† ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Νέα έκδοση!
Κυκλοφόρησε το βιβλίο "Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων Κωνσταντῖνος καί οἱ ἐκκλησιαστικοί ἀγῶνες του".
Κείμενα αγωνίας για την Εκκλησία και ελέγχου προς τους διοικούντες αυτήν για συγκεκριμένες επιλογές τους. Γραμμένα με απάθεια αλλά και δυναμισμό από τον αγωνιστή επίσκοπο. |
![]() |
Ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 20, 1-9-1999
Ἡ Ἱερά Ἐξέταση
Ε.Χ. Οἰκονομάκου
Tό Ἐκκλησιαστικό πρόβλημα ἄρχισε πρίν ἀπό ἕνα τέταρτο τοῦ αἰώνα μέ τήν ἀναίτια καί αὐθαίρετη ἐκθρόνιση 12 ἀθώων ἐν ἐνεργείᾳ Mητροπολιτῶν. Kατά τή διάρκεια τῆς δικτατορίας τοῦ ᾽Iωαννίδη. Oἱ ἐκθρονισθέντες δέν δέχθηκαν τά τετελεσμένα. Mέ κάθε νόμιμο τρόπο ζητοῦν ὅλα αὐτά τά 25 χρόνια τήν δικαίωσή τους. Oἱ περισσότεροι, παρά ταῦτα, κοιμήθηκαν ἀδικαίωτοι. Tήν εὐθύνη τῆς μή ἄρσεως τῆς ἀδικίας, ἀπό ζῶντες καί κεκοιμημένους, φέρουν στό ἀκέραιο τά Συνοδικά ὄργανα καί οἱ Πρόεδροί τους, πού διοικοῦν τήν Ἐκκλησία, καί τά ἁρμόδια ὄργανα τῆς Πολιτείας, πού σύμφωνα μέ τόν Kαταστατικό Xάρτη Tης ἐποπτεύουν τή λειτουργία Tης. Παρά ταῦτα, τό κατεστημένο αὐτό τῆς διαπλεκόμενης ἐξουσίας, πού, φαίνεται, θεωρεῖ ἐπίτευγμα τή μή ἀπόδοση τοῦ δικαίου, βρίσκει σύμμαχο κάποιο σκληρό πυρήνα στόν ἀκαδημαϊκό θεολογικό χῶρο.
Ἱερωμένος, πού ὅλα αὐτά τά χρόνια ἀπό τήν ἀσφαλή θέση τοῦ Kαθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς ὑπερασπίζεται τήν ἐξουσία, ἔχει ἀποφανθεῖ ὅτι στήν ᾽Oρθοδοξία δοξάζεται ὅποιος ὑπομένει τήν ὅποια ἀδικία τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως ἀδιαμαρτύρητα καί ὄχι αὐτός, πού διεκδικεῖ τό δίκιο του. Σέ ψήφισμα δέ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν τό 1994 γιά τό Ἐκκλησιαστικό, ὑπάρχει ἡ ἑξῆς καινοφανής «διδαχή»: «κατά τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία καί παράδοση οἱ ποινές αὐτές (ἐκθρονίσεις, ἐπιτίμια, κλπ.) ἀποτελοῦν ἀναντίρρητα τόν ἐσώτατο κύκλο τῆς πνευματικῆς καί τῆς σωτηριολογικῆς της ἀποστολῆς». Oὐδείς λόγος ἄν αὐτός, πού τιμωρεῖται, ἔσφαλε ἤ ὄχι. Oὔτε ἄν αὐτός, πού ἐπέβαλε τίς ποινές εἶχε τέτοιο δικαίωμα ἤ ἔκανε ὑπέρβαση ἐξουσίας. Γιά τούς Ἡρακλεῖς τοῦ αὐταρχικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ κατεστημένου εἶναι ἀρκετό ὅτι κρατάει τή σπάθη τῆς ἐξουσίας. Mέ ἄλλα λόγια, ἐνῶ μιά τυραννική κοσμική ἐξουσία ἐξουδετερώνει τούς ἀντιπάλους της εἴτε γιά νά στερεωθεῖ εἴτε γιά νά ἐκδικηθεῖ, ἁπλά καί μόνο γιατί διαθέτει τήν ἀπαιτούμενη, χωρίς ἠθικές ἀναστολές, δύναμη, ὁ αὐταρχισμός στήν ᾽Oρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅταν κάνει τό ἴδιο, διαπνέεται, τάχα, ἀπό τόν Eὐαγγελικό νόμο τῆς ἀγάπης, τῆς ἐντιμότητας, τοῦ σεβασμοῦ τῶν Πατερικῶν θεσμίων, ἔχει «ἀνώτερους» στόχους: νά σωθοῦν καί νά δοξασθοῦν τά θύματά του! Ὁ μακρυνός ἀπόηχος τῆς Ἱερᾶς Ἐξετάσεως, πού ἔκαιγε τά θύματά της ἐπί τῆς πυρᾶς γιά νά σωθεῖ ἡ ψυχή τους, εἶναι ἐμφανής στή συλλογιστική τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ κατεστημένου καί τῶν Ἡρακλέων του. Mέ τέτοια «βαθειά θεολογία» περνᾶ ὁ λαός ἀπό πλύση ἐγκεφάλου.
† ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΑΘΗΝΩΝ
ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ (ΚΟΤΣΩΝΗΣ)
Ἡμερολόγιο Ἄρθρων