Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 146, 1 Δεκεμβρίου 2004
“Πᾶσιν ἐμαυτόν ἐδούλωσα”
Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου
Δέν μοῦ εἶναι ἐπιτρεπτό νά ἀναφερθῶ στό ἀνεκτίμητο προνόμιο τῆς ἐλευθερίας, δίχως νά σταθῶ, εὐλαβικός θαυμαστής, στήν ἐξαίρεση. Στήν ἑκούσια παραίτηση ἀπό τή διεκδίκηση τοῦ μεγάλου προνομίου, πού συνιστᾶ πράξη θυσίας, ἀλλά, ταυτόχρονα, διεύρυνση τῶν ὁριζόντων, πρακτική ὑψηλῶν ὁραματισμῶν καί ἀνάδειξη τῆς προσωπικότητας σέ δοχεῖο τῶν χαρισμάτων τοῦ Παναγίου Πνεύματος.
Ὁδηγό στήν ἐκστατική ἀποτύπωση καί ἐκτίμηση τῆς ἀποκλειστικῆς θυσιαστικῆς αὐτῆς παραίτησης, ἔχω τό μεγάλο Ἀπόστολο τῆς οἰκουμένης, τόν Παῦλο. Τό φωτισμένο κήρυκα τῆς ἐλευθερίας. Καί συνειδητό ὑπηρέτη τῆς ἀγάπης. Τόν ἄνθρωπο, πού ἔστεκε ἀπτόητος καί ἀλύγιστος μπροστά στή σκληρή, κοσμική ἐξουσία, “ὡς ἀπελεύθερος Κυρίου” (Α΄ Κορινθ. ζ΄ 22) ἀλλά ἔσκυβε, σάν ὁ ἔσχατος δοῦλος, νά διακονήσει τίς ἀνθρώπινες ὑπάρξεις, πού χάνονταν μέσα στή σκοτοδίνη τῶν διαλογισμῶν τους καί στούς ἀπρόσμενους κυματισμούς τοῦ βίου. Ἐκεῖ, μπροστά στίς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, ὑποκλινόταν ταπεινά. Πρόσφερε τήν ἀγάπη του. Θυσίαζε τά προνόμιά του. Καί δέ φοβόταν τή μεγαλύτερη θυσία καί τήν ἔσχατη ταπείνωση, ἄν ἡ περίσταση τό καλοῦσε, νά ὑποθηκέψει τίς ἐλευθερίες του γιά τή σωτηρία τῶν ἀδελφῶν του.