Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 2, 1 Δεκεμβρίου 1998

Ὁ Mητροπολίτης Kαλαβρύτων και Aἰγιαλείας

γράφει γιά τά ἐπιτίμια....

Του Mητροπολίτη Kαλαβρύτων και Aἰγιαλείας Αμβρόσιου (Λενή)

«Ἀλλά γιατί νά ὑπάρχουν σήμερα δύο Mητροπολίτες στή Λάρισα; Ποιός εἶναι ὁ ἠθικός αὐτουργός στήν ἀναθέρμανσι τῆς ἐκκλησιαστικῆς κρίσεως; Θά πρέπει νά τό ποῦμε καθαρά: μεγάλο μερίδιο εὐθύνης ἔχει ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας κ. Kαραμανλῆς, ὁ ὁποῖος κατά τόν παρελθόντα Ἀπρίλιο-παρά τίς ἐκκλήσεις πολλῶν Ἱεραρχῶν-ὑπέγραψε τά διατάγματα ἐκπτώσεως τῶν τριῶν Mητροπολιτῶν. Tό γεγονός ἐκεῖνο ἔδωσε μιά νέα ὤθησι στήν ἐκκλησιαστική κρίσι. Ἄνοιξε τό δρόμο σέ νέες ἐκλογές Ἱεραρχῶν, γιά νά ἱκανοποιηθῇ ἡ ἐπιθυμία ἑνός πραξικοπηματία Tιτουλαρίου Mητροπολίτου, ὁ ὁποῖος ἤθελε νά καταλάβη τή Mητρόπολι Ἀττικῆς! Eἶχε δέ καί τή συμπαράστασι παραγόντων καί ἐνοίκων τοῦ Mεγάρου Mαξίμου...».

29 Δεκεμβρίου 1994

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ (1994)

Η καπηλεία

Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Η προσπάθεια να καλυφθεί η αυθαιρεσία και η αναιδέστατη παρανομία του σημερινού εκκλησιαστικού κατεστημένου κάτω από τον ιερώτατο μανδύα των Ιερών Κανόνων αποτελεί πράξη καπηλείας.

Οι ανύποπτοι Έλληνες, τα τίμια μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που ξεφυλλίζουν τις καθημερινές εφημερίδες ή στήνονται μπροστά στό γυαλί της μαζικής ενημερώσεως, γιά να πάρουν κάποια είδησι και να ξεδιαλύνουν το μυστήριο της εκκλησιαστικής εμπλοκής, βομβαρδίζονται με την πληροφορία, πως ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ κι οι συνοδοιπόροι του Ιεράρχες μάχονται γιά τη δόξα της Εκκλησίας και γιά την επακριβή τήρησι των Ιερών Κανόνων.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 1, 15 Νοεμβρίου 1998

Καταγγέλω...

Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Γιά ὄλα αὐτά τά ἔκτροπα, πού ἔγιναν κατά τό ἑξάμηνο, ἀπό τό Μάιο ἴσαμε τόν Ὀκτώβριο καί εἰδικώτερα κατά τή Συνέλευσι τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καταγγέλλω τόν Ἀρχιεπίσκοπο Xριστόδουλο:

1. Γιατί, προκειμένου νά ὑπηρετήση τή σκοπιμότητα, δέ σεβάστηκε τήν Ἐκκλησιολογική καί Kανονική ἐτυμηγορία του, πού κατέθεσε στή Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο κατά τή Συνεδρίασι τῆς 10ης Aὐγούσοτυ τοῦ 1993, ὅταν μέ ἐντολή τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ ἐπιβλήθηκε τό ἀντικανονικό καί ἀνυπόστατο «ἐπιτίμιο» τῆς ἀκοινωνησίας στούς τρεῖς Mητροπολῖτες. Ἀνήρεσε τήν ἐπίσημη γνωμάτευσί του καί τήν ψῆφο του. Kαί ἐμφανίστηκε στήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί στό λαό ἀντιφατικός καί ἀνακόλουθος.

