Ἐφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», φύλλο 1234, 1-8-1997

Πρός νοσταλγούς τῆς γαλήνης

(Φωτογραφία: Οι τρεις Μητροπολίτες: Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικόδημος, Λαρίσης Θεολόγος, Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων Κωνσταντίνος)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Kαθολική ἡ κόπωσι τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τήν ὑπερεικοσαετῆ ἀνωμαλία. Kαί ἔντονη ἡ νοσταλγία τῆς γαλήνης, πού κολπώνει τίς Ὀρθόδοξες συνειδήσεις. Kοινή ἡ πεποίθησι, πώς τό διχαστικό κλίμα, πού κυριάρχησε στήν περίοδο Σεραφείμ, δέ δίνει μήνυμα λυτρωτικό στόν ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς. Kαί πώς ἡ ἀδελφική προσέγγισι τῶν προσώπων τῆς ἡγεσίας καί ἡ εἰρηνική σχέσι τοῦ λογικοῦ ποιμνίου μέ τούς ποιμένες, εἶναι ἡ πρωτεραιότητα, πού ὑπερκαλύπτει, τούτη τήν ὥρα, ὅλους τούς ἄλλους προγραμματισμούς.

Oἱ πληρωμένοι κοντυλοφόροι ἀγωνίζονται μέ πεῖσμα νά εἰκονίσουν πλαστό κλίμα εὐφορίας. Nά μεταστρέψουν τήν εἰκόνα τῆς διαφθορᾶς σέ φωτεινό πίνακα δημιουργίας. Tά κύματα τῆς ἐμπάθειας καί τοῦ ἀλληλοσπαραγμοῦ τοῦ ἐπισκοπικοῦ σώματος σέ πνοή θείας Xάριτος. Kαί νά ἀπαλλάξουν ἀπό τίς εὐθῦνες τόν ἀρχιτέκτονα τῆς ἀνωμαλίας, τόν Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ καί νά μεταθέσουν τίς ἐνοχές στούς ὄμους τῶν θυμάτων.

Oἱ πολλοί, οἱ ἄνθρωποι, πού ζοῦν μέ ἀγωνία τίς ἐκκλησιαστικές ἐξελίξεις δέν πείθονται. Ἔχουν κάνει τίς ἐκτιμήσεις τους. Oἱ λίγοι, ὄμως, οἱ ἐλάχιστοι, ἐκεῖνοι, πού παρασύρθηκαν ἀπό τόν πληρωμένο λόγο, ταύτισαν, ἀνιστόρητα καί ἀνεξέλεγκτα, τήν ἐκκλησιαστική καταιγίδα μέ τήν ἄρνησι τῶν τριῶν Mητροπολιτῶν νά ὑποκύψουν στήν ἄδικη καταδίκη καί νά ὑπογράψουν, μέ τά ἴδια τους τά χέρια, τήν πνευματική καί ἠθική ἐξόντωσί τους. Kαί πίστεψαν, ὅτι ἡ ὑπέρβασι τῶν μικροτήτων καί τῶν ἀντιθέσεων, ἡ εἰρήνευσι τοῦ σώματος τῆς Ἱεραρχίας καί ὁλόκληρης τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας περνάει ἀναγκαστικά ἀπό τό ἰκρίωμα τοῦ σφαγιασμοῦ καί τοῦ ἀφανισμοῦ τῶν Mητροπολιτῶν ἐκείνων, πού γιά εἰκοσιτέσσερα ὁλόκληρα χρόνια εἶναι ὁ στόχος τῆς ξέφρενης Σεραφειμικῆς διοικήσεως. Tῶν θυμάτων, πού ἀπό τό 1974 ἴσαμε σήμερα δέχονται τά ἀλλεπάλληλα κύματα τῶν παρανοϊκῶν ἐπιθέσεων, περιφέρουν σιωπηλά τόν προσωπικό τους σταυρό καί χτυποῦν διακριτικά τό σήμαντρο τοῦ κινδύνου, γιά νά ἀφυπνίσουν τίς Ὀρθόδοξες συνειδήσεις.

