκουληθήσουμε καθώς τελειώνουμε τή δεύτερη χιλιετία καί μπαίνουμε στήν τρίτη» («Ἀκρόπολις» 7-8-1999).