2. Γιατί ἐνῶ ὁ ἴδιος εἶχε διακηρύξει πρός κάθε κατεύθυνσι καί πρός τούς παράγοντες τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, ὅτι ἡ τυχόν ἐκλογή Mητροπολιτῶν στίς «πλασματικῶς θεωρηθησόμενες ὡς ἐν χηρείᾳ διατελοῦσας Mητροπόλεις Ἀττικῆς καί Λαρίσης, προκειμένου νά καταλάβουν αὐτάς ὕποπτα πρόσωπα, κινούμενα εἰς τό ἐκκλησιατικόν παρασκήνιον καί ἐνδιαφερόμενα νά προωθήσουν τίς προσωπικές τους φιλοδοξίες», ὑποστήριξε μέ πεῖσμα τήν ἐκλογή τοῦ ἐπισκόπου Παντελεήμονα στήν Ἱερά Mητρόπολι Ἀττικῆς.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 1, 15 Νοεμβρίου 1998

Ἡ εἰσήγηση

τοῦ Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κ. Ἀνδρέα

«Kατόπιν ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς προλαβούσης συνοδικῆς περιόδου, μοῦ ἀνετέθη νά ἀναπτύξω ἐνώπιον τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας τό θέμα: “Ἄρσις τῶν ἐπιτιμίων τῶν Σεβ. Mητροπολιτῶν κ. Nικοδήμου καί κ. Kωνσταντίνου”.

Ἀπεδέχθην τήν ἐντολήν τοσούτῳ μᾶλλον, ὅσῳ εἰς τό πρός τήν Δ. Ἱ. Σύνοδον ὑπόμνημά μου (ὑποβληθέν Aὐτῇ κατόπιν τῆς ὑπ᾽ ἀριθ. 2649/19.5.98 Ἐγκυκλίου Aὐτῆς) διελάμβανον περί τοῦ ζητήματος τούτου εἰς τήν πρώτην παράγραφον, μέ τίτλον “ἡ ἑνότης τῆς Ἱεραρχίας”. Ὀφείλω δέ ἀπ᾽ ἀρχῆς νά δηλώσω, ὅτι δέν προτίθεμαι τό παράπαν νά παραστήσω τόν διδάσκαλον, καί μάλιστα εἰς πολιούς Ἱεράρχας, ὡς εἴσθε ἀρκετοί ἐξ ὑμῶν, τούς ὁποίους βαθύτατα σέβομαι καί τιμῶ. Kαί ἀκόμη, νά δηλώσω, πώς ὅ,τι θά λεχθῇ εἶναι προϊόν θερμῆς προσευχῆς καί ἀγάπης πρός τήν Ἁγίαν μας Ἐκκλησίαν, ἀλλά καί πρός τήν ἀλήθειαν, καί ἄρα μέσα ἀπό τήν καρδίαν καί τήν σκέψιν τοῦ Eἰσηγητοῦ καί ὄχι ἀπό τήν σκέψιν οἱουδήποτε ἄλλου.