Ὁμάδα ψυχαγωγίας

Συνεχίζοντας τη σειρά των παραινέσεών του προς ...μαθητές, ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Α', τονίζει τη μεγάλη σημασία της ψυχαγωγίας ως ανάγκη της ψυχής. "...ἡ καλή ψυχαγωγία γίνεται τροφή τῆς ψυχῆς,... ὅμως ἡ κακή ψυχαγωγία, ἀντί γιά τροφή γίνεται δηλητήριο." 

Για να διαβάσετε τις σκέψεις του μακαριστού αρχιεπισκόπου, πατήστε το παρακάτω εικονίδιο:

Συνάντηση και κοινωνία

«… Ἡ Λειτουργία δέν εἶναι μιά συνηθισμένη τελετή. … Εἶναι ἡ δυνατότητα τῆς προσωπικῆς καί κοινῆς συνάντησης καί κοινωνίας μέ τό πρόσωπο τοῦ σαρκωμένου καί σταυρωμένου Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, ‟Συναγμένοι στήν Εὐχαριστία”, α’ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ»), σελ. 11

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Ἀρνοῦμαι τή μοναξιά», β' ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1992), σελ. 12, 93-96

ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ

...ἡ μοναξιά εἶναι τό πιό θλιβερό παράγωγο τῆς βιομηχανικῆς ἐποχῆς μας. Τό τίμημα, πού πληρώνουμε στούς καινούργιους θεσμούς. Ὁ φόρος στίς ἀνέσεις τῆς τεχνοκρατίας...

...Ὅμως, δέν μέ πνίγει ἡ ἀπόγνωση.

Σάν ἄνθρωπος, μέ γαντζωμένη τήν ἄγκυρα τῆς ἐλπίδας στό Θεό, δέν τρομάζω ἀπ’ τό πρόβλημα. Σάν ὁδοιπόρος τούτης τῆς ἔρημης χρονικῆς ἔκτασης, φορτωμένος στούς ὤμους τήν κληρονομιά τῶν Πατέρων καί τή γλυκειά ἐμπειρία τῶν ἁγίων, δέν ἀποπροσανατολίζομαι ἀπ’ τό σύννεφο.

Ἀρνοῦμαι τή μοναξιά.

Δέν ἀφίνω τόν ἑαυτό μου νά τυλιχτεῖ στήν καταχνιά καί νά ἐνταφιαστεῖ στήν ἀπελπισία.

Μέσα μου καί γύρω μου νοιώθω νά ὑπάρχει τό φῶς, ν’ ἀνθίζει ἀνεμπόδιστα ἡ χρυσή ἐλπίδα...

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 250, 1-4-2009

Προσδοκίες καρδιῶν

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Στή δίνη τοῦ μιντιακοῦ λίφτινγκ καί τῆς προσωπικῆς διαπλοκῆς στά ἀνοιχτά γήπεδα τή δημοτικότητας ἐμπλέκονται, θελητά ἤ ἀθέλητα (μᾶλλον θελητά καί σκόπιμα) καί οἱ προσωπικότητες τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Συνοδικοῦ σχήματος. Κάποιοι τό θεωροῦν ἀναγκαῖο, γιά νά δημοσιοποιήσουν τίς ἀπόψεις τους πάνω στίς τρέχουσες, κρίσιμες ἐξελίξεις ἤ γιά νά προβάλουν τή διαλεκτική τῆς ᾿Εκκλησίας, πού ὑπερβαίνει τό στενό κύκλωμα τῶν ὁραμάτων τῆς ὑλοφροσύνης καί ἀνοίγει ὁρίζοντες ὑπερβατικῆς καταύγασης τοῦ προσώπου καί τοῦ ἐγκόσμιου ἀθλήματός του. Καί κάποιοι προσφεύγουν μέ τήν κρυφή ἐλπίδα, πώς θά ὑπερπηδήσουν τό βαθύ χαντάκι τῆς μετριότητας καί θά προβληθοῦν στή φωτισμένη ἐξέδρα τῆς ὑπεροχῆς καί τῆς εὐρύτερης ἀναγνώρισης.

Τό ὁρμητικό κύμα τῆς αὐτοπροβολῆς δέν εἶναι ἀποκλειστικό σύμπτωμα τῶν καιρῶν μας. Μπορεῖ, κατά τίς μέρες μας νά ἐκμεταλλεύτηκε τούς ἠλεκτρονικούς μηχανισμούς καί νά μεταποιήθηκε σέ τεχνική ἐπικίνδυνης πλύσης τῶν ἐγκεφάλων μας. ῾Η ἀφετηρία του, ὅμως, βρίσκεται πολύ βαθειά. Στούς περασμένους καί λησμονημένους αἰῶνες. Στίς ἱστορικές ἀνακυκλώσεις καί στά περιβάλλοντα, πού ἡ ἔπαρση καί ἡ φλυαρία ἔστηναν θρόνους πλαστῆς ὑπεροχῆς καί ἔσπρωχναν σέ ἀπόσταση ἐξάρτησης καί δουλικῆς ὑποταγῆς τίς ἀνθρώπινες μάζες.

Κυριακή ΙΖ' Λουκᾶ (Ἀσώτου)

Περιοδικό «’Ελεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 252, 1-5-2009

Ὁ μεγάλος ἐξόριστος

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ο μεγάλος ἐξόριστος, περιφρονημένος καί κακοποιημένος, χτυπάει διακριτικά τή θύρα τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος. Ζητάει νά μπεῖ στό χῶρο τῆς ἐπισκοπικῆς διάσκεψης, γιατί αὐτός εἶναι ὁ χῶρος τῆς κυριρχίας του καί τῆς ἐπιρροῆς του. Θέλει νά ἀποκαταστήσει τήν ῾Αγιοπνευματική ἀτμόσφαιρα καί τή Συνοδική τάξη. Νά συνδέσει τό “σήμερα” μέ τό “χθές”. Τήν ἐπικαιρότητα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐμπειρίας, μέ τό σταθερό στοιχεῖο τῆς ἀποστολικῆς καί τῆς Πατερικῆς ὡριμότητας. Νά χειραγωγήσει τή σημερινή Συνοδική ὁμήγυρη στήν ὑπέρβαση τῶν χρόνιων ἀτοπημάτων καί τῶν ὑπέρβαρων λαθῶν. Νά δώσει περιεχόμενο, ἀξιοπρέπεια καί ἀξιοπιστία στή βαρειά ἀρρωστημένη καί ἀναποτελεσματική σημερινή Συνοδική λειτουργία.

῾Ο, κατά τίς μέρες μας, μεγάλος ἐξόριστος ἦταν -σέ περιόδους ἀκμῆς τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ- ὁ κύριος ἐμπνευστής τῶν ἐπισκοπικῶν ὁραμάτων, ὁ μοναδικός εἰσηγητής τῶν κρισίμων ἀποφάσεων, ὁ τελικός ἐκτιμητής τοῦ ἔργου. Κατά τό γύρισμα, ὅμως, τοῦ ἱστορικοῦ φύλλου, μέ τήν ἀλλαγή τῶν προσώπων καί μέ τήν ἐπικυριαρχία τῆς σκοτεινῆς ἴντριγκας, ἀπομονώθηκε καί περιφρονήθηκε. Σπρώχτηκε, βίαια, ἔξω ἀπό τό κέντρο λήψης τῶν Συνοδικῶν ἀποφάσεων. Δίχως προοπτική καί δίχως σύνεση, ἐξορίστηκε. 

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 128, 1 Μαρτίου 2004

Ἡ ἐκμετάλλευση τῶν ὀνείρων

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Τρέμω στή σκέψη, πώς στήν ἀφετηρία τῶν νεανικῶν ὀνείρων ὀργιάζει, καμουφλαρισμένη, ἡ ἐκμετάλλευση. Ἡ πολλαπλή, ἡ ὀργανωμένη καί ἀσύδοτη ἐκμετάλλευση τῆς αὐτοφυοῦς καί δυναμικῆς λαχτάρας γιά γόνιμη ἐκδίπλωση τῆς προσωπικότητας. Τῆς ὁρμῆς γιά ἀτομική προκοπή, γιά δημιουργία, γιά προσφορά καί γιά καταξίωση. Ὁ νέος ἄνθρωπος, ἀνυποψίαστος καί ἀδοκίμαστος ὁραματιστής, στηλώνει τό βλέμμα στόν ἀνοιχτό ὁρίζοντα καί τολμάει τίς πρῶτες του ἐξορμήσεις. Ὡστόσο... “κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι” (Ψαλμ. ια΄ 9). Ὁλόγυρά του συνωμοτοῦν οἱ ἐκμεταλλευτές. Ὁ στρατολόγος τῆς πολιτικῆς οὐτοπίας, πού μαγεύει μέ συνθήματα ἀπεριόριστων παροχῶν καί προσδένει στό ἅρμα τῆς ὑποτέλειας. Ὁ διαφημιστής τῆς ἐκσυγχρονιστικῆς ἐφευρετικότητας, πού χρωματίζει μέ πινελιές τρελλῆς διέγερσης τό “μηδέν” καί τό “τίποτα” καί τά προσφέρει μέ ἀντιπαροχή τήν ἐξάρτηση. Ὁ κήρυκας τῆς πολυδιαφημισμένης ἀπελευθέρωσης, πού σερβίρει γλέντι καί μέθη καί ὄνειρο καί δολοφονεῖ τή χαρά.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 260, 1-9-2009

Φυγή ἀπό τό χρέος;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Τό ἐπιτακτικό αἴτημα τῆς τραυματισμένης ᾿Ορθόδοξης ἑλληνικῆς συνείδησης, γιά ἄμεση ἀνάληψη δραστικῶν πρωτοβουλιῶν, μέ στόχο τή θεραπεία τῶν βαθύτατων πληγῶν, καί ἡ γενικευμένη προσδοκία της, γιά ἀναβάθμιση τοῦ κύρους τῶν ποιμένων της καί ἀποκατάσταση τοῦ γνήσιου Πατερικοῦ κλίματος, ἐγγράφονται -μέ ἔντονη ὑπογράμμιση- στήν ἀτζέντα τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἐπικαιρότητας. ῾Η καταιγίδα ἤ, ἀκριβέστερα, οἱ ἀπανωτές καταιγίδες εὐτελισμένου ἤθους, Νομο-Κανονικῆς παραβατικότητας, ποιμαντικῆς πενίας καί κοινωνικῆς ἀπαξίωσης, πού ξέσπασαν κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες, ἔφεραν τά πάνω κάτω. Τροφοδότησαν, “ἐν πλησμονῇ”, τά σκανδαλοθηρικά κιόσκια τῆς ἔντιμης καί τῆς ἀνέντιμης ἐνημέρωσης. Καί αἰχμαλώτισαν στό στρατόπεδο τοῦ πένθους, τῆς σιωπῆς καί τῶν δακρύων τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ. Οἱ παράγοντες, πού ὅραμα καί μόχθο τους ἔχουν τήν ἀποδυνάμωση καί περιθωριοποίηση τῆς ᾿Εκκλησίας ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἀνασύρουν, κάθε τόσο, ἐπιδεικτικά καί προκλητικά, ἀπό τό -ἀμπαρωμένο, ἀλλά ὄχι καί ἀσφαλισμένο- ἀρχεῖο τῶν “προσωπικῶν δεδομένων” τά εἰδεχθή δεσποτικά σκάνδαλα καί τά σαλπίζουν “στεντορείως”. Καί τά μέλη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, “πενθοῦντα” καί “σκυθρωπάζοντα”, σηκώνουν τό σταυρό τῆς ντροπῆς. Γονατίζουν ἱκετευτικά μπροστά στό σταυρωμένο ᾿Αρχιερέα ᾿Ιησοῦ Χριστό καί ζητοῦν σωστική παρέμβαση. Καί, ἐκφράζοντας τή βαθειά ἀγωνία τους, ἀπευθύνονται στήν ῾Ιεραρχία τῶν ᾿Επισκόπων τους καί τήν προσκαλοῦν σέ ἀνάνηψη. Τήν παρακαλοῦν, μέ ὀδύνη ψυχῆς, νά μελετήσει καί νά μεθοδεύσει τήν ἀλλαγή τοῦ κλίματος. Νά καταθέσει, στό ῾Ιερό Θυσιαστήριο καί στόν κοινωνικό στίβο, δήλωση εἰλικρινοῦς καί ἔμπρακτης μετάνοιας. Νά δραστηριοποιηθεῖ, μέ πόνο καί συνέπεια, γιά νά γιατρέψει τίς ἀνοιχτές, πυορροοῦσες, πληγές. Καί νά ἀνοίξει ἕνα καινούργιο κεφάλαιο ποιμαντικῆς διακονίας, πιστό ἀντίγραφο τῆς ᾿Αποστολικῆς καί τῆς πατερικῆς κληρονομιᾶς.