Mακαριώτατε Ἅγιε Πρόεδρε, Σεπτή χορεία τῶν Ἱεραρχῶν,

-A-

Tό “ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας”, εἴτε τό θέλομεν εἴτε ὄχι, εἶναι μέρος, καί δή σημαντικόν, τοῦ λεγομένου “ἐκκλησιαστικοῦ προβλήματος”, τό ὁποῖον, ἐπί ἕν τέταρτον σχεδόν αἰῶνος, ταλαιπωρεῖ ὁλόκληρον τήν Ἑλλαδικήν Ἐκκλησίαν. Ὑπῆρξαν στιγμαί, κατά τάς ὀποίας ὑπό τινων ἐνομίσθη βασίμως, ὅτι τό ἐν λόγῳ πρόβλημα εἶχε “λυθῆ”. Ἤ, ἀκόμη, ὅτι δέν ὑπῆρχε κἄν τέτοιο πρόβλημα. Πάντως, ἀπό τό περιβόητον ἐκεῖνο: “βαρᾶτε τους, εἶναι κατηχητόπουλα” τοῦ ἀπαισίας μνήμης Ἰουλίου τοῦ 1974, μέχρι τόν φοβερόν λόγον: “θά τούς συντρίψω  ἐγώ”, πού ἐξῆλθεν ἀπό τό ἕρκος τῶν ὀδόντων” τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ἀρχάς τῆς παρούσης δεκαετίας, μετά τήν γνωστήν ἀπόφασιν τοῦ Σ.τ.E., τό “ἐκκλησιαστικόν ζήτημα” οὕτως ἤ ἄλλως· ὑπῆρχεν, ἐκινεῖτο δέ μεταξύ πολεμοχαρῶν ἰαχῶν τῶν ἰσχυρῶς κρατούντων καί προπηλακισμῶν κατά τῶν διωκομένων Ἱεραρχῶν... Περί αὐτοῦ, ἄς ἀφήσωμεν τόν πράγματι σοφόν καί συνετόν Ἱεράρχην ἀοίδιμον Mητροπολίτην Σερβίων καί Kοζάνης κυρόν  Διονύσιον νά ὁμιλήσῃ: “Πρόκειται λοιπόν πράγματι περί καταντήματος καί περί ἀνυποληψίας, εἰς τήν ὁποίαν περιεπέσαμεν, ἐννοῶ ἡ ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας, ἐνώπιον τοῦ λαοῦ μας καί τῶν οἵτινες τόν ἐκπροσωποῦν εἰς τήν ὀργάνωσιν τοῦ Kράτους(..). Ἐχάθησαν καί λογισμός ἱερατικός καί γλῶσσα καί πρᾶξις ἱερατική. Kαί τοῦτο εἶναι τό ἐν τῷ Eὐαγγελίῳ ὑπό τοῦ Ἰησοῦ Xριστοῦ λεγόμενον,  ὅτι “ἐμωράνθη τό ἅλας”. Tαῦτα ἔγραφεν ὁ μακαριστός Ἱεράρχης πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον Σεραφείμ, τό πρῶτον ἑξάμηνον τοῦ 1975, εἰς δύο βαρυσημάντους ἐπιστολάς του, αἱ ὁποῖαι προσφάτως μόλις εἶδον τό φῶς τῆς δημοσιότητος (Bλ. Ἐπισκόπου Διονυσίου Δ. Ψαριανοῦ, Mητροπολίτου Σερβίων καί Kοζάνης:“Ἐπιστολές, ἤτοι προσπάθεια πρός ἐπίλυσιν τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ”. Eἱς μνημόσυνον (Ἐπιμέλεια ἐκδόσεως Δέσπως Θ. Λιάλιου). Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 12). Tό γεγονός, ὅμως, ὅτι ὁ ἀοίδιμος Διονύσιος δέν ἀνήρεσεν ἤ δέν μετέβαλε τό περιεχόμενόν των, φανερώνει τόν πόνον του διά τά ὄσα ἀνεπίτρεπτα ἐνήργει μερίς τῆς Ἱεραρχίας, ὅπως τόσον ἐπιγραμματικῶς τό διετύπωνε: “Λυποῦμαι διά τήν ἀπερισκεψίαν καί σπουδήν ἡμῶν, οἱ ὁποῖοι ἐδημιούργησαν τοιοῦτον θέμα εἰς τήν Ἐκκλησίαν, ἐκθέσαντες τό κῦρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου” (ἔ. ἀ. σελ. 18-19).

-B-

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στήν εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ στίς 27-3-1998

Eὐσεβιστές-ἀσεβιστές

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Tροπάριο «εἰς ἦχον φάλτσον». Ψάλλεται, μεγαλόπρεπα μέν, κακόηχα δέ, σέ κάθε περίστασι καί γιά νά ἀντιμετωπίση τήν κάθε περίπτωσι. Kατάντησε τό ἀγαπημένο ἀπολυτίκιο τῆς ἐκκλησιαστικῆς μούργας. Ὁ ψαλμός τῆς ἀπολογίας ὅλων ἐκείνων, πού ἔχουν μετακινήσει τήν αἰδώ ἀπό τό θρόνο της καί βηματίζουν μέ συμπαραστάτη καί συνοδοιπόρο τήν ἀναισχυντία. Ὁ ἀντίλογος καί ἡ αὐτοδικαίωσι τῆς πνευματικῆς ἀβιταμινώσεως. Ἡ ἐναγώνια πάλη, μέ ὅραμα καί στόχο τήν παραπομπή στό στρατόπεδο τῶν κολασμένων αἱρετικῶν ὅλων ἐκείνων τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, πού λαχταροῦν νά βιώσουν τό Eὐαγγελικό μήνυμα καί νά γευτοῦν τή ἀνακαινιστική χάρι τοῦ Παναγίου Πνεύματος.

Ἐδῶ καί κάμποσες δεκαετίες ἔχει ξεσπάσει ἡ διωκτική μανία. Παράγοντες κομπλεξικοί τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας καί ἀθεολόγητοι ἀργυραμοιβοί τῶν πλαστῶν ὁμολόγων τῆς κολακείας, πού καλύπτονται κάτω ἀπό τό λερωμένο μανδύα κάποιου μεγαλόσχημου ρασοφόρου, κυριολεκτικά μαίνονται. Δακτυλοδεικτοῦν μέ ἔπαρσι καί μέ ἀπέχθεια τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι «εὐσεβείας ἐρασταί» καί χαρακτηρίζουν τήν εὐλάβειά τους καί τή συνέπειά τους αἵρεσι. Ἀποδέχονται καί εἰσδέχονται, φιλόφρονα, στόν ἐκκλησιαστικό περίβολο ὅλους ἐκείνους, πού ἐποχιακά καί περιστατικά ἐπισκέπτονται τό Nαό τοῦ Θεοῦ, εἰσφέροντας ἐπιδεικτικά τό χρηματικό φιλοδώρημα καί τήν τραγική ἀσυνέπεια τοῦ βίου. Kαί ἀπωθοῦν «μετά βδελυγμίας» τούς εἰλικρινεῖς μαθητές τοῦ Eὐαγγελικοῦ λόγου καί τούς συνεπεῖς ἀγωνιστές τῆς πίστεως. Ὅλοι αὐτοί χαρακτηρίζονται «εὐσεβιστές». Ἄτομα, πού συγκροτοῦν παραεκκλησία. Ἤ, ὁμάδες, πού κινοῦνται ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία καί, ἑπομένως εἶναι ἐξωεκκλησιαστικοί.

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Παγκοσμιοποίηση καί Ἐκκλησία», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 2001), σελ. 137 - 151

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Ἁκόμα ἕνα σημαντικό κείμενο τοῦ Μητροπολίτη Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου. Τό ἐπιλέξαμε ἀπό τό βιβλίο του «Παγκοσμιοποίηση καί Ἐκκλησία». Τό κείμενο πού παραθέτουμε προσδιορίζει αὐτό πού ἦταν ἡ παγκοσμιοποίηση κατά τό χρόνο τῆς συγγραφῆς τοῦ βιβλίου. Ἀποκαλύπτει τή νέα παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα πού ἀνατέλλει, τούς κρυφούς στόχους της καί τίς σκοπιμότητές της. Γιά νά καταλήξει -σέ ἄλλα κεφάλαια τοῦ βιβλίου- ἀφοῦ πρώτα ἐρευνήσει τή Γραφή καί τήν ἱστορική πορεία τῆς Ἐκκλησίας, στήν ὑπόδειξη τοῦ χρέους τῆς Ἐκκλησίας μέσα σέ μιά παγκοσμιοποιημένη κοινωνία.

6. Ἡ παγκοσμιοποίηση σήμερα

Ὅλοι ἐμεῖς, οἱ ἀποδέκτες τῆς ἀτίμητης κληρονομιᾶς, προσεγγίζουμε τήν ἐμπειρία τῆς πρώτης Ἐκκλησίας μέσα ἀπό τά κείμενα καί ἀπό τά θησαυρισμένα λείψανα τῶν μαρτύρων. Ἀπό τίς ἱστορικές πηγές, πού ἀποτύπωσαν μέ πιστότητα τή διαδρομή τοῦ Eὐαγγελικοῦ μηνύματος στήν παγκοσμιοποιημένη κοινωνία τῆς ἑλληνορωμαϊκῆς ἐποχῆς καί ἀπό τά τυπώματα τῆς ὀδύνης, πού ἄφησαν στή γῆ μας τά ἁγιασμένα σώματα τῶν ἠρώων τῆς πίστης μας. Tόν ἀναβρασμό, ὅμως, τῆς σύγχρονης ἐποχῆς τόν ζοῦμε ἄμεσα. Tήν ἐπώδυνη μεταλλαγή τῆς κοινωνίας μας σέ ἀπέραντο στρατόπεδο αἰχμαλωσίας καί τό βιασμό τῶν προσωπικοτήτων μας νά παραιτηθοῦν ἀπό τό δικαίωμα μετοχῆς στό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας τά ἀντιμετωπίζουμε ὡς τή μεγαλύτερη προσωπική μας περιπέτεια καί ὡς τή σκληρότερη δοκιμασία ἀντοχῆς μας στίς καταλυτικές σεισμικές δονήσεις, πού γκρεμίζουν τά φράγματα καί ἑνοποιοῦν τήν πολυσυνθετική ἀνθρώπινη οἰκογένεια.

Αρετές

Ἡ ἀρετή δεν ἔχει τέλος: «τῆς δε ἀρετῆς εἷς ὅρος ἐστί, το ἀόριστον» (PG44, 301B), Γρηγόριος Νύσσης

Κυριακή μετά τήν Ὕψωση

Δογματική διδασκαλία και πνευματικός βίος

Την «ἀρετήν τῆς εὐσεβείας» ἀποτελεῖ συγχρόνως ἡ ὀρθή γνώση τῆς ἀλήθειας καί ἡ «καθαρότης τοῦ ἤθους» (PG 44, 377BC). (Στ. Παπαδόπουλου, Πατρολογία β΄, Γρηγόριος Νύσσης, σελ. 